Today, hill farmers in Northern Tha

Today, hill farmers in Northern Thailand mainly grow cash crops such as rubber. In the past, however, many practiced swidden farming, which involved burning off forest to plant a wide variety of crops, then rotating to new forest lands after several years, when the current fields had been exhausted. According to anthropologists who have studied this, there were three main types of swiddening, which is also known as slash-and-burn farming or shifting cultivation. The first can be termed “integral” or “cyclical” swiddening (raj muunwian in Thai.) Here the village controlled how much land each family could cultivate. The system was stable and the villagers did not need to move or acquire new land. The second type, practiced by ethnic groups like the Hmong, was “pioneer” swiddening (raj luanlooj in Thai.) Here, individual families would cultivate as much land as they could manage, and after using it intensively would move to a new area with virgin forests. There was also a third type of swiddening, practiced mainly by ethnic Thai lowland farmers. These people were “partial” swiddeners, who cultivated hill land in addition to their paddy fields, because population growth had left little available land elsewhere.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันนี้ เกษตรกรเขาในภาคเหนือส่วนใหญ่ปลูกพืชเงินสดเช่นยาง ในอดีต แต่ swidden ฝึกหลายที่เกษตร ที่เกี่ยวข้องเขียนปิดป่าความหลากหลายของพืช การปลูกแล้ว หมุนเพื่อสร้างป่าที่ดินหลังจากหลายปี เมื่อฟิลด์ปัจจุบันมีแล้ว ตามมานุษยที่ได้ศึกษานี้ มีสามประเภทหลักของ swiddening ซึ่งเรียกว่านาทับ และเขียนหรือการขยับการเพาะปลูก ครั้งแรกที่สามารถเรียกว่า "วัฏจักร" หรือ "เป็น" swiddening (ราช muunwian ในภาษาไทย) ที่นี่หมู่บ้านควบคุมจำนวนที่ดินที่สามารถปลูกครอบครัวละ ระบบมีเสถียรภาพ และชาวบ้านไม่ต้องการย้าย หรือซื้อที่ดินใหม่ ชนิดที่สอง โดยกลุ่มชนเผ่าเช่นม้ง ถูก swiddening "ผู้บุกเบิก" (ราช luanlooj ในภาษาไทย) ที่นี่ แต่ละครอบครัวจะปลูก ตามที่ดินมากพวกเขาสามารถจัดการ และหลัง จากใช้ intensively จะย้ายไปตั้งใหม่กับป่า นอกจากนี้ยังมีชนิดที่สามของ swiddening โดยชนเผ่าไทยราบเกษตรกรส่วนใหญ่ Swiddeners "บางส่วน" ที่ cultivated ที่ดินเขานอกจากนาข้าวของพวกเขา เนื่องจากเจริญเติบโตของประชากรได้ทิ้งที่ดินว่างน้อยอื่นๆ คนเหล่านี้ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันนี้เกษตรกรเนินเขาในภาคเหนือของประเทศไทยส่วนใหญ่ปลูกพืชเงินสดเช่นยาง ในอดีตที่ผ่านมา แต่หลายฝึกทำไร่เลื่อนลอยที่เกี่ยวข้องกับการเผาไหม้ออกป่าไม้ที่จะปลูกความหลากหลายของพืชแล้วหมุนไปยังดินแดนป่าใหม่หลังจากหลายปีเมื่อสาขาในปัจจุบันที่ได้รับหมด ตามที่นักมานุษยวิทยาที่มีการศึกษานี้มีสามประเภทหลักของ swiddening ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเฉือนและการเผาไหม้หรือการเพาะปลูกการเกษตรขยับ เป็นครั้งแรกที่สามารถเรียกว่า "หนึ่ง" หรือ "วัฏจักร" swiddening (raj muunwian ในไทย.) นี่คือหมู่บ้านควบคุมวิธีการที่ดินมากแต่ละครอบครัวจะปลูกฝัง ระบบมีเสถียรภาพและชาวบ้านไม่จำเป็นต้องย้ายหรือซื้อที่ดินใหม่ ประเภทที่สอง, การปฏิบัติโดยกลุ่มชาติพันธุ์เช่นม้งก็คือ "ผู้บุกเบิก" swiddening (raj luanlooj ในไทย.) ที่นี่บุคคลในครอบครัวจะปลูกฝังที่ดินมากที่สุดเท่าที่พวกเขาสามารถจัดการและหลังจากที่ใช้มันอย่างจะย้ายไปยังพื้นที่ใหม่ที่มี ป่าบริสุทธิ์ นอกจากนี้ยังมีชนิดที่สามของ swiddening ประสบการณ์โดยส่วนใหญ่เกษตรกรลุ่มชาติพันธุ์ไทย คนเหล่านี้เป็น "บางส่วน" swiddeners ที่เพาะปลูกที่ดินเนินเขานอกเหนือไปจากทุ่งนาของพวกเขาเพราะการเติบโตของประชากรได้ออกจากที่ดินที่มีเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันนี้ เนินเขา เกษตรกรในภาคเหนือส่วนใหญ่ปลูกพืชเศรษฐกิจ เช่น ยางพารา ในอดีต อย่างไรก็ตาม หลายท่า ข่าวสารการเกษตรซึ่งเกี่ยวข้องกับการเผาไหม้ออกจากป่าเพื่อปลูกพืชที่หลากหลาย แล้วหมุน เพื่อดินแดนป่าใหม่ หลังจากหลายปี , เมื่อเขตข้อมูลปัจจุบันได้หมด ตามนักมานุษยวิทยาที่ศึกษามี 3 ประเภทหลัก swiddening ,ซึ่งเรียกว่าการตัดและเผาทำไร่ หรือการเพาะปลูกแบบย้ายที่ ครั้งแรกที่สามารถเรียกว่า " หนึ่ง " หรือ " วัฏจักร " swiddening ( ราจ muunwian ในไทย ที่นี่หมู่บ้านควบคุมที่ดินเท่าใดแต่ละครอบครัวจะปลูก ระบบมีเสถียรภาพและชาวบ้านไม่ต้องย้ายหรือซื้อที่ดินใหม่ . ประเภทที่สอง ฝึกโดยกลุ่มชาติพันธุ์ เช่น ม้งเป็น " ผู้บุกเบิก " swiddening ( ราจ luanlooj ในไทย ที่นี่ ครอบครัวของแต่ละบุคคล จะปลูกเป็นที่ดินมากที่สุดเท่าที่พวกเขาสามารถจัดการ และหลังจากที่ใช้มันและจะย้ายไปยังพื้นที่ใหม่ที่มีป่าบริสุทธิ์ มี 3 ประเภทของ swiddening ปฏิบัติส่วนใหญ่เป็นชาติพันธุ์ไทยที่ลุ่มเกษตรกร คนเหล่านี้คือ " swiddeners บางส่วน " ที่ปลูกดินเนินเขานอกจากนาข้าวของตนเองเพราะการเติบโตของประชากรได้ทิ้งแผ่นดินเล็กน้อยมีที่อื่น