There are three main approaches in

There are three main approaches in SMR, which are positivism (empiricism),
interpretation and constructivism (Table AI). Empiricism is the mainstream approach
of SMR. As the empirical models rarely reflect the statuses of the organization entirely,and the measurements of variables are inaccurate, only a handful of people might be able to use these models in strategic management practice creatively, so it is often regarded that strategic management theories are useless. Moreover, because the
empirical theories are based on experience or empirical testing, they can only be applied to repetitive phenomena. Empirical theoretical studies often lag behind practice and are labeled as “afterthoughts”. The overemphasis on empirical testing even makes some scholars look for asterisks rather than good theories (Bettis, 2012). For one-time, or rare,or non-testable phenomena, empiricism is not applicable, not to mention to provide theories to predict.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีสามหลักที่ใช้ใน SMR ซึ่งมี positivism (empiricism),ตีความและศิลปะเค้าโครง (AI ตาราง) Empiricism เป็นวิธีหลักของ SMR เป็นรุ่นประจักษ์ไม่ค่อยแสดงสถานะต่าง ๆ ขององค์กรทั้งหมด และการวัดของตัวแปรจะไม่ถูกต้อง เท่ากำมือของคนอาจจะสามารถใช้รูปแบบเหล่านี้ในทางปฏิบัติการจัดการเชิงกลยุทธ์สร้างสรรค์ ดังนั้นจึงมักจะถือว่า ทฤษฎีการจัดการเชิงกลยุทธ์มีประโยชน์ นอกจากนี้ เนื่องจากการทฤษฎีผลขึ้นอยู่กับประสบการณ์หรือการทดสอบผล พวกเขาเพียงใช้ปรากฏการณ์ซ้ำ ศึกษาทฤษฎีประจักษ์มักช้าฝึก และป้ายชื่อเป็น "afterthoughts" Overemphasis ในการทดสอบรวมถึงทำให้นักวิชาการบางคนค้นหาเครื่องหมายดอกจันแทนดีทฤษฎี (Bettis, 2012) สำหรับปรากฏการณ์ครั้ง เดียว หรือหายาก หรือไม่ testable, empiricism ไม่ได้ใช้ ไม่พูดถึงทฤษฎีทำนายให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีสามวิธีหลักใน SMR ซึ่งมี positivism (ประสบการณ์นิยม)
การตีความและการ constructivism (ตารางที่ AI) ประสบการณ์นิยมเป็นวิธีการหลักของ SMR
ในฐานะที่เป็นรูปแบบเชิงประจักษ์ไม่ค่อยสะท้อนให้เห็นถึงสถานะขององค์กรอย่างสิ้นเชิงและการวัดของตัวแปรที่ไม่ถูกต้องมีเพียงไม่กี่คนอาจจะสามารถที่จะใช้รูปแบบเหล่านี้ในทางปฏิบัติการจัดการเชิงกลยุทธ์สร้างสรรค์จึงมักถูกมองว่าทฤษฎีการจัดการเชิงกลยุทธ์จะไร้ประโยชน์ .
ยิ่งไปกว่านั้นเพราะทฤษฎีเชิงประจักษ์จากประสบการณ์หรือการทดสอบเชิงประจักษ์พวกเขาสามารถนำไปใช้กับปรากฏการณ์ซ้ำ ศึกษาทฤษฎีเชิงประจักษ์มักจะล่าช้าหลังการปฏิบัติและมีการระบุว่าเป็น "afterthoughts" ใจในการทดสอบเชิงประจักษ์ยังทำให้นักวิชาการบางคนมองหาเครื่องหมายดอกจันมากกว่าทฤษฎีที่ดี (Bettis 2012) สำหรับครั้งเดียวหรือหายากหรือปรากฏการณ์ที่ไม่สามารถทดสอบได้, ประสบการณ์นิยมไม่ได้บังคับไม่พูดถึงการที่จะให้ทฤษฎีที่จะคาดการณ์