Product KnowledgeWhen making a purc

Product Knowledge
When making a purchase, consumers often rely on personal memory or experience to make a decision. Beatty
and Smith (1987) define product knowledge as a perception consumers have towards certain products, including
previous experience of using the product. Brucks (1985) comes up with three ways to measure product
knowledge based on previous studies: 1) Subjective Knowledge or Perceived Knowledge: the degree of
consumers’ understanding of the product, the so-called self-assessed knowledge (Park et al., 1992). 2) Objective
knowledge: the degree and type of product knowledge actually stored in consumers’ memory, the so-called
actual knowledge (Park et al. 1992). 3) Experience-Based Knowledge: previous experience of purchasing or
using the product. Consumers develop various product knowledge structure based on various degrees of
familiarity toward a product (Park and Lessig, 1981). The degree of product knowledge also affects consumers’
purchase intention. In general, consumers with higher product knowledge have better memory, recognition,
analysis and logic abilities than those with lower product knowledge. As a result, those who think they have
higher product knowledge tend to rely on intrinsic cues instead of stereotype to make a judgment on product
quality because they are aware of the importance of product information. On the other hand, those with lower
product knowledge are inclined to use extrinsic cues, like price or brand, to evaluate a produce since they do not
know how to judge a product. To sum up, product knowledge indeed affects what kind of cues consumers use
when making a purchase decision. Depending on what kind of product knowledge they possess, consumers can
be divided into experts or novices, and each has different ways of receiving or processing information. Experts
do not need to do much product research since they already possess deep understanding on various brands and
product knowledge. They can process information effectively and distinguish various brands and determine their
qualities (Anderson, Engledow, and Becker, 1980). Novices, however, tend to seek advice from others about
product knowledge due to a lack of presorted knowledge (Brucks, 1985).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรู้เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์เมื่อทำการสั่งซื้อ ผู้บริโภคมักจะพึ่งพาส่วนบุคคลหน่วยความจำหรือประสบการณ์ในการตัดสินใจ เบต์ตีและสมิธ (1987) เป็นตัวกำหนดความรู้ผลิตภัณฑ์ที่ผู้บริโภครับรู้ที่มีต่อผลิตภัณฑ์บางอย่าง รวมถึงประสบการณ์มาก่อนการใช้ผลิตภัณฑ์ Brucks (1985) ขึ้นมา ด้วยสามวิธีในการวัดผลิตภัณฑ์ความรู้ที่อิงการศึกษาก่อนหน้านี้: 1) อัตนัยความรู้หรือรับรู้ความรู้: ปริญญาความเข้าใจของผู้บริโภคของผลิตภัณฑ์ ความรู้ประเมินตนเองเรียกว่า (Park et al. 1992) 2) วัตถุประสงค์ความรู้: ระดับและชนิดของความรู้ผลิตภัณฑ์จริง เก็บไว้ในหน่วยความจำของผู้บริโภค เรียกว่ารู้จริง (Park et al. 1992) 3) ประสบการณ์ความรู้: ประสบการณ์ก่อนหน้าของการจัดซื้อ หรือใช้ผลิตภัณฑ์ ผู้บริโภคพัฒนาความรู้เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ โครงสร้างอิงตามระดับต่าง ๆความคุ้นเคยต่อผลิตภัณฑ์ (สวนและ Lessig, 1981) ระดับของความรู้เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ยังมีผลต่อผู้บริโภคซื้อตั้งใจ ทั่วไป ผู้บริโภค มีความรู้ผลิตภัณฑ์สูงมีหน่วยความจำดีขึ้น รับรู้ความสามารถวิเคราะห์และตรรกะมากกว่าผู้มีความรู้ในผลิตภัณฑ์ต่ำ เป็นผล ผู้ที่มีความรู้ผลิตภัณฑ์ที่สูงขึ้นมีแนวโน้มพึ่งพาสัญลักษณ์ intrinsic แทนตายตัวเพื่อทำให้คำพิพากษาบนผลิตภัณฑ์คุณภาพเนื่องจากตระหนักถึงความสำคัญของข้อมูลผลิตภัณฑ์ บนมืออื่น ๆ ผู้ที่มีต่ำกว่าเอียงให้ใช้สัญลักษณ์ละเลย เช่นราคาหรือแบรนด์ การประเมินการผลิตเนื่องจากไม่มีความรู้ผลิตภัณฑ์รู้วิธีการตัดสินผลิตภัณฑ์ รวม ความรู้ผลิตภัณฑ์แน่นอนมีผลต่อใช้งานของชนิดของสัญลักษณ์ผู้บริโภคเมื่อการตัดสินใจซื้อ ขึ้นอยู่กับชนิดของความรู้เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ที่พวกเขามี ผู้บริโภคสามารถแบ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญหรือสามเณร และมีวิธีการต่าง ๆ ของการรับ หรือการประมวลผลข้อมูล ผู้เชี่ยวชาญไม่ต้องทำวิจัยผลิตภัณฑ์มากเนื่องจากพวกเขามีอยู่แล้วทำความเข้าใจในแบรนด์ต่าง ๆ และความรู้เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ ประมวลผลข้อมูลได้อย่างมีประสิทธิภาพแยกแบรนด์ต่าง ๆ และตรวจสอบของพวกเขาคุณภาพ (แอนเดอร์สัน Engledow และเบก เกอร์ 1980) สามเณร อย่างไรก็ตาม มีแนวโน้มที่ไป ปรึกษาคนอื่นเกี่ยวกับความรู้ผลิตภัณฑ์เนื่องจากการขาดความรู้ของ presorted (Brucks, 1985)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้ผลิตภัณฑ์
เมื่อตัดสินใจซื้อของผู้บริโภคมักจะพึ่งพาหน่วยความจำส่วนบุคคลหรือประสบการณ์ในการตัดสินใจ เบ็ตตี้
สมิ ธ (1987) กำหนดความรู้ผลิตภัณฑ์เป็นผู้บริโภครับรู้มีต่อผลิตภัณฑ์บางอย่างรวมถึง
ประสบการณ์ที่ผ่านมาของการใช้สินค้า Brucks (1985) มากับสามวิธีในการวัดผลิตภัณฑ์
ความรู้จากการศึกษาก่อนหน้านี้: 1) ความรู้อัตนัยหรือความรู้การรับรู้การศึกษา: ปริญญาของ
. ความเข้าใจของผู้บริโภคของสินค้าที่เรียกว่าความรู้ด้วยตนเองการประเมิน (สวน, et al, 1992) 2) วัตถุประสงค์
ความรู้: การศึกษาระดับปริญญาและชนิดของความรู้ผลิตภัณฑ์จัดเก็บจริงในความทรงจำของผู้บริโภคที่เรียกว่า
. ความรู้จริง (สวน et al, 1992) 3) ตามประสบการณ์ความรู้: ประสบการณ์ที่ผ่านมาของการจัดซื้อหรือ
การใช้ผลิตภัณฑ์ ผู้บริโภคมีการพัฒนาโครงสร้างความรู้ผลิตภัณฑ์ต่างๆขึ้นอยู่กับองศาต่างๆของ
ความคุ้นเคยที่มีต่อผลิตภัณฑ์ (Park และวาซาบิ, 1981) ระดับของความรู้ผลิตภัณฑ์ยังมีผลต่อผู้บริโภคที่
ตั้งใจซื้อ โดยทั่วไปผู้บริโภคที่มีความรู้ผลิตภัณฑ์ที่สูงขึ้นจะมีหน่วยความจำที่ดีกว่าการรับรู้
การวิเคราะห์และตรรกะความสามารถมากกว่าผู้ที่มีความรู้ผลิตภัณฑ์ที่ลดลง เป็นผลให้ผู้ที่คิดว่าพวกเขามี
ความรู้ผลิตภัณฑ์ที่สูงขึ้นมีแนวโน้มที่จะพึ่งพาตัวชี้นำที่แท้จริงแทนตายตัวที่จะทำให้การตัดสินในผลิตภัณฑ์
ที่มีคุณภาพเพราะพวกเขามีความตระหนักถึงความสำคัญของข้อมูลผลิตภัณฑ์ ในทางกลับกันผู้ที่มีต่ำกว่า
ความรู้ผลิตภัณฑ์มีแนวโน้มที่จะใช้ตัวชี้นำภายนอกเช่นราคาหรือแบรนด์ที่จะประเมินผลการผลิตเนื่องจากพวกเขาไม่
ทราบวิธีการที่จะตัดสินผลิตภัณฑ์ เพื่อสรุปความรู้ผลิตภัณฑ์แน่นอนส่งผลกระทบต่อสิ่งที่ชนิดของตัวชี้นำผู้บริโภคใช้
เมื่อการตัดสินใจซื้อ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับชนิดของความรู้ผลิตภัณฑ์ที่พวกเขามีผู้บริโภคสามารถ
แบ่งออกได้เป็นผู้เชี่ยวชาญหรือสามเณรและแต่ละคนมีวิธีการที่แตกต่างกันของการรับหรือการประมวลผลข้อมูล ผู้เชี่ยวชาญ
ไม่จำเป็นต้องทำวิจัยสินค้ามากตั้งแต่ที่พวกเขามีอยู่แล้วความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับแบรนด์ต่างๆและ
ความรู้ผลิตภัณฑ์ พวกเขาสามารถประมวลผลข้อมูลได้อย่างมีประสิทธิภาพและความแตกต่างของแบรนด์ต่างๆของพวกเขาและกำหนด
คุณภาพ (แอนเดอ Engledow และ Becker, 1980) สามเณร แต่มีแนวโน้มที่จะขอคำแนะนำจากผู้อื่นเกี่ยวกับ
ความรู้ผลิตภัณฑ์เนื่องจากการขาดความรู้ presorted (Brucks, 1985)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรู้ผลิตภัณฑ์เมื่อตัดสินใจซื้อ ผู้บริโภคมักจะพึ่งพาหน่วยความจำส่วนบุคคลหรือประสบการณ์ในการตัดสินใจ บีทตี้และ Smith ( 1987 ) กำหนดความรู้ผลิตภัณฑ์เป็นผู้บริโภคมีการรับรู้ต่อผลิตภัณฑ์บางอย่างรวมถึงประสบการณ์จากการใช้ผลิตภัณฑ์ brucks ( 1985 ) มาพร้อมกับสามวิธีในการวัดผลิตภัณฑ์จากการศึกษาก่อนหน้านี้ความรู้ 1 ) ความรู้อัตนัยหรือการรับรู้ความรู้ระดับผู้บริโภคเข้าใจผลิตภัณฑ์ ประเมินตนเองที่เรียกว่าความรู้ ( ปาร์ค et al . , 1992 ) 2 ) วัตถุประสงค์ความรู้ : ระดับและประเภทของความรู้ผลิตภัณฑ์จริงจะถูกจัดเก็บในหน่วยความจำของผู้บริโภค ที่เรียกว่าความรู้ที่แท้จริง ( ปาร์ค et al . 1992 ) 3 ) ความรู้จากประสบการณ์ : ประสบการณ์ของการจัดซื้อ หรือการใช้ผลิตภัณฑ์ ผู้บริโภคพัฒนาโครงสร้างความรู้ผลิตภัณฑ์ต่างๆตามองศาต่างๆความคุ้นเคยที่มีต่อผลิตภัณฑ์ ( Park และ เลสสิก , 1981 ) ระดับของความรู้ผลิตภัณฑ์ ยังส่งผลกระทบต่อผู้บริโภคความตั้งใจซื้อ ผู้บริโภคกับผลิตภัณฑ์ความรู้สูงกว่า ดีกว่า ความจำ การรับรู้การวิเคราะห์และความสามารถตรรกะมากกว่าผู้ที่มีความรู้เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ลด เป็นผลให้ผู้ที่คิดว่าพวกเขามีผลิตภัณฑ์ความรู้สูงมักจะพึ่งพาตัวชี้นำที่แท้จริงแทนมโนทัศน์ที่จะตัดสินผลิตภัณฑ์คุณภาพ เพราะพวกเขาตระหนักถึงความสำคัญของข้อมูลผลิตภัณฑ์ บนมืออื่น ๆ , ผู้ที่มีกว่าความรู้เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์มีแนวโน้มที่จะใช้ตัวชี้นำภายนอกเช่นราคาหรือยี่ห้อ เพื่อประเมินผลผลิต เนื่องจากพวกเขาไม่ได้ทราบวิธีการตัดสินผลิตภัณฑ์ สรุปแล้ว ความรู้ผลิตภัณฑ์ แน่นอนส่งผลกระทบต่อชนิดของตัวชี้นำผู้บริโภคใช้เมื่อตัดสินใจซื้อ . ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับชนิดของผลิตภัณฑ์ที่ผู้บริโภคสามารถความรู้ที่พวกเขามีแบ่งเป็น ผู้เชี่ยวชาญ หรือ สามเณร และแต่ละคนก็มีวิธีการที่แตกต่างกันของการรับหรือการประมวลผลข้อมูล ผู้เชี่ยวชาญไม่ต้องทำวิจัยผลิตภัณฑ์มากเนื่องจากพวกเขามีความเข้าใจที่ลึกซึ้งเกี่ยวกับแบรนด์ต่างๆและความรู้ผลิตภัณฑ์ พวกเขาสามารถประมวลผลข้อมูลได้อย่างมีประสิทธิภาพ และแยกแยะยี่ห้อต่างๆและตรวจสอบของพวกเขาคุณภาพ ( แอนเดอร์สัน engledow และเบคเกอร์ , 1980 ) สามเณร อย่างไรก็ตาม มีแนวโน้มที่จะแสวงหาคำแนะนำจากคนอื่น ๆเกี่ยวกับความรู้ผลิตภัณฑ์เนื่องจากขาด presorted ความรู้ ( brucks , 1985 )