You taught me the courage of stars

You taught me the courage of stars before you left.
How light carries on endlessly, even after death.
With shortness of breath, you explained the infinite.
How rare and beautiful it is to even exist.

I couldn’t help but ask
For you to say it all again.
I tried to write it down
But I could never find a pen.
I’d give anything to hear
You say it one more time,
That the universe was made
Just to be seen by my eyes.

I couldn’t help but ask
For you to say it all again.
I tried to write it down
But I could never find a pen.
I’d give anything to hear
You say it one more time,
That the universe was made
Just to be seen by my eyes.

With shortness of breath, I’ll explain the infinite
How rare and beautiful it truly is that we exist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณสอนผมความกล้าหาญของดาวก่อนที่จะทิ้งว่าแสงประกอบอยู่ไม่รู้จบ แม้หลังจากตายมีอาการเหนื่อย คุณอธิบายอนันต์วิธีการหายาก และสวยงามก็ยังมีอยู่ฉันไม่สามารถช่วย แต่ขอให้สำหรับคุณที่จะบอกว่า มันหมดอีกครั้งผมพยายามเขียนลงแต่ฉันไม่เคยพบปากกาได้ยินที่คุณพูดมันอีกครั้งหนึ่งว่า จักรวาลทำเพียงเพื่อที่จะเห็นดวงตาของฉันฉันไม่สามารถช่วย แต่ขอให้สำหรับคุณที่จะบอกว่า มันหมดอีกครั้งผมพยายามเขียนลงแต่ฉันไม่เคยพบปากกาได้ยินที่คุณพูดมันอีกครั้งหนึ่งว่า จักรวาลทำเพียงเพื่อที่จะเห็นดวงตาของฉันมีอาการเหนื่อย เราจะอธิบายการอนันต์วิธีการหายาก และสวยงามอย่างแท้จริงได้ว่า เรามีอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณสอนให้ฉันกล้าหาญของดาวก่อนที่คุณจะไปแสงสว่างต่อไปไม่รู้จบ แม้หลังความตายกับความกระชับของลมหายใจ เธออธิบายว่า อนันต์วิธีการที่หายากและสวยงามมันด้วยซ้ำผมไม่สามารถช่วย แต่ถามคุณจะพูดมันอีกครั้งผมพยายามที่จะเขียนมันลงแต่ฉันไม่สามารถหาปากกาฉันจะให้ทุกอย่างที่ได้ยินคุณพูดมันอีกที่จักรวาลถูกสร้างเพิ่งจะเห็นได้ด้วยตาของฉันผมไม่สามารถช่วย แต่ถามคุณจะพูดมันอีกครั้งผมพยายามที่จะเขียนมันลงแต่ฉันไม่สามารถหาปากกาฉันจะให้ทุกอย่างที่ได้ยินคุณพูดมันอีกที่จักรวาลถูกสร้างเพิ่งจะเห็นได้ด้วยตาของฉันกับความกระชับของลมหายใจ ฉันจะอธิบายอนันต์วิธีการที่หายากและสวยงาม มันอย่างแท้จริงคือ เราอยู่