It happened when youth and optimism

It happened when youth and optimism were my boon companions.

The breezes of spring came wafting down Matienzo street in Las Cañitas around 11:00 o'clock on a Thursday, the only day of the week that my teaching schedule left me free. I taught Language and Literature in more than one high school, I was twenty-seven and full of enthusiasm for books and imagination.

I was sitting on the balcony drinking maté and rereading, after a lapse of fifteen years, the enchanting adventures of King Solomon's Mines. (I noted sadly that when I was a boy I had enjoyed them much more.)

Suddenly I felt someone watching me.

I looked up. On one of the balconies of the building facing mine, at the same height as my own apartment, I spied a young woman. I raised a hand and waved. She waved back and left the balcony.

Curious to know where this might lead, I tried to get a glimpse inside her apartment, with no result.

"This will go nowhere," I said to myself, and returned to my reading. I hadn't read ten lines before she was back on her balcony, this time with dark glasses, and she sat down on a deckchair.

I began feverishly making signs and gestures. The young woman was reading — or pretending to read — a magazine. "It's a ruse," I thought; "it's not possible that she doesn't see me, and now she's posing so I can enjoy the show." I couldn't quite make out her features, but I could tell she was tall and slender and her hair, dark and straight, came down to her shoulders. Overall, she seemed to be a beautiful girl, maybe twenty-four or twenty-five years old.

I left the balcony, went to my bedroom, and peered through the shutters. She was looking in my direction. So I ran out and caught her in flagrante delicto.

I sent her a big, pompous wave which demanded a response. Indeed, she waved back. After such greetings, the usual thing is to strike up a conversation. But of course we were not going to shout across to each other. So I raised my right-hand index finger to my ear and made the rotational movement that, as everyone knows, meant I wanted to call her on the telephone. Sinking her head into her shoulders and opening her hands, the young woman indicated, again and again, that she didn't understand. Bitch! How could she not understand?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเกิดขึ้นเมื่อเยาวชนและมองในแง่ดีได้บุญสหายของฉัน สายลมของฤดูใบไม้ผลิมาลงถนน Matienzo ใน Cañitas ลา wafting ประมาณ 11:00 โมงเป็นวันพฤหัสบดี วันเดียวในสัปดาห์ที่ตารางเวลาสอนของฉันซ้ายฉันฟรี ฉันสอนภาษาและวรรณกรรมในมัธยมหนึ่ง ผมยี่สิบเจ็ดและเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นสำหรับหนังสือและจินตนาการ ฉันนั่งอยู่บนระเบียงดื่ม maté และ rereading หลังจากสิบห้าปี ผจญภัยเสน่ห์ของกษัตริย์โซโลมอนเหมือง (ผมตั้งข้อสังเกตน่าเศร้าว่า เมื่อผมเป็นเด็ก ผมมีความสุขพวกเขามาก) ทันใดนั้นผมรู้สึกคนดูฉัน ผมมองขึ้น บนระเบียงของอาคารหันหน้าไปทาง เหมืองที่มีความสูงเป็นอพาร์ทเมนท์ของตัวเอง ฉัน spied สาว ยกมือ และ waved นาง waved กลับ และออกระเบียง อยากรู้รู้ว่าที่นี้อาจนำ พยายามที่จะลอบภายในอพาร์ทเมนท์ของเธอ ด้วยผลไม่ "นี่จะไปไหน ผมพูดกับตัวเอง และกลับไปอ่านของฉัน ผมไม่ได้อ่าน 10 บรรทัดก่อนเธอกลับมาเธอระเบียง เวลานี้ ด้วยแว่นตาสีดำ และเธอนั่งลงบนตัวกับเก้าอี้ผ้าใบ เริ่ม feverishly ทำสัญญาณและรูปแบบลายเส้น หญิงสาวกำลังอ่าน — หรือหลอกอ่าน — นิตยสาร "ก็ ruse คิด "มันไม่ได้ว่า เธอไม่เห็นฉัน และตอนนี้ เธอจะวางตัวเพื่อให้ฉันสามารถเพลิดเพลินกับการแสดง" ฉันไม่สามารถค่อนข้างทำลักษณะการทำงานของเธอ แต่ฉันสามารถบอกได้ว่า เธอสูง และสเลนเดอร์ และผมของเธอ ตรง และมืดลงมาไหล่ของเธอ โดยรวม เธอดูเหมือนจะเป็นสาวสวย บางทียี่สิบสี่ หรือยี่สิบห้าปี ฉันทิ้งระเบียง ไปห้องนอนของฉัน และ peered ผ่านบานเกล็ดที่ เธอถูกมองในทิศทางของฉัน ดังนั้นฉันวิ่งออกมา และจับเธอใน flagrante delicto ผมส่งเธอคลื่นใหญ่ pompous ซึ่งต้องการการตอบสนอง แน่นอน เธอ waved กลับ หลังจากกล่าวคำทักทาย สิ่งปกติจะตีค่าการสนทนา แต่แน่นอนเราไม่จะตะโกนข้ามกัน ดังนั้นฉันยกนิ้วชี้ขวาของฉันของฉันหู และทำการเคลื่อนไหวในการหมุนที่ everyone knows หมายถึง อยากจะเรียกเธอโทรศัพท์ จมหัวของเธอลงในไหล่ของเธอ และเปิดมือของเธอ หญิงสาวแสดงให้เห็น อีก ว่า เธอไม่เข้าใจ บ้า วิธีสามารถเธอไม่เข้าใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเกิดขึ้นเมื่อเด็กและเยาวชนและมองในแง่ดีมีสหายประโยชน์ของฉัน. สายลมของฤดูใบไม้ผลิมาโชยลงถนน Matienzo ใน Las Cañitasรอบ 11:00 โมงวันพฤหัสบดีวันเดียวของสัปดาห์ที่ตารางเวลาการเรียนการสอนของฉันทิ้งฉันฟรี ผมสอนภาษาและวรรณคดีในโรงเรียนมัธยมมากกว่าหนึ่งผมก็ยี่สิบเจ็ดและเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นสำหรับหนังสือและจินตนาการ. ผมนั่งดื่มระเบียงคู่และ rereading หลังจากพ้นกำหนดสิบห้าปี, การผจญภัยที่มีเสน่ห์ของกษัตริย์โซโลมอน การทำเหมืองแร่ (ผมตั้งข้อสังเกตเศร้าว่าเมื่อผมเป็นเด็กผมมีความสุขพวกเขามากขึ้น.) ทันใดนั้นผมก็รู้สึกว่ามีคนดูผม. ผมมองขึ้น ที่หนึ่งของระเบียงของอาคารหันหน้าไปทางเหมืองที่สูงเช่นเดียวกับพาร์ทเมนต์ของตัวเองผมสอดแนมหญิงสาวคนหนึ่ง ผมยกมือและโบกมือ เธอโบกมือกลับและทิ้งระเบียง. อยากรู้อยากเห็นที่จะทราบว่านี้อาจนำไปสู่ผมพยายามที่จะได้รับเหลือบภายในอพาร์ตเมนต์ของเธอที่มีผลไม่. "นี้จะไปที่ไหนเลย" ผมพูดกับตัวเองและกลับไปอ่านของฉัน ผมไม่ได้อ่านสิบเส้นก่อนที่เธอจะกลับมาอยู่บนระเบียงของเธอครั้งนี้ด้วยแว่นตาดำและเธอนั่งลงบนเก้าอี้ผ้าใบ. ผมเริ่มทำอย่างเอาเป็นเอาตายอาการและท่าทาง หญิงสาวได้อ่าน - หรือแกล้งทำเป็นอ่าน - นิตยสาร "มันเป็นอุบาย" ฉันคิดว่า; "มันเป็นไปไม่ได้ว่าเธอไม่เห็นฉันและตอนนี้เธอวางตัวเพื่อให้สามารถเพลิดเพลินกับการแสดง." ฉันไม่สามารถทำออกมาค่อนข้างคุณสมบัติของเธอ แต่ผมบอกได้เลยว่าเธอเป็นสูงโปร่งและผมของเธอที่มืดและตรงลงมาถึงไหล่ของเธอ โดยรวมเธอดูเหมือนจะเป็นสาวสวยอาจจะยี่สิบสี่หรือยี่สิบห้าปี. ผมออกจากระเบียงไปห้องนอนของฉันและ peered ผ่านบานประตูหน้าต่าง เธอเป็นคนที่มองไปในทิศทางของฉัน ดังนั้นผมจึงวิ่งออกมาและจับเธอใน flagrante delicto. ฉันส่งเธอใหญ่คลื่นผึ่งผายที่เรียกร้องการตอบสนอง อันที่จริงเธอโบกมือกลับ หลังจากทักทายดังกล่าวเป็นสิ่งที่ปกติคือการพุดคุย แต่แน่นอนว่าเราไม่ได้ไปตะโกนข้ามกับแต่ละอื่น ๆ ดังนั้นผมจึงยกนิ้วชี้มือข้างขวาของฉันกับหูของฉันและทำให้การเคลื่อนไหวการหมุนที่เป็นทุกคนรู้ว่าหมายถึงฉันอยากจะเรียกเธอทางโทรศัพท์ จมลงไปในหัวของเธอไหล่ของเธอและการเปิดมือของเธอหญิงสาวชี้ให้เห็นอีกครั้งและอีกครั้งที่เธอไม่เข้าใจ สุนัขตัวเมีย! วิธีที่เธอจะไม่เข้าใจ?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเกิดขึ้นเมื่อเยาวชน และการมองโลกในแง่ดีเป็นสหายบุญของฉัน

สายลมของฤดูใบไม้ผลิมาลอยขึ้นลง matienzo ถนนในลาส CA 15 ไอแทสราวๆห้าทุ่มนาฬิกาในวันพฤหัสบดี วันเดียวของสัปดาห์ที่กำหนดการสอนของฉันซ้ายฉันฟรี สอนภาษาและวรรณคดีในมากกว่าหนึ่งโรงเรียน ชั้น 27 และเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นสำหรับหนังสือและจินตนาการ .

ผมนั่งอยู่บนระเบียงเสื่อและดื่มจากที่แตกต่างกัน หลังจากครบ 15 ปี เสน่ห์ การผจญภัยของเหมืองของกษัตริย์โซโลมอน . ( ผมสังเกตเศร้าว่า เมื่อฉันเป็นเด็ก ฉันก็ชอบมันมาก )

ผมก็รู้สึกว่ามีคนมองผม

ผมเงยหน้าขึ้นมอง หนึ่งของระเบียงของอาคารซึ่งเป็นของที่ความสูงเดียวกับห้องของตัวเอง ผมเห็นผู้หญิงสาวคนนึงฉันเลี้ยงมือและโบกมือให้ เธอโบกมือกลับออกจากระเบียง

สงสัยว่า นี้อาจนำ ฉันพยายามที่จะได้รับเหลือบเข้าไปในหอพัก ไม่มีผล

" นี้จะไม่ไปไหนทั้งนั้น " ผมพูดกับตัวเอง และกลับมาอ่านของฉัน ผมไม่ได้อ่านบรรทัดสิบก่อนเธอกลับมาที่ระเบียงห้องของเธอ เวลานี้กับแว่นดำ และ เธอนั่งลงบนเก้าอี้ผ้าใบ .

ผมเริ่มทำป้ายอย่างเร่าร้อนและท่าทาง . หญิงสาวอ่าน - หรือแกล้งทำเป็นอ่าน " - นิตยสาร มันเป็นอุบาย " ฉันคิดว่า " มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่เห็นฉัน แต่ตอนนี้เธอวางตัวดังนั้นฉันสามารถเพลิดเพลินกับการแสดง ผมค่อนข้างไม่ทำให้คุณสมบัติของเธอ แต่ฉันสามารถบอกเธอสูงโปร่ง และผมของเธอ ที่มืด และตรงมาที่ไหล่ เธอ โดยรวมดูเหมือนเธอจะเป็นผู้หญิงสวย บางทียี่สิบสี่หรือยี่สิบห้าปี

ผมออกจากระเบียงไปที่ห้องนอนของฉัน และมองออกไปทางหน้าต่าง . เธอกำลังมองไปในทิศทางของฉัน ดังนั้นผมจึงวิ่งออกไปและจับใน flagrante delicto

ฉันส่งเธอ ใหญ่ อลังการ คลื่นซึ่งเรียกร้องการตอบสนอง แน่นอน เธอโบกมือกลับ หลังจากทักทายเช่นนี้ เป็นสิ่งปกติเพื่อเริ่มการสนทนาแต่แน่นอน เราไม่ต้องตะโกนข้ามแต่ละอื่น ๆ ดังนั้นฉันยกนิ้วชี้มือขวาของฉันไปที่หู และทำให้การเคลื่อนไหวในการหมุนนั้น อย่างที่ทุกคนรู้ หมายความว่าฉันต้องการโทรหาเธอในโทรศัพท์ จมหัวของเธอลงบนไหล่ของเธอและเปิดมือของเธอ หญิงสาวพบอีกครั้งและอีกครั้งที่เธอไม่เข้าใจ เอ้ย ! ! ! ! ! ! ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจ ?