TVB is one of the most widely used

TVB is one of the most widely used parameter to evaluate fish quality. It represents the sum
of ammonia, DMA, TMA and others basic nitrogenous compounds volatile under the
analysis conditions. In freshly caught fish TVB-N content is generally superior to 10 mg/100g
and does not exceed 15 mg/100g except for pelagic fish, 16-18 mg/100g for sardine (El
Marrrakchi et al., 1990), 18-20 mg/100g for mackerel (Malle et al., 1983), about 30 mg/100 g
for albacore tuna (Pérez-Villarreal and Pozo, 1990). The TVB-N content increases slightly
during the first days of storage, this slight increase may reflect the amines production by
autolytic processes (Figure 4). Nevertheless in some experiments on small fishes as plaice
or whiting during the first week of iced storage a decrease of TVB-N content has been
observed, the some volatile amines, mainly ammonia, are leached out by the melting ice
(Oehlenschläger, 1997 b). After the early days of iced storage the TVB-N content increases
with a larger scattering of the values mostly produced by spoilage bacteria.
TVB analyses reflect only stages of advanced spoilage of fish, they are considered unreliable
for the evaluation of the fish freshness in the early stage of storage and they don't reflect the
mode of spoilage, bacterial or autolitic (Oehlenschläger, 1992, 1997a, b, Nunes et al;, 1992,
Huss, 1995, Baixas-Nogueras et al. 2002). TVB is considered as useful parameter although
it does not fully satisfy sanitarians and is therefore subject to certain valid criticisms (Malle
and Poumeyrol, 1989).
TVB-N is an indicator of spoilage of some fish species such as red fish, flat fish,
gadoids, hake and Atlantic salmon, legal requirements in directive 91/493/EEC have
been established for the limits of this indicator in the fish muscle for several species.
However TVB-N cannot be used as an freshness indicator (constant level during the
first days of iced storage) and does not reflect the mode of spoilage.
TMA-N and TVB-N cannot replace the organanoleptic examination, because for most fish
species their content in the flesh are relatively low during the edible storage period and after
the bacterial population has grown, in the later phase of spoilage, when the fish is near to
rejection, increasing amounts of TMA-N and TVB-N are found. They cannot be used as
universal quality indicators with a specific set of criteria and standards applicable to all fish
species (Ababouch et al., 1996). Nevertheless they may help the for spoilage determination
of some fish species and they are still the best chemical indicators that are relatively simple
to analyse.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รับเข้าเป็นพารามิเตอร์ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายเพื่อประเมินคุณภาพปลาอย่างใดอย่างหนึ่ง มันแสดงผลรวมของแอมโมเนีย DMA, TMA และอื่นๆ พื้นฐานไนโตรเจนสารประกอบระเหยภายใต้การวิเคราะห์สภาพ ปลาสด ๆ รับเข้า N เนื้อหาจะดีกว่าทั่วไป 10 มิลลิกรัม/100 กรัมและไม่เกิน 15 มิลลิกรัม/100 กรัมยกเว้นปลาปล้อง 16-18 มิลลิกรัม/100 กรัมสำหรับปลาซาร์ดีน (ElMarrrakchi et al. 1990), 18-20 มิลลิกรัม/100 กรัมสำหรับปลาทู (Malle et al. 1983), เกี่ยวกับ 30 มิลลิกรัม/100 กรัมสำหรับปลาทูน่า albacore (Villarreal วัวและ Pozo, 1990) รับเข้า-N เนื้อหาเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในช่วงวันแรกของการจัดเก็บ เพิ่มขึ้นเล็กน้อยนี้อาจสะท้อนถึงการผลิตเอมีนโดยกระบวนการ autolytic (รูป 4) อย่างไรก็ตามในการทดลองบางปลาขนาดเล็กเป็น plaiceหรือถูก whiting ในช่วงสัปดาห์แรกของเย็นเก็บรับเข้า N เนื้อหาลดลงสังเกต การบางระเหยเอมีน แอมโมเนียส่วนใหญ่ เป็น leached ออก โดยน้ำแข็งละลาย(Oehlenschläger, 1997 b) หลังจากวันแรกของเย็นเก็บ รับเข้า N เนื้อหาเพิ่มมีการกระจายขนาดใหญ่ค่าส่วนใหญ่ผลิต โดยแบคทีเรียที่เน่าเสียวิเคราะห์รับเข้าสะท้อนเฉพาะขั้นตอนของขั้นสูงการเน่าเสียของปลา จะถือว่าไม่น่าเชื่อถือสำหรับการประเมินผลของความสดของปลาในระยะแรก ๆ ของการจัดเก็บ และไม่สะท้อนให้เห็นถึงการโหมดของเน่าเสีย แบคทีเรีย หรือ autolitic (Oehlenschläger, 1992, 1997a บี Nunes et al 1992Huss, 1995, Baixas Nogueras et al. 2002) รับเข้าถือเป็นพารามิเตอร์ที่มีประโยชน์แต่มันเต็มความ sanitarians และดังนั้นจึงอาจ มีการวิพากษ์วิจารณ์บางอย่างถูกต้อง (Malleและ Poumeyrol, 1989)รับเข้า-N เป็นตัวบ่งชี้จากการเน่าเสียของปลาบางอย่างเช่นสีแดงปลา ปลาแบนgadoids, hake และปลาแซลมอนแอตแลนติก มีข้อกำหนดทางกฎหมายใน directive 91/493/EECการกำหนดสำหรับขีดจำกัดของตัวบ่งชี้นี้ในกล้ามเนื้อปลาหลายสายพันธุ์อย่างไรก็ตาม ไม่ใช้รับเข้า-N เป็นตัวบ่งชี้ความสด (ระดับคงในระหว่างการวันแรกของการจัดเก็บเย็น) และแสดงโหมดของเน่าเสียTMA-N และ N รับเข้าไม่สามารถแทนที่การตรวจ organanoleptic เพราะปลาส่วนใหญ่ชนิดเนื้อหาของพวกเขาในเนื้อจะค่อนข้างต่ำใน ระหว่างระยะเวลาการเก็บกิน และหลังประชากรแบคทีเรียมีการเติบโต ในระยะหลังที่เน่าเสีย เมื่อปลาจะใกล้การปฏิเสธ การเพิ่มจำนวนของ TMA-N และ N รับเข้าที่พบ พวกเขาไม่สามารถใช้เป็นตัวชี้วัดคุณภาพกับตัวเกณฑ์และมาตรฐานที่ใช้ได้กับปลาทั้งหมดชนิด (Ababouch et al. 1996) อย่างไรก็ตาม พวกเขาอาจช่วยการวัดปริมาณการเน่าเสียปลาบาง ชนิดและพวกเขาจะยังคงตัวชี้วัดทางเคมีที่ดีที่สุดที่ค่อนข้างง่ายในการวิเคราะห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

TVB เป็นหนึ่งในพารามิเตอร์ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายมากที่สุดในการประเมินคุณภาพปลา เพราะมันหมายถึงผลรวม
ของแอมโมเนีย, DMA TMA และอื่น ๆ สารประกอบไนโตรเจนระเหยพื้นฐานภายใต้
เงื่อนไขการวิเคราะห์ ในปลาสดๆเนื้อหา TVB-N โดยทั่วไปดีกว่า 10 มิลลิกรัม / 100 กรัม
และไม่เกิน 15 มก. / 100 กรัมยกเว้นปลาทะเลวันที่ 16-18 มก. / 100 กรัมสำหรับปลาซาร์ดีน (El
Marrrakchi et al., 1990), 18-20 มก. / 100 กรัมสำหรับปลาทู (Malle et al., 1983) ประมาณ 30 มก. / 100 กรัม
สำหรับปลาทูน่าปลาทูน่า (Perez-บียาร์รีลและ Pozo, 1990) TVB-N เพิ่มปริมาณเล็กน้อย
ในช่วงวันแรกของการจัดเก็บนี้เพิ่มขึ้นเล็กน้อยอาจสะท้อนให้เห็นถึงการผลิตเอมีนโดย
กระบวนการสลายตัว (รูปที่ 4) อย่างไรก็ตามในการทดลองบางอย่างเกี่ยวกับปลาขนาดเล็กเป็นเพลส
หรือ Whiting ในช่วงสัปดาห์แรกของการจัดเก็บเย็นลดลงเนื้อหา TVB-N ได้รับการ
ตั้งข้อสังเกตบางอย่างเอมีนสารระเหยส่วนใหญ่แอมโมเนียจะถูกชะล้างออกมาจากน้ำแข็งละลาย
(Oehlenschläger 1997 ข) . หลังจากวันแรกของการเก็บรักษาในน้ำแข็ง TVB-N เพิ่มขึ้นของเนื้อหา
ที่มีการกระเจิงขนาดใหญ่ของค่าที่ส่วนใหญ่ผลิตจากเชื้อแบคทีเรียเน่าเสีย.
TVB วิเคราะห์สะท้อนให้เห็นถึงขั้นตอนเดียวของการเน่าเสียขั้นสูงของปลาพวกเขาจะถือว่าไม่น่าเชื่อถือ
สำหรับการประเมินผลของความสดปลาในที่ ช่วงเริ่มต้นของการจัดเก็บและพวกเขาไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึง
รูปแบบของการเน่าเสียของแบคทีเรียหรือ autolitic (Oehlenschläger 1992, 1997a, B, et al, Nunes ;, 1992
Huss 1995 Baixas-Nogueras et al. 2002) TVB ถือเป็นพารามิเตอร์ที่มีประโยชน์ถึงแม้ว่า
มันไม่ได้เต็มความ sanitarians และดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่มีการวิพากษ์วิจารณ์ที่ถูกต้องบางอย่าง (Malle
และ Poumeyrol, 1989).
TVB-N เป็นตัวบ่งชี้ของการเน่าเสียของปลาบางชนิดเช่นปลาแดงปลาแบน
gadoids , Hake และปลาแซลมอนแอตแลนติกข้อกำหนดทางกฎหมายใน Directive 91/493 / EEC ได้
รับการจัดตั้งขึ้นสำหรับข้อ จำกัด ของตัวบ่งชี้นี้ในกล้ามเนื้อปลาหลายสายพันธุ์.
อย่างไรก็ตาม TVB-N ไม่สามารถนำมาใช้เป็นตัวบ่งชี้ความสด (ระดับคงที่ในช่วง
วันแรก ของการจัดเก็บเย็น) และไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงรูปแบบของการเน่าเสีย. the
TMA-N และ TVB-N ไม่สามารถแทนที่การตรวจสอบ organanoleptic เพราะส่วนใหญ่ปลา
ชนิดเนื้อหาของพวกเขาในเนื้อค่อนข้างต่ำในช่วงระยะเวลาการจัดเก็บและกินหลังจาก
ที่มีประชากรแบคทีเรียมี การเจริญเติบโตในระยะต่อมาของการเน่าเสียเมื่อปลาอยู่ใกล้กับ
ปฏิเสธการเพิ่มปริมาณของ TMA-N และ TVB-N มีการค้นพบ พวกเขาไม่สามารถนำมาใช้เป็น
ตัวชี้วัดคุณภาพสากลที่มีเฉพาะชุดของเกณฑ์และมาตรฐานที่ใช้บังคับกับปลา
ชนิด (Ababouch et al., 1996) อย่างไรก็ตามพวกเขาอาจจะช่วยในการตรวจวัดการเน่าเสีย
ของปลาบางชนิดและพวกเขาจะยังคงดีที่สุดตัวชี้วัดทางเคมีที่มีความง่าย
ในการวิเคราะห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

TVB เป็นหนึ่งในที่สุดที่ใช้กันอย่างแพร่หลายพารามิเตอร์เพื่อประเมินคุณภาพของปลา มันหมายถึงผลรวมของแอมโมเนีย , DMA , TMA และคนอื่น ๆสารประกอบไนโตรเจนระเหยภายใต้พื้นฐานเงื่อนไขการวิเคราะห์ ในเนื้อหา tvb-n สดๆปลาโดยทั่วไปกว่า 10 มิลลิกรัม / 100 กรัมและไม่เกิน 15 mg / 100g ยกเว้นทะเลปลา , 16-18 มิลลิกรัม / 100 กรัม สำหรับปลาซาร์ดีน ( เอลmarrrakchi et al . , 1990 ) , 18-20 มก. / 100 กรัมสำหรับปลาทู ( malle et al . , 1983 ) ประมาณ 30 มิลลิกรัม / 100 กรัมสำหรับปลาทูน่า ( เปเรซบียารีล และดี , 1990 ) การ tvb-n เนื้อหาเพิ่มเล็กน้อยในช่วงวันแรกของการเก็บรักษา เพิ่มขึ้นเล็กน้อยนี้อาจจะสะท้อนให้เห็นถึงการประยุกต์ผลิตโดยกระบวนการ autolytic ( รูปที่ 4 ) อย่างไรก็ตามในบางการทดลองในปลาตัวเล็กๆ เช่นปลาชนิดหนึ่งหรือประสิทธิภาพในช่วงสัปดาห์แรกของการจัดเก็บลดลงจาก tvb-n เนื้อหาเย็นได้รับสังเกต บางส่วนระเหยแอมโมเนีย เอมีน ส่วนใหญ่ จะถูกชะล้างออกโดยละลายน้ำแข็ง( oehlenschl และเยอรมัน , 2540 ข ) หลังจากวันแรกของน้ำแข็งเพิ่ม tvb-n เนื้อหาที่มีขนาดใหญ่ การกระจายของค่าผลิตโดยเชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดการเน่าเสีย .การวิเคราะห์ TVB สะท้อนเพียงขั้นตอนของการเน่าเสียขั้นสูงของปลาที่พวกเขาถือว่าไม่น่าเชื่อถือสำหรับการประเมินของปลา ความสดชื่นในช่วงแรกของการจัดเก็บและพวกเขาไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงโหมดของการเน่าเสียจากแบคทีเรียหรือ autolitic ( oehlenschl และเยอรมัน ปี 1992 1997a , B , นูนส์ et al ; 2535ฮัสส์ , 1995 , baixas nogueras et al . 2002 ) TVB เป็นประโยชน์แม้ว่าพารามิเตอร์มันไม่ตอบสนองอย่างเต็มที่ sanitarians และดังนั้นจึงอาจมีบางอย่างถูกต้องตำหนิติเตียน ( malleและ poumeyrol , 1989 )tvb-n เป็นตัวบ่งชี้ของการเน่าเสียของบางชนิดของปลา เช่น ปลา ปลาสีแดงแบนgadoids , hake และปลาแซลมอนแอตแลนติก ข้อกำหนดทางกฎหมายใน Directive 91 / 493 / EEC ได้การสร้างขอบเขตของตัวบ่งชี้ในกล้ามเนื้อปลาหลายๆ ชนิดอย่างไรก็ตาม tvb-n ไม่สามารถใช้เป็นดัชนีวัดความสด ( ในระดับคงที่วันแรกของน้ำแข็ง ) และไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงรูปแบบของการเน่าเสียtma-n tvb-n และไม่สามารถแทนที่การสอบ organanoleptic เพราะปลามากที่สุดชนิดเนื้อหาของพวกเขาในเนื้อจะค่อนข้างต่ำในช่วงระยะเวลาที่เก็บกินได้ และหลังประชากรของแบคทีเรียมีการเจริญเติบโต ในขั้นตอนต่อมาของการเน่าเสีย เมื่อปลาอยู่ใกล้ๆการปฏิเสธ , การเพิ่มปริมาณของ tma-n tvb-n และพบ พวกเขาไม่สามารถใช้เป็นตัวชี้วัดคุณภาพสากล มีเฉพาะชุดของเกณฑ์และมาตรฐานที่เกี่ยวข้องทั้งหมดปลาชนิด ( ababouch et al . , 1996 ) แต่พวกเขาอาจจะช่วยในการกำหนดบางชนิดปลาและพวกเขาจะยังคงที่ดีที่สุดตัวบ่งชี้ทางเคมีที่ค่อนข้างง่ายเพื่อวิเคราะห์