There was a villager. He was illite

There was a villager. He was illiterate. He did not know how to read and write. He often saw
people wearing spectacles for reading books or papers. He thought, “If I have spectacles, I
can also read like these people. I must go to town and buy a pair of spectacles for myself.”
So one day he went to a town. He entered a spectacles shop He asked the shopkeeper for a
pair of spectacles for reading. The shopkeeper gave him various pairs of spectacles and a
book. The villager tried all the spectacles one by one. But he could not read anything. He
told the shopkeeper that all those spectacles were useless for him. The shopkeeper gave
him a doubtful look. Then he looked at the book. It was upside down! The shopkeeper said,
“Perhaps you don’t know how to read.”
The villager said, “No, I don’t. I want to buy spectacles so that I can read like others. But I
can’t read with any of these spectacles.” The shopkeeper controlled his laughter with great
difficulty when he learnt the real problem of his illiterate customer.
He explained to the villager, “My dear friend, you are very ignorant. Spectacles don’t help to
read or write. They only help you to see better. First of all you must learn to read and
write.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชาวบ้านจะได้ เขาก็ไม่มีการศึกษา เขาไม่ทราบวิธีการอ่าน และเขียน เขามักจะเห็นคนที่ใส่แว่นสำหรับอ่านหนังสือหรือเอกสาร เขาคิดว่า, "หากมีแว่นสายตา ผมยังสามารถอ่านเช่นคนเหล่านี้ ผมต้องไปที่เมือง และซื้อคู่ของแว่นตาตัวเอง"ดังนั้น วันหนึ่งเขาก็ไปยังเมือง เขาป้อนร้านแว่นที่เขาถามเจ้าของร้านสำหรับการคู่ของแว่นตาสำหรับการอ่าน เจ้าของร้านเขามีหลายคู่ของแว่นตาและหนังสือ ชาวบ้านที่พยายามทั้งแว่นหนึ่ง แต่เขาไม่อ่านอะไร เขาบอกเจ้าของร้านว่า แว่นที่เป็นประโยชน์สำหรับเขา เจ้าของร้านให้เขาดูหนี้สงสัยสูญ แล้ว เขาดูสมุด มันกลับมา เจ้าของร้านกล่าวว่า"บางทีคุณไม่ทราบวิธีการอ่าน"ชาวบ้านที่กล่าวว่า ไม่มี อยากซื้อแว่นสายตาเพื่อให้ฉันสามารถอ่านเหมือนคนอื่น ๆ แต่ฉันไม่สามารถอ่าน ด้วยแว่นตาเหล่านี้ เจ้าของร้านที่ควบคุมเสียงหัวเราะของเขาด้วยความยากลำบากเมื่อเขาเรียนรู้ปัญหาจริงของลูกค้าของเขาไม่มีการศึกษาเขาอธิบายให้ชาวบ้าน "เพื่อนรัก คุณจะไม่รู้มาก แว่นไม่ช่วยให้อ่าน หรือเขียน พวกเขาช่วยให้คุณดูดีขึ้น แรกของทั้งหมดที่คุณต้องเรียนรู้การอ่าน และเขียน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีชาวบ้านเป็น เขาเป็นคนที่ไม่รู้หนังสือ เขาไม่ได้รู้วิธีการอ่านและเขียน เขามักจะเห็น
คนสวมแว่นตาสำหรับการอ่านหนังสือหรือเอกสาร เขาคิดว่า "ถ้าผมมีแว่นตาผม
ยังสามารถอ่านเหมือนคนเหล่านี้ ฉันต้องไปที่เมืองและซื้อคู่ของแว่นตาสำหรับตัวเอง. "
ดังนั้นวันหนึ่งเขาไปเมือง เขาเดินเข้าไปในร้านแว่นเขาถามเจ้าของร้านสำหรับ
คู่ของแว่นตาสำหรับการอ่าน เจ้าของร้านให้เขาคู่ต่างๆของแว่นตาและ
หนังสือ ชาวบ้านพยายามแว่นตาทั้งหมดที่หนึ่งโดยหนึ่ง แต่เขาไม่สามารถอ่านอะไร เขา
บอกเจ้าของร้านว่าแว่นตาทุกคนก็ไร้ประโยชน์สำหรับเขา เจ้าของร้านให้
เขาดูหนี้สงสัยจะสูญ จากนั้นเขาก็มองไปที่หนังสือเล่มนี้ มันเป็นคว่ำ! เจ้าของร้านกล่าวว่า
"บางทีคุณอาจไม่ทราบวิธีการอ่าน."
ชาวบ้านกล่าวว่า "ไม่มีฉันทำไม่ได้ ฉันต้องการซื้อแว่นตาเพื่อที่ฉันสามารถอ่านเหมือนคนอื่น ๆ แต่ฉัน
ไม่สามารถอ่านกับใด ๆ ของแว่นตาเหล่านี้. "เจ้าของร้านควบคุมเสียงหัวเราะที่ดีของเขาด้วย
ความยากลำบากเมื่อเขารู้ปัญหาที่แท้จริงของลูกค้าที่ไม่รู้หนังสือของเขา.
เขาอธิบายให้ชาวบ้าน" เพื่อนรักของฉันคุณไม่รู้มาก แว่นตาไม่ได้ช่วยในการ
อ่านหรือเขียน พวกเขาเพียง แต่ช่วยให้คุณดูดีขึ้น ก่อนอื่นคุณต้องเรียนรู้ที่จะอ่านและ
เขียน. "