the properties of some molecules. M

the properties of some molecules. Molecular orbital theory, which is also based on
quantum mechanics and was introduced in the late 1920s by Robert Mulliken,
Friedrich Hund, John Slater, and John Lennard-Jones, has proved to be the most
successful theory of the chemical bond: it overcomes all the deficiencies of Lewis’s
theory and is easier to use in calculations than valence-bond theory.
4.8 The Limitations of Lewis’s Theory
In Lewis’s approach and valence-bond theory, the oxygen molecule is somewhat of
a puzzle. To appreciate the puzzle, we need to know that substances can be classified
according to their behavior in a magnetic field: a diamagnetic substance is one that
tends to move out of a magnetic field, and a paramagnetic substance is one that tends
to move into a magnetic field. Diamagnetism indicates that all the electrons in a
molecule are paired; paramagnetism indicates that a molecule possesses unpaired
electrons (BOX 4.2). According to both Lewis’s approach and valence-bond theory,
O2 should be diamagnetic. In fact, it is found to be paramagnetic (FIG. 4.24).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณสมบัติของโมเลกุลบาง โมเลกุลของวงโคจรทฤษฎี ซึ่งยังขึ้นอยู่กับควอนตัม และถูกนำมาใช้ในปลายปี 1920 โดยโรเบิร์ต Mullikenฟรีดริช Hund จอห์นสเลเทอร์ และจอห์น Lennard- โจนส์ ได้พิสูจน์ให้เป็นที่สุดทฤษฎีความสำเร็จของพันธะเคมี: มัน overcomes ทรงทั้งหมดของของลูอิสทฤษฎี และง่ายต่อการใช้ในการคำนวณมากกว่าทฤษฎีพันธะเวเลนซ์4.8 การข้อจำกัดของทฤษฎีของเลวิสในวิธีของลูอิสและทฤษฎีพันธะเวเลนซ์ โมเลกุลออกซิเจนเป็นของค่อนข้างปริศนา ขอบคุณปริศนา เราต้องรู้ว่า สามารถจำแนกสารตามลักษณะการทำงานในสนามแม่เหล็ก: สาร diamagnetic เป็นหนึ่งที่มีแนวโน้มที่จะ ย้ายออกจากสนามแม่เหล็ก และสาร paramagnetic เป็นหนึ่งที่มีแนวโน้มเพื่อย้ายไปยังสนามแม่เหล็ก แสดง diamagnetism ที่อิเล็กตรอนทั้งหมดในการโมเลกุลจับคู่ พาราแมกเนติกแสดงว่า โมเลกุลมีครบถ้วน unpairedอิเล็กตรอน (กล่อง 4.2) ตามแนวทางของลูอิสและทฤษฎีพันธะเวเลนซ์O2 ควร diamagnetic ในความเป็นจริง มันอยู่เป็น paramagnetic (FIG. 4.24)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณสมบัติของโมเลกุลบาง ทฤษฎีการโคจรโมเลกุลซึ่งยังขึ้นอยู่กับกลศาสตร์ควอนตัมและถูกนำมาใช้ในปี ค.ศ. 1920 ในช่วงปลายโดยโรเบิร์ต Mulliken, ฟรีดริช Hund จอห์นสเลเตอร์และจอห์น Lennard โจนส์ได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นที่สุดทฤษฎีที่ประสบความสำเร็จของพันธะเคมี: มันครอบงำทั้งหมด ข้อบกพร่องของลูอิสของทฤษฎีและการเป็นเรื่องง่ายที่จะใช้ในการคำนวณความจุกว่าทฤษฎีพันธบัตร. 4.8 ข้อ จำกัด ของทฤษฎีของลูอิสในวิธีการของลูอิสและทฤษฎีจุพันธบัตรโมเลกุลออกซิเจนเป็นบางส่วนของจิ๊กซอว์ ที่จะชื่นชมปริศนาที่เราจำเป็นต้องรู้ว่าสารที่สามารถจำแนกตามพฤติกรรมของพวกเขาในสนามแม่เหล็ก: เป็นสารแม่เหล็กเป็นหนึ่งที่มีแนวโน้มที่จะย้ายออกจากสนามแม่เหล็กและสารพาราแมกเนติกเป็นหนึ่งที่มีแนวโน้มที่จะย้ายเข้าสนามแม่เหล็ก. ไดอะแมกเนติแสดงให้เห็นว่าอิเล็กตรอนทั้งหมดในโมเลกุลจะจับคู่; พาราแสดงให้เห็นว่ามีโมเลกุล unpaired อิเล็กตรอน (BOX 4.2) ตามวิธีการที่ทั้งลูอิสและทฤษฎีจุพันธบัตรO2 ควรจะเป็นแม่เหล็ก ในความเป็นจริงก็จะพบว่ามี paramagnetic (มะเดื่อ. 4.24)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณสมบัติของโมเลกุล ทฤษฎีออร์บิทัลโมเลกุล ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับ
กลศาสตร์ควอนตัมและแนะนำในช่วงปี 1920 โดยโรเบิร์ตมัลลิเกน
, ฟรีดริช ฮันด์ จอห์น สเลเตอร์ และจอห์น เลนนาร์ด โจนส์ ได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นทฤษฎีที่ประสบความสำเร็จที่สุด
ของพันธะเคมี : มัน overcomes ข้อบกพร่องทั้งหมดของทฤษฎีลิวอิส
และง่ายต่อการใช้ ในการคำนวณ มากกว่าทฤษฎีพันธะเวเลนซ์ .
48 ข้อ จำกัด ของลูอิส ลูอิสเป็นทฤษฎี
ในวิธีการและทฤษฎีพันธะเวเลนซ์ , ออกซิเจนโมเลกุลจะค่อนข้าง
ปริศนา ขอบคุณปริศนา เราต้องทราบว่า สสารสามารถแบ่ง
ตามพฤติกรรมของพวกเขาในสนามแม่เหล็ก : สารไดอะแมกเนติกเป็นหนึ่งที่
มีแนวโน้มที่จะย้ายออกจากสนามแม่เหล็ก และสารพาราแมกเนติกเป็นหนึ่งที่มีแนวโน้ม
ย้ายเข้าไปในสนามแม่เหล็ก ไดอะแมกเนติกแสดงว่าอิเล็กตรอนทั้งหมดใน
โมเลกุลคู่ ; พาราแมกเนติก ระบุว่า โมเลกุลที่มีอิเล็กตรอน ( Unpaired
กล่อง 4.2 ) ตามแนวทางของทฤษฎีทั้งลูอิสและพันธบัตรชนิด
, O2 น่าจะไดอะแมกเนติก . ในความเป็นจริง , มันถูกพบว่าเป็นพาราแมกเนติก ( รูปที่ 4.24 )