What is your relationship with God?

What is your relationship with God? What is something you fear in life? These may be great topics for conversations, but we rarely tackle such meaty topics at social gatherings. Instead, our discussions usually centre around summer travel plans, the latest home repair horror story and, of course, the weather.

This is a shame, because research has confirmed what most people know but don't practise: surface level small talk does not build relationships and it is not great for our happiness levels. The obvious question: if it's not that good for us, why does it prevail?

The sad answer is that we actively seek the lowest common denominator. When left to our own devices, we have the freedom to discuss what we want, but we also feel the pressure to pick a topic that will be socially acceptable and easy for anyone to participate in - the uninteresting hallmarks of small talk.

To better understand this problem of social co-ordination and what we can do about it, we arranged a dinner party. Usually dinner parties involve two social co-ordination problems. The first is arrival times: if everyone arrives at different times, the party always seems to be in flux - "getting going" or "dying down". The second is one of conversation topics: no single person will take the social risk of talking about complex personal issues with mere acquaintances. The alternative is surface chat that makes no lasting impression on anyone.

According to a 2010 study by social anthropologist Kate Fox, in Britain, more than nine in ten people admit to having talked about the weather in the last six hours. Around 38 per cent say they've talked about it in the past hour. (And when was the last time you heard someone say, "I wish we had another 45 minutes to get into the weather in more depth"?)

To help combat the problem of co-ordination, we added one simple variable to this dinner party - rules. 1) Show up between 7:30-8pm. If you can't make 8pm, don't come. 2) Absolutely no small talk. Only meaningful conversation is allowed.

These rules eliminated some individual freedoms in favour of better outcomes for everyone. Ninety per cent of invitees RSVPed within the day, many asking for clarification on the rules: "What exactly is small talk? Sports? Travel? My job?"

Not only were they curious about the rules, they liked having them - and nobody wanted to break them.

At 7:30pm, the night of the dinner party, we were sitting and waiting for the guests to arrive. At 7:45pm, we were nervous. No one had arrived. Guests had only 15 more minutes.

At 7:46pm, the doorbell rang. It did not stop until 7:54pm. 25 guests had arrived. The last two guests arrived at 8:05pm and, after some internal debate, we allowed them in. The benefit of having the whole group together from the start amplified the experience for everyone.

Next, the second rule was triggered. To help co-ordinate the conversation, we provided big index cards with examples of meaningful conversation starters. The 27 gender-mixed guests discussed if and how to hold public officials accountable for their actions. We found out who (besides our significant other) would give up a kidney if we needed one. We debated the theory of suicide prevention. We talked about the art of the dominatrix.

Midway, something interesting happened. We hear: "Hey! Is that small talk?" The guests not only abided by the rules, but they also enforced them. Instead of decreasing freedom, people appeared freer to talk about the things they really wanted to talk about.

By establishing a common rule for behaviour we created an environment with a new set of social norms that redefined peoples' best interests. And everyone was happier. As added proof, two dates came out of the evening. Perhaps meaningful conversation also makes us more attractive?

The basic idea is that if every individual is free to act as they please, the combination of these individual behaviours might be sub-optimal for the group. This problem is clear in social gatherings, but it has other applications, such as for email.

Email is turned on 24-7. If we want to email a question on Saturday morning from the coffee shop, we have the freedom to hit send.

Even though our ability to get our question answered quickly benefits us in the short term, it is easy to see how this snowballs into a culture of compulsively checking email. Outside of personal sacrifices made to stay on top of the continuous stream of email, this behaviour is detrimental - it distracts workers from their top priorities and could make the entire workplace move slower, not faster.

So what should we do? We could add co-ordination and create a new set of social norms. What if companies told people that email will only be delivered during just three pre-specified times? This would set the expectations of the senders, and reduce the need of the recipient to continuously monitor their email.

In situations where individuals normally have freedom, social co-ordination in some areas is

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสัมพันธ์กับพระเจ้าคืออะไร สิ่งที่คุณกลัวในชีวิตคืออะไร เหล่านี้อาจเป็นหัวข้อสนทนาที่ดี แต่เราไม่ค่อยจัดการกับหัวข้อต่าง ๆ เช่นเนื้อที่สังสรรค์ แทน เราสนทนามักจะศูนย์อยู่ที่แผนการเดินทางฤดูร้อน เรื่องสยองขวัญล่าสุดซ่อมแซมบ้านและ แน่นอน สภาพอากาศเพราะนี่คือความอัปยศ วิจัยได้ยืนยันสิ่งที่คนส่วนใหญ่ทราบ แต่ไม่ฝึก: พูดคุยเล็กระดับพื้นผิวสร้างความสัมพันธ์ และไม่ดีสำหรับระดับความสุขของเรา คำถามที่ชัดเจน: ถ้ามันไม่เป็นที่ดีสำหรับเรา ทำไมไม่มันเหนือกว่าคำตอบที่น่าเศร้าคือ ว่า เรากำลังหาตัวหารร่วมต่ำสุด เมื่อซ้ายไปยังอุปกรณ์ของเราเอง เรามีเสรีภาพที่จะพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่เราต้องการ แต่เรายังรู้สึกความดันไปเลือกหัวข้อที่จะยอมรับของสังคม และคุยง่ายสำหรับทุกคนที่เข้าร่วม - จุดไม่น่าทึ่งของขนาดเล็กเพื่อให้ เข้าใจปัญหาร่วมมือกันในสังคมและเราทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เราจัดเลี้ยงอาหารค่ำ ปกติปาร์ตี้เกี่ยวข้องกับปัญหาสังคมร่วมมือสอง ครั้งแรกเป็นเวลา: หากทุกคนมาในเวลาที่แตกต่างกัน บุคคลน่าจะ เป็นในฟลักซ์ - "การเดินทางไป" หรือ "กำลังตายลง" เสมอ สองคือหนึ่งในหัวข้อสนทนา: คนเดียวไม่มีจะความเสี่ยงสังคมพูดถึงปัญหาซับซ้อนส่วนบุคคลกับแค่คนรู้จัก แทนที่จะสนทนาพื้นผิวที่ทำให้ไม่ประทับใจกับทุกคนศึกษา 2010 โดยนักมานุษยวิทยาสังคมเคทฟ็อกซ์ ในสหราชอาณาจักร กว่าเก้าในสิบคนยอมรับมีการพูดคุยเกี่ยวกับสภาพอากาศในหกชั่วโมง ประมาณ 38 เปอร์เซ็นต์บอกว่า พวกเขาได้พูดคุยเกี่ยวกับมันในชั่วโมงผ่านมา (และเมื่อครั้งที่คุณได้ยินคนพูดว่า "ในอดีตมีอีก 45 นาทีในสภาพอากาศในความลึกมากขึ้น)เพื่อช่วยต่อสู้กับปัญหาของการประสานงาน เราเพิ่มตัวแปรง่าย ๆ ไปงานเลี้ยงอาหารค่ำนี้ - กฎ 1) แสดงขึ้นระหว่าง 7:30-20: 00 ถ้าคุณไม่สามารถทำ 8 pm ไม่มา 2) อย่างไม่มีพูดคุยเล็ก บทสนทนาที่มีความหมายเฉพาะได้กฎเหล่านี้ถูกกำจัดเสรีภาพบางละสนับสนุนผลลัพธ์ที่ดีกว่าสำหรับทุกคน ร้อยละเก้าสิบของผู้เข้าร่วมประชุม RSVPed ภายในวัน หลายขอชี้แจงเกี่ยวกับกฎระเบียบ: แน่นอนคืออะไรพูดคุยเล็ก กีฬา การเดินทาง งานของฉัน"ไม่เพียงแต่พวกเขากำลังอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับกฎ ชอบพวกเขา-- และไม่มีใครอยากทำลายพวกเขาเวลา 19:30 น. คืนแห่งปาร์ตี้มื้อค่ำ นั่ง และรอท่านถึง ที่ 7:45 pm เรามีประสาท ไม่มีใครมาถึง ผู้เข้าพักได้เพียง 15 นาทีที่ 7:46 pm ออดรัง มันก็ไม่ได้หยุดจนถึง 7:54 pm 25 ท่านมาถึง ล่าสุดสองท่านมาถึงที่ 8:05 pm และ หลังจากการอภิปรายภายใน เราอนุญาตให้พวกเขาใน ประโยชน์ของทั้งกลุ่มร่วมกันตั้งแต่เริ่มต้นขยายประสบการณ์สำหรับทุกคนถัดไป กฎสองถูกทริกเกอร์ เพื่อช่วยประสานการสนทนา เราให้บัตรดัชนีใหญ่พร้อมตัวอย่างการสนทนาที่มีความหมาย การผสมเพศผู้กล่าวถึงถ้าและวิธีระงับความรับผิดชอบต่อการปฏิบัติหน้าที่ของ เราพบใคร (นอกจากคของเรา) จะให้ค่าเป็นไตถ้าเราจำเป็นต้อง เราถกเถียงกันทฤษฎีการป้องกันการฆ่าตัวตาย เราพูดคุยเกี่ยวกับศิลปะของการน้อมมิดเวย์ สิ่งที่น่าสนใจเกิดขึ้น เราได้ยิน: "เฮ้ คือที่พูดคุยเล็ก ท่านไม่เพียง abided ตามกฎ แต่พวกเขาบังคับพวกเขา แทนการลดเสรีภาพ ท่านปรากฏอิสระพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาอยากจะพูดคุยเกี่ยวกับโดยการสร้างกฎทั่วไปสำหรับพฤติกรรมที่ เราสร้างสภาพแวดล้อมกับชุดใหม่ของบรรทัดฐานทางสังคมที่นิยามใหม่ผลประโยชน์ของประชาชน และทุกคนก็มีความสุข เป็นหลักฐานเพิ่ม วันสองวันออกมาจากช่วงเย็น บางทีความหมายสนทนายังทำให้เราน่าสนใจมากขึ้นแนวคิดพื้นฐานว่า หากบุคคลทุกคนมีอิสระที่จะกระทำได้ การรวมกันของพฤติกรรมแต่ละเหล่าอาจเหมาะสำหรับกลุ่มย่อย ปัญหานี้มีความชัดเจนในการสังสรรค์ แต่มันมีโปรแกรมอื่น ๆ เช่นสำหรับอีเมลอีเมลที่เปิดอยู่ 24-7 ถ้าเราต้องการส่งอีเมล์คำถามเมื่อเช้าวันเสาร์จากร้านกาแฟ เรามีเสรีภาพที่จะกดส่งแม้ว่าเราจะได้รับคำถามของเราตอบได้อย่างรวดเร็วสามารถได้รับประโยชน์เราในระยะสั้น มันง่ายที่จะดูวิธีนี้ก้อนหิมะเป็นวัฒนธรรมของคณะตรวจสอบอีเมล์ ภายนอกบุคคลบวงสรวงอยู่ด้านบนของกระแสต่อเนื่องของอีเมล พฤติกรรมนี้เป็นอันตราย - มันสมาธิคนสำคัญที่สุดของพวกเขา และจะทำให้การทำงานทั้งหมดย้ายช้าลง ไม่เร็วดังนั้น สิ่งที่เราควรทำอย่างไร เราสามารถเพิ่มการประสานงาน และสร้างชุดใหม่ของบรรทัดฐานทางสังคม ถ้าบริษัทบอกท่านอีเมลนั้นจะเท่านั้นถูกส่งระหว่างเพียงสามระบุเวลาล่วงหน้า นี้จะตั้งความคาดหวังของผู้ส่ง และลดความจำเป็นของผู้รับการตรวจสอบอีเมล์ของพวกเขาอย่างต่อเนื่องในสถานการณ์ที่บุคคลจะมีเสรีภาพ เป็นสังคมร่วมมือกันในบางพื้นที่