Whenever Richard Cory went down tow

Whenever Richard Cory went down town,
We people on the pavement looked at him:
He was a gentleman from sole to crown,
Clean favored, and imperially slim.

And he was always quietly arrayed,
And he was always human when he talked;
But still he fluttered pulses when he said,
"Good-morning," and he glittered when he walked.

And he was rich—yes, richer than a king—
And admirably schooled in every grace:
In fine, we thought that he was everything
To make us wish that we were in his place.

So on we worked, and waited for the light,
And went without the meat, and cursed the bread;
And Richard Cory, one calm summer night,
Went home and put a bullet through his head.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อใดก็ตามที่ริชาร์ดคอรีลงไปเมืองคนเราบนทางเท้ามองไปที่เขา:
เขาเป็นสุภาพบุรุษจาก
แต่เพียงผู้เดียวที่จะสวมมงกุฎที่สะอาดได้รับการสนับสนุนและimperially บาง. และเขาก็มักจะรบอย่างเงียบ ๆและเขาก็เป็นมนุษย์เสมอเมื่อเขาได้พูดคุย; แต่ก็ยังคง เขาเบาโผบินพัลส์เมื่อเขากล่าวว่า"ตอนเช้าที่ดี" และเขาระยิบระยับเมื่อเขาเดิน. และเขาก็เป็นที่อุดมไปด้วยใช่ยิ่งขึ้นกว่าคิงและศึกษาชื่นชมในพระคุณทุกในที่ดีที่เราคิดว่าเขาเป็นทุกอย่างที่ต้องการให้เราหวังว่าเราอยู่ในสถานที่ของเขา. ดังนั้นเราทำงานและรอให้แสงและไปไม่มีเนื้อสัตว์และสาปแช่งขนมปัง; และริชาร์ดคอรี, คืนหนึ่งในฤดูร้อนสงบไปที่บ้านและนำกระสุนผ่านหัวของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อ Richard Cory ลงไปเมือง
เราผู้คนบนทางเท้ามองเขา :
เขาคือสุภาพบุรุษจาก แต่เพียงผู้เดียวเพื่อมงกุฎ
สะอาดโปรด และ imperially บาง

และเขามักจะแอบเอามา
, และเขามักจะมนุษย์เมื่อเขาพูด ;
แต่เขาหวั่นไหวกะพริบเมื่อเขากล่าวว่า
" อรุณสวัสดิ์ " เขา glittered เมื่อเขาเดิน

และเขาก็รวยครับ รวยกว่ากษัตริย์ -
และที่น่าชื่นชมเรียนทุกพระคุณ
ในดี เราคิดว่าเค้าเป็นทุกอย่าง
เพื่อให้เราหวังว่าเราแทน

ดังนั้นเมื่อเราทำงาน และ รอแสง
และก็ไม่มีเนื้อสัตว์ และแช่งขนมปัง ;
และ Richard Cory , หนึ่งสงบฤดูร้อนคืน
กลับบ้านแล้วยัดกระสุนใส่หัวของเขา