Cholangiocarcinoma is an epithelial

Cholangiocarcinoma is an epithelial cell malignancy arising from varying locations within the biliary tree showing markers of cholangiocyte differentiation. The most contemporary classification based on anatomical location includes intrahepatic, perihilar, and distal cholangiocarcinoma. Intrahepatic cholangiocarcinoma is defined as a cholangiocarcinoma located proximally to the second degree bile ducts (proximal and distal refers to the direction of bile flow such that the intrahepatic bile ducts are proximal to the common bile duct); within the liver, perihilar cholangiocarcinoma is localised to the area between the second degree bile ducts and the insertion of the cystic duct into the common bile duct; whereas distal cholangiocarcinoma is confined to the area between the origin of the cystic duct and ampulla of Vater.1 Most cholangiocarcinomas are well, moderately, and poorly differentiated adenocarcinomas with other histological subtypes encountered rarely.2,3 Surgical treatment is the preferred option for all subtypes, but, when contemplated, involvement of the vascular structures and lymph nodes needs to be considered. The highly desmoplastic nature of cholangiocarcinoma, its extensive support by a rich tumour microenvironment, and profound genetic heterogeneity, all contribute to its therapeutic resistance. Although surgery and curative liver transplantation are options for selected patients with perihilar cholangiocarcinoma, 5-year survival rates are very low. The chemotherapy regimen of gemcitabine and cisplatin is often used for inoperable disease. Locoregional therapies are used for intrahepatic cholangiocarcinoma, but conclusive evidence for efficacy is lacking. Understanding of cholangiocarcinoma biology, the oncogenic landscape of this disease, and its complex interaction with the tumour microenvironment could lead to optimum therapies with improvement in patient survival. In view of much recent interest in this disease, a review of recent medical advances for cholangiocarcinoma is both timely and topical. In this Seminar we focus mainly on intrahepatic and perihilar cholangiocarcinoma because progress has predominantly occurred in these subtypes (panel).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มะเร็งท่อน้ำดีเป็น malignancy epithelial เซลล์การเกิดจากสถานต่าง ๆ ภายในต้นไม้ biliary แสดงเครื่องหมายของ cholangiocyte สร้างความแตกต่าง การจัดประเภทมากที่สุดร่วมสมัยตามกายวิภาคตำแหน่งรวม intrahepatic, perihilar และมะเร็งท่อน้ำดีกระดูก กำหนด intrahepatic มะเร็งท่อน้ำดีเป็นมะเร็งท่อน้ำดีที่อยู่ proximally ไปที่สองท่อน้ำดีระดับ (proximal และกระดูกถึงทิศทางของกระแสน้ำดีเช่นให้ท่อน้ำดี intrahepatic proximal กับท่อน้ำดีทั่วไป); ภายในตับ มะเร็งท่อน้ำดี perihilar อยู่ไหนไปยังพื้นที่ระหว่างสององศาท่อน้ำดีและการท่อ cystic แทรกเข้าไปในท่อน้ำดีร่วม ในขณะที่มะเร็งท่อน้ำดีกระดูกจะจำกัดพื้นที่ระหว่างจุดเริ่มต้น ของ ampulla ของ Vater.1 สุดท่อ cystic cholangiocarcinomas อย่างดี ปานกลาง และไม่ดีแตกต่างกัน adenocarcinomas กับ rarely.2,3 สรีรวิทยา subtypes พบอื่น ๆ ผ่าตัดรักษาเป็นตัวเลือกที่ต้องการสำหรับทุก subtypes แต่ เมื่อไตร่ตรอง มีส่วนร่วมในโครงสร้างของหลอดเลือดและน้ำเหลืองต้องเป็น สูง desmoplastic ธรรมชาติของมะเร็งท่อน้ำดี การสนับสนุน โดยเนื้องอกรวย microenvironment และ heterogeneity ลึกซึ้งทางพันธุกรรม ทั้งหมดนำไปสู่ความต้านทานยา แม้ว่าการผ่าตัดและการปลูกถ่ายตับ curative เป็นตัวเลือกสำหรับผู้ป่วยมะเร็งท่อน้ำดี perihilar เลือก อัตราการอยู่รอด 5 ปีจะต่ำมาก เคมีบำบัดระบบ gemcitabine และ cisplatin ในการปกครองมักใช้สำหรับโรคที่ใช้งานไม่ ใช้ Locoregional บำบัดสำหรับมะเร็งท่อน้ำดี intrahepatic แต่ขาดหลักฐานข้อสรุปสำหรับประสิทธิภาพ เข้าใจในชีววิทยาของมะเร็งท่อน้ำดี ภูมิทัศน์ oncogenic โรคนี้ และการโต้ตอบที่ซับซ้อนกับ microenvironment เนื้องอกอาจทำให้การรักษาเหมาะสมกับการปรับปรุงในการอยู่รอดของผู้ป่วย มุมมองสนใจมากล่าสุดในโรคนี้ ทบทวนความก้าวหน้าทางการแพทย์ล่าสุดสำหรับมะเร็งท่อน้ำดีได้ทันเวลา และเฉพาะ ในการสัมมนาเราเน้นส่วนใหญ่ intrahepatic และมะเร็งท่อน้ำดี perihilar นี้เนื่องจากส่วนใหญ่เกิดความคืบหน้าใน subtypes เหล่านี้ (แผง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มะเร็งท่อน้ำดีเป็นมะเร็งเซลล์เยื่อบุผิวที่เกิดจากการที่แตกต่างกันภายในสถานที่ต้นไม้ทางเดินน้ำดีที่แสดงเครื่องหมายของความแตกต่าง cholangiocyte การจัดหมวดหมู่ร่วมสมัยมากที่สุดตามสถานที่ตั้งรวมถึงกายวิภาค intrahepatic, perihilar และปลายมะเร็งท่อน้ำดี Intrahepatic มะเร็งท่อน้ำดีถูกกำหนดให้เป็นมะเร็งท่อน้ำดีอยู่ชิดกับท่อน้ำดีระดับที่สอง (ใกล้เคียงและปลายหมายถึงทิศทางการไหลของน้ำดีเช่นที่ท่อน้ำดี intrahepatic มีความใกล้เคียงกับท่อน้ำดีร่วมกัน); ภายในตับ perihilar มะเร็งท่อน้ำดีเป็นภาษาท้องถิ่นไปยังพื้นที่ระหว่างท่อน้ำดีและระดับที่สองของการแทรกเข้าไปในท่อเรื้อรังท่อน้ำดีร่วมกัน; ในขณะที่ปลายมะเร็งท่อน้ำดีถูกกักขังอยู่ในพื้นที่ระหว่างที่มาของท่อเรื้อรังและ ampulla ของ cholangiocarcinomas Vater.1 ส่วนใหญ่เป็นอย่างดีในระดับปานกลางและ adenocarcinomas ที่แตกต่างไม่ดีกับเชื้อเนื้อเยื่ออื่น ๆ พบการผ่าตัดรักษา rarely.2,3 เป็นตัวเลือกที่ต้องการทั้งหมด ชนิดย่อย แต่เมื่อไตร่ตรองการมีส่วนร่วมในโครงสร้างของหลอดเลือดและต่อมน้ำเหลืองที่จะต้องพิจารณา ธรรมชาติ Desmoplastic สูงของมะเร็งท่อน้ำดี, การสนับสนุนอย่างกว้างขวางโดยการ microenvironment เนื้องอกที่หลากหลายและความแตกต่างทางพันธุกรรมลึกซึ้งทั้งหมดนำไปสู่​​ความต้านทานการบำบัด แม้ว่าการผ่าตัดปลูกถ่ายตับและรักษาตัวเลือกสำหรับผู้ป่วยมะเร็งท่อน้ำดีเลือกด้วย perihilar 5 ปีอัตราการรอดชีวิตต่ำมาก ระบบการปกครองของยาเคมีบำบัด cisplatin Gemcitabine และมักจะใช้สำหรับโรคปฏิบัติไม่ได้ การรักษา Locoregional ที่ใช้สำหรับมะเร็งท่อน้ำดี intrahepatic แต่หลักฐานแน่ชัดสำหรับการรับรู้ความสามารถขาด ความเข้าใจของชีววิทยามะเร็งท่อน้ำดี, ภูมิทัศน์ oncogenic ของโรคนี้และการมีปฏิสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกับ microenvironment เนื้องอกอาจนำไปสู่​​การรักษาที่ดีที่สุดที่มีการปรับปรุงในการอยู่รอดของผู้ป่วย ในมุมมองที่น่าสนใจมากในการที่ผ่านมาโรคนี้ทบทวนความก้าวหน้าทางการแพทย์ล่าสุดสำหรับมะเร็งท่อน้ำดีเป็นทั้งทันเวลาและเฉพาะ ในการสัมมนาครั้งนี้เราเน้นเป็นมะเร็งท่อน้ำดีและ intrahepatic perihilar เพราะความก้าวหน้าที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่ในเชื้อเหล่านี้ (แผง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มะเร็งท่อน้ำดีเป็นเซลล์เยื่อบุผิวเนื้อร้ายที่เกิดจากสถานที่แตกต่างกันภายในท่อน้ำต้นไม้แสดงเครื่องหมายของ cholangiocyte ความแตกต่าง . การจำแนกตามตำแหน่งทางกายวิภาคร่วมสมัยมากที่สุดรวมถึง intrahepatic เพอริไฮลาร์ , และมะเร็งท่อน้ำดีส่วนปลาย .intrahepatic มะเร็งท่อน้ำดีที่ถูกกําหนดให้เป็นประจำอยู่ส่วน distal ต่อที่สองระดับท่อน้ำดี ( ส่วนต้นและปลาย หมายถึง ทิศทางของการไหลของน้ำดีที่การเวก intrahepatic เป็นรอยต่อกับน้ำดี ) ; ภายในตับเพอริไฮลาร์ซึ่งเป็นภาษาท้องถิ่นในพื้นที่ระหว่างสองระดับท่อน้ำดีและการใส่ท่อ cystic ในน้ำดี ส่วนปลายซึ่งถูกกักขังอยู่ในพื้นที่ระหว่างจุดเริ่มต้นของท่อปัสสาวะ และกระเปาะของวาเตอร์ 1 cholangiocarcinomas มากที่สุด คือ ดี ปานกลางและงานอื่น ๆที่แตกต่างจาก adenocarcinomas กับชนิดย่อยพบน้อย ชนิดการผ่าตัดรักษาเป็นตัวเลือกที่ต้องการสำหรับชนิดย่อย แต่เมื่อพิจารณาการมีส่วนร่วมของโครงสร้างของหลอดเลือดและต่อมน้ำเหลือง ต้องได้รับการพิจารณา ธรรมชาติสูง desmoplastic ของมะเร็งท่อน้ำดี การสนับสนุนที่กว้างขวาง โดย microenvironment เนื้องอกรวยความหลากหลายทางพันธุกรรมและลึกซึ้งทั้งหมดสนับสนุนของผู้ต่อต้าน แม้ว่าการผ่าตัดและปลูกถ่ายตับ แก้เป็นทางเลือกสำหรับผู้ป่วยกับเพอริไฮลาร์มะเร็งท่อน้ำดี 5 ปีอัตราการรอดต่ำมาก การทำคีโมและการฉายแสง regimen ของเคมีบำบัดเนื้องอกมักจะใช้สำหรับโรคlocoregional การบำบัดที่ใช้สำหรับ intrahepatic มะเร็งท่อน้ำดี แต่หลักฐานสำหรับผลขาด เข้าใจชีววิทยาของมะเร็งท่อน้ำดี , ภูมิทัศน์ oncogenic ของโรคนี้ และปฏิสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกับเนื้องอก microenvironment อาจนำไปสู่การรักษาที่เหมาะสมที่สุดกับเพิ่มอัตราการรอดชีวิตของผู้ป่วย ในมุมมองของเมื่อเร็ว ๆนี้ความสนใจมากในโรคนี้รีวิวของความก้าวหน้าทางการแพทย์ล่าสุดสำหรับมะเร็งท่อน้ำดีทั้งรวดเร็วและเฉพาะ ในงานสัมมนานี้ เราเน้นหลักใน intrahepatic และเพอริไฮลาร์มะเร็งท่อน้ำดีเพราะความคืบหน้าส่วนใหญ่เกิดขึ้นในชนิดย่อยเหล่านี้ ( แผง )