Can it be that, because I transform

Can it be that, because I transformed into a loli last night, I ran to Fuyaha’s house, then Fuyaha just randomly started shaking. Is he having a rare disease?

No way?...

“Oh, it’s probably because there was a cute girl came to my house yesterday.”

What? It was my fault? I’m the cute girl she’s talking about?

“Wha… What cute girl?...”

“Oh, that, her blue hair is so long it can touch her knees, and it's straight too. She was very cute, and I think she know my brother, she also called my brother by his first name.”

Yup, she’s definitely talking about me…

“But how does that relate to Fuyaha’s condition right now?”

Is he allergic to long hair? …Yea, I don’t think that’s possible…

Maybe blue long hair? ...There can’t be such a weird allergy…

Allergic to lolis? ...when...There are so many lolis around Fuyaha, no way, no way.

So what’s the reason? Ahh I don’t understand…

“You don’t know?”

“Know what?”

Yuka looked at me with a face of surprise. It seems like I should know this. But I really don’t, Fuyaha never told me anything.

“Onii-chan… Didn’t tell you guys?

“Tell us what?”

Yuka looked at Rin-ichi, Rin-ichi just shaked her head.

There’s no leads to anything about this weird case. I’m just very confused right now.

“So he didn’t tell you… Well whatever, let’s just let him tell you himself in the future.”

“Oh… OK then…”

Rin-ichi answered that, I still don’t get it, what did Yuka want to tell us?

“Right, I won’t ask more then.”

Well, asking too much about other people’s privacy is not cool anyway.

“Oh no, class is about to start, lets go, Yu-chan.”

“Alright, bye, Jin-ichi kun.”

“See ya, Rin-ichi, Yuka.”


Growl~

“Hungry!”

Dammit Rin-ichi, you came over to talk for the whole recess, and still didn’t even bring me anything to eat.

Oh God, please just let me live through today…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จะได้ว่า เนื่องจากผมเปลี่ยนเป็น loli เป็นคืนสุดท้าย ฉันวิ่งไปที่บ้านของ Fuyaha แล้ว Fuyaha สุ่มเพียงเริ่มสั่น เขามีโรคที่หายากไม่มีทาง"โอ้ มันอาจจะเป็นเพราะมี สาวน่ารักมาถึงบ้านเมื่อวานนี้"อะไรนะ มันเป็นความผิดของฉัน ฉันรักเธอพูดถึง"Wha อะไรน่ารัก?... ""โอ้ ว่า ผมสีฟ้าของเธอเป็นนาน ก็สามารถแตะหัวเข่าของเธอ และก็ตรงเกินไป เธอน่ารักมาก และฉันคิดว่า เธอรู้ว่าพี่ชายของฉัน เธอยังเรียกพี่ ด้วยชื่อแรกของเขา"ยุบ เธอแน่นอนพูดถึงฉัน..."แต่ว่าไม่ที่เกี่ยวข้องกับเงื่อนไขของ Fuyaha!"เขาเป็นโรคภูมิแพ้จะผมยาว … ใช่ ฉันไม่คิดว่า เป็นไปได้...สีน้ำเงินอาจจะผมยาว ... ไม่มีโรคภูมิแพ้ดังกล่าวแปลก...แพ้ lolis ...เมื่อ... มี lolis หลายรอบ Fuyaha ไม่มีทาง ไม่มีทางดังนั้น อะไรคือเหตุผล ฉันไม่เข้าใจปรบมือ..."คุณไม่ทราบ""รู้อะไร"มามองที่ฉัน ด้วยใบหน้าประหลาดใจ ดูเหมือนว่าผมควรรู้ แต่จริง ๆ ไม่ Fuyaha ไม่เคยบอกอะไร" Onii จัง. ... ไม่ได้บอกพวกคุณ"บอกอะไร"มองมาที่อิจิริน ริ้นอิชิ shaked เพียง หัวของเธอไม่นำไปสู่อะไรเกี่ยวกับกรณีนี้แปลกอยู่ ฉันแค่สับสนมากอยู่"ดังนั้นเขาไม่ได้บอกคุณ... สิ่งที่ดี ขอเพียงให้เขาบอกคุณเองในอนาคต""โอ้... ตกลง แล้ว..."Rin-ichi answered that, I still don’t get it, what did Yuka want to tell us?“Right, I won’t ask more then.”Well, asking too much about other people’s privacy is not cool anyway.“Oh no, class is about to start, lets go, Yu-chan.”“Alright, bye, Jin-ichi kun.”“See ya, Rin-ichi, Yuka.”Growl~“Hungry!”Dammit Rin-ichi, you came over to talk for the whole recess, and still didn’t even bring me anything to eat.Oh God, please just let me live through today…

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันสามารถเป็นไปได้ว่าเพราะผมเปลี่ยนเป็น Loli คืนที่ผ่านมาฉันวิ่งไปที่บ้านของ Fuyaha แล้ว Fuyaha เพียงการสุ่มเริ่มสั่น คือเขามีโรคที่หายาก? ไม่มีทาง ... "โอ้มันอาจจะเป็นเพราะมีสาวน่ารัก ๆ มาที่บ้านฉันเมื่อวานนี้." คืออะไร? มันเป็นความผิดของฉันได้อย่างไร ฉันเป็นคนที่น่ารักที่เธอพูดถึง? "วา ... สิ่งที่หญิงสาวน่ารัก? ... " "โอ้ว่าผมสีฟ้าของเธอนานมันสามารถสัมผัสหัวเข่าของเธอและก็ตรงเกินไป เธอเป็นคนน่ารักมากและฉันคิดว่าเธอรู้ว่าพี่ชายของฉันเธอยังเรียกว่าพี่ชายของฉันโดยใช้ชื่อแรกของเขา. " Yup เธอแน่นอนการพูดคุยเกี่ยวกับฉัน ... " แต่วิธีการที่ไม่ที่เกี่ยวข้องกับสภาพ Fuyaha ของตอนนี้? " คือเขาแพ้ยาว ผม? ... ใช่ผมไม่ได้คิดว่าเป็นไปได้ ... ผมยาวสีฟ้าอาจ? ... มีไม่ได้เช่นโรคภูมิแพ้แปลก ... แพ้ lolis? ... เมื่อ ... มีจำนวนมากดังนั้น lolis รอบ Fuyaha ไม่มีทางเป็นวิธีที่ไม่มี. ดังนั้นสิ่งที่เป็นเหตุผล? อ่าผมไม่เข้าใจ ... "คุณไม่ได้รู้หรือไม่" "รู้อะไร?" Yuka มองที่ผมด้วยใบหน้าที่น่าประหลาดใจ ดูเหมือนว่าฉันควรจะรู้เรื่องนี้ แต่ผมไม่ได้ Fuyaha ไม่เคยบอกอะไรฉัน. "Onii จัง ... ไม่ได้บอกพวกคุณ? " บอกเราว่า? " Yuka มองที่ริ้น-Ichi ริน-Ichi เพียงแค่เขย่าหัวของเธอ. มีนำไปสู่การไม่ได้ อะไรเกี่ยวกับกรณีนี้แปลก ฉันแค่สับสนมากในขณะนี้. "ดังนั้นเขาไม่ได้บอกคุณ ... ดีอะไรก็ตามขอเพียงแค่ให้เขาบอกคุณตัวเองในอนาคต." "โอ้ ... ตกลงแล้ว ... " ริ้น-Ichi ตอบว่าผมยังคงสวม ' t ได้สิ่งที่ไม่ Yuka ต้องการที่จะบอกเรา? "ตอนนี้ฉันจะไม่ขอให้มากขึ้นแล้ว." ดีขอมากเกินไปเกี่ยวกับความเป็นส่วนตัวของคนอื่น ๆ ไม่เย็นต่อไป. "โอ้ไม่ระดับเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเริ่มต้นให้ไป ยูจัง. " " เอาล่ะลาก่อน Jin-Ichi คุง. " " เจอริน-Ichi, Yuka. " คำราม ~ " หิว! " Dammit ริ้น-Ichi คุณมามากกว่าที่จะพูดคุยสำหรับย่อมุมทั้งหมดและ ยังไม่ได้นำมาให้ฉันกินอะไร. โอ้พระเจ้าโปรดให้ฉันมีชีวิตอยู่ถึงวันนี้ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หรือว่าเพราะฉันกลายเป็นโลลิเมื่อคืน ฉันวิ่ง fuyaha บ้านแล้ว fuyaha มั่วก็เริ่มสั่น เขามีโรคหายาก ?ไม่มีทาง ? . . . . . . ." อ๋อ คงเป็นเพราะมีสาวน้อยน่ารักมาที่บ้านเมื่อวาน "อะไร ? มันเป็นความผิดของฉัน ฉันเป็นสาวน่ารัก เธอพูดเรื่องอะไร ?" อะ . . . อะไรที่น่ารัก ? . . . . . . . "" อ๋อ ผมสีฟ้าของเธอยาวมากมันสามารถจับเข่าของเธอ มันจะตรงเกินไป เขาน่ารักมากและฉันคิดว่าเธอรู้ว่าพี่ชายเธอยังเรียกพี่ชายด้วยชื่อแรกของเขาใช่ เธอกำลังพูดถึงฉัน . . . . . . ." แต่ที่ไม่เกี่ยวข้องกับเงื่อนไข fuyaha ตอนนี้ "เขาแพ้ผมยาว ? . . . . . . . ใช่ ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้ . . . . . . .บางทีสีฟ้าผมยาว ? . . . . . . . ก็ไม่ควรทำอาการแปลก . . . . . . .แพ้ lolis ? . . . . . . . เมื่อ . . . . . . . มีหลาย lolis รอบ fuyaha ไม่มีทาง ไม่มีทางดังนั้น อะไรคือเหตุผล ? อ่า . . . ไม่เข้าใจ . . . . . . ." คุณไม่รู้เหรอ ? "" รู้อะไรมั้ย ? "ยูกะมองฉันด้วยสีหน้าแปลกใจ ดูเหมือนว่าฉันควรจะรู้ แต่ฉันไม่รู้จริงๆ fuyaha ไม่เคยบอกอะไรฉันเลย" โอนี่จัง . . . . . . . ไม่ได้บอกนายเหรอ" บอกอะไรเรา "ยูกะมองอิจิ อิจิริน รินก็สั่นศีรษะไม่มีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับคดีนี้แปลกๆ ฉันแค่สับสนมากเลยตอนนี้" แต่เขาไม่ได้บอกคุณ . . . . . . . ยังไงก็ช่าง ขอแค่ให้เขาจะบอกท่านเองในอนาคต "" โอ้ . . . . . . . ตกลงแล้ว . . . . . . . "รินจิก็ตอบว่า ฉันก็ยังไม่เข้าใจ แล้วยูกะต้องการบอกเรา" ใช่ ฉันไม่ถามแล้ว "เอ่อ ถามมากเกินไปเกี่ยวกับความเป็นส่วนตัวของคนอื่นไม่เย็นอยู่ดี" โอ้ ไม่ ชั้นกำลังจะเริ่มแล้ว ไปกันเถอะ ยูจัง "" อืม บาย จินอิจิคุง "" แล้วเจอกันนะ รินจิ ยูกะ "คำราม ~" หิว ! "บ้าเอ้ย รินจิ คุณมาที่นี่เพื่อจะพูดกับวัตถุทั้งหมดและยังไม่ได้เอาอะไรมาให้ฉันกินโอ้พระเจ้า ได้โปรดให้ผมได้มีชีวิตอยู่ถึงวันนี้ . . . . . . .