Eating patterns and dietary composi

Eating patterns and dietary composition in relation to BMI in younger and older adults
Objective: To compare relative associations of eating patterns and dietary composition with body mass index (BMI) in younger (aged 20–59 years, n=1792) and older (aged 60–90 years, n=893) participants in the Continuing Survey of Food Intakes by Individuals, collected 1994–1996.
Methods: Data from two 24-h dietary recalls from individuals reporting physiologically plausible energy intake (within plusminus22% of predicted energy requirements, based on previously published methods) were used.
Results: Mean reported energy intake was 96 and 95% of predicted energy requirements in younger and older subjects, respectively. Older subjects were less likely than younger subjects to skip a meal, but snacking was common in both age groups. Fiber density was significantly higher in the older group. A higher BMI in both age groups was associated with a higher total daily energy intake, and higher energy intakes at all eating occasions. In both age groups, eating frequency was positively associated with energy intake, and eating more than three times a day was associated with being overweight or obese. In the younger group but not the older group, a lower fiber density coupled with higher percentage of energy from fat was independently associated with having a higher BMI.
Conclusions: While no one eating occasion contributes more than any other to excess adiposity, eating more often than three times a day may play a role in overweight and obesity in both younger and older persons. A reduced satiety response to dietary fiber in addition to lower energy expenditure may potentially further contribute to weight gain in older persons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รับประทานอาหารรูปแบบและองค์ประกอบอาหารสัมพันธ์กับ BMI ในผู้ใหญ่อายุน้อยกว่า และมากกว่าวัตถุประสงค์: เพื่อเปรียบเทียบสัมพัทธ์ ความสัมพันธ์ของการกินรูปแบบและองค์ประกอบของอาหารกับร่างกายมวลดัชนี (BMI) ในอายุ (อายุ 20 – 59 ปี n = 1792) และอายุ (อายุ 60 – 90 ปี n = 893) รวบรวมผู้เข้าร่วมในต่อการสำรวจการบริโภคอาหารโดยบุคคล 1994 – 1996วิธีการ: ได้ใช้ข้อมูลจากสองคืนผลิตภัณฑ์อาหาร 24 ชม.จากบุคคลรายงานการบริโภคพลังงานปริมาณสรีรวิทยา (ภายใน plusminus22% ของความต้องการพลังงานที่คาดการณ์ ตามวิธีการเผยแพร่ก่อนหน้านี้) ด้วยผลลัพธ์: หมายถึงรายงานการบริโภคพลังงานได้ 96% และ 95% ของความต้องการพลังงานที่คาดการณ์ในเรื่องอายุ และเก่า ตามลำดับ เรื่องเก่าโอกาสน้อยกว่าวัตถุอายุการข้ามอาหาร แต่จำนวนของขบเคี้ยวทั่วไปทั้งในกลุ่มอายุนี้ ความหนาแน่นของเส้นใยมีนัยสำคัญในกลุ่มเก่า BMI สูงขึ้นทั้งในกลุ่มอายุไม่เกี่ยวข้องกับการบริโภคพลังงานที่ประจำวันสูงรวม และบริโภคพลังงานสูงที่ได้รับประทานโอกาส ในกลุ่มอายุ กินถี่สัมพันธ์เชิงบวกกับการบริโภคพลังงาน และกินมากกว่าวันเกี่ยวข้องกับการมีน้ำหนักเกิน หรืออ้วน ในกลุ่มอายุแต่ไม่เก่ากลุ่ม ความหนาแน่นเส้นใยต่ำควบคู่กับสัดส่วนที่สูงของพลังงานจากไขมันเป็นอิสระที่เกี่ยวข้องกับการมี BMI สูงบทสรุป: ขณะที่ไม่มีใครกินโอกาสจะ อื่น ๆ กับ adiposity ส่วนเกิน กินมากกว่าวันละ 3 ครั้งอาจเล่นบทบาทในการมีน้ำหนักเกินและโรคอ้วนในคนอายุน้อยกว่า และมากกว่า การตอบสนองลดลงความเต็มอิ่มกับใยอาหารนอกเหนือจากรายจ่ายพลังงานต่ำอาจอาจเพิ่มเติม ช่วยให้น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นในผู้สูงอายุได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรับประทานอาหารรูปแบบและองค์ประกอบการบริโภคอาหารในความสัมพันธ์กับค่าดัชนีมวลกายในเด็กและผู้สูงอายุ
วัตถุประสงค์: เพื่อเปรียบเทียบอายุสมาคมญาติของรูปแบบการรับประทานอาหารและองค์ประกอบที่มีค่าดัชนีมวลกาย (BMI) ในอายุน้อยกว่า (อายุ 20-59 ปี, N = 1792) และผู้สูงอายุ ( 60-90 ปี, n = 893) เข้าร่วมในการสำรวจอย่างต่อเนื่องของภาคอาหารโดยบุคคลที่เก็บรวบรวม 1994-1996.
วิธีการ: ข้อมูลจากสอง 24-H อาหารจำจากบุคคลรายงานปริมาณพลังงานที่น่าเชื่อถือทางสรีรวิทยา (ภายใน plusminus22% ของความต้องการพลังงานที่คาดการณ์ไว้ ขึ้นอยู่กับวิธีการเผยแพร่ก่อนหน้านี้) ถูกนำมาใช้.
ผล: Mean รายงานปริมาณพลังงานเป็น 96 และ 95% ของความต้องการพลังงานที่คาดการณ์ไว้ในวิชาเล็กและผู้สูงอายุตามลำดับ อาสาสมัครที่มีอายุมากกว่ามีโอกาสน้อยกว่าอาสาสมัครที่อายุน้อยกว่าจะข้ามมื้ออาหาร แต่อาหารว่างเป็นเรื่องธรรมดาในทั้งสองกลุ่มอายุ ความหนาแน่นของเส้นใยสูงอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มที่มีอายุมากกว่า ค่าดัชนีมวลกายสูงขึ้นทั้งในกลุ่มอายุที่มีความสัมพันธ์กับการบริโภคที่สูงขึ้นในชีวิตประจำวันรวมพลังงานและการบริโภคพลังงานที่สูงขึ้นในโอกาสการรับประทานอาหารทั้งหมด ในทั้งสองกลุ่มอายุความถี่การรับประทานอาหารที่มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการบริโภคพลังงานและการรับประทานอาหารมากขึ้นกว่าสามครั้งต่อวันมีความสัมพันธ์กับการมีน้ำหนักเกินหรือเป็นโรคอ้วน ในกลุ่มที่อายุน้อยกว่า แต่ไม่ใช่กลุ่มที่มีอายุมากกว่าความหนาแน่นของเส้นใยต่ำควบคู่กับเปอร์เซ็นต์ที่สูงขึ้นของพลังงานจากไขมันอิสระที่เกี่ยวข้องกับการมีค่าดัชนีมวลกายสูงขึ้น.
สรุป: ในขณะที่ไม่มีใครรับประทานอาหารโอกาสก่อมากกว่าอื่นใดที่จะอ้วนเกินกินบ่อยขึ้น กว่าสามครั้งต่อวันอาจมีบทบาทสำคัญในการมีน้ำหนักเกินและโรคอ้วนทั้งในคนที่อายุน้อยกว่าและมากกว่า การตอบสนองความเต็มอิ่มลดลงไปใยอาหารนอกเหนือไปจากการใช้พลังงานต่ำที่อาจเกิดขึ้นต่อไปอาจนำไปสู่การเพิ่มน้ำหนักในผู้สูงอายุ