At Manchester University, Freddie W

At Manchester University, Freddie Williams and Tom Kilburn develop the Williams-Kilburn tube. The tube, tested in 1947, was the first high-speed, entirely electronic memory. It used a cathode ray tube (similar to an analog TV picture tube) to store bits as dots on the screen’s surface. Each dot lasted a fraction of a second before fading so the information was constantly refreshed. Information was read by a metal pickup plate that would detect a change in electrical charge.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์ ปรีชาวิลเลียมส์และ Tom Kilburn พัฒนาหลอด Kilburn วิลเลียมส์ หลอด ทดสอบในปี 1947 มีหน่วยความจำความเร็วสูง อิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดครั้งแรก มันใช้หลอดรังสีแคโทด (คล้ายกับหลอดภาพ TV อนาล็อก) เก็บบิตเป็นจุดบนพื้นผิวของหน้าจอ แต่ละจุดกินเวลาเสี้ยววินาทีก่อนที่เฟดเพื่อฟื้นฟูข้อมูลอย่างต่อเนื่อง ข้อมูลถูกอ่าน โดยโลหะแผ่นรับที่จะตรวจจับการเปลี่ยนแปลงในค่าไฟฟ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์วิลเลียมส์เฟรดดี้และทอมคิลเบิร์พัฒนาหลอดเบอร์นวิลเลียมส์ หลอดทดสอบในปี 1947 เป็นครั้งแรกที่ความเร็วสูงหน่วยความจำอิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมด มันใช้หลอดรังสีแคโทด (คล้ายกับหลอดภาพทีวีอนาล็อก) เพื่อเก็บบิตเป็นจุดบนพื้นผิวของหน้าจอ แต่ละจุดกินเวลาเพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่จะจางหายไปเพื่อให้ข้อมูลที่ได้รับการฟื้นฟูอย่างต่อเนื่อง ข้อมูลถูกอ่านโดยแผ่นโลหะรถกระบะที่จะตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในค่าใช้จ่ายไฟฟ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่มหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์ เฟรดดี้ วิลเลียมส์และทอม Kilburn พัฒนาวิลเลี่ยมคิลเบิร์นหลอด หลอดทดสอบในปี 1947 เป็นครั้งแรก ด้วยความเร็วสูง อิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดของหน่วยความจำ มันใช้หลอดรังสีแคโทด ( คล้ายกับแบบอะนาล็อกทีวีหลอดภาพ ) เพื่อเก็บบิตเป็นจุดบนพื้นผิวของหน้าจอ แต่ละจุดใช้เวลาเสี้ยววินาทีก่อนที่จะจางหายไป ดังนั้นข้อมูลจะสดชื่น ข้อมูลถูกอ่านโดยโลหะแผ่นที่รถกระบะจะตรวจจับการเปลี่ยนแปลงประจุไฟฟ้า