Fatigue, its causes, mechanisms and

Fatigue, its causes, mechanisms and consequences, has long
been the topic of discourse and study. Sleep itself was discussed
among early philosophers, including Aristotle (Edelson, 1992). The
recognition and diagnosis of fatigue as a risk factor affecting health
and human performance in the early nineteenth century spurred
physiologists, engineers, psychologists, and social reformers to
chart its course, find its cure, or at least modify its effects. For an
interesting perspective on the evolution of fatigue as a scientific
construct, and its scientific, social and political role in the management
of human resources, the reader is referred to Rabinbach
(1990).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเมื่อยล้า สาเหตุ กลไก และผล กระทบ ได้ยาวนานหัวข้อของวาทกรรมและการศึกษาแล้ว นอนหลับเองได้กล่าวถึงระหว่างต้นปรัชญา รวมทั้งอริสโตเติล (Edelson, 1992) ที่การรับรู้และการวินิจฉัยโรคความเมื่อยล้าเป็นปัจจัยเสี่ยงที่ส่งผลกระทบต่อสุขภาพและกระตุ้นประสิทธิภาพของมนุษย์ในช่วงศตวรรษphysiologists วิศวกร นักจิตวิทยา และปฏิรูปสังคมเพื่อแผนภูมิหลักสูตรของ ค้นหาการรักษา หรือปรับเปลี่ยนผลกระทบน้อย สำหรับการมุมมองที่น่าสนใจในการวิวัฒนาการของความอ่อนเพลียเป็นแบบวิทยาศาสตร์โครงสร้าง และบทบาทของวิทยาศาสตร์ สังคม และการเมืองในการบริหารจัดการทรัพยากรมนุษย์ อ่านว่า Rabinbach(1990)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเหนื่อยล้าสาเหตุกลไกและผลที่ตามมาได้นาน
เป็นหัวข้อของการสนทนาและการศึกษา นอนตัวเองได้รับการกล่าวถึง
ในหมู่นักปรัชญาต้นรวมทั้งอริสโตเติล (Edelson, 1992)
การรับรู้และการวินิจฉัยของความเหนื่อยล้าเป็นปัจจัยเสี่ยงที่มีผลต่อสุขภาพ
และประสิทธิภาพการทำงานของมนุษย์ในช่วงต้นศตวรรษที่สิบเก้ากระตุ้น
physiologists, วิศวกร, นักจิตวิทยาและนักปฏิรูปสังคมเพื่อ
แผนภูมิหลักสูตรของหาวิธีรักษาของตนหรืออย่างน้อยการแก้ไขผลกระทบของมัน สำหรับ
มุมมองที่น่าสนใจเกี่ยวกับวิวัฒนาการของความเหนื่อยล้าเป็นวิทยาศาสตร์
สร้างและวิทยาศาสตร์ของบทบาททางสังคมและการเมืองในการบริหาร
ทรัพยากรมนุษย์, ผู้อ่านจะเรียก Rabinbach
(1990)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาเหตุของความเหนื่อยล้า กลไก และผลมีความยาว
เป็นหัวข้อวาทกรรมและศึกษา นอนตัวเองกล่าวถึง
ในหมู่นักปรัชญาต้นรวมถึงอริสโตเติล ( เอลเดอร์สัน , 1992 )
การรับรู้และการวินิจฉัยของความเมื่อยล้าเป็นปัจจัยเสี่ยงที่มีผลต่อสุขภาพ
และมนุษย์การปฏิบัติในศตวรรษที่สิบเก้ากระตุ้น
physiologists วิศวกร นักจิตวิทยาและนักปฏิรูปสังคม

แผนภูมิหลักสูตร หายารักษา หรืออย่างน้อย แก้ไขผลกระทบของมัน สำหรับ
มุมมองที่น่าสนใจเกี่ยวกับวิวัฒนาการของความเมื่อยล้าเป็นวิทยาศาสตร์
สร้างและทางวิทยาศาสตร์ บทบาททางสังคมและการเมืองในการจัดการ
ทรัพยากรมนุษย์ , ผู้อ่านจะเรียกว่า rabinbach
( 1990 )