resource. Investment in man and wom

resource. Investment in man and woman for human capital formation must be made an important item on the
agenda for action if a developing country like Pakistan is to find an escape from the whirlpool of poverty
(Khan, 2006).
Most strategies of human resource mobilization involve a series of assumptions. First, if they are to work, a
process of ongoing structural change is necessary. This cannot be one step affair; time is essential, and the
process has to be achieved by stages. But without structural change, efforts at human resource mobilization
are likely to languish. To reduce inequality, far-seeing legislation and its implementation are inevitable.
Pakistan and many other Third World countries have enactments that are aimed at the reduction of inequality,
but they are half hearted and their implementation has been weak. Welfare measures are necessary, but do
not constitute development. While curbing expenditure on luxury and ostentation, it is also necessary to raise
the earning capacity of the poor and to make openings for them in the structure of economic opportunity;
jobs will have to be found for those who are without employment or in a state of disguised unemployment.
Measures to reduce disparities between regions and groups are also necessary. Moreover, these steps should
pave the way for imaginative institution building.
Most important of all, human resource mobilization requires that people have genuine access to planning and
that development endeavor becomes truly participative an elite bias is reflected most national plans of Third
World countries, despite concessions to the ideas of grass roots planning and planning from below. No
satisfactory mechanisms have been found which can integrate the elite’s and the people perceptions
regarding the direction and shape of development. That is why the plans of most Third World countries are
planner’s plans, which do not reflect the wishes and priorities of the people in any significant measure. There
can be little wonder that the common people, especially the poor show scant enthusiasm for the very abstract
and sophisticated models that are developed by high-level planners. Establishing two-way communication
links between central planning and regional and local planning is a major task. While planning from below
cannot take into account major national needs, there certainly exists a case for having a wide enough area in
which people themselves can take decisions in regard to the immediate and vital needs of their lives.
In a large number of Third World countries, while most plans are theoretically sound, project formulations
and assessment is generally weak. A component that is especially, effective is the delivery system.
The public services in many developing countries are being pulled in different directions. They have also to
serve the survival interests of their political masters and this is often given priority over service to the people.
Even with these constraints, some reforms can be introduced. The bureaucracy has to be more sensitive and
responsive to the people and their wishes. It has to get out of the set grooves of precedent and procedure. Its
routine and its checks and counter checks are too cumbersome and cause delays, which are sometimes very
costly. This calls for rationalization and simplification of procedures and for the creation of a new operating
culture. The bureaucracy has to be seen to word with the work and with the people.
It may be added that the bureaucracy in a country will have all the defects that are endemic to the society as
a whole. Nepotism, corruption and lack of work ethics will have to be fought on a societal level.
Bureaucracy, however, is part of the intelligentsia, and it is expected to be a relatively disciplined sector of
society. As such, change in it will have to come in first, along with the rectification of the distortions that
have crept into the political culture. The politics of power, patronage and mass deception does not allow the
people genuine access to decision making, Renovation and reforms in bureaucracy can be controlled more
directly and immediately.
For development of a true work ethics and for mobilization of human resources to achieve sustained
equitable growth, concretization and politicization are necessary conditions. Man cannot be driven to work
like a slave, nor can he function mindlessly attending robot-like to his assigned tasks. It is necessary for him
to understand the forces that are shaping the modern world and his own place in them. It is necessary for the
world’s poor to know that poverty is not divinely ordained but a map made condition.
The unhappy plight of a large section of mankind is not unalterable fate; something can be done about it, and
more equitable standards of living consistent with human dignity and freedom can be attained. This is what
concretization is about. Politicization should be viewed as a complementary process, aimed as a
complementary process and aim

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทรัพยากร ในชายและหญิงสำหรับการสะสมทุนมนุษย์การลงทุนต้องทำรายการที่สำคัญในการวาระการดำเนินการหากประเทศกำลังพัฒนาเช่นประเทศปากีสถานจะหาหลบหนีจากน้ำวนของความยากจน(Khan, 2006)กลยุทธ์ส่วนใหญ่ของการระดมทรัพยากรมนุษย์เกี่ยวข้องกับชุดของสมมติฐาน ครั้งแรก ถ้ามีการทำงาน การกระบวนการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างที่ต่อเนื่องเป็นสิ่งจำเป็น ไม่สามารถเรื่องขั้นตอนหนึ่ง เวลาเป็นสิ่งจำเป็น และกระบวนการที่ทำได้ โดยขั้นตอนได้ แต่ ไม่ เปลี่ยนโครงสร้าง ความพยายามในการระดมทรัพยากรมนุษย์จะอิดโรย เพื่อลดความไม่เท่าเทียมกัน ไกลเห็นกฎหมายและดำเนินการหลีกเลี่ยงไม่ได้ปากีสถานและประเทศโลกที่สามอื่น ๆ จำนวนมากมีจงที่มุ่งที่การลดความไม่เท่าเทียมกันแต่จะครึ่งหนัก และการดำเนินได้อ่อนแอ มาตรการสวัสดิการจำเป็น แต่ทำไม่ถือเป็นการพัฒนา ในขณะที่กำเนิดรายจ่ายหรูหราและ ostentation ยังจำเป็นต้องเพิ่มกำลังการผลิตรายได้ ของคนจน และทำช่องสำหรับพวกเขาในโครงสร้างของโอกาสทางเศรษฐกิจงานที่จะต้องพบใครโดยไม่ ต้องจ้างหรือ ในสถานะของการว่างงานที่มีการปลอมแปลงมาตรการเพื่อลดความแตกต่างระหว่างภูมิภาคและกลุ่มก็จำเป็น นอกจากนี้ ขั้นตอนเหล่านี้ควรปูทางสำหรับอาคารสถาบันจินตนาการสำคัญที่สุดของการระดมทรัพยากรมนุษย์ทั้งหมด ต้องมีคนของแท้ถึงการวางแผน และความพยายามที่พัฒนากลายเป็นประชาธิปไตยอย่างแท้จริงสะท้อนอคติยอดสุดชาติแผนสามประเทศโลก แม้สัมปทานความคิดของการวางแผน และการวางแผนจากด้านล่าง ไม่ใช่พอกลไกพบได้ซึ่งสามารถรวมของชนชั้นสูงและการรับรู้ของคนเกี่ยวกับทิศทางและรูปร่างของการพัฒนา จึงมีแผนการของประเทศโลกที่สามส่วนใหญ่แผนที่ทำของวางแผน ซึ่งไม่สะท้อนความปรารถนาและความสำคัญของคนในวัดสำคัญ มีอาจจะแปลกใจเล็กน้อยที่คนทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนจนแสดงกระตือรือร้นเพียงนามธรรมมากและรูปที่ถูกพัฒนา โดยวางแผนระดับสูง สร้างการสื่อสารสองทางเชื่อมโยงระหว่างการวางแผนส่วนกลางและภูมิภาค และท้องถิ่นการวางแผนเป็นงานสำคัญ การจากด้านล่างไม่สามารถใช้เป็นบัญชีหลักแห่งชาติต้อง แน่นอนว่ามีกรณีมีพื้นที่กว้างพอในการซึ่งคนที่ตัวเองสามารถใช้ตัดสินใจในเรื่องความต้องการได้ทันที และมีความสำคัญของชีวิตในประเทศโลกที่สาม ในขณะที่ส่วนใหญ่แผน ทางทฤษฎีเสียง โครงการสูตรจำนวนมากและประเมินโดยทั่วไปอ่อน ส่วนประกอบที่มีประสิทธิภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีระบบการจัดส่งบริการสาธารณะในประเทศกำลังพัฒนาจำนวนมากจะถูกดึงในทิศทางที่แตกต่างกัน พวกเขามียังผลประโยชน์ความอยู่รอดของต้นแบบทางการเมืองของพวกเขา และนี้มักจะให้ความสำคัญมากกว่าบริการคนแม้จะ มีข้อจำกัดเหล่านี้ ปฏิรูปบางสามารถนำ มีการขจัดไป และตอบสนองผู้คนและความปรารถนาของพวกเขา จะได้รับจากร่องชุดของบรรทัดฐานและกระบวนได้ ของประจำ และการตรวจสอบ และการตรวจสอบเคาน์เตอร์ยุ่งยากเกินไป และทำให้เกิดความล่าช้า ซึ่งบางครั้งเป็นมากค่าใช้จ่าย สายนี้ สำหรับริและเข้าใจง่ายของกระบวนการ และ การสร้างงานใหม่วัฒนธรรมที่ ขจัดการได้ไปเห็น word ด้วยการทำงาน และ กับผู้คนอาจเพิ่มที่ ขจัดในประเทศจะมีข้อบกพร่องทั้งหมดที่มีเฉพาะถิ่นสังคมเป็นทั้งหมดนี้ คติเห็นแก่ญาติ ความเสียหาย และขาดจรรยาบรรณในการทำงานจะต้องจะสู้ในระดับสังคมขจัด อย่างไรก็ตาม ส่วนของนักการ และมันจะต้องเป็นภาคค่อนข้างมีระเบียบวินัยของสังคม เช่นนี้ เปลี่ยนแปลงมันจะต้องมาก่อน พร้อมแก้ไขการบิดเบือนที่ได้พุ่งเป็นวัฒนธรรมทางการเมือง การเมืองของการหลอกลวงพลังงาน อุปถัมภ์ และมวลไม่อนุญาตให้มีการเข้าแท้คนตัดสิน ปรับปรุง และปฏิรูปในขจัดสามารถควบคุมได้มากขึ้นโดยตรง และทันทีสำหรับพัฒนาจริยธรรมการทำงานจริง และ การเคลื่อนไหวของมนุษย์ทรัพยากรให้ยั่งยืนมีการเจริญเติบโตเป็นธรรม concretization และ politicization เงื่อนไขจำเป็น คนไม่สามารถขับเคลื่อนการทำงานเหมือนเป็นทาส ไม่สามารถเขาทำงาน mindlessly เข้าร่วมเหมือนหุ่นยนต์เพื่องานของเขาที่กำหนด จำเป็นสำหรับเขาเข้าใจบังคับที่กำลังสร้างโลกสมัยใหม่และสถานที่ของเขาเองได้ จำเป็นสำหรับการออกบวชคนยากจนในโลกรู้จักความยากจนที่ไม่ยืนยัน แต่แผนที่ทำเงื่อนไขความพึงพอใจของส่วนใหญ่ของมนุษย์ไม่ใช่ชะตากรรมไม่เปลี่ยนแปลง สิ่งที่สามารถทำได้เกี่ยวกับมัน และสามารถจะบรรลุความเท่าเทียมกันมากขึ้นมาตรฐานของชีวิตสอดคล้องกับศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์และเสรีภาพ นี่คืออะไรconcretization เป็นเรื่องเกี่ยวกับ ควรดู politicization เป็นกระบวนการเสริม เพื่อเป็นการเสริมกระบวนการและจุดมุ่งหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทรัพยากร.
เงินลงทุนในชายและหญิงสำหรับการสร้างทุนมนุษย์จะต้องมีการทำรายการที่สำคัญในวาระการประชุมสำหรับการดำเนินการในกรณีที่เป็นประเทศกำลังพัฒนาเช่นประเทศปากีสถานคือการหาที่หลบหนีจากวังวนของความยากจน
(Khan, 2006).
กลยุทธ์ส่วนใหญ่ของการระดมทรัพยากรมนุษย์เกี่ยวข้องกับ ชุดของสมมติฐาน
ประการแรกถ้าพวกเขาจะทำงานเป็นกระบวนการของการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างอย่างต่อเนื่องเป็นสิ่งที่จำเป็น นี้ไม่สามารถใช้เรื่องขั้นตอนที่หนึ่ง
เวลาเป็นสิ่งสำคัญและขั้นตอนจะต้องมีการประสบความสำเร็จโดยขั้นตอน
แต่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างความพยายามในการระดมทรัพยากรมนุษย์มีแนวโน้มที่จะอ่อนระทวย เพื่อลดความไม่เท่าเทียมกันไกลเห็นการบังคับใช้กฎหมายและการดำเนินการของมันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยง.
ปากีสถานและประเทศอื่น ๆ หลายประเทศโลกที่สามจงมีที่มุ่งเป้าไปที่การลดลงของความไม่เท่าเทียมกันที่
แต่พวกเขาเป็นครึ่งใจและการดำเนินงานของพวกเขาได้รับอ่อนแอ มาตรการสวัสดิการเป็นสิ่งที่จำเป็น
แต่ไม่ได้เป็นการพัฒนา ในขณะที่การเหนี่ยวรั้งค่าใช้จ่ายในความหรูหราและโอ้อวดก็ยังเป็นสิ่งจำเป็นที่จะเพิ่มกำลังการผลิตรายได้ของคนยากจนและเพื่อให้ช่องสำหรับพวกเขาในโครงสร้างของโอกาสทางเศรษฐกิจนั้นงานจะต้องมีการพบว่าสำหรับผู้ที่จะไม่มีการจ้างงานหรืออยู่ในสถานะของการว่างงานที่ปลอมตัว. มาตรการในการลดความแตกต่างระหว่างภูมิภาคและกลุ่มนี้ยังมีความจำเป็น นอกจากนี้ขั้นตอนเหล่านี้ควรจะปูทางสำหรับการสร้างสถาบันการศึกษาความคิดสร้างสรรค์. สิ่งที่สำคัญที่สุดของทุกการระดมทรัพยากรมนุษย์ต้องว่าคนที่มีการเข้าถึงของแท้เพื่อการวางแผนและความพยายามในการพัฒนาที่จะกลายเป็นส่วนร่วมอย่างแท้จริงอคติชนชั้นจะสะท้อนให้เห็นแผนระดับชาติมากที่สุดของสามประเทศทั่วโลกแม้จะมีสัมปทานกับความคิดของการวางแผนรากหญ้าและการวางแผนจากด้านล่าง ไม่มีกลไกที่น่าพอใจได้รับการค้นพบที่สามารถบูรณาการของชนชั้นสูงและการรับรู้ประชาชนเกี่ยวกับทิศทางและรูปทรงของการพัฒนา นั่นคือเหตุผลที่แผนของประเทศโลกที่สามมากที่สุดคือแผนของการวางแผนที่ไม่สะท้อนให้เห็นถึงความปรารถนาและความสำคัญของคนที่อยู่ในวัดใด ๆ อย่างมีนัยสำคัญ มีอาจจะแปลกใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คนทั่วไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งการแสดงความกระตือรือร้นที่ยากจนขาดแคลนสำหรับนามธรรมมากรูปแบบและมีความซับซ้อนที่มีการพัฒนาโดยวางแผนระดับสูง การสร้างการสื่อสารสองทางเชื่อมโยงระหว่างการวางแผนจากส่วนกลางและการวางแผนในระดับภูมิภาคและท้องถิ่นเป็นงานที่สำคัญ ขณะที่การวางแผนจากด้านล่างไม่สามารถนำเข้าบัญชีความต้องการระดับชาติที่สำคัญมีแน่นอนอยู่แล้วกรณีที่มีพื้นที่กว้างพอในคนที่ตัวเองสามารถใช้ในการตัดสินใจในเรื่องการตอบสนองความต้องการได้ทันทีและที่สำคัญของชีวิตของพวกเขา. ในจำนวนมากของประเทศโลกที่สาม ในขณะที่แผนส่วนใหญ่เป็นเสียงทางทฤษฎีสูตรโครงการและการประเมินความอ่อนแอโดยทั่วไป องค์ประกอบที่เป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีประสิทธิภาพเป็นระบบการจัดส่ง. บริการประชาชนในประเทศกำลังพัฒนาจำนวนมากจะถูกดึงไปในทิศทางที่แตกต่างกัน พวกเขายังมีการให้บริการที่มีความสนใจการอยู่รอดของโททางการเมืองของตนและนี่คือความสำคัญมักจะได้รับมากกว่าการบริการให้กับประชาชน. ถึงแม้จะมีข้อ จำกัด เหล่านี้การปฏิรูปบางคนสามารถได้รับการแนะนำ ข้าราชการจะต้องมีความสำคัญมากขึ้นและตอบสนองต่อความปรารถนาของผู้คนและของพวกเขา มันมีที่จะได้รับออกมาจากร่องชุดของกฎเกณฑ์และวิธีการ มันตามปกติและการตรวจสอบและการตรวจสอบที่เคาน์เตอร์ที่มีความยุ่งยากเกินไปและทำให้เกิดความล่าช้าซึ่งบางครั้งก็มากค่าใช้จ่าย นี้เรียกร้องให้หาเหตุผลเข้าข้างตนเองและความเรียบง่ายของวิธีการและการสร้างปฏิบัติการใหม่วัฒนธรรม ข้าราชการจะต้องมีการเห็นคำที่มีการทำงานและกับคนที่. มันอาจจะเสริมว่าระบบราชการในประเทศจะมีข้อบกพร่องทั้งหมดที่มีถิ่นที่สังคมโดยรวม การเล่นพรรคเล่นพวกการทุจริตและการขาดจริยธรรมในการทำงานจะต้องมีการต่อสู้ในระดับสังคม. ระบบราชการ แต่เป็นส่วนหนึ่งของปัญญาชนและเป็นที่คาดว่าจะเป็นภาคที่ค่อนข้างมีระเบียบวินัยของสังคม เช่นการเปลี่ยนแปลงก็จะมีการมาในครั้งแรกพร้อมกับการแก้ไขการบิดเบือนที่ได้คืบคลานเข้ากับวัฒนธรรมทางการเมือง การเมืองของการใช้พลังงานในพระบรมราชูปถัมภ์และการหลอกลวงมวลไม่อนุญาตให้คนเข้าถึงของแท้เพื่อการตัดสินใจการปรับปรุงและการปฏิรูปในระบบราชการสามารถควบคุมได้มากขึ้นโดยตรงและทันที. สำหรับการพัฒนาของจริยธรรมในการทำงานจริงและการระดมทรัพยากรมนุษย์เพื่อให้บรรลุอย่างยั่งยืนเป็นธรรมการเจริญเติบโต concretization และการเมืองเป็นเงื่อนไขที่จำเป็น ผู้ชายไม่สามารถขับเคลื่อนการทำงานเหมือนทาสเขาไม่สามารถทำงานได้อย่างไม่มีเหตุผลที่เข้าร่วมหุ่นยนต์เหมือนมอบหมายของเขา มันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับเขาที่จะเข้าใจกองกำลังที่มีการสร้างโลกสมัยใหม่และสถานที่ของตัวเองในพวกเขา มันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคนยากจนในโลกที่จะรู้ว่าความยากจนไม่ได้บวชพระเจ้า แต่ทำแผนที่สภาพ. ชะตากรรมของความสุขส่วนใหญ่ของมนุษย์ไม่ได้เป็นชะตากรรมที่ไม่เปลี่ยนแปลง; บางสิ่งบางอย่างที่สามารถทำได้เกี่ยวกับมันและมาตรฐานที่เท่าเทียมกันมากขึ้นของที่อยู่อาศัยที่สอดคล้องกับศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์และเสรีภาพสามารถบรรลุ นี่คือสิ่งที่concretization เป็นเรื่องเกี่ยวกับ การเมืองควรจะถูกมองว่าเป็นกระบวนการเสริมที่มุ่งเป็นกระบวนการที่สมบูรณ์และมีจุดมุ่งหมาย