They are divided to two groups by h

They are divided to two groups by how the people have lost their hearing, pre-lingual deafness and post-lingual deafness. Pre-lingual deafness people are disabled hearing before they develop their language. Meanwhile, post-lingual deafness is the people who are deaf when they already had learned to speak [12]. People with pre-lingual deafness have a different mother language, which is sign language and written language is their first foreign language. This is a consequence of they did not develop their language by hearing and speaking when they were children. People with post-lingual deafness know how to speak and usually still able to speak. Their mother language is the same as in hearing people [12]. The students with pre-lingual deafness face many problems with understanding of the subject matter because of the different language. These two languages (spoken and sign) have a different syntax. The students often misunderstand the teacher’s speech throughout the lip-reading process, reading and viewing the written notes at the board. Consequently, there is an advantage when writer or a sign translator is assisting them to understand the matter during lesson. Moreover, visual reception of the information is much more effective from the previous research about the normal human’s efficient information perception layout, there is 87% information received via visual reception [12].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขาจะแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม โดยวิธีคนได้สูญเสียการได้ยิน หูหนวกก่อนภาษา และภาษาหลังหูหนวก ได้ยินก่อนที่พวกเขาพัฒนาภาษาของคนหูหนวกก่อนภาษาถูกปิดใช้งาน ในขณะเดียวกัน ภาษาหลังหูหนวกคือ คนหูหนวกแล้วพวกเขาเรียนรู้การพูด [12] คนหูหนวกก่อนภาษามีภาษาแม่ที่แตกต่างกัน ซึ่งเป็นภาษามือ และภาษาเขียนเป็นภาษาต่างประเทศ นี่คือผลของพวกเขาไม่ได้พัฒนาภาษาของพวกเขาได้ยิน และพูดเมื่อพวกเขาเป็นเด็ก คนหูหนวกหลังภาษารู้วิธีพูด และยังมักจะได้พูด ภาษาแม่ของพวกเขาจะเหมือนกันได้ยินคน [12] นักศึกษาที่หูหนวกก่อนภาษาประสบปัญหามากมาย ด้วยความเข้าใจของเรื่องเนื่องจากภาษาแตกต่างกัน สองภาษา (พูด และเครื่องหมาย) มีไวยากรณ์แตกต่างกัน นักเรียนหลงผิดคำพูดของครูตลอดทั้งกระบวนการ lip-reading มักจะอ่าน และดูบันทึกย่อที่เขียนกระดาน ดังนั้น มีข้อได้เปรียบเมื่อนักเขียนหรือนักแปลลงจะช่วยให้เข้าใจเรื่องในระหว่างการเรียน นอกจากนี้ การรับข้อมูลภาพมีประสิทธิภาพมากขึ้นจากผลงานวิจัยเกี่ยวกับโครงร่างของมนุษย์ปกติมีประสิทธิภาพข้อมูลรับรู้ มีข้อมูล 87% ที่รับผ่านทางภาพต้อนรับ [12]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาจะถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่มโดยวิธีการที่คนได้สูญเสียการได้ยินหูหนวกก่อนภาษาและการโพสต์ภาษาหูหนวกของพวกเขา Pre-ภาษาคนหูหนวกได้ยินคนพิการก่อนที่พวกเขาพัฒนาภาษาของพวกเขา ในขณะที่หูหนวกโพสต์ภาษาคือคนที่หูหนวกแล้วเมื่อพวกเขาได้เรียนรู้ที่จะพูด [12] คนที่มีอาการหูหนวกก่อนภาษามีภาษาแม่ที่แตกต่างกันซึ่งเป็นภาษามือและภาษาเขียนเป็นภาษาต่างประเทศครั้งแรกของพวกเขา นี้เป็นผลมาจากการที่พวกเขาไม่ได้พัฒนาภาษาของพวกเขาโดยการได้ยินและการพูดเมื่อตอนเป็นเด็ก คนที่มีอาการหูหนวกโพสต์ภาษารู้วิธีการพูดและมักจะยังคงสามารถที่จะพูด ภาษาแม่ของพวกเขาเป็นเช่นเดียวกับในคนที่ได้ยิน [12] นักเรียนที่มีอาการหูหนวกก่อนภาษาประสบปัญหาจำนวนมากที่มีความเข้าใจในเรื่องเพราะภาษาที่แตกต่างกัน ทั้งสองภาษา (พูดและเข้าสู่ระบบ) มีไวยากรณ์ที่แตกต่างกัน นักเรียนมักจะเข้าใจผิดคำพูดของครูทั่วริมฝีปากกระบวนการอ่าน, การอ่านและการดูบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรที่คณะกรรมการ จึงมีความได้เปรียบเมื่อนักเขียนหรือนักแปลสัญญาณที่จะให้ความช่วยเหลือให้พวกเขาเข้าใจว่าในระหว่างบทเรียน นอกจากนี้การรับสัญญาณภาพของข้อมูลที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นจากการวิจัยก่อนหน้านี้เกี่ยวกับรูปแบบข้อมูลการรับรู้ของมนุษย์ปกติที่มีประสิทธิภาพมีข้อมูล 87% ได้รับผ่านการรับสัญญาณภาพ [12]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขาจะแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม โดยวิธีการที่ประชาชนต้องสูญเสียการได้ยินของพวกเขาก่อนโพสต์ด้วยภาษาหูหนวก และหูหนวก ก่อนลิ้นคนพิการหูหนวกได้ยิน ก่อนที่จะพัฒนาภาษาของตนเอง ขณะที่โพสต์ภาษาหูหนวกเป็นคนที่หูหนวก เมื่อพวกเขาได้เรียนรู้ที่จะพูด [ 12 ] คนหูหนวกก่อนภาษาได้ ภาษา ต่างแม่ ซึ่งเป็นภาษามือ ภาษาเขียนเป็นภาษาแรกของพวกเขา นี่คือผลของพวกเขาไม่ได้พัฒนาภาษาของตนโดยการได้ยินและการพูด เมื่อพวกเขาเป็นเด็ก คน post ภาษาหูหนวกรู้วิธีการพูดและมักจะยังคงสามารถพูดได้ ภาษาของแม่ก็เหมือนได้ยินคน [ 12 ] นักเรียนที่มีภาษาหูหนวกก่อนเผชิญปัญหามากมายกับความเข้าใจของเรื่อง เพราะภาษาต่างกัน เหล่านี้สองภาษา ( พูดและลงชื่อ ) มีไวยากรณ์ที่แตกต่างกัน นักเรียนมักจะเข้าใจผิดของครูสุนทรพจน์ทั่วริมฝีปากอ่านกระบวนการ การอ่านและการเขียนบันทึกที่บอร์ด จึงมีความได้เปรียบ เมื่อนักเขียนหรือเครื่องหมายแปลช่วยให้เข้าใจขึ้นในระหว่างบทเรียน นอกจากนี้ รับภาพของข้อมูลที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นจากเดิม การวิจัยเรื่องปกติของมนุษย์ที่มีประสิทธิภาพการรับรู้ข่าวสารเค้าโครง มี 87 % ข้อมูลที่ได้รับผ่านทางภาพต้อนรับ [ 12 ]