In the conclusion of his study Gier

In the conclusion of his study Gieryn commented on the human tendency to tale the commonplace for granted
Buildings insist on particular paths that our bodies move along every day, and the predictable convergence or divergence of these paths with those of others is (in a sense) what we mean by structured social relations. If buildings silently steer us into associations or away from them, we hardly notice how (or question the rightness of it all)
Gieryn’s point resonates with critical postmodern claims that existing physical arrangements make it difficult to imagine other arrangements-we just start taking for granted that things like privacy or accessibility are determined by built spaces and unconsciously deal with their implications. Silence may help to make the associations of certain experiences with particular places meaningful, but it also renders them potentially sinister.
The potential of physical structure to communicate meaning gives designs and the managers who hire them access to symbolic power, for, if physical structures communicate meaning then careful design should be able to suggest, if not outright control, the meanings associated with it. According to advocates of the modern perspective, like Olins, this belief gives architects and designers a strategic role in organizations. For postmodernists, however, it makes them targets for criticism. As British critical postmodernists Gibson Burrell and Karen Dale put it, Buildings are all about control, one of their key achievements is to obscure the power they express and maintain
Reading built spaces like texts and deconstructing them to reveal the power relations they materialize is how many critical postmodernists deal with the topic of physical structures in organization theory. Their methods are similar to those of symbolic theorists who also read built spaces as texts, one clear difference being the focus on power that consumes most critical postmodern readings. But another difference comes through invocations of spatiality.
Postmodern geographies, for example, have accused the vast majority of organization theorists of promoting a-spatial explanations that are both disembodied and disembedded. French postmodern geographer Henri Lefebvre was among the first to accuse Durkheim, Marx, Weber, and their followers of ignoring space to the detriment of their theorizing. Such critiques open social theory for spatial reconstruction, as when British postmodern geographer Derek Gregory claimed that : social structures cannot be practiced without spatial structures, and vice versa.
A similar postmodern critique has been directed at the ways technological control disappears behind the benign appearance of physical structure. The assembly line invented by Henry Ford is a favorite technological target of deconstruction, which typically begins with the assertion that belief in the factory owners right to control how work is done, and there after the right to control labor. is built right into material aspects of technology that forces workers to perform actions defined by managers at a pace the managers regulate. Thus postmodernists argue, the assembly line has ideological content that privileges owners and managers over workers, and hides their conflicting interests within the machinery of capitalism.
Repression of conflict occurs, they further argue, because once it's installed the physical presence of line machinery precludes discussion of the right of management to organize work as they have. The choice has already been made and disappears into the machinery. As American economist Richard Edwards described the situation:
Struggle between workers and bosses over the transformation of labor power int labor was no longer simple and direct personal confrontation; now the conflict was mediated by the production technology itself. Workers had to oppose the pace of the line, not the (direct) tyranny of their bosses. The line thus established a technically based and technologically repressive mechanism that kept workers at their tasks.
At the point at which workers accept the mechanized assembly line, the physical structure of the production process organizes social relations of dominance and submission within the hierarchy of owners and workers. Each time the machinery is turned on it both reconstitutes the status quo and suppresses resistance to it.
By seemingly innocuous or by being difficult to change, physical structures normalize power relations by fixing them in stone, so to speak. This material fixation parallels the symbolic fixation that occurs through institutionalization. As Burrell and Dale not, the isomorphism and institutional mimesis between organizational and the architectural practices that serve them, forms an alliance that helps to ensure continuity of power and domination through built space. They give the stunning example of the global influence during the first three decades of the twentieth century of German-born American architect Albert Kahn.
Kahn designed factories for the mass-production of automobiles for Packard, Ford, and General Motors in the US, and, under Stalin's auspices, was responsible for all industrial building in Russia until the mid-1930s. Little wonder that his single storied mass production facilities covering acres of land, with their trademark sawtooth roofs providing daylight on the shop floor, became a defining symbol of the industrial age. As a major instrument of social order and control, Burrell and Dale claim, the Kahn style industrial factory helped to create the identities of workers newly arrived from the farm and thereby forged social changes that would one day resolve into modern capitalism.
it is important to realize that many of the new entrants to the plants of Detroit and Stalingrad came straight from agrarian roots, may not have spoken the language of the metropolis and were unused to the rhythms of the factory day. The control of their work-space allowed the efficient socialization of the worker in programmes of re-education: they were constructed as a new category of industrial employee.
The alignment of interests between architects and their clients observed in the construction of factories, occurs again in the development of the modern office tower a few years after this. Burrell and Dale reveal how chicago architects Skidmore, Owings, and Merrill (SOM) exercised a far reaching influence similar to Kahn's through their design of the skyscraper that dominates and defines the skylines of all modern cities today, a particularly influential example of which was the Lever Building SOM designed and built in New York City in 1952 According to Burrell and Dale :
The success of SOM rests not only on the brilliant projection of corporate capitalism. but also its mimicry of these forces in its own methods and organization. As a house style the model of the Lever Building came cheap.... Walter Gropius (1955) said that the Lever Building relied upon prefabrication so that 85-90 per cent of the whole building was component parts ready-made in a factory, brought to the site and assembled there. It used mass production methods and components. What also down well with clients was the opposition in SOM to union or craft power. SOM followed this logic of efficiency and cost consciousness through into the organization of their own business... SOM might be seen as an expression of unalloyed corporate growth: the reflection of the vertical integration of large multinational companies. It embodies a large bureaucratic structure based on hierarchy and a division of labour... It did not attack the status quo but reinforced it.
Other postmodernists go beyond deconstruction of power and dominance as naturalized and hidden expressions of physical structures to demand that we learn to control or resist these influences and thereby free ourselves of unwanted influence and avoid abuse. To develop the means to do this they turn to Lefebvre's theory of how the powerful appropriate space to maintain their superiority over others.
Lefebvre argued that, starting with art in the Renaissance, modern thought came under the influence of perspectivalism, a way of situating the viewer spatially to give them a vantage point from above. This spatial orientation, Lefebvre claimed, naturalizes hierarchy and other hegemonic practices. You can experience this effect for yourself by looking at an upside down map of the world. Such reorientations give most people an unsettled feeling because their naturalized expectations are undermined.
Postmodernists believe that the very notion of space, which always presents a center and its margins, orients us to domination. At the same time it perpetuates this orienting function, it hides the linguistic tricks it uses in the spatially inflected notions that abound in language interior/exterior, private/public, local/global, top/bottom, and exclusion/inclusion-and that all intertwine in complex mutually supportive ways to convince us they are true when we see them every day in the way space presents itself.
For example, exclusion/inclusion is built into gated communities that place a society's upper reaches at the center of desire and ambition, while at the other end of the socio economic spectrum ghettos, slums, and favelas marginalize its bottom rungs. Or consider how, in many organizations, executives commission office buildings that provide them with exclusive executive suites they then use to symbolically reinforce their inclusion within the dominant upper levels of the hierarchy. These examples illustrate the postmodern point that, while built space is socially produced though relations of power, social power is practiced and reproduced through uses of space.
Offering the shopping mall as another example of power embodies by contemporary architecture, organization theorists Martin Kornberger, an Austrian, and stewart Clegg, from Australia, claimed that : Architecture is a powerful means of direc

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงท้ายของการศึกษาของเขา Gieryn ความเห็นเกี่ยวกับแนวโน้มของมนุษย์ที่จะเรื่องธรรมดาสำหรับการรับ
อาคารยืนยันในเส้นทางโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ร่างกายของเราย้ายไปทุกวันและคอนเวอร์เจนซ์คาดการณ์หรือความแตกต่างของเส้นทางเหล่านี้กับผู้อื่นเป็น (ในความหมาย) สิ่งที่เราหมายถึงโครงสร้างความสัมพันธ์ทางสังคม หากอาคารเงียบคัดท้ายเราเข้าไปในสมาคมหรือห่างจากพวกเขาเราแทบจะไม่แจ้งให้ทราบว่า (หรือถามความถูกต้องของมันทั้งหมด)
จุด Gieryn สะท้อนกับการเรียกร้องหลังสมัยใหม่ที่สำคัญที่การเตรียมการทางกายภาพที่มีอยู่ทำให้มันยากที่จะจินตนาการถึงการเตรียมการที่เราอื่น ๆ เพียงแค่เริ่มต้นการใช้สำหรับรับ ว่าสิ่งที่ต้องการความเป็นส่วนตัวหรือการเข้าถึงจะถูกกำหนดโดยพื้นที่ที่สร้างขึ้นโดยไม่รู้ตัวและรับมือกับผลกระทบของพวกเขา เงียบอาจช่วยให้ความสัมพันธ์ของประสบการณ์บางอย่างโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสถานที่ที่มีความหมาย แต่มันก็ยังทำให้พวกเขาน่ากลัวที่อาจเกิดขึ้น.
ศักยภาพของโครงสร้างทางกายภาพในการสื่อสารความหมายให้การออกแบบและผู้จัดการที่จ้างพวกเขาสามารถเข้าถึงอำนาจสัญลักษณ์สำหรับถ้าโครงสร้างทางกายภาพในการติดต่อสื่อสาร หมายถึงการออกแบบอย่างระมัดระวังแล้วควรจะสามารถให้คำแนะนำหากไม่ควบคุมทันทีความหมายที่เกี่ยวข้องกับมัน ตามที่ผู้สนับสนุนของมุมมองที่ทันสมัยเช่น Olins ความเชื่อนี้จะช่วยให้สถาปนิกและนักออกแบบบทบาทเชิงกลยุทธ์ในองค์กร สำหรับ postmodernists แต่มันทำให้พวกเขามีเป้าหมายการวิจารณ์ ในฐานะที่เป็นชาวอังกฤษ postmodernists สำคัญเบอร์เรลกิบสันและคาเรนเดลวางอาคารมีทั้งหมดเกี่ยวกับการควบคุมหนึ่งในความสำเร็จที่สำคัญของพวกเขาคือการปิดบังอำนาจที่พวกเขาแสดงออกและรักษาไว
อ่านช่องว่างที่สร้างขึ้นเช่นข้อความและถอนรากพวกเขาที่จะเปิดเผยความสัมพันธ์เชิงอำนาจที่พวกเขาเป็นร่างหลายวิธี postmodernists สำคัญจัดการกับหัวข้อของโครงสร้างทางกายภาพในทฤษฎีองค์กร วิธีการของพวกเขามีความคล้ายคลึงกับทฤษฎีสัญลักษณ์ที่ยังอ่านพื้นที่สร้างเป็นข้อความหนึ่งความแตกต่างที่ชัดเจนเป็นมุ่งเน้นในการใช้พลังงานที่สิ้นเปลืองอ่านหลังสมัยใหม่ที่สำคัญที่สุด แต่ความแตกต่างอื่นผ่านมาสวดของลักษณาการพื้นที่.
ภูมิภาค Postmodern ตัวอย่างเช่นมีการกล่าวหาว่าส่วนใหญ่ของนักทฤษฎีองค์กรในการส่งเสริมการอธิบายเชิงพื้นที่ที่มีทั้งปลดและ disembedded ภูมิศาสตร์หลังสมัยใหม่ฝรั่งเศสอองรีบวรีเป็นคนแรกที่จะไปกล่าวหา Durkheim, มาร์กซ์เวเบอร์และสาวกของตนไม่สนใจพื้นที่เพื่อความเสียหายของทฤษฎีของพวกเขา วิพากษ์วิจารณ์ดังกล่าวเปิดทฤษฎีสังคมสำหรับการฟื้นฟูเชิงพื้นที่เช่นเมื่อภูมิศาสตร์อังกฤษหลังสมัยใหม่ดีเร็กเกรกอรี่อ้างว่า:. โครงสร้างทางสังคมไม่สามารถปฏิบัติได้โดยไม่ต้องโครงสร้างเชิงพื้นที่และในทางกลับกัน
การวิจารณ์หลังสมัยใหม่ที่คล้ายกันได้รับการกำกับที่วิธีการทางเทคโนโลยีการควบคุมหายไปอยู่เบื้องหลังลักษณะอ่อนโยนของ โครงสร้างทางกายภาพ สายการประกอบการประดิษฐ์คิดค้นโดยเฮนรี่ฟอร์ดจะเป็นเป้าหมายที่ชื่นชอบของเทคโนโลยีโครงสร้างซึ่งมักจะเริ่มต้นด้วยการยืนยันความเชื่อที่ว่าในเจ้าของโรงงานสิทธิในการควบคุมการทำงานจะทำและหลังจากที่มีสิทธิในการควบคุมแรงงาน ถูกสร้างขึ้นลงในสาระสำคัญของเทคโนโลยีที่บังคับให้คนงานที่จะดำเนินการที่กำหนดโดยผู้จัดการที่ก้าวผู้จัดการควบคุม ดังนั้น postmodernists เถียงสายการประกอบที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับลัทธิที่เจ้าของสิทธิพิเศษและผู้จัดการกว่าคนงานและซ่อนความขัดแย้งผลประโยชน์ของพวกเขาภายในเครื่องจักรของระบบทุนนิยม.
ปราบปรามของความขัดแย้งที่เกิดขึ้นพวกเขาต่อไปเถียงเพราะเมื่อมีการติดตั้งปรากฏทางกายภาพของเครื่องจักรสายติ๊อภิปราย สิทธิในการบริหารจัดการในการจัดระเบียบงานที่พวกเขามี ทางเลือกที่ได้รับการทำและหายเข้าไปในเครื่องจักร ในฐานะที่เป็นนักเศรษฐศาสตร์อเมริกันริชาร์ดเอ็ดเวิร์ดอธิบายสถานการณ์:
การต่อสู้ระหว่างคนงานและผู้บังคับบัญชาในช่วงการเปลี่ยนแปลงของแรงงานอำนาจ int แรงงานก็ไม่ได้ง่ายและการเผชิญหน้าส่วนบุคคลโดยตรง ตอนนี้ความขัดแย้งได้รับการไกล่เกลี่ยโดยเทคโนโลยีการผลิตของตัวเอง แรงงานที่มีการต่อต้านการก้าวของสายที่ไม่ได้ (โดยตรง) การปกครองแบบเผด็จการของผู้บังคับบัญชาของพวกเขา สายจึงจัดตั้งกลไกในทางเทคนิคและปราบปรามเทคโนโลยีที่ทำให้คนงานในงานของพวกเขา.
เมื่อมาถึงจุดที่คนงานรับสายการประกอบยานยนต์, โครงสร้างทางกายภาพของกระบวนการผลิตการจัดความสัมพันธ์ทางสังคมของการปกครองและการส่งภายในลำดับชั้นของเจ้าของและ คนงาน แต่ละครั้งที่เครื่องจักรมีการเปิดมันทั้ง reconstitutes สภาพที่เป็นอยู่และความต้านทานต่อการยับยั้งมัน.
โดยที่ดูเหมือนไม่มีอันตรายหรือเป็นเรื่องยากที่จะเปลี่ยนแปลงโครงสร้างทางกายภาพปกติความสัมพันธ์เชิงอำนาจโดยกำหนดไว้ในหินเพื่อที่จะพูด วัสดุนี้ตรึงแนวตรึงสัญลักษณ์ที่เกิดขึ้นผ่านทางสถาบัน ในฐานะที่เป็นเบอร์เรลและเดลไม่ได้มอร์ฟและสำเนาสถาบันระหว่างการปฏิบัติขององค์กรและสถาปัตยกรรมที่ให้บริการพวกเขาในรูปแบบพันธมิตรที่จะช่วยให้เพื่อความต่อเนื่องของการใช้พลังงานและการครอบงำผ่านพื้นที่ที่สร้างขึ้น พวกเขาให้เป็นตัวอย่างที่สวยงามของอิทธิพลทั่วโลกในช่วงสามทศวรรษแรกของศตวรรษที่ยี่สิบของเยอรมันเกิดสถาปนิกชาวอเมริกันอัลเบิร์คาห์น.
คาห์นได้รับการออกแบบโรงงานสำหรับการผลิตมวลของรถยนต์สำหรับแพคการ์ดฟอร์ดและ บริษัท General Motors ในสหรัฐอเมริกาและ ภายใต้การอุปถัมภ์ของสตาลินเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับการสร้างอุตสาหกรรมทั้งหมดในรัสเซียจนถึงช่วงกลางทศวรรษที่ 1930 น่าแปลกใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สิ่งอำนวยความสะดวกการผลิตมวลของเขาเดี่ยวชั้นครอบคลุมไร่ของที่ดินที่มีเครื่องหมายการค้าของพวกเขาหลังคาฟันเลื่อยเพื่อให้แสงบนพื้นร้านกลายเป็นสัญลักษณ์ที่กำหนดของยุคอุตสาหกรรม ในฐานะที่เป็นเครื่องมือสำคัญของการจัดระเบียบสังคมและการควบคุม, เบอร์เรลและเดลเรียกร้องสไตล์คาห์นโรงงานอุตสาหกรรมจะช่วยกันสร้างตัวตนของคนที่เพิ่งเดินทางมาจากฟาร์มและปลอมแปลงดังนั้นการเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่จะแก้ไขวันหนึ่งเป็นทุนนิยมสมัยใหม่.
มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะ ตระหนักดีว่าหลายคนเข้าใหม่ให้กับโรงงานของดีทรอยต์และตาลินกราดตรงมาจากรากกรอาจจะไม่ได้พูดภาษาของเมืองและเป็นคนที่ไม่ได้ใช้ไปกับจังหวะของวันโรงงาน การควบคุมการทำงานพื้นที่ของพวกเขาได้รับอนุญาตการขัดเกลาทางสังคมที่มีประสิทธิภาพของผู้ปฏิบัติงานในโปรแกรมของการศึกษาใหม่ที่พวกเขาถูกสร้างเป็นหมวดหมู่ใหม่ของพนักงานในโรงงานอุตสาหกรรม.
การจัดตำแหน่งของผลประโยชน์ระหว่างสถาปนิกและลูกค้าของพวกเขาตั้งข้อสังเกตในการก่อสร้างโรงงานเกิดขึ้นอีกครั้ง ในการพัฒนาของอาคารสำนักงานที่ทันสมัยไม่กี่ปีหลังจากนี้ เบอร์เรลและเดลเปิดเผยว่าสถาปนิก chicago สกิดมอร์วิงส์และเมอร์ริ (SOM) ใช้สิทธิไกลถึงอิทธิพลคล้ายกับคาห์นผ่านการออกแบบของพวกเขาจากตึกระฟ้าที่ dominates และกำหนดขอบฟ้าของเมืองที่ทันสมัยในวันนี้เป็นตัวอย่างที่มีอิทธิพลโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เป็น อาคารแงะ SOM ออกแบบและสร้างขึ้นในนครนิวยอร์กในปี 1952 ตามที่เบอร์เรลและเดล:
ความสำเร็จของ SOM อยู่ไม่เพียง แต่ในการฉายภาพที่ยอดเยี่ยมของทุนนิยมองค์กร แต่ยังล้อเลียนของกองกำลังเหล่านี้ในวิธีการของตัวเองและองค์กร ในฐานะที่เป็นบ้านสไตล์รูปแบบของอาคารแงะมาราคาถูก .... วอลเตอร์ Gropius (1955) กล่าวว่าแงะอาคารพึ่งพาชิ้นส่วนสำเร็จรูปเพื่อให้ร้อยละ 85-90 ของอาคารทั้งเป็นชิ้นส่วนสำเร็จรูปในโรงงาน, นำไปยังเว็บไซต์และประกอบมี มันใช้วิธีการผลิตมวลและส่วนประกอบ สิ่งที่ยังลงได้ดีกับลูกค้าเป็นฝ่ายค้านใน SOM สหภาพหรืออำนาจฝีมือ SOM ตามตรรกะของประสิทธิภาพนี้และจิตสำนึกค่าใช้จ่ายผ่านเข้ามาในองค์กรของธุรกิจของตัวเอง ... SOM อาจจะเห็นการแสดงออกของการเจริญเติบโตขององค์กรบริบูรณ์: ภาพสะท้อนของการรวมตัวกันในแนวตั้งของ บริษัท ข้ามชาติขนาดใหญ่ มันส่งเสริมโครงสร้างของระบบราชการที่มีขนาดใหญ่ขึ้นอยู่กับลำดับชั้นและการแบ่งงาน ... มันไม่ได้โจมตีสถานะเดิม แต่เสริมมัน.
postmodernists อื่น ๆ นอกเหนือไปจากโครงสร้างของอำนาจและการปกครองเป็นสัญชาติและการแสดงออกที่ซ่อนอยู่ของโครงสร้างทางกายภาพเพื่อเรียกร้องให้เราได้เรียนรู้ การควบคุมหรือต่อต้านอิทธิพลเหล่านี้และจึงเป็นอิสระจากอิทธิพลของตัวเองที่ไม่พึงประสงค์และหลีกเลี่ยงการทำผิดกฎ เพื่อพัฒนาวิธีการที่จะทำเช่นนี้พวกเขาหันไปทฤษฎีบวรีของวิธีการที่พื้นที่ที่เหมาะสมที่มีประสิทธิภาพในการรักษาความเหนือกว่าของพวกเขามากกว่าคนอื่น ๆ .
บวรีเป็นที่ถกเถียงกันว่าเริ่มต้นด้วยศิลปะในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาความคิดที่ทันสมัยเข้ามาอยู่ใต้อิทธิพลของ perspectivalism วิถี situating โปรแกรมดูเชิงพื้นที่เพื่อให้พวกเขาจุดชมวิวจากข้างบน นี้ปรับพื้นที่, Lefebvre อ้าง naturalizes ลำดับชั้นและการปฏิบัติ hegemonic อื่น ๆ คุณจะได้พบกับผลกระทบนี้ด้วยตัวคุณเองโดยดูที่แผนที่ลงคว่ำของโลก reorientations ดังกล่าวให้คนส่วนใหญ่รู้สึกไม่แน่นอนเนื่องจากความคาดหวังสัญชาติของพวกเขาจะทำลาย.
Postmodernists เชื่อว่าความคิดที่มากของพื้นที่ซึ่งมักจะมีการจัดศูนย์และกำไรของ orients เราที่จะปกครอง ในขณะเดียวกันมันกัลป์ฟังก์ชั่นการปรับตัวนี้มันซ่อนเทคนิคด้านภาษาที่ใช้ในการพัฒนาการผันสันนิฐานที่ดาษดื่นในภาษาภายใน / ภายนอกเอกชน / ประชาชนในท้องถิ่น / ระดับโลกด้านบน / ล่างและการยกเว้น / รวมและว่าทั้งหมด สานในรูปแบบที่สนับสนุนซึ่งกันและกันที่ซับซ้อนที่จะโน้มน้าวให้เราว่าพวกเขาเป็นจริงเมื่อเราเห็นพวกเขาทุกวันในพื้นที่วิธีนำเสนอตัวเอง.
ตัวอย่างเช่นการยกเว้น / รวมถูกสร้างขึ้นในชุมชนรั้วรอบขอบชิดที่วางต้นน้ำลำธารของสังคมที่เป็นศูนย์กลางของความปรารถนาและความทะเยอทะยาน, ขณะที่ในส่วนอื่น ๆ ของสลัมสเปกตรัมทางเศรษฐกิจและสังคม, ชุมชนแออัดและสลัมเหยียดหยามขั้นด้านล่างของมัน หรือพิจารณาวิธีการในหลาย ๆ องค์กรผู้บริหารคณะกรรมการอาคารสำนักงานที่ให้พวกเขาด้วยห้องสวีทผู้บริหาร แต่เพียงผู้เดียวแล้วพวกเขาใช้ในการเสริมสร้างการรวมสัญลักษณ์ของพวกเขาภายในระดับบนที่โดดเด่นของลำดับชั้น ตัวอย่างเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงจุดหลังสมัยใหม่ว่าในขณะที่พื้นที่ที่สร้างขึ้นมีการผลิตเพื่อเข้าสังคม แต่ความสัมพันธ์ของอำนาจพลังทางสังคมมีประสบการณ์และผ่านการทำซ้ำการใช้ประโยชน์จากพื้นที่.
เสนอห้างสรรพสินค้าเป็นตัวอย่างของการใช้พลังงานอื่นคาดเดาโดยสถาปัตยกรรมร่วมสมัย, มาร์ตินนักทฤษฎีองค์กร Kornberger, ออสเตรียและสจ๊วต Clegg จากออสเตรเลียอ้างว่า: สถาปัตยกรรมเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพของ Direc

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบทสรุปของการศึกษา gieryn ความเห็นเกี่ยวกับแนวโน้มของมนุษย์ที่จะเรื่องราวธรรมดาให้
อาคารยืนยันในเส้นทางใดที่ร่างกายของเราไปทุกวัน และคาดเดาได้บรรจบกัน หรือความแตกต่างของเส้นทางเหล่านี้กับคนอื่น ( ในความรู้สึก ) สิ่งที่เราหมายถึงโดยโครงสร้างความสัมพันธ์ทางสังคม ถ้าอาคารอย่างเงียบ ๆคัดท้ายให้เราเป็นสมาคม หรืออยู่ห่างจากพวกเขาเราแทบจะไม่สังเกตเห็นว่า ( หรือถามความถูกต้องของทั้งหมด )
gieryn จุดสะท้อนกับการเรียกร้องการจัดเรียงทางกายภาพที่มีอยู่หลังสมัยใหม่ที่ทำให้มันยากที่จะจินตนาการอื่น ๆข้อตกลงเราเพิ่งเริ่มใช้สิทธิ์ว่า สิ่งที่ชอบความเป็นส่วนตัวหรือการเข้าถึงจะถูกกำหนดโดยสร้างเป็น และจัดการกับผลกระทบของพวกเขาโดยไม่รู้ตัว .ความเงียบอาจช่วยให้สมาคมประสบการณ์บางอย่างกับสถานที่ที่มีความหมายเฉพาะ แต่มันยังทำให้มันอาจน่ากลัว
ศักยภาพของโครงสร้างทางกายภาพเพื่อสื่อสารความหมายให้งานออกแบบ และผู้จัดการที่จ้างพวกเขาเข้าถึงพลัง , สัญลักษณ์ , ถ้าโครงสร้างทางกายภาพสื่อสารความหมายแล้วการออกแบบอย่างระมัดระวังควรแนะนำ ถ้าไม่ได้ทันที การควบคุมความหมายของคำที่เกี่ยวข้องกับมัน ตามที่ทนายความของมุมมองที่ทันสมัย เช่น โอลินส์ ความเชื่อนี้จะช่วยให้สถาปนิกและนักออกแบบบทบาทเชิงกลยุทธ์ในองค์กร สำหรับ postmodernists , อย่างไรก็ตาม , มันทำให้พวกเขามีเป้าหมายสำหรับการวิจารณ์ เป็นชาวอังกฤษที่สำคัญ postmodernists กิ๊บสัน เบอร์เรลล์และคาเรนเดลใส่ อาคารมีทั้งหมดเกี่ยวกับการควบคุมหนึ่งในความสำเร็จที่สำคัญของพวกเขาคือการปิดบังพลังพวกเขาแสดงออกและรักษา
อ่านสร้างเป็นเหมือนข้อความและสนทนาประกอบด้วยพวกเขาเปิดเผยความสัมพันธ์เชิงอำนาจที่พวกเขาเกิดขึ้นกี่อย่าง postmodernists จัดการกับหัวข้อโครงสร้างทางกายภาพในทฤษฎีองค์การ วิธีการของพวกเขาจะคล้ายกับบรรดาของทฤษฎีสัญลักษณ์ที่ยังอ่านสร้างเป็นเป็นข้อความหนึ่งความแตกต่างที่ชัดเจนการเน้นพลังที่ใช้วรรณกรรมหลังสมัยใหม่ที่สำคัญที่สุด แต่ความแตกต่างอื่นมาผ่านอินโวเคชั่นของ spatiality .
โพสต์โมเดิร์นใหม่ เช่น มีการกล่าวหาว่าส่วนใหญ่ขององค์กรทฤษฎีของการอธิบาย a-spatial ที่มีทั้งปลด และ disembedded .นักภูมิศาสตร์โพสต์โมเดิร์นฝรั่งเศส อองรี เลอแฟบวร์เป็นหนึ่งในครั้งแรกที่จะกล่าวโทษเดิร์กไฮม์ , มาร์กซ์ , เวเบอร์ , และผู้ติดตามของการละเว้นช่องว่างเพื่อความเสียหายของทฤษฎี . เช่น วิพากษ์วิจารณ์ทฤษฎีสังคมเปิดเพื่อการบูรณะพื้นที่ เนื่องจากเมื่อแถลงการณ์ร่วมหลังสมัยใหม่อังกฤษเดเร็คเกรกอรีอ้างว่า : โครงสร้างทางสังคมไม่สามารถปฏิบัติได้โดยไม่ต้องโครงสร้างเชิงพื้นที่และในทางกลับกัน
วิจารณ์หลังสมัยใหม่ที่คล้ายกันได้รับกำกับที่วิธีเทคโนโลยีการควบคุมหายไปเบื้องหลังลักษณะอ่อนโยนของโครงสร้างทางกายภาพ สายการประกอบที่คิดค้นโดยเฮนรี ฟอร์ด เป็นเป้าหมายที่ชื่นชอบเทคโนโลยีของโครงสร้างซึ่งมักจะเริ่มต้นด้วยการยืนยันว่าเชื่อมั่นในเจ้าของโรงงานขวาเพื่อควบคุมวิธีทำงานเสร็จ และหลังจากที่มีสิทธิที่จะควบคุมแรงงานถูกสร้างขึ้นในด้านวัสดุเทคโนโลยีที่บังคับให้คนงานเพื่อดำเนินการที่กำหนดโดยผู้จัดการที่ก้าวผู้จัดการควบคุม ดังนั้น postmodernists เถียง แอสเซมบลีบรรทัด มีอุดมการณ์ เนื้อหาว่าสิทธิ เจ้าของและผู้จัดการ มากกว่าคนงานและซ่อนผลประโยชน์ที่ขัดแย้งกันภายในเครื่องจักรของระบบทุนนิยม .
การเมืองของความขัดแย้งที่เกิดขึ้น พวกเขาต่อเถียงเพราะเมื่อมันติดตั้งปรากฏทางกายภาพของเครื่องจักรบรรทัด precludes การสนทนาของสิทธิในการบริหารจัดการงานที่พวกเขามี เลือกเรียบร้อยแล้ว และหายตัวไปในเครื่องจักร เป็นนักเศรษฐศาสตร์ชาวอเมริกันริชาร์ดเอ็ดเวิร์ดอธิบายสถานการณ์ :
การต่อสู้ระหว่างคนและผู้บังคับบัญชามากกว่าการเปลี่ยนแปลงของแรงงาน INT พลังแรงงานไม่ใช่ง่าย และการเผชิญหน้าส่วนบุคคลโดยตรง ขณะนี้ ความขัดแย้งเป็นคนกลาง โดยเทคโนโลยีการผลิตเอง คนงานขัดจังหวะของเส้น ไม่ใช่ ( โดยตรง ) การปกครองแบบเผด็จการของเจ้านายของพวกเขาสายจึงสร้างเทคนิคพื้นฐานและกลไกที่ทำให้คนงานมีความอดกลั้นที่งานของพวกเขา .
ที่จุดที่คนงานรับประกอบยานยนต์ โครงสร้างทางกายภาพของกระบวนการผลิต จัดความสัมพันธ์ทางสังคมของการปกครองและการส่งภายในลำดับชั้นของเจ้าของและคนงานเวลาแต่ละเครื่องจักรเปิดมันทั้ง reconstitutes สถานะที่เป็นอยู่และยับยั้งต้านทานได้ โดยไม่มีโทษ
ดูเหมือนหรือโดยการยากที่จะเปลี่ยนแปลงโครงสร้างทางกายภาพปกติความสัมพันธ์ทางอำนาจ โดยการแก้ไขพวกเขาในหินเพื่อที่จะพูด วัสดุนี้การตรึงแนวสัญลักษณ์การตรึงที่เกิดขึ้นผ่านสถาบัน . ในฐานะตัวแทน เดลไม่ได้ด้านแรงงาน และสถาบันการทำสำเนาระหว่างองค์การและการปฏิบัติทางสถาปัตยกรรมที่ใช้รูปแบบพันธมิตรที่ช่วยให้ความต่อเนื่องของอำนาจและการครอบงำผ่านการสร้างพื้นที่ พวกเขาให้ตัวอย่างที่สวยงามของอิทธิพลทั่วโลกในช่วงสามทศวรรษแรกของศตวรรษที่ยี่สิบของเยอรมันเกิดสถาปนิกอเมริกัน
อัลเบิร์ตคาห์นคาห์นออกแบบโรงงานสำหรับการผลิตมวลของรถยนต์สำหรับ Packard , ฟอร์ด และเจเนอรัล มอเตอร์ส ในสหรัฐฯ และภายใต้การอุปถัมภ์ของสตาลิน , อาคารอุตสาหกรรมเป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมดในรัสเซีย จน mid-1930s สงสัยเล็กน้อยว่าเขาโสดราวมวลการผลิตเครื่องครอบคลุมเอเคอร์ของที่ดินกับของเครื่องหมายการค้าให้แสงสว่างบนพื้นหลังคาฟันเลื่อย ร้านได้กำหนดสัญลักษณ์ของอายุอุตสาหกรรม เป็นเครื่องมือหลักในการจัดระเบียบสังคม และการควบคุม เบอร์เรลเดลข้อเรียกร้อง คาห์นลักษณะโรงงานอุตสาหกรรม ช่วยในการสร้างอัตลักษณ์ของคนมาใหม่จากฟาร์มและจึงปลอมแปลงการเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่วันหนึ่งจะเปลี่ยนเป็นทุนนิยมสมัยใหม่
มันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องตระหนักว่าหลายรายใหม่ที่โรงงานของดีทรอยต์ และราดตรงมาจากรากของสังคมอาจจะไม่ได้พูดภาษาของเมืองนี้และยังไม่ได้ใช้ให้จังหวะของโรงงาน การควบคุมของพื้นที่ทำงานของพวกเขาอนุญาตให้ถ่ายทอดประสิทธิภาพของคนงานในโครงการของเรวุฒิพวกเขาถูกสร้างเป็นประเภทใหม่ของพนักงานอุตสาหกรรม .
แนวของผลประโยชน์ระหว่างสถาปนิกและลูกค้าของพวกเขาที่พบในการก่อสร้างโรงงาน เกิดขึ้นอีกครั้งในการพัฒนาสมัยใหม่ของสำนักงานหอไม่กี่ปีหลังนี้ เบอร์เรลเดลเปิดเผยว่าโออิงส์ชิคาโกสถาปนิกสคิดมอร์ , ,และ เมอร์ริล ( ส้ม ) ใช้สิทธิไกลถึงอิทธิพลที่คล้ายกับคานผ่านการออกแบบของตึกระฟ้าที่ครอบงำและกำหนดเส้นขอบฟ้าของเมืองที่ทันสมัย วันนี้ตัวอย่างมีอิทธิพลโดยเฉพาะซึ่งมีคันโยกอาคารซึ่งได้รับการออกแบบและสร้างขึ้นในนิวยอร์กในปี 1952 ตามเบอร์เรลเดล :
ความสำเร็จของส้มอยู่ไม่เพียง แต่ในช่วงที่ยอดเยี่ยมของระบบทุนนิยมขององค์กร แต่ยังมีการล้อเลียนของเหล่ากองกำลังในวิธีการของตนเองและองค์กร เป็นสไตล์บ้านแบบอาคารโยกมา . . . . . . . ราคาถูก วอลเตอร์ โกรเปียส ( 1955 ) กล่าวว่าคานอาคารอาศัยสำเร็จรูปเพื่อให้ระดับ 85-90 เปอร์เซ็นต์ของอาคารเป็นชิ้นส่วนสำเร็จรูปในโรงงานผลิตชิ้นส่วนนำเว็บไซต์และประกอบมี มันใช้วิธีการผลิตมวลและส่วนประกอบ อะไรก็ลงกับลูกค้าเป็นฝ่ายค้านในส้มกับสหภาพหรือยานไฟฟ้า ส้มตามตรรกะนี้ ประสิทธิภาพ และต้นทุนสติผ่านเข้าไปในองค์กรของธุรกิจของพวกเขาเอง . . . . . . . ซึ่งอาจจะเห็นการแสดงออกของบริสุทธิ์ของการเจริญเติบโต :ภาพสะท้อนของการรวมแนวตั้งของ บริษัท ข้ามชาติขนาดใหญ่ มัน embodies ขนาดใหญ่โครงสร้างระบบราชการตามลำดับชั้นและการแบ่งแรงงาน . . . . . . . มันไม่โจมตีสถานะที่เป็นอยู่ แต่เสริมมัน
.postmodernists อื่นนอกเหนือไปจากโครงสร้างของอำนาจและการปกครองเป็นสัญชาติและการแสดงออกที่ซ่อนของโครงสร้างทางกายภาพเพื่อความต้องการที่เราเรียนรู้ที่จะควบคุมหรือต่อต้านอิทธิพลเหล่านี้ และเพื่อฟรีตัวเองของอิทธิพลที่ไม่พึงประสงค์และหลีกเลี่ยงการละเมิดการพัฒนา หมายถึง การทำเช่นนี้พวกเขาเปิดเลอเฟบร์ทฤษฎีของวิธีการที่มีประสิทธิภาพพื้นที่ที่เหมาะสมเพื่อรักษาปมเขื่องของตนเหนือผู้อื่น
เลอเฟบร์แย้งว่า เริ่มต้นด้วยศิลปะในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา ความคิดสมัยใหม่มาภายใต้อิทธิพลของ perspectivalism , ทาง situating ตัวแสดงเปลี่ยนให้พวกเขาได้เปรียบจากข้างต้น การปฐมนิเทศ ด้านนี้ เลอเฟบร์อ้างเจ้า naturalizes ลำดับชั้นและการปฏิบัติอื่น ๆ คุณสามารถพบผลนี้เอง โดยดูแผนที่กลับหัวของโลก เช่น reorientations ให้คนส่วนใหญ่รู้สึกไม่มั่นคงเพราะการแปลงสัญชาติความคาดหวัง undermined
postmodernists เชื่อว่าความคิดมากของพื้นที่ซึ่งมักจะนำเสนอศูนย์และขอบ , โอเรียนท์เราครอบงำ .ในเวลาเดียวกันนี้อย่ perpetuates ฟังก์ชันมันซ่อนภาษาเทคนิคที่ใช้ใน inflected เปลี่ยนความคิดที่มีอยู่ในภาษาภายใน / ภายนอก , งานเอกชน / ท้องถิ่น / สากล บน / ล่าง และการยกเว้น / รวมและที่สานกันในรูปแบบที่สนับสนุนซึ่งกันและกัน คอมเพล็กซ์ ที่จะโน้มน้าวให้เรา เมื่อเราเห็นพวกเขาเป็นจริง ทุกๆ วันในทางพื้นที่แสดงเอง
.ตัวอย่างเช่น ยกเว้น / รวมที่ถูกสร้างขึ้นใน gated ชุมชนที่สถานที่ของสังคมถึงบนที่ศูนย์ของความปรารถนาและความใฝ่ฝัน , ในขณะที่อื่น ๆที่สิ้นสุดของสเปกตรัมทางเศรษฐกิจสังคมสลัมสลัม และทำให้ไม่มีความสำคัญ rungs favelas , ด้านล่างของ หรือพิจารณาอย่างไรในองค์กรมากคณะผู้บริหารสำนักงานอาคารที่ให้พวกเขามีห้อง Executive จากนั้นพวกเขาใช้สัญลักษณ์เสริมการรวมของพวกเขาในระดับสูงเด่นของลำดับขั้น ตัวอย่างเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงจุดที่สร้างยุคหลังสมัยใหม่ ในขณะที่พื้นที่ทางสังคม ผลิต แม้ว่าความสัมพันธ์ของอำนาจ อำนาจทางสังคมและการใช้พื้นที่ฝึกทำซ้ำผ่าน
.เสนอศูนย์การค้าเป็นอีกตัวอย่างหนึ่งของพลัง embodies ด้วยสถาปัตยกรรมร่วมสมัย ทฤษฎีองค์การ มาร์ติน kornberger , ออสเตรีย และ สจ๊วต แคล็ก จากออสเตรเลีย อ้างว่า : เป็นสถาปัตยกรรมที่มีประสิทธิภาพของคำหมายถึง