Thailand is a constitutional monarc

Thailand is a constitutional monarchy, under which form of government the King serves the People of Thailand as "HEAD OF STATE", under the terms of the Constitution of Thailand. (It should be noted that the Constitution provides that the successor to the King may be a Princess, and not necessarily a Prince, and therefore some translators use the word "Monarch" instead of the word "King" in translating this Constitution into English. The word "monarch" is a non-sexist term, which indicates a monarch may be either a man or a woman.) Thailand adopted a new Constitution in October of 1997, which is now in effect, although certain provisions of that Constitution will not take full effect until after new elections are held. (Those provisions are known as "Transitory Provisions", and some do not take effect for several years after its adoption, to give the parliament enough time to enact appropriate new laws.) Bills passed by both the House of Representatives and the Senate become law upon approval of the bill by the King. The King has the power to approve or disapprove bills adopted by the Parliament; bills do not become effective as laws without the approval of the King, unless later re-approved by the Parliament. If the King disapproves a bill as a proposed law, the bill is returned to the Parliament to consider the King's objections. If the parliament nonetheless approves the law again, by at least a 2/3 vote of both houses of the parliament, the bill is returned to the King for reconsideration. If the King still declines to sign the bill into law, the Prime Minister is authorized to promulgate the bill as a law by publishing it in the Government Gazette, the official newspaper of the Government, as if the King had signed it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเทศไทยเป็นระบอบรัฐธรรมนูญ ภายใต้รูปแบบใดของรัฐบาลกษัตริย์ให้คนไทยเป็น "ประมุข" ภายใต้เงื่อนไขของรัฐธรรมนูญไทย (มันควรจะตั้งข้อสังเกตว่า รัฐธรรมนูญแสดงว่า อาจจะสืบมาจนถึงพระเจ้าหญิง และไม่จำเป็นต้องเจ้า และบางผู้แปลใช้คำ "พระมหากษัตริย์" แทนคำว่า "กษัตริย์" ในรัฐธรรมนูญนี้เป็นภาษาอังกฤษแปล คำว่า "พระมหากษัตริย์" เป็นคำไม่ใช่ sexist ซึ่งบ่งชี้ว่า เป็นพระมหากษัตริย์อาจเป็นชายหรือหญิง) ไทยนำมาใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ในเดือนตุลาคมของปี 1997 ซึ่งเป็นผล แม้ว่าบางบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญนั้นจะไม่เกิดผลเต็มจนหลังใหม่ มีจัดเลือกตั้ง (บทบัญญัติเหล่านั้นจะเรียกว่า "บทบัญญัติอนิยม" และบางไม่มีผลหลายปีหลังจากการยอมรับ ให้รัฐสภาจนประกาศใช้กฎหมายใหม่ที่เหมาะสม) ตั๋วส่งราษฎรและวุฒิสภาเป็น กฎหมายตามการอนุมัติของรายการโดยพระมหากษัตริย์ พระมหากษัตริย์มีอำนาจในการอนุมัติ หรือกฤษฎีกาในการปฏิเสธรับรอง โดยรัฐสภา ตั๋ว ตั๋วทำไม่เป็นมีผลบังคับใช้เป็นกฎหมายโดยการอนุมัติของพระมหากษัตริย์ เว้นแต่ว่าภายหลังการอนุมัติ โดยรัฐสภา ถ้ากษัตริย์ disapproves รายการเป็นกฎหมายเสนอ รายการถูกส่งกลับไปรัฐสภาพิจารณาคัดค้านกษัตริย์ ถ้ารัฐสภากระนั้นอนุมัติกฎหมายอีก โดยคะแนนน้อย 2/3 ของบ้านทั้งสองของรัฐสภา รายการถูกส่งกลับไปคิงสำหรับ reconsideration ถ้าพระมหากษัตริย์ยังคงปฏิเสธลงส่วนในกฎหมาย นายกรัฐมนตรีได้รับอนุญาตให้คะแนนรายการเป็นกฎหมายประกาศในราชกิจจานุเบกษา หนังสือพิมพ์อย่างเป็นทางการของรัฐบาล ประหนึ่งว่าพระมหากษัตริย์ได้ลงนาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเทศไทยเป็นระบอบรัฐธรรมนูญภายใต้ซึ่งรูปแบบของรัฐบาลกษัตริย์บริการประชาชนไทยเป็น " ประมุข " ภายใต้เงื่อนไขของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย ( มันควรจะตั้งข้อสังเกตว่ารัฐธรรมนูญได้ระบุว่า ผู้ที่จะเป็นกษัตริย์อาจเป็นเจ้าหญิง และไม่จำเป็นจะต้องเป็นเจ้าชายและบางส่วนจึงแปลใช้คำว่า " พระมหากษัตริย์ " แทนคำว่า " กษัตริย์ " ในฉบับนี้แปลเป็นภาษาอังกฤษ คำว่า " กษัตริย์ " เป็นคำที่ไม่กีดกันทางเพศ ซึ่งหมายถึงพระมหากษัตริย์อาจจะทั้งชายหรือหญิง ประเทศไทยประกาศใช้รัฐธรรมนูญใหม่ในเดือนตุลาคมของปี 1997 ซึ่งเป็นผลแม้ว่าบางมาตราของรัฐธรรมนูญจะไม่มีผลบังคับใช้เต็มรูปแบบจนกว่าการเลือกตั้งใหม่ที่จะมีขึ้น ( ผู้บัญญัติเรียกว่า " บทเฉพาะกาล " และบางคนไม่มีผลบังคับใช้เป็นเวลาหลายปีหลังจากการยอมรับ เพื่อให้รัฐสภาออกกฎหมายใหม่ พอเวลาที่กฎหมาย) ตั๋วผ่านทั้งสภาผู้แทนราษฎรและวุฒิสภากลายเป็นกฎหมายตามความเห็นชอบของบิลโดยกษัตริย์ กษัตริย์มีอำนาจที่จะอนุมัติหรือปฏิเสธตั๋วรับรองโดยรัฐสภา ตั๋วไม่มีผลบังคับใช้เป็นกฎหมายโดยอนุมัติของกษัตริย์ เว้นแต่ภายหลังอีกครั้งได้รับการอนุมัติจากรัฐสภา ถ้ากษัตริย์ไม่เห็นด้วยบิลเป็นเสนอกฎหมายบิลกลับมาให้รัฐสภาพิจารณาของกษัตริย์ปฏิเสธ ถ้ารัฐสภากระนั้นอนุมัติกฎหมายอีกครั้ง โดยอย่างน้อย 2 / 3 เสียงของบ้านทั้งสองของรัฐสภา บิลจะถูกส่งกลับไปยังกษัตริย์บาท . . . ถ้ากษัตริย์ยังคงปฏิเสธที่จะลงนามในใบเรียกเก็บเงินในกฎหมายนายกรัฐมนตรีมีอำนาจประกาศใช้บิลเป็นกฎหมายโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา หนังสือพิมพ์อย่างเป็นทางการของรัฐบาล เช่น ถ้าพระราชา
เซ็นมัน