In 1907 he graduated and became a m

In 1907 he graduated and became a member of the Imperial Ballet, starting at the rank of coryphée instead of in the corps de ballet, already taking starring roles. His sister Bronia also became a dancer and choreographer, working closely with him for much of his career.

In 1909 he joined the Ballets Russes, a new ballet company started by Sergei Diaghilev. The impresario took Russian ballets in Paris, where high-quality productions such as those of the Imperial Ballet were not known. Nijinsky became the company's star male dancer, causing an enormous stir amongst audiences whenever he performed. In ordinary life he appeared unremarkable and was withdrawn in conversation. Diaghilev and Nijinsky became lovers; the Ballet Russes gave Nijinsky the chance to expand his art and experiment with dance and choreography; he created new directions for male dancers while becoming internationally famous.

In 1912 Nijinsky began choreographing original ballets, including L'après-midi d'un faune (1912) to music by Claude Debussy, Jeux (1913), and Till Eulenspiegel (1916). At the premier of Le Sacre du Printemps (1913) in Paris, with music by Igor Stravinsky, fights broke out in the audience between those who loved and hated this startling new style of ballet and music. Faune caused controversy because of its sexually suggestive final scene. Nijinsky originally conceived Jeux as a flirtatious interaction among three males, although Diaghilev insisted it be danced by one male and two females.

In 1913 Nijinsky married Hungarian Romola de Pulszky while on tour with the company in South America. She had 'stalked' the company and Nijinsky since 1912. The marriage caused a break with Diaghilev, who soon dismissed Nijinsky from the company. The couple had two daughters together, Kyra and Tamara Nijinska.

With no alternative employer available, Nijinsky tried to form his own company, but this was not a success. He was interned in Budapest, Hungary during World War I, under house arrest until 1916. He was finally permitted to leave after intervention by Diaghilev and international leaders; he was allowed to go to New York for an American tour. Calls for his release had been made by Alfonso XIII of Spain and President President Wilson at the urging of Otto Kahn.[5]

Nijinsky became increasingly mentally unstable with the stresses of having to manage tours himself and deprived of opportunities to dance, which had always been his total obsession.[citation needed] After a tour of South America in 1917, and due to travel difficulties imposed by the war, the family settled in St. Moritz, Switzerland. His mental condition deteriorated; he was diagnosed with schizophrenia in 1919 and committed to an asylum for the first time. For the next 30 years, he was in and out of institutions, never dancing again in public.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1907 เขาจบการศึกษาและกลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของอิมพีเรียลบัลเลต์เริ่มต้นที่ตำแหน่งของcoryphéeแทนในคณะบัลเล่ต์, แล้วการแสดงบทบาท น้องสาว Bronia ของเขายังกลายเป็นนักเต้นและนักออกแบบท่าเต้นทำงานอย่างใกล้ชิดกับเขามากในอาชีพของเขา. ใน 1909 เขาได้เข้าร่วม Russes บัลเล่ต์, บัลเล่ต์ บริษัท ใหม่ที่ตั้งขึ้นโดย Sergei Diaghilev การแสดงบัลเล่เอารัสเซียในปารีสที่โปรดักชั่นที่มีคุณภาพสูงเช่นพวกอิมพีเรียลบัลเลต์ที่ได้รับไม่เป็นที่รู้จัก Nijinsky กลายเป็นดาวของ บริษัท นักเต้นชายที่ก่อให้เกิดความปั่นป่วนในหมู่ผู้ชมมหาศาลเมื่อใดก็ตามที่เขาทำ ในชีวิตปกติธรรมดาที่เขาปรากฏตัวธรรมดาและถูกถอนออกในการสนทนา Diaghilev และ Nijinsky กลายเป็นคู่รัก; Russes บัลเล่ต์ให้ Nijinsky มีโอกาสที่จะขยายงานศิลปะของเขาและการทดสอบด้วยการเต้นและการออกแบบท่าเต้น; เขาสร้างทิศทางใหม่สำหรับนักเต้นชายในขณะที่เป็นที่มีชื่อเสียงในระดับสากล. ในปี 1912 Nijinsky เริ่มออกแบบท่าเต้นบัลเล่เดิมรวมถึง L'après-โพ d'un Faune (1912) เพลงโดย Claude Debussy, เกมส์ (1913) และจนถึง Eulenspiegel (1916) . ที่ชั้นนำของ Le Sacre du Printemps (1913) ในกรุงปารีสกับเพลงโดยอิกอร์สตราต่อสู้โพล่งออกมาในกลุ่มผู้ชมระหว่างผู้ที่รักและเกลียดชังนี้รูปแบบใหม่ที่น่าตกใจของนักเต้นและเพลง Faune ทำให้เกิดความขัดแย้งเพราะฉากสุดท้ายแนะนำในเรื่องเพศของตน Nijinsky เดิมคิดเป็นเกมส์ปฏิสัมพันธ์เจ้าชู้ในหมู่สามเพศแม้ว่า Diaghilev ยืนกรานว่ามันจะเต้นโดยหนึ่งในเพศชายและเพศหญิงสองคน. ใน 1913 Nijinsky แต่งงานฮังการี Romola เด Pulszky ในขณะที่ทัวร์กับ บริษัท ในทวีปอเมริกาใต้ เธอได้ 'เดิน' บริษัท และ Nijinsky ตั้งแต่ปี 1912 การแต่งงานที่เกิดจากการทำลายด้วย Diaghilev ซึ่งไม่ช้าก็ไล่ Nijinsky จาก บริษัท ทั้งคู่มีลูกสาวสองคนด้วยกันที่ไคร่าและ Tamara Nijinska. ไม่มีนายจ้างทางเลือกที่มีอยู่ Nijinsky พยายามที่จะก่อตั้ง บริษัท ของตัวเอง แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ เขาได้รับการฝึกงานในบูดาเปสต์, ฮังการีในช่วงสงครามโลกครั้งที่ถูกกักบริเวณในบ้านจนกระทั่งปี 1916 เขาได้รับอนุญาตให้ออกจากในที่สุดหลังจากการแทรกแซงโดย Diaghilev และผู้นำระหว่างประเทศ เขาได้รับอนุญาตให้ไปนิวยอร์กทัวร์อเมริกา โทรสำหรับการเปิดตัวของเขาได้รับการทำโดย Alfonso XIII ของสเปนและประธานาธิบดีประธานาธิบดีวิลสันที่แนะนำให้อ็อตโตคาห์น. [5] Nijinsky กลายเป็นความไม่แน่นอนมากขึ้นทางจิตใจกับความเครียดของการมีการจัดการทัวร์ตัวเองและขาดโอกาสที่จะเต้นซึ่งเคยมี รับการครอบงำจิตใจของเขาทั้งหมด. [อ้างจำเป็น] หลังจากทัวร์ของทวีปอเมริกาใต้ในปี 1917 และเนื่องจากความยากลำบากในการเดินทางที่กำหนดโดยสงครามครอบครัวตั้งรกรากอยู่ในเซนต์มอริตซ์วิตเซอร์แลนด์ สภาพจิตใจของเขาทรุดโทรม; เขาได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคจิตเภทในปี 1919 และมุ่งมั่นที่จะลี้ภัยเป็นครั้งแรก 30 ปีต่อมาเขาได้รับการเข้าและออกจากสถาบันไม่เคยเต้นอีกครั้งในที่สาธารณะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน 1907 เขาจบการศึกษา และเข้าเป็นสมาชิกของอิมพีเรียลบัลเล่ต์ เริ่มต้นในตำแหน่ง coryph é e แทนใน Corps de บัลเลต์ แล้วการแสดงบทบาท น้องสาวของเขา bronia ยังกลายมาเป็นนักเต้นและนักออกแบบท่าเต้น ทำงานใกล้ชิดกับเขามากที่สุดของอาชีพของเขา .

ในปี 1909 เขาเข้าร่วมบัลเลต์รัสเซีย บริษัทบัลเล่ต์ใหม่เริ่มโดย Sergei diaghilev .การดาวน์โหลดเอาบัลเลต์รัสเซีย ในปารีส ที่คุณภาพสูงในการผลิต เช่น พวกบัลเล่ย์อิมพีเรียลไม่รู้จัก บริษัทนิชินสกี้กลายเป็นดาราชายนักเต้น ก่อให้เกิดความปั่นป่วนมหาศาลในหมู่ผู้ชม เมื่อเขาแสดง ในชีวิตเขาปรากฏไม่ มีอะไรแปลกเลย และถอนตัวในการสนทนา diaghilev นิชินสกี้และกลายเป็นคนรัก ;บัลเลต์รูสให้นิชินสกี้มีโอกาสที่จะขยายศิลปะของเขาและทดลองกับการเต้นและการเต้น เขาสร้างทิศทางใหม่ของนักเต้นชายในขณะที่กลายเป็นที่มีชื่อเสียงในระดับสากล

ใน 1912 นิชินสกี้เริ่มออกแบบท่าเต้นบัลเลต์เดิม รวมทั้ง l'apr . s-midi a สัตว์ป่า ( 1912 ) เพลงโดยโกลด เดอบูว์ซี , JEUX ( 1913 ) และกระดูกนิ้วมือท่อนกลาง ( 1916 )ที่นายกรัฐมนตรีของ ศักดิ์สิทธิ์ ดู printemps ( 1913 ) ในปารีส กับ ดนตรี โดย อิกอร์ สตราวินสกีต่อสู้โพล่งออกมาในผู้ชมระหว่างคนที่รักและเกลียดรูปแบบใหม่ที่น่าตกใจนี้การเต้นและดนตรี สัตว์ป่าเกิดข้อพิพาท เพราะฉากสุดท้ายของหยาบคายทางเพศ . นิชินสกี้รู้สึกเดิม jeux เป็นคนเจ้าชู้ปฏิสัมพันธ์ระหว่างสามคนแม้ว่า diaghilev ยืนยันจะเต้นโดยหนึ่งชายและหญิงสองคน

ใน 1913 นิชินสกี้แต่งงานฮังการีโรโมล่า กา เดอ pulszky ในขณะที่ทัวร์กับบริษัทในแอฟริกาใต้ เธอมี ' ไล่ ' บริษัทนิชินสกี้ตั้งแต่ปี 1912 การแต่งงานทำให้หยุดกับ diaghilev ที่เร็วไล่นิชินสกี้ จากบริษัท ทั้งคู่มีบุตรสาวสองคนด้วยกัน คีร่าและทามาร่า nijinska .

กับทางเลือกที่ไม่มีนายจ้างของนิชินสกี้พยายามที่จะฟอร์มบริษัทของเขาเอง แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ เขาฝึกงานในบูดาเปสต์ , ฮังการีในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งภายใต้การจับกุมบ้านจนกว่า 1916 . เขาก็อนุญาตไป หลังจากที่การแทรกแซงโดย diaghilev และผู้นำต่างชาติ เขาก็อนุญาตให้ไปนิวยอร์กสำหรับการทัวร์อเมริกาเรียกร้องให้ปล่อยตัวเขาได้ โดยสมเด็จพระเจ้าอัลฟองโซที่ 13 แห่งสเปน และ ท่านประธาน ท่านประธาน วิลสัน ที่เรียกร้องของอ๊อดโต้คาห์น [ 5 ]

นิชินสกี้กลายเป็นคุ้มดีคุ้มร้ายมากขึ้นกับความเครียดที่ต้องจัดการทัวร์เอง และขาดโอกาสในการเต้น ซึ่งมักจะครอบงำทั้งหมดของเขา . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] หลังจากทัวร์ อเมริกาใต้ในปี 1917และเนื่องจากการเดินทางลำบาก กําหนดโดย สงคราม ครอบครัวตั้งรกรากอยู่ใน เซนต์ มอริทซ์ ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ สุขภาพจิตของเขาเสื่อมโทรม ; เขาถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคจิตเภทใน 1919 และมุ่งมั่นที่จะลี้ภัยเป็นครั้งแรก สำหรับถัดไป 30 ปี เขาเป็นทั้งในและนอกสถานศึกษา ไม่เต้นอีกครั้งในที่สาธารณะ