Although the original target audien

Although the original target audience for our course was graduate students in biomedical sciences, we
drew students from psychology, engineering, chemistry, and earth science. Students in different
disciplines had different levels of interest for different topic areas. Students in psychology wanted more
concentration on human experimentation; those in engineering wanted less. Students in engineering
wanted more attention paid to business and commercial complications faced by scientists; those in
psychology for the most part did not. Courses can be designed to focus greater or lesser attention on
different content areas to serve different target audiences. Nevertheless, we do believe that a survey of
certain major and essential content areas is an important part of each scientist’s education. We see our
course as a survey course that had the function of beginning the process of ethics education.
The disagreement between students from different disciplines about what ought to receive primary
attention in the course was offset by the value of students coming to understand how conventions among
scientific disciplines differ. While we initiated the faculty seminar to develop a teaching team and to
practice thinking together about these issues, we discovered in the process of running both a University
Seminar and a graduate course that the faculty were often more engaged in discussion of these issues than
were the students. For this we credit the role of experience. Faculty with years of research behind them
had endless stories and mishaps to relate. Some faculty also found themselves defending actions that
students dismissed offhand as morally prohibited. Students tended to be somewhat idealistic and
unrealistic about the pressures and the temptations to which they might someday succumb. As we
discuss in Section 4, we believe that faculty seminars are central training grounds for faculty involvement
in ethics education.
It should not be forgotten that faculty can also learn from students. In discussions with Professor R,
none of the faculty identified the responsibilities of the student to whom the gift authorship was given.
When we brought this same case to a group of students, one said that he would not accept authorship in
this case because he would not want to assume responsibility for data he had not collected himself.
The course that we developed was targeted for graduate students, but we feel that it could be used
with some modifications for researchers at all stages of their careers. Because ethics education involves
the development of complex skills more than the incorporation of empirical information, the study of
ethics and its practical applications can and should be a process that continues throughout one’s career.
The course that we outline in the next section can only begin this process.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่เดิมกลุ่มเป้าหมายหลักของเรา ในชีวเวชศาสตร์ นักศึกษาเราดึงนักจิตวิทยา วิศวกรรม เคมี และวิทยาศาสตร์โลก นักเรียนแตกต่างกันสาขาวิชาที่ได้ระดับดอกเบี้ยสำหรับพื้นที่หัวข้อแตกต่างกัน นักจิตวิทยาต้องเพิ่มเติมความเข้มข้นในการทดลองมนุษย์ ในวิศวกรรมต้องน้อยกว่า นักเรียนวิศวกรรมต้องการความสนใจมากขึ้นจ่ายให้กับธุรกิจและภาวะแทรกซ้อนเชิงพาณิชย์ที่ต้องเผชิญกับนักวิทยาศาสตร์ ผู้ที่อยู่ในจิตวิทยาส่วนใหญ่ไม่ได้ สามารถออกแบบหลักสูตรเพื่อเน้นมากกว่า หรือน้อยกว่าความสนใจส่วนเนื้อหาต่าง ๆ ให้แตกต่างกำหนดเป้าหมายผู้ชม อย่างไรก็ตาม เราเชื่อว่าจากการสำรวจพื้นที่เนื้อหาบางอย่างจำเป็น และสำคัญเป็นส่วนสำคัญของการศึกษาของนักวิทยาศาสตร์แต่ละ เราเห็นของเราหลักสูตรเป็นหลักสูตรการสำรวจที่มีฟังก์ชันการเริ่มต้นกระบวนการของการศึกษาจริยธรรมกันระหว่างนักเรียนจากสาขาต่าง ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่ควรจะได้รับหลักรายได้ความสนใจในหลักสูตร ด้วยค่าของนักเรียนที่มาเข้าใจวิธีประชุมหมู่สาขาวิชาวิทยาศาสตร์แตกต่างกัน ในขณะที่เราเริ่มต้นสัมมนาคณะการพัฒนาทีมงานการสอน และการปฏิบัติร่วมกันคิดเกี่ยวกับปัญหาเหล่านี้ เราค้นพบในกระบวนการทำงานทั้งมหาวิทยาลัยสัมมนาและหลักสูตรปริญญาโทที่คณะถูกมักมากมีส่วนร่วมในปัญหาเหล่านี้มากกว่านักเรียนได้ นี้ เราเชื่อบทบาทของประสบการณ์ คณาจารย์ มีการวิจัยด้านหลังหลายปีมีเรื่องราวที่สิ้นสุดและ mishaps ที่เกี่ยวข้อง บางคณะยังพบว่าตัวเองป้องกันการดำเนินการที่นักเรียนที่ไล่ offhand เป็นศีลธรรมห้าม นักเรียนมีแนวโน้มที่จะ เป็นอุดมการณ์ค่อนข้าง และไม่เป็นความจริงเกี่ยวกับความดันและการทดลองที่พวกเขาสักวันหนึ่งอาจยอม เป็นเราอภิปรายใน 4 ส่วน เราเชื่อว่า คณะสัมมนาเป็นสนามซ้อมกลางสำหรับคณาจารย์มีส่วนร่วมการศึกษาจริยธรรมมันไม่ควรลืมที่คณะสามารถเรียนรู้จากนักเรียน ในการสนทนากับศาสตราจารย์ Rคณะไม่ระบุความรับผิดชอบของนักเรียนที่เสียขวัญได้รับเมื่อเรานำกรณีเดียวกันนี้กับกลุ่มนักเรียน หนึ่งบอกว่า เขาจะไม่ยอมรับงานเขียนในกรณีนี้เนื่องจากเขาจะไม่ต้องการข้อมูลที่เขาไม่รับผิดชอบรวบรวมเองหลักสูตรที่เราพัฒนาได้กำหนดเป้าหมายสำหรับนักศึกษา แต่เรารู้สึกว่า มันอาจจะใช้มีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างสำหรับนักวิจัยในทุกขั้นตอนของอาชีพของตน เนื่องจากเกี่ยวข้องกับการศึกษาจริยธรรมการพัฒนาทักษะที่ซับซ้อนกว่ารวมตัวกันของข้อมูลเชิงประจักษ์ การศึกษาจริยธรรมและการประยุกต์ใช้งานจริงสามารถ และควรจะเป็นกระบวนการที่ต่อเนื่องตลอดการทำงานของหลักสูตรที่เราร่างในส่วนถัดไปสามารถเริ่มกระบวนการนี้เท่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่ากลุ่มเป้าหมายที่เป็นต้นฉบับสำหรับหลักสูตรของเราเป็นนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาในวิทยาศาสตร์ชีวการแพทย์เรา
ดึงนักเรียนจากจิตวิทยาวิศวกรรมเคมีและวิทยาศาสตร์พื้นพิภพ นักเรียนที่แตกต่างกันใน
สาขาวิชาที่มีระดับที่แตกต่างกันที่น่าสนใจสำหรับพื้นที่หัวข้อที่แตกต่างกัน นักเรียนในด้านจิตวิทยาต้องการมากขึ้น
ความเข้มข้นในการทดลองของมนุษย์ ผู้ที่อยู่ในวิศวกรรมอยากน้อย นักศึกษาในสาขาวิศวกรรม
ที่ต้องการความสนใจมากขึ้นที่จ่ายให้กับธุรกิจและภาวะแทรกซ้อนในเชิงพาณิชย์ที่ต้องเผชิญกับนักวิทยาศาสตร์; ผู้ที่อยู่ใน
จิตวิทยาส่วนใหญ่ไม่ได้ หลักสูตรได้รับการออกแบบเพื่อเน้นความสนใจมากหรือน้อยใน
พื้นที่เนื้อหาที่แตกต่างในการให้บริการกลุ่มเป้าหมายที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตามเราเชื่อว่าการสำรวจ
พื้นที่เนื้อหาที่สำคัญและมีความจำเป็นบางอย่างที่เป็นส่วนสำคัญของการศึกษาของนักวิทยาศาสตร์แต่ละ เราเห็นเรา
แน่นอนเป็นหลักสูตรการสำรวจที่มีฟังก์ชั่นของการเริ่มต้นกระบวนการของการศึกษาจริยธรรม.
ขัดแย้งระหว่างนักศึกษาจากสาขาวิชาที่แตกต่างกันเกี่ยวกับสิ่งที่ควรจะได้รับหลัก
ความสนใจในการเรียนการสอนได้รับการชดเชยด้วยค่าของนักเรียนมาที่จะเข้าใจว่าการประชุมในหมู่
สาขาวิชาทางวิทยาศาสตร์แตกต่างกัน ในขณะที่เราเริ่มต้นการสัมมนาคณะในการพัฒนาทีมงานการเรียนการสอนและการ
ฝึกการคิดร่วมกันเกี่ยวกับปัญหาเหล่านี้เราค้นพบในขั้นตอนของการทำงานทั้งมหาวิทยาลัย
และสัมมนาหลักสูตรระดับบัณฑิตศึกษาที่คณะมักจะมีส่วนร่วมมากขึ้นในการอภิปรายของปัญหาเหล่านี้กว่า
เป็น นักเรียน สำหรับวันนี้เราให้เครดิตบทบาทของประสบการณ์ คณะกับปีของการวิจัยอยู่เบื้องหลังพวกเขา
มีเรื่องราวที่ไม่มีที่สิ้นสุดและอุบัติเหตุที่จะเกี่ยวข้องกับ อาจารย์บางคนก็พบว่าตัวเองปกป้องการกระทำที่
นักเรียนไล่เฉพาะหน้าเป็นสิ่งต้องห้ามในทางศีลธรรม นักเรียนที่มีแนวโน้มที่จะค่อนข้างอุดมคติและ
ไม่สมจริงเกี่ยวกับแรงกดดันและการล่อลวงที่พวกเขาสักวันหนึ่งอาจจะยอมจำนน ในฐานะที่เรา
หารือในมาตรา 4 เราเชื่อว่าการสัมมนาคณะเหตุการฝึกอบรมกลางสำหรับการมีส่วนร่วมของคณาจารย์
ในการศึกษาจริยธรรม.
มันไม่ควรจะลืมไปแล้วว่าอาจารย์ยังสามารถเรียนรู้จากนักเรียน ในการหารือกับศาสตราจารย์ R,
ไม่มีคณะที่ระบุความรับผิดชอบของนักเรียนผู้ที่ประพันธ์ของที่ระลึกได้รับ.
เมื่อเรานำคดีเดียวกันนี้ไปยังกลุ่มของนักเรียนคนหนึ่งบอกว่าเขาจะไม่ยอมรับการประพันธ์ใน
กรณีนี้เพราะเขาจะ ไม่ต้องการที่จะรับผิดชอบต่อข้อมูลที่เขาไม่ได้เก็บรวบรวมตัวเอง.
แน่นอนที่เราพัฒนาเป็นเป้าหมายสำหรับนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา แต่เรารู้สึกว่ามันสามารถนำมาใช้
กับการปรับเปลี่ยนบางอย่างสำหรับนักวิจัยทุกขั้นตอนของอาชีพของพวกเขา เพราะการศึกษาจริยธรรมที่เกี่ยวข้องกับ
การพัฒนาทักษะที่ซับซ้อนมากขึ้นกว่าที่รวมตัวกันของข้อมูลเชิงประจักษ์การศึกษาของ
จริยธรรมและการปฏิบัติงานที่สามารถและควรจะเป็นกระบวนการที่ต่อเนื่องตลอดอาชีพของคน.
แน่นอนที่เราร่างในส่วนถัดไปเท่านั้นที่สามารถเริ่มต้นนี้ กระบวนการ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าผู้ชมเป้าหมายเดิมของหลักสูตรของเราคือ นักศึกษาปริญญาโท วิทยาศาสตร์ เราดึงนักเรียนจากจิตวิทยา วิศวกรรม เคมี และวิทยาศาสตร์ โลก นักเรียนในที่ต่าง ๆสาขาวิชาต่างกันมีระดับของดอกเบี้ยสำหรับพื้นที่หัวข้อที่แตกต่างกัน นักศึกษาจิตวิทยาต้องการเพิ่มเติมสมาธิในการทดลองมนุษย์ เหล่านั้นในวิศวกรรมต้องการน้อย นักศึกษาวิศวกรรมต้องการความสนใจมากขึ้นจ่ายธุรกิจการค้าและภาวะที่เผชิญ โดยนักวิทยาศาสตร์ ที่ในจิตวิทยาสำหรับส่วนใหญ่ไม่ได้ หลักสูตรถูกออกแบบมาเพื่อเน้นความสนใจในมากกว่า หรือน้อยกว่าพื้นที่เนื้อหาแตกต่างกันไปตามกลุ่มเป้าหมายที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตามเราเชื่อว่าการสำรวจบางสาขาที่จำเป็นและพื้นที่เนื้อหาเป็นส่วนที่สำคัญของนักวิทยาศาสตร์แต่ละระดับการศึกษา เราเห็นของเราหลักสูตรเป็นหลักสูตรที่สำรวจมีฟังก์ชั่นของการเริ่มต้นกระบวนการของการศึกษาจริยศาสตร์ข้อขัดแย้งระหว่างนักศึกษาจากสาขาวิชาที่แตกต่างกันเกี่ยวกับสิ่งที่ควรจะได้รับ ประถมศึกษาความสนใจในหลักสูตรถูกชดเชยด้วยค่าของนักเรียนจะเข้าใจว่าการประชุมระหว่างสาขาวิชาทางวิทยาศาสตร์แตกต่างกัน ในขณะที่เราเริ่มสัมมนาอาจารย์เพื่อพัฒนาการเรียนการสอน และทีมงานการปฏิบัติการร่วมกันคิดเกี่ยวกับประเด็นเหล่านี้ เราพบว่า ในกระบวนการของการใช้ทั้งมหาวิทยาลัยสัมมนาและหลักสูตรปริญญาโทที่คณะมักจะมีส่วนร่วมมากขึ้นในการอภิปรายประเด็นนี้มากกว่าเป็นนักเรียน สำหรับเรื่องนี้เราเครดิตบทบาทของประสบการณ์ คณะ กับปีของการวิจัยอยู่เบื้องหลังมีเรื่องราวที่ไม่มีที่สิ้นสุดและการ mishaps ที่เกี่ยวข้อง บางคณะยังพบตัวเองปกป้องการกระทำที่นักเรียนออกโดยไม่ใส่ใจเป็นศีลธรรมห้าม นักเรียนมีแนวโน้มที่จะค่อนข้างอุดมคติ และไม่สมจริงเกี่ยวกับความดันและการล่อลวงเพื่อที่พวกเขาอาจจะซักวันตาย . เป็นเราอภิปรายในมาตรา 4 , เราเชื่อว่าการสัมมนาคณะเป็นสนามฝึกกลางคณะที่เกี่ยวข้องการศึกษาจริยธรรมมันไม่ควรจะลืมว่าอาจารย์ยังสามารถเรียนรู้จากนักเรียน ในการสนทนากับศาสตราจารย์ R ,ไม่มีคณะที่ระบุความรับผิดชอบของนักเรียน ซึ่งของขวัญที่ผลงานได้รับเมื่อเรานำกรณีเดียวกันนี้กับนักเรียนกลุ่มหนึ่งกล่าวว่า เขาจะไม่รับผลงานในกรณีนี้ เพราะเขาจะไม่รับผิดชอบต่อข้อมูลเขาไม่เก็บเองหลักสูตรที่เราพัฒนาเป็นเป้าหมายสำหรับนักเรียนที่จบการศึกษา แต่เรารู้สึกว่ามันอาจจะใช้กับการปรับเปลี่ยนบางอย่างสำหรับนักวิจัยที่ขั้นตอนทั้งหมดของอาชีพของพวกเขา เพราะการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับจริยธรรมการพัฒนาทักษะที่ซับซ้อนมากขึ้นกว่าการศึกษาข้อมูลเชิงประจักษ์จริยธรรมและการประยุกต์ใช้ในทางปฏิบัติของสามารถและควรจะเป็นกระบวนการที่ต่อเนื่องตลอดอาชีพหนึ่ง .หลักสูตรที่เราร่าง ในส่วนถัดไปจะเริ่มต้นกระบวนการนี้