convective drying of solids, this s

convective drying of solids, this solution is valid only for the falling rate period when the drying process is controlled by internal moisture diffusion for slice moisture content below the critical value. Therefore, the diffusivity must be identified from Eq. (14) by setting the initial moisture content to the critical value Xcr and by setting the drying time to zero when the mean moisture content of the sample reaches that critical moisture content.
To take shrinkage into account in Eq. (14), the sample thick- ness must be considered as a function of time and l(t) is so obtained from shrinkage measurements. Eq. (14) becomes (Crank, 1975):

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้วยการพาทำแห้งของแข็ง แก้ปัญหานี้ถูกต้องเท่านั้นสำหรับรอบระยะเวลาอัตราล้มเมื่อกระบวนการอบแห้งจะถูกควบคุม โดยการแพร่ความชื้นภายในสำหรับความชื้นชิ้นด้านล่างค่าสำคัญ ดังนั้น diffusivity ที่ต้องมีระบุจาก Eq. (14) โดยการตั้งค่าความชื้นเริ่มต้นค่าสำคัญ Xcr และตั้งเวลาการอบแห้งเป็นศูนย์เมื่อความชื้นเฉลี่ยของตัวอย่างที่สำคัญความชื้นคำนึงถึงการหดตัวใน Eq. (14), ตัวอย่างหนา-ness ต้องถือว่าเป็นฟังก์ชันของเวลา และ l(t) ดังนั้นจะได้รับจากการวัดการหดตัว กลายเป็น eq. (14) (ข้อเหวี่ยง 1975):

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอบแห้งไหลเวียนของของแข็งวิธีนี้จะใช้ได้เฉพาะสำหรับงวดอัตราที่ลดลงเมื่อกระบวนการอบแห้งจะถูกควบคุมโดยการแพร่ความชื้นภายในสำหรับความชื้นชิ้นต่ำกว่ามูลค่าที่สำคัญ ดังนั้นการแพร่จะต้องระบุจากสมการ (14) โดยการตั้งค่าความชื้นเริ่มต้นกับค่าที่สำคัญ XCR และโดยการตั้งเวลาการอบแห้งเป็นศูนย์เมื่อความชื้นเฉลี่ยของกลุ่มตัวอย่างถึงว่าความชื้นที่สำคัญ.
เพื่อที่จะใช้การหดตัวเข้าบัญชีในสมการ (14), ตัวอย่าง thick- Ness จะต้องได้รับการพิจารณาเป็นหน้าที่ของเวลาและ L (t) จะได้รับดังนั้นจากการวัดการหดตัว อีคิว (14) กลายเป็น (หมุน, 1975):

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอบแห้งโดยของแข็ง วิธีนี้ใช้ได้เฉพาะกับอัตราการลดลงเมื่อระยะเวลาในการอบแห้งถูกควบคุมโดยการแพร่ของความชื้นภายในชิ้นความชื้นด้านล่าง ค่าวิกฤต จึงต้องระบุอุณหภูมิจากอีคิว ( 14 ) โดยการตั้งค่าความชื้นเริ่มต้นกับ xcr ค่าวิกฤตและการตั้งค่าเวลาการอบแห้งศูนย์เมื่อหมายถึงความชื้นของตัวอย่างที่สำคัญถึงความชื้นเอาตัวนึงในอีคิว ( 14 ) อย่างหนา - สภาพต้องถือว่าเป็นฟังก์ชันของเวลาและ L ( t ) คือที่ได้จากการวัดการหดตัว อีคิว ( 14 ) กลายเป็น ( ข้อเหวี่ยง , 1975 )