Evolution is usually considered a n

Evolution is usually considered a non-disruptive prog-ress in which survival is achieved by the fittest.

It is framed as an ebb and flow that emerges from the resistance of disruption to previous patterns of accustomed practice, and organizational and societal inertia (Cantwell et al. 2010).

Also, periodicity of institutional constraints in the pattern of evolution over time (Freeman and Louçã 2001; Freeman and Perez 1988) and its path dependence are recognized.

Advance in evolutionary process is cumulative, and occurs with mainly incremental changes bringing about a move-ment from one period to another (Mokyr 2002).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิวัฒนาการมักจะถือว่าเป็นขวัญไม่ prog-ress ที่ทำอยู่รอด โดยที่ fittest มันมีกรอบเป็นการลดลงและกระแสที่ขึ้นจากความต้านทานของทรัพยการรูปแบบก่อนหน้านี้ของคุ้นเคย และการฝึกอบรมองค์กร และนิยมความเฉื่อย (Cantwell et al. 2010) ยัง ประจำงวดของสถาบันข้อจำกัดในรูปแบบของวิวัฒนาการช่วงเวลา (ฟรีแมนและ Louçã 2001 ฟรีแมนและ 1988 เปเรซ) และพึ่งพาของเส้นทางจะรับรู้ ล่วงหน้าในกระบวนการวิวัฒนาการเป็นสะสม และเกิดขึ้นส่วนใหญ่เพิ่มขึ้นการเปลี่ยนแปลงนำเกี่ยวกับย้ายติดขัดจากระยะหนึ่งไปอีก (Mokyr 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิวัฒนาการมักจะคิดไม่ยุ่งยาก PROG-ress ที่อยู่รอดจะทำได้โดย fittest. มันเป็นกรอบเป็นลดลงและการไหลที่โผล่ออกมาจากความต้านทานของการหยุดชะงักไปก่อนหน้านี้รูปแบบของการปฏิบัติที่คุ้นเคยและแรงเฉื่อยขององค์กรและสังคม (ฮีลีเอต อัล 2010).. นอกจากนี้ระยะเวลาของข้อ จำกัด สถาบันในรูปแบบของการวิวัฒนาการในช่วงเวลา (ฟรีแมนและ Louca 2001. ฟรีแมนและเปเรซ 1988) และการพึ่งพาเส้นทางของมันได้รับการยอมรับล่วงหน้าในกระบวนการวิวัฒนาการจะสะสมและเกิดขึ้นกับการเปลี่ยนแปลงที่เพิ่มขึ้นส่วนใหญ่นำ เกี่ยวกับการย้าย ment จากระยะเวลาหนึ่งไปยังอีก (Mokyr 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิวัฒนาการคือการพิจารณามักจะไม่ก่อกวน prog เรสซึ่งในการอยู่รอดได้โดยเหมาะสมที่สุด

มันเป็นกรอบเป็น ebb และกระแสที่โผล่ออกมาจากความต้านทานของการฝึกรูปแบบก่อนหน้านี้ของชิน และองค์การสังคม และความเฉื่อย ( แคนท์เวล et al . 2010 ) .

ยังอย่างข้อจำกัดของสถาบันในรูปแบบของวิวัฒนาการในช่วงเวลา ( Freeman และลูçã 2001 ฟรีแมน เปเรซ และ 2531 ) และเส้นทางการรับรู้

ล่วงหน้าในกระบวนการวิวัฒนาการ คือสะสมและเกิดขึ้นกับส่วนใหญ่ที่เพิ่มขึ้นการเปลี่ยนแปลงนำเรื่องย้าย ment จากช่วงหนึ่งไปอีก ( mokyr 2002 )