The wolf charged, leaving a deep gu

The wolf charged, leaving a deep gully in its wake as it shot forward. It reached the fallen Stone Dragon General in the blink of an eye, slamming into it and sent the Stone Dragon General flying up into the air. The immense power of the attack knocked the Stone Dragon General a full one hundred meters away. It slammed into the side of the mountain, then slowly slid down toward the ground. Crumbling rocks and debris rained down onto it, burying it completely. Only its heavy sword remained on the outside.

Chu Yuechan watched mutely as all of this happened, seemingly having lost the ability to even think.

“Did… did it… work?” she said. She felt as if she were in some sort of dream. Despite such a serious injury, despite being drained of energy, Yun Che had suddenly erupted with a shocking amount of power…. He was like some sort of monster. It was as if his body didn’t have any bottom line.

The only answer she received was the ear-splitting drone of the heavy sword.

Chu Yuechan forced her tiny head to look up. When she caught sight of Yun Che’s face, her eyes instantly grew wide.

Yun Che’s eyes were closed, and two thin streams of blood seeped out from their corners. Blood also oozed out of his mouth, nose and ears.

Drip… drip….

Faint but intense cracking sounds could be heard, emanating from Yun Che’s skin, blood vessels and bones. The skin on his face, arms, and body… were slowly being filled with cracks. Blood oozed out of the cracks. Over a few breaths of time, his face began to fill with similar narrow cracks. It looked like parched, dry earth… beneath his clothes, cracks covered the rest of his body. Beneath his skin, his blood vessels and bones also seemed to be splitting apart.

Using the Burning Heart in a normal situation was dangerous enough. But to use it in a weakened state was even worse. Yun Che had predicted that something like this would happen. The three moves he had made after using Burning Heart had completely sapped him of all energy and will. Perhaps it would turn out to be his final blaze of glory before dying.

Ba-thump….

Yun Che’s left arm went limp and Little Fairy dropped to the ground. Then, Yun Che fell flat onto the ground, unmoving. He didn’t even have a chance to utter a single word to Little Fairy.

“Yun Che… Yun Che… Yun Che!!”

Chu Yuechan’s cried out as loud as she could and reached out to touch him with her right arm, the only arm she could move. However, she was simply too weak. The half pace that existed between them was a gap too far to cross. She looked at Yun Che, who laid there motionless, hemorrhaging blood, and her heart began to throb with pain…. It was a pain she had never felt before, mixed with a deep dread —— dread that Yun Che might die.

Before she realized what was happening, her vision began to grown blurry. This fact filled her mind with numbness and confusion, because… she was crying. Dozens of years had passed in which she never imagined that she would cry, especially not for a man so beneath her. What was unfamiliar, were not only her uncontrollable tears, nor the unbearable pain which stabbed into her heart like an arrow, but also deep fear.

Here she was, crying. She didn’t know why she was crying, or why she felt pain, or why she was scared…. She began to weep; great billowing waves of weeping that she couldn’t prevent, and couldn’t stop.

“Yun Che… Yun Che!” she cried with a voice filled with helplessness and sorrow.

Boom!!

Her shouts did not provoke any response from Yun Che. However, over at the base of the mountain, the sounds of crumbling rocks suddenly sounded out. The Stone Dragon General suddenly emerged from the pile of rubble. Debris showered off its body as it stood up once more.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมาป่าเรียกเก็บออกจากร่องลึกในการปลุกของมันยิงไปข้างหน้า มันถึงตกหินมังกรทั่วไปในพริบตาพุ่งเข้าใส่มันและส่งหินมังกรทั่วไปบินขึ้นไปในอากาศ พลังอันยิ่งใหญ่ของการโจมตีเคาะหินมังกรทั่วไปออกไปเต็มหนึ่งร้อยเมตร มันกระแทกเข้ากับด้านข้างของภูเขาแล้วค่อยๆเลื่อนลงสู่พื้นดิน โขดหินและเศษบี้ฝนตกลงมาบนมันฝังมันสมบูรณ์ เพียงดาบหนักยังคงอยู่ด้านนอก. ชู Yuechan ดูเป็นเบื้อเป็นทั้งหมดของเรื่องนี้เกิดขึ้นดูเหมือนจะมีการสูญเสียความสามารถในการที่จะได้คิด. "หรือไม่ ... ไม่ ... มันทำงานอย่างไร" เธอกล่าว เธอรู้สึกราวกับว่าเธออยู่ในการเรียงลำดับของความฝันบางอย่าง แม้จะมีการดังกล่าวได้รับบาดเจ็บสาหัสแม้จะถูกระบายพลังงาน Yun Che ได้ปะทุขึ้นอย่างกระทันหันด้วยจำนวนเงินที่น่าตกใจของการใช้พลังงาน ... เขาเป็นเหมือนการจัดเรียงของมอนสเตอร์บาง มันเป็นเหมือนกับว่าร่างกายของเขาไม่ได้มีเส้นด้านล่างใด ๆ . คำตอบเดียวที่เธอได้รับคือจมูกแสบแก้วหูของดาบหนัก. ชู Yuechan บังคับหัวเล็ก ๆ ของเธอที่จะเงยหน้าขึ้นมอง เมื่อเธอจับสายตาของใบหน้า Yun เจ๊ดวงตาของเธอทันทีขยายตัวกว้าง. ตายุนเจ๊ถูกปิดและสองลำธารบางของเลือดซึมออกมาจากมุมของพวกเขา เลือดยัง oozed ออกมาจากปากของเขาจมูกและหู. หยดน้ำหยด ... ... . มัว แต่เสียงแตกร้าวรุนแรงอาจจะได้ยินเสียงเล็ดลอดออกมาจากผิว Yun เจ๊หลอดเลือดและกระดูก ผิวบนใบหน้าแขนและร่างกายของเขา ... ถูกค่อย ๆ ถูกเต็มไปด้วยรอยแตก เลือด oozed ออกมาจากรอยแตก กว่าหายใจไม่กี่ครั้งที่ใบหน้าของเขาเริ่มที่จะเต็มไปด้วยรอยแตกแคบ ๆ ที่คล้ายกัน มันดูเหมือนแห้งดินแห้ง ... ภายใต้เสื้อผ้าของเขาแตกครอบคลุมส่วนที่เหลือของร่างกายของเขา ใต้ผิวหนังของเขาเขาหลอดเลือดและกระดูกก็ดูเหมือนจะถูกแยกออกจากกัน. ใช้การเผาไหม้หัวใจในสถานการณ์ปกติที่อันตรายพอ แต่การที่จะใช้มันในสถานะที่อ่อนแอก็ยิ่งแย่ลง Yun Che ได้คาดการณ์ไว้ว่าบางสิ่งบางอย่างเช่นนี้จะเกิดขึ้น ทั้งสามคนย้ายเขาทำหลังจากที่ใช้หัวใจไหม้ได้ดูดซับสมบูรณ์เขาของพลังงานทั้งหมดและจะ บางทีมันอาจจะเปิดออกเพื่อจะลุกโชนสุดท้ายของพระสิริก่อนที่จะตาย. Ba-กระหน่ำ ... . แขนซ้าย Yun เจ๊ไปปวกเปียกและนางฟ้าน้อยลดลงไปที่พื้น จากนั้นยุนเจ๊แบนลดลงสู่พื้นดิน unmoving เขาไม่ได้มีโอกาสที่จะพูดอะไรแม้แต่คำเดียวกับ Little นางฟ้า. "ยุน ... Che Che ... ยุนยุนเจ๊ !!" ชู Yuechan ของร้องออกมาดังเท่าที่เธอสามารถทำได้และเอื้อมมือออกไปสัมผัสเขากับแขนข้างขวาของเธอ เพียงแขนเธอจะย้าย อย่างไรก็ตามเธอเป็นเพียงอ่อนแอเกินไป ครึ่งก้าวที่อยู่ระหว่างพวกเขาคือช่องว่างมากเกินไปที่จะข้าม เธอมองที่ยุน Che ที่วางมีนิ่งทยอยเลือดและหัวใจของเธอเริ่มที่จะเต้นด้วยความเจ็บปวด ... มันเป็นความเจ็บปวดที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อนผสมกับความกลัวลึก -. กลัวว่ายุนเจ๊อาจจะตายก่อนที่เธอจะตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นวิสัยทัศน์ของเธอเริ่มที่จะเติบโตพร่ามัว ความจริงเรื่องนี้เต็มไปด้วยความคิดของเธอกับความมึนงงและสับสนเพราะ ... เธอร้องไห้ หลายสิบปีที่ผ่านมาในขณะที่เธอไม่เคยคิดว่าเธอจะร้องไห้โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ได้สำหรับคนเพื่อให้เธอภายใต้ อะไรคือสิ่งที่ไม่คุ้นเคยไม่เพียงน้ำตาของเธอที่ไม่สามารถควบคุมหรือความเจ็บปวดทนไม่ได้ที่แทงเข้าไปในหัวใจของเธอเหมือนลูกศร แต่ยังกลัวลึก. นี่เธอก็ร้องไห้ เธอไม่เคยรู้ว่าทำไมเธอร้องไห้หรือทำไมเธอรู้สึกเจ็บปวดหรือว่าทำไมเธอกลัว ... เธอเริ่มที่จะร้องไห้ คลื่นที่ดีเป็นลูกคลื่นร้องไห้ว่าเธอไม่สามารถป้องกันและไม่สามารถหยุด. "ยุนยุนเจ๊ ... เจ๊!" เธอร้องไห้ด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศกทำอะไรไม่ถูกและ. บูม !! ตะโกนของเธอไม่ได้ก่อให้เกิดการตอบสนองใด ๆ จาก Yun Che . อย่างไรก็ตามในช่วงที่ฐานของภูเขาหินเสียงของบี้ก็ฟังออก หินมังกรทั่วไปจู่ ๆ ก็โผล่ออกมาจากกองซากปรักหักพัง เศษถล่มปิดร่างกายของมันลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมาป่าชาร์จออกห้วยลึกในการปลุกของมัน มันยิงออกมา มันถึงตกศิลามังกรทั่วไปในชั่วพริบตา กระแทกลงไป และส่งศิลามังกรทั่วไป เหาะขึ้นไปในอากาศ พลังอันยิ่งใหญ่ของการโจมตีทำให้ศิลามังกรทั่วไปเต็มหนึ่งร้อยเมตร มันกระแทกเข้าด้านข้างของภูเขาแล้วค่อยๆเลื่อนลงสู่พื้นดิน เศษหินถล่มและฝนตกลงบนมัน ฝังมันอย่างสมบูรณ์ เพียงดาบหนักของมันยังคงอยู่ข้างนอกนั่นชู yuechan ดูเงียบ ทั้งหมดนี้เกิดขึ้น ดูเหมือนต้องสูญเสียความสามารถในการคิด ." นี่ . . . . . . . นี่มัน . . . . . . . งาน " เธอกล่าว เธอรู้สึกราวกับว่าเธอได้ในบางประเภทของฝัน แม้จะมีการบาดเจ็บที่ร้ายแรงดังกล่าว แม้การระบายพลังงาน ยุนเชก็พลันปะทุขึ้นด้วยจำนวนที่น่าตกใจของอำนาจ . . . เขาเป็นเหมือนพวกสัตว์ประหลาด มันเหมือนกับว่าร่างกายของเขาไม่ได้มีใด ๆด้านล่างบรรทัดเพียงคำตอบที่เธอได้รับคือหูผ่าจมูกของดาบหนักชู yuechan บังคับหัวเล็กๆ ของเธอดู เมื่อเธอเห็นใบหน้าของยุนเช ตาของเธอได้ขยายตัวกว้างยุนเช ตาปิด และสองสายเลือดซึมซ่านออกมาจากบางมุมของพวกเขา เลือดยัง oozed ออกจากปาก จมูก และหูหยาดหยด . . . . . . . . . . . . . .เป็นลม แต่เข้มแตกเสียงอาจจะได้ยิน , emanating จากยุนเช ผิวหนัง เส้นเลือดและกระดูก ผิวหนังบนใบหน้า แขน และร่างกาย . . . . . . . ค่อยๆถูกเต็มไปด้วยรอยแตก เลือด oozed ออกจากรอยแตก ไปไม่กี่ครั้ง เวลา ใบหน้าของเขาเริ่มที่จะเติมรอยแตกแคบๆที่คล้ายคลึงกัน มันดูเหมือนแห้งแล้ง ดิน . . . . . . . บริการภายใต้เสื้อผ้าของเขารอยแตกครอบคลุมส่วนที่เหลือของร่างกายของเขา ใต้ผิวหนัง เส้นเลือดและกระดูกยังดูเหมือนจะแยกจากกันโดยใช้การเผาไหม้หัวใจในสถานการณ์ปกติก็อันตรายอยู่แล้ว แต่มันต้องใช้ในการทำให้ประเทศแย่ลง ยุนเช ได้คาดการณ์ไว้ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น สามครั้งเขาได้หลังจากใช้หัวใจการเผาไหม้ได้สมบูรณ์ sapped เขาของพลังงานทั้งหมดและจะ . บางทีมันอาจจะเปิดออกเพื่อจะลุกโชนสุดท้ายแห่งความรุ่งโรจน์ ก่อนที่จะตายบาตุบ . . . . . . .ยุนเช แขนซ้ายก็ปวกเปียกและนางฟ้าน้อยลดลงไปที่พื้นดิน แล้วยุนเชตกแบนบนพื้นดินที่ไม่เคลื่อนไหว . เขายังไม่มีโอกาสพูดเลยซักคำ เพื่อนางฟ้าตัวน้อย" ยุนเชยุนเช . . . . . . . . . . . . . . ยุนเช ! ! "ของชู yuechan ร้องออกมาเสียงดังเท่าที่เธอสามารถทำได้ และเอื้อมมือออกไปสัมผัสมันด้วยมือขวา แต่แขนเธออาจจะย้าย อย่างไรก็ตาม เธอเพียงแค่อ่อนแอมากเกินไป ครึ่งจังหวะที่มีอยู่ระหว่างพวกเขาคือช่องว่างไกลเกินที่จะข้าม เธอมองยุนเช ที่วางมันไม่เคลื่อนไหว เลือดออก เลือด และ หัวใจเธอเริ่มเต้นด้วย . . . . . . . ความเจ็บปวด มันคือความเจ็บปวดที่เธอเคยรู้สึกมาก่อน ผสมกับความกลัวลึก -- กลัวว่ายุนเช อาจตายได้ก่อนที่เธอจะตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น สายตาของเธอเริ่มโตพร่ามัว ความเป็นจริงนี้เติมจิตใจเธอมึนงงและสับสน เพราะ . . . . . . . เธอร้องไห้ หลายสิบปีแล้วที่เธอไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะร้องไห้ โดยเฉพาะสำหรับคนที่เหมาะกับเธอ สิ่งที่ไม่คุ้นเคย ไม่เพียงน้ำตาแก่นของเธอ หรือทนความเจ็บปวดที่แทงเข้าไปในหัวใจของเธอ เหมือนลูกศร แต่ลึกๆ กลัวนี่เธอกำลังร้องไห้ เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงร้องไห้ หรือ ทำไมเธอถึงรู้สึกเจ็บปวด หรือ ทำไม เธอกลัว . . . . . . . เธอเริ่มที่จะร้องไห้ ดีเป็นลูกคลื่นคลื่นร้องไห้จนไม่สามารถป้องกันได้ และไม่สามารถหยุดได้" ยุนเช . . . . . . . ยุนเช ! " เธอร้องด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยไม่มีประโยชน์และความเศร้าโศกบูม ! !เสียงตะโกนของเธอไม่ได้กระตุ้นการตอบสนองใด ๆจากยุนเช อย่างไรก็ตาม ไปที่ฐานของภูเขา เสียงบี้ หินก็เป่าออก ศิลามังกรทั่วไปก็โผล่ออกมาจากกองเศษหินหรืออิฐ เศษไปจากร่างของมันลุกขึ้นยืนอีกครั้ง