On the basis of our review, if we e

On the basis of our review, if we extrapolate past emphases in published research to the next 10 years, we are confronted with one compelling conclusion, namely, that INDUSTRIAL AND ORGANIZATIONAL psychology will not be out front in influencing the debate on issues that are (or will be) of broad organizational and societal appeal. It will not produce a substantial body of research that will inform HR practitioners, senior managers, or outside stakeholders, such as funding agencies, public policymakers (including elected officials), or university administrators who control budgets. There is evidence indicating that most practitioners do not read JAP or PPsych on a regular basis (Rynes et al., 2002). We speculate that this may result from a perception of lack of relevance. If the published research is seen as relevant and useful, then there is a higher likelihood that practitioners will read it and that the research findings will affect their practices. After discussing some limitations of our study, our final section focuses on what we can do in the future to heighten the impact of INDUSTRIAL AND ORGANIZATIONAL psychology research.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามคิดเห็นของเรา ถ้าเรา extrapolate เลย emphases เผยแพร่งานวิจัยถึง 10 ปีถัดไป เรากำลังเผชิญกับหนึ่งบทสรุปน่าสนใจ ได้แก่ ว่า จิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์กรจะไม่ออกหน้าในการมีอิทธิพลต่อการอภิปรายในประเด็น ที่กำลัง (จะ) ขององค์กร และข้อมูลอย่างกว้าง ๆ มันจะไม่สร้างร่างกายที่พบของการวิจัยที่จะบอก HR ผู้ ผู้จัดการอาวุโส หรือ เสียอยู่นอก เช่นทุนหน่วยงาน ผู้กำหนดนโยบายสาธารณะ (รวมถึงเจ้าหน้าที่ที่ได้รับเลือก), หรือมหาวิทยาลัย ผู้ดูแลระบบที่ควบคุมงบประมาณ มีหลักฐานที่บ่งชี้ว่า ส่วนใหญ่ผู้อ่าน JAP หรือ PPsych เป็นประจำ (Rynes et al., 2002) เราคาดการณ์ว่า นี้อาจเกิดจากการรับรู้ของขาดความเกี่ยวข้อง วิจัยเผยแพร่ถูกมองว่าเป็นการเกี่ยวข้อง และเป็นประโยชน์ ถ้ามีความเป็นไปได้สูงว่า ผู้จะอ่านมัน และว่า ผลการศึกษาวิจัยจะมีผลต่อการปฏิบัติ หลังจากสนทนาบางข้อจำกัดของการศึกษาของเรา ส่วนสุดท้ายของเราเน้นสิ่งที่เราสามารถทำในอนาคตเพื่อที่ทุก ๆ ผลกระทบของงานวิจัยจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์กร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บนพื้นฐานของการตรวจสอบของเราถ้าเราคาดการณ์ในอดีตเน้นในการวิจัยที่ตีพิมพ์ใน 10 ปีข้างหน้าเรากำลังเผชิญหน้ากับข้อสรุปอย่างใดอย่างหนึ่งที่น่าสนใจคือว่าจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การจะไม่ออกหน้าในการที่มีอิทธิพลต่อการอภิปรายในประเด็นที่มี ( หรือจะเป็น) การอุทธรณ์ขององค์กรและสังคมในวงกว้าง มันจะไม่ผลิตร่างกายที่สำคัญของการวิจัยที่จะแจ้งให้ผู้ปฏิบัติงาน HR, ผู้บริหารระดับสูงหรือผู้มีส่วนได้เสียภายนอกเช่นหน่วยงานระดมทุนของผู้กำหนดนโยบายสาธารณะ (รวมถึงการเลือกตั้ง) หรือผู้บริหารมหาวิทยาลัยที่ควบคุมงบประมาณ มีหลักฐานแสดงให้เห็นว่าผู้ประกอบการส่วนใหญ่ไม่ได้อ่านหรือ JAP PPsych เป็นประจำ (Rynes et al, 2002.) เป็น เราคาดการณ์ว่าอาจเป็นผลมาจากการรับรู้ของการขาดความเกี่ยวข้อง หากการวิจัยที่ตีพิมพ์ถูกมองว่าเป็นที่เกี่ยวข้องและเป็นประโยชน์แล้วมีความเป็นไปได้สูงที่ผู้ปฏิบัติจะอ่านมันและผลการวิจัยที่จะมีผลต่อการปฏิบัติของพวกเขา หลังจากที่คุยข้อ จำกัด บางประการจากการศึกษาของเราส่วนสุดท้ายของเรามุ่งเน้นไปที่สิ่งที่เราสามารถทำได้ในอนาคตที่จะเพิ่มความสูงผลกระทบของการวิจัยทางจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์กร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บนพื้นฐานของการตรวจสอบของเรา ถ้าเราคาดการณ์ที่ผ่านมาเน้นในงานวิจัยที่ตีพิมพ์ในอีก 10 ปี เรากำลังเผชิญหน้ากับหนึ่งน่าสนใจ สรุปคือว่าอุตสาหกรรมและองค์การ จิตวิทยา จะออกด้านหน้าในการอภิปรายในประเด็นที่ ( หรือจะ ) ขององค์การและการอุทธรณ์ในวงกว้างทางสังคมมัน จะ ไม่ ผลิต มากมาย ร่างของการวิจัยที่จะแจ้ง HR ระดับผู้จัดการอาวุโส หรือผู้มีส่วนได้เสียภายนอก เช่น หน่วยงานงบประมาณ นโยบายของรัฐ ( รวมทั้งเจ้าหน้าที่ได้รับการเลือกตั้ง ) หรือผู้บริหารมหาวิทยาลัยที่ควบคุมงบประมาณ มีหลักฐานแสดงให้เห็นว่าแพทย์ส่วนใหญ่ไม่ได้อ่านยุ่นหรือ ppsych เป็นประจำ ( rynes et al . , 2002 )เราคาดการณ์ว่า นี่อาจเป็นผลจากการขาดของความเกี่ยวข้อง หากงานวิจัยที่ถูกมองว่าเกี่ยวข้อง และเป็นประโยชน์ ก็มีสูงกว่าโอกาสที่ผู้ปฏิบัติงานจะอ่านมัน และผลการวิจัยจะมีผลต่อการปฏิบัติของพวกเขา หลังจากการอภิปรายบางข้อจำกัดของการศึกษาของเราส่วนสุดท้ายของเรามุ่งเน้นในสิ่งที่เราสามารถทำในอนาคตเพื่อเพิ่มผลกระทบของการวิจัยทางจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ