Concern over the overindulgence of

Concern over the overindulgence of salt intake has been steadily
increasing due to its direct effect on cardiovascular disease (He and
MacGregor, 2010). The average sodium intake in Korea is approximately
2.5 times higher than the guidelines of the World Health
Organization (WHO, 2012). Thus, consumer demands to reduce salt
content in major sources of fermented foods such as soy sauce and
kimchi have grown (Brown et al., 2009). However, salt is a very
important ingredient for their fermentation because it controls
organoleptic (flavor and texture) and microbial properties; therefore,
simple salt reduction can cause not only conservation problems
but consequently results in a diminishing of final quality
(Kremer et al., 2009; Feng et al., 2014).
As a traditional seasoning, soy sauce is an important part of diets
in Asian countries due to its intense savory taste and accompanying
characteristic aroma (Yanfang and Wenyi, 2009; Feng et al., 2013).
Korean traditional soy sauce is manufactured through high salt
brine fermentation using meju (a fermented soybean block)
without any other starters (Lee et al., 2006a; Kim and Lee, 2008).
However, water loss during long-term fermentation causes an
increased salt content of the final products (Lee et al., 2006a).
Recently, the portion of commercially manufactured soy products
using starter cultures of Aspergillus and/or Bacillus spp. has
increased because it guarantees repeatable hygienic quality in a
shorter time (Kim et al., 2008, 2009). Nevertheless, these products
are often of inferior quality compared to traditional products due to
a lack of distinctive flavors produced by the yeast (Luh, 1995; Lock,
2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กว่า overindulgence ของเกลือบริโภคที่เกี่ยวข้องดำเนินได้อย่างต่อเนื่องเพิ่มขึ้นเนื่องจากผลโดยตรงของโรคหัวใจและหลอดเลือด (เขา และMacGregor, 2010) การบริโภคโซเดียมเฉลี่ยในเกาหลีมีประมาณครั้งที่ 2.5 สูงกว่าแนวทางสุขภาพโลกองค์กรผู้ 2012) ดังนั้น ผู้บริโภคต้องลดเกลือเนื้อหาในแหล่งสำคัญของอาหารหมักเช่นซีอิ๊ว และกิมจิมีโต (Brown et al., 2009) อย่างไรก็ตาม เกลือจะเป็นมากส่วนผสมสำคัญในการหมักเนื่องจากควบคุมorganoleptic (รสชาติและเนื้อสัมผัส) และ คุณสมบัติจุลินทรีย์ ดังนั้นเรื่องการลดเกลืออาจทำให้ไม่เพียงแต่ปัญหาการอนุรักษ์แต่มีผลในการลดลงของคุณภาพขั้นสุดท้ายดังนั้น(Kremer et al., 2009 เฟิง et al., 2014)รสดั้งเดิม ซอสถั่วเหลืองเป็นส่วนสำคัญของอาหารในประเทศในเอเชียจะมีรสชาติเผ็ดเข้มข้น และมากลิ่นลักษณะ (Yanfang และ Wenyi, 2009 เฟิง et al., 2013)มีผลิตซีอิ๊วเกาหลีดั้งเดิมผ่านเกลือสูงหมักน้ำเกลือโดยใช้ meju (บล็อกถั่วเหลืองหมัก)ไม่ มีใด ๆ อื่น ๆ อย่า (Lee et al., 2006a คิมแล้ว Lee, 2008)อย่างไรก็ตาม น้ำสูญเสียในระหว่างการหมักระยะยาวสาเหตุการเพิ่มเนื้อหาเกลือของผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้าย (Lee et al., 2006a)เมื่อเร็ว ๆ นี้ ส่วนของผลิตภัณฑ์ถั่วเหลืองที่ผลิตในเชิงพาณิชย์การใช้วัฒนธรรมสตาร์ทของ Aspergillus หรือคัดโอมีเพิ่มขึ้นเนื่องจากมันรับประกันคุณภาพสุขอนามัยซ้ำในการสั้นกว่าเวลา (Kim et al., 2008, 2009) อย่างไรก็ตาม ผลิตภัณฑ์เหล่านี้มักมีคุณภาพน้อยเมื่อเทียบกับผลิตภัณฑ์แบบดั้งเดิมเนื่องไม่มีรสชาติโดดเด่นผลิต โดยยีสต์ (Luh, 1995 ล็อค2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความกังวลเรื่องบันยะบันยังของการบริโภคเกลือที่ได้รับการอย่างต่อเนื่องที่เพิ่มขึ้นอันเนื่องมาจากผลกระทบโดยตรงที่มีต่อโรคหัวใจและหลอดเลือด(เขาและเกรเกอร์, 2010) ปริมาณโซเดียมเฉลี่ยในเกาหลีจะอยู่ที่ประมาณ2.5 เท่าสูงกว่าแนวทางของอนามัยโลกองค์การ(WHO 2012) ดังนั้นต้องการของผู้บริโภคที่จะลดเกลือเนื้อหาในแหล่งที่มาที่สำคัญของอาหารหมักดองเช่นซอสถั่วเหลืองและกิมจิมีการเติบโต(สีน้ำตาล et al., 2009) แต่เกลือเป็นอย่างมากส่วนประกอบที่สำคัญสำหรับการหมักของพวกเขาเพราะมันจะควบคุมประสาทสัมผัส(รสชาติและเนื้อสัมผัส) และคุณสมบัติของจุลินทรีย์ ดังนั้นการลดเกลือง่ายสามารถก่อให้เกิดความไม่เพียง แต่ปัญหาการอนุรักษ์ แต่ผลที่ตามมาส่งผลในการลดลงของคุณภาพขั้นสุดท้าย(Kremer et al, 2009;.. ฮ et al, 2014). ในฐานะที่เป็นรสดั้งเดิม, ซอสถั่วเหลืองเป็นส่วนสำคัญของอาหารในประเทศในเอเชียเนื่องจากการลิ้มรสเผ็ดของมันรุนแรงและประกอบกลิ่นหอมลักษณะ (Yanfang และ Wenyi 2009;. ฮ et al, 2013). ซีอิ๊วเกาหลีแบบดั้งเดิมเป็นผลิตภัณฑ์ที่ผลิตผ่านเกลือสูงหมักน้ำเกลือใช้ meju (บล็อกถั่วเหลืองหมัก) โดยไม่ต้องเริ่มอื่น ๆ (Lee et al,, 2006a. คิมและลี 2008). อย่างไรก็ตามการสูญเสียน้ำระหว่างการหมักในระยะยาวทำให้เกิดปริมาณเกลือที่เพิ่มขึ้นของผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้าย (Lee et al,, 2006a.). เมื่อเร็ว ๆ นี้เป็นส่วนหนึ่งของการผลิตในเชิงพาณิชย์ถั่วเหลือง ผลิตภัณฑ์โดยใช้เชื้อจุลินทรีย์เริ่มต้นของเชื้อราAspergillus และ / หรือ Bacillus spp ได้เพิ่มขึ้นเพราะมันรับประกันคุณภาพถูกสุขอนามัยที่ทำซ้ำในเวลาที่สั้นลง(Kim et al., 2008, 2009) แต่ผลิตภัณฑ์เหล่านี้มักจะมีคุณภาพต่ำกว่ามาตรฐานเมื่อเทียบกับผลิตภัณฑ์แบบดั้งเดิมเนื่องจากการขาดของรสชาติที่โดดเด่นที่ผลิตโดยยีสต์(Luh, 1995; Lock, 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความกังวลเกี่ยวกับ overindulgence ของการบริโภคเกลือได้รับอย่างต่อเนื่องที่เพิ่มขึ้นเนื่องจากผลของมันโดยตรง
โรคหัวใจและหลอดเลือด ( เขาและ
MacGregor , 2010 ) การบริโภคโซเดียมเฉลี่ยในเกาหลีประมาณ 2.5 เท่าสูงกว่า

แนวทางขององค์กรอนามัยโลก ( 2012 ) ดังนั้น ผู้บริโภคต้องลดเกลือ
เนื้อหาในแหล่งที่มาของอาหารหมักเช่นซอสถั่วเหลืองและ
กิมจิมีโตสีน้ำตาล et al . , 2009 ) อย่างไรก็ตาม เกลือเป็นส่วนผสมสำหรับหมักสำคัญมาก

( เพราะควบคุมน้ำตาลและรสและเนื้อ ) และจุลินทรีย์ คุณสมบัติ ดังนั้น การลดเกลือ
ง่ายสามารถทำให้ไม่เพียง แต่ปัญหาการอนุรักษ์
แต่จากนั้นผลลัพธ์ให้ของ
คุณภาพสุดท้าย ( ครีเมอร์ et al . , 2009 ; ฟง et al . , 2010 ) .
เป็นรสดั้งเดิมซอสถั่วเหลืองเป็นส่วนหนึ่งของอาหาร
ในประเทศแถบเอเชีย เนื่องจากความเผ็ดและกลิ่นหอมรสชาติเข้มข้นประกอบ
( และลักษณะ yanfang Wenyi , 2009 ; ฟง et al . , 2013 ) .
ซอสถั่วเหลืองเกาหลีแบบดั้งเดิมที่ผลิตโดยการหมักเกลือทะเล
สูง ? ( ถั่วเหลืองหมักโดยใช้บล็อก )
โดยไม่ต้องใด ๆอื่น ๆเริ่ม ( ลี et al . , 2006a ; คิมลี , 2008 ) .
อย่างไรก็ตามการสูญเสียน้ำในระหว่างการหมักในระยะยาวทำให้เกิด
เพิ่มปริมาณเกลือในผลิตภัณฑ์สุดท้าย ( ลี et al . , 2006a ) .
เมื่อเร็วๆ นี้ ส่วนที่ผลิตในเชิงพาณิชย์ของผลิตภัณฑ์ถั่วเหลือง
ใช้เริ่มต้นและ / หรือวัฒนธรรมของเชื้อ Bacillus spp . มี
เพิ่มขึ้น เพราะมันรับประกันคุณภาพถูกสุขอนามัย ทำซ้ำใน
เวลาสั้น ( Kim et al . , 2008 , 2009 ) แต่ผลิตภัณฑ์เหล่านี้
มักจะมีคุณภาพไม่ดีเมื่อเทียบกับผลิตภัณฑ์แบบดั้งเดิมเนื่องจากการขาดรสชาติที่โดดเด่นที่ผลิตจากยีสต์ ลุ้ฮ์ , 1995 ; ล็อค
2007 )