1. INTRODUCTION:As reported by the

1. INTRODUCTION:
As reported by the Ministry of Cooperatives and Small and Medium Enterprises (CSME) in 2004
the number of small business was 43,158,468 units (99.85% of total businesses) involving 70,919,385
workers (89.24% of total workers in industry sector). However, its contributions to the nation’s Gross
Domestic Product (GDP) and export values has been minimal as to compare with its number of business
units and workers involved. Contributions of small, medium, and large enterprises to GDP were,
respectively, IDR820,491,528 millions (40.36%), IDR315,372,815 millions (15.51%), and
IDR896,960,557 millions (44.12%). Small enterprises’ contribution to export values was IDR23,775,942
million (4.05%) which is smaller than those of medium enterprises (IDR67,904,169 million or 11.57%)
and large enterprises (IDR495,173,009 million or 84.38 %).
The role of information technology in improving small businesses’ contribution to the nation’s economy
is of importance. However, the use of information technology in Indonesia has generally been lower than
those of most countries. Availability of information technology infrastructure, number of unit ofcomputers owned by enterprises, and internet access indicate this. As reported by the World Bank (2002),
Indonesia’s profile in information and communication technology (ICT) application was as follows: ratios
of computer to population were 9.9 per 1,000 residents; telephone connection was 91 per 1,000 residents;
internet hosts was 0.8 per 10,000 residents; and internet users was 2 millions. Investment in ICT,
meanwhile, was USD3.54 billion (2.2% of GDP) which is equivalent to USD16.6 per capita.
A number of weaknesses of small businesses operators in Indonesia have been identified. The most
significant weaknesses, according to the Department of Trade and Industry (2002), include lack in (i)
aggressiveness and capability in accessing market, and (ii) use of information technology in developing
small businesses. In relation to these weaknesses, encouraging small business operators and/or owners to
utilize information technology to support their business is relatively difficult. There are three main
problems in encouraging small business operators to use information technology. These include
perception that information technology is expensive and, therefore, it could not be afforded by small
business operators; limited technological resources and lack in information technology infrastructure; and
both quantity and quality of human resources.
The profound research on the information technology in the small-scale is important to analyze the
aspects of information technology application in Indonesia, particularly to identify how far the above
problems become the determining factors in the application of information technology and what are their
implications towards the performance of small businesses in Indonesia. The success of information
technology application brings a wide range of dimensions which cover the parameters used to measure
the effectiveness of the information technology functions and also parties or groups utilizing the
applications of information technology. To the small-scale businesses, the major party that dominantly
concerns with the decision making is the owner and the executives. They embrace important roles in the
decision making which utilizing information technology in their companies. Besides, their involvement in
the process of technology adoption holds important factors in improving the intensity of the use of
information technology.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ:
รายงานโดยกระทรวงเกษตรและสหกรณ์และวิสาหกิจขนาดกลางและ (CSME) ในปี 2004
จำนวนของธุรกิจขนาดเล็กเป็น 43,158,468 หน่วย (99.85% ของธุรกิจทั้งหมด) ที่เกี่ยวข้องกับ 70,919,385
คนงาน (89.24% ของแรงงานรวมในภาคอุตสาหกรรม) แต่ผลงานของตนเพื่อประเทศของ Gross
Domestic Product (GDP)
และมูลค่าการส่งออกที่ได้รับน้อยที่สุดเท่าที่จะเปรียบเทียบกับจำนวนของธุรกิจหน่วยและคนงานที่เกี่ยวข้องกับการ การมีส่วนร่วมของขนาดเล็กขนาดกลางและขนาดใหญ่ต่อจีดีพีได้ตามลำดับ IDR820,491,528 ล้าน (40.36%) IDR315,372,815 ล้าน (15.51%) และ IDR896,960,557 ล้าน (44.12%) ผลงานขององค์กรขนาดเล็กที่จะเป็นมูลค่าการส่งออก IDR23,775,942 ล้านบาท (4.05%) ซึ่งมีขนาดเล็กกว่าของวิสาหกิจขนาดกลาง (IDR67,904,169 ล้านบาทหรือ 11.57%) และสถานประกอบการขนาดใหญ่ (IDR495,173,009 ล้านบาทหรือ 84.38%). บทบาทของข้อมูล เทคโนโลยีในการปรับปรุงผลงานของธุรกิจขนาดเล็ก 'ให้กับเศรษฐกิจของประเทศที่มีความสำคัญ อย่างไรก็ตามการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในอินโดนีเซียที่ได้รับโดยทั่วไปต่ำกว่าที่ของประเทศส่วนใหญ่ ความพร้อมของโครงสร้างพื้นฐานด้านเทคโนโลยีสารสนเทศจำนวน ofcomputers หน่วยเจ้าของสถานประกอบการและการเข้าถึงอินเทอร์เน็ตแสดงให้เห็นนี้ ตามการรายงานของธนาคารโลก (2002) รายละเอียดของอินโดนีเซียเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร (ไอซีที) การประยุกต์ใช้ดังนี้อัตราส่วนคอมพิวเตอร์ต่อประชากรเป็น9.9 ต่อ 1,000 ที่อาศัยอยู่; การเชื่อมต่อโทรศัพท์อยู่ที่ 91 ต่อ 1,000 ที่อาศัยอยู่; เจ้าภาพอินเทอร์เน็ตเป็น 0.8 ต่อผู้อยู่อาศัย 10,000; และผู้ใช้อินเทอร์เน็ตเป็น 2 ล้าน เงินลงทุนใน บริษัท ไอซีทีในขณะเดียวกันก็USD3.54 พันล้านบาท (2.2% ของ GDP) ซึ่งเทียบเท่ากับ USD16.6 ต่อหัว. จำนวนจุดอ่อนของผู้ประกอบการธุรกิจขนาดเล็กในประเทศอินโดนีเซียได้รับการระบุ ส่วนใหญ่จุดอ่อนอย่างมีนัยสำคัญตามที่กรมการค้าและอุตสาหกรรม (2002) รวมถึงการขาดใน (i) ความก้าวร้าวและความสามารถในการเข้าถึงตลาดและ (ii) การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการพัฒนาธุรกิจขนาดเล็ก ในความสัมพันธ์กับจุดอ่อนเหล่านี้ส่งเสริมให้ผู้ประกอบการธุรกิจขนาดเล็กและ / หรือเจ้าของที่จะใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อสนับสนุนธุรกิจของพวกเขาเป็นเรื่องยากที่ค่อนข้าง มีสามหลักคือปัญหาในการส่งเสริมให้ผู้ประกอบการธุรกิจขนาดเล็กการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ เหล่านี้รวมถึงการรับรู้ว่าเทคโนโลยีสารสนเทศมีราคาแพงและจึงไม่สามารถ afforded โดยขนาดเล็กผู้ประกอบการธุรกิจ ทรัพยากรที่ จำกัด ทางเทคโนโลยีและการขาดโครงสร้างพื้นฐานด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ และทั้งปริมาณและคุณภาพของทรัพยากรมนุษย์. การวิจัยอย่างยิ่งในด้านเทคโนโลยีสารสนเทศในขนาดเล็กที่มีความสำคัญในการวิเคราะห์ลักษณะของการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในประเทศอินโดนีเซียโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการระบุวิธีการที่เหนือกว่าปัญหากลายเป็นปัจจัยที่กำหนดในใบสมัครของเทคโนโลยีสารสนเทศและสิ่งที่เป็นของพวกเขาผลกระทบต่อผลการดำเนินงานของธุรกิจขนาดเล็กในประเทศอินโดนีเซีย ความสำเร็จของข้อมูลการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีที่นำหลากหลายมิติซึ่งครอบคลุมพารามิเตอร์ที่ใช้ในการวัดประสิทธิภาพของฟังก์ชั่นเทคโนโลยีสารสนเทศและยังบุคคลหรือกลุ่มที่ใช้การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ ไปจนถึงองค์กรธุรกิจขนาดเล็กที่บุคคลสำคัญที่ครอบครองความกังวลกับการตัดสินใจเป็นเจ้าของและผู้บริหาร พวกเขาโอบกอดบทบาทสำคัญในการตัดสินใจซึ่งการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศใน บริษัท ของพวกเขา นอกจากนี้ยังมีส่วนร่วมในกระบวนการของการยอมรับเทคโนโลยีถือปัจจัยที่สำคัญในการปรับปรุงความเข้มของการใช้งานของเทคโนโลยีสารสนเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ :
รายงานโดยกระทรวงสหกรณ์และวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ( csme ) ในปี 2004
จำนวนธุรกิจขนาดเล็กเป็น 43158468 หน่วย ( 99.85 % ของธุรกิจทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับ 70919385
แรงงาน ( 89.24 % ของแรงงานทั้งหมดในภาค อุตสาหกรรม ) อย่างไรก็ตาม ผลงานของ
รวมของประเทศผลิตภัณฑ์ในประเทศ ( GDP ) และมูลค่าการส่งออกมีน้อยมากเมื่อเปรียบเทียบกับจำนวนของหน่วยธุรกิจ
และแรงงานที่เกี่ยวข้อง ผลงานของ เล็ก กลาง และขนาดใหญ่ บริษัท จีดีพี คือ
ตามลำดับ idr820491528 ล้าน ( 40.36 % ) idr315372815 ล้าน ( 15.51 % ) และ
idr896960557 ล้าน ( 44.12 % ) วิสาหกิจขนาดเล็กมีส่วนร่วมในการส่งออกค่า idr23775942
ล้าน ( 405 ตามลำดับ ) ซึ่งมีขนาดเล็กกว่าของวิสาหกิจขนาดกลาง ( idr67904169 11.57 ล้านบาท หรือร้อยละ
และขนาดใหญ่องค์กร ( idr495173009 ล้านบาท หรือ 84.38 % )
บทบาทของเทคโนโลยีสารสนเทศในการพัฒนาธุรกิจ ' ขนาดเล็กผลงาน

เศรษฐกิจของประเทศเป็นสำคัญ อย่างไรก็ตาม การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในอินโดนีเซียได้โดยทั่วไปจะต่ำกว่า
ของประเทศมากที่สุดความพร้อมของโครงสร้างพื้นฐานเทคโนโลยีสารสนเทศ จำนวนยูนิตรอบข้างเป็นเจ้าของโดยองค์กรและอินเทอร์เน็ตระบุนี้ รายงานจากธนาคารโลก ( 2002 ) ,
อินโดนีเซียโปรไฟล์ในเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร ( ไอซีที ) โปรแกรมมีดังนี้ : อัตราส่วน
คอมพิวเตอร์จำนวน 1 ต่อ 1 , 000 คน โทรศัพท์ติดต่อ 91 ต่อ 1 , 000 ผู้อยู่อาศัย ;
โฮสต์อินเทอร์เน็ตคือ 0.8 ต่อ 10 , 000 คน และผู้ใช้อินเทอร์เน็ตเป็น 2 ล้าน การลงทุนด้านไอซีที
ในขณะเดียวกัน , เป็น usd3.54 พันล้าน ( 2.2% ของจีดีพี ) ซึ่งเทียบเท่ากับ usd16.6 ต่อหัว .
จำนวนของจุดอ่อนของธุรกิจขนาดเล็กผู้ประกอบการในอินโดนีเซียได้รับการระบุ จุดอ่อนที่สำคัญที่สุด
ตามที่กรมการค้าและอุตสาหกรรม ( 2002 ) , รวมถึงขาด ( ผม )
ความก้าวร้าวและความสามารถในการเข้าถึงตลาด และ ( 2 ) การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการพัฒนา
ธุรกิจขนาดเล็ก ในความสัมพันธ์กับจุดอ่อนเหล่านี้ ส่งเสริมให้ผู้ประกอบการและธุรกิจขนาดเล็กเจ้าของ / หรือ

ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อสนับสนุนธุรกิจของพวกเขาจะค่อนข้างยาก มีสามปัญหาหลักในการส่งเสริมให้ผู้ประกอบการขนาดเล็ก
ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเหล่านี้รวมถึง
รับรู้ได้ว่าเทคโนโลยีสารสนเทศคือราคาแพง และ ดังนั้น จึงไม่อาจช่วยได้ โดยผู้ประกอบการขนาดเล็ก
; เทคโนโลยีทรัพยากร จำกัด และขาดโครงสร้างพื้นฐานเทคโนโลยีสารสนเทศ และ
ทั้งปริมาณและคุณภาพของทรัพยากรมนุษย์
ค้นคว้าลึกซึ้งในเทคโนโลยีสารสนเทศในกระบวนการเป็นสิ่งสำคัญเพื่อวิเคราะห์
ด้านการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในอินโดนีเซีย โดยระบุว่า ปัญหาข้างต้น
เป็นปัจจัยชี้ขาดในการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและสิ่งที่พวกเขา
ผลกระทบต่อการดำเนินงานของธุรกิจเล็ก ๆในอินโดนีเซีย ความสำเร็จของข้อมูล
การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีนำหลากหลายมิติที่ครอบคลุมตัวแปรที่ใช้วัดประสิทธิภาพของเทคโนโลยีสารสนเทศ
ฟังก์ชันและยังบุคคลหรือกลุ่มที่ใช้
การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ กับธุรกิจขนาดเล็ก , บุคคลสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจโดย
เป็นเจ้าของและผู้บริหารยอมรับในบทบาทที่สำคัญในการตัดสินใจ
ซึ่งการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในบริษัทของพวกเขา นอกจากนี้ การมีส่วนร่วมในกระบวนการของการยอมรับเทคโนโลยี
ถือเป็นปัจจัยสำคัญในการปรับปรุงความเข้มของการใช้
เทคโนโลยีสารสนเทศ