Marriage is far more profound than

Marriage is far more profound than our contemporary culture would lead us to believe. It is a life-long commitment that restrains self-centeredness, self-indulgence and self-gratification. It is the one relationship that effectively prepares and conditions us for community. By restraining self-centeredness and promoting love of another, marriage becomes the foundation for social order. When this commitment labeled “marriage” is reduced to nothing more than a mere contract between two consenting persons, or worse just another option, it ceases to restrain our self-centered passions. Self-centeredness harms not only that relationship but also others as well until it spreads throughout society like ripples in a pond. Abandoning the “others before self” concept of marriage for the self-serving concept of contractual relationships between autonomous individuals makes us increasingly narcissistic, ultimately leading toward moral and social collapse.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การแต่งงานเป็นอย่างยิ่งยิ่งกว่าวัฒนธรรมร่วมสมัยจะทำให้เราเชื่อว่า มันเป็นความมุ่งมั่นตลอดที่ยับยั้งตนเองศูนย์กลาง self-indulgence และ self-gratification มันเป็นความสัมพันธ์หนึ่งที่เตรียมความพร้อม และเงื่อนไขเราชุมชนได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยการยับยั้งศูนย์กลางเอง และส่งเสริมความรักของผู้อื่น แต่งงานกลายเป็น รากฐานของสังคมสั่ง เมื่อความมุ่งมั่นนี้ชื่อ "แต่งงาน" จะลด เพื่ออะไร มากกว่าเพียงแค่สัญญาระหว่างสองคนที่ยินยอมคน หรือเลว เพียงตัว มันอีกต่อไปยับยั้งเราหลงใหลตนเอง ศูนย์กลางเองอันตรายต่อไม่เพียงความสัมพันธ์ แต่ยังคนอื่น ๆ ด้วยจนกระจายทั่วทั้งสังคมเช่นให้เกิดระลอกคลื่นในบ่อ ละทิ้ง "ผู้อื่นก่อนตนเอง" แนวคิดของการแต่งงานสำหรับแนวคิดเองความสัมพันธ์ตามสัญญาระหว่างบุคคลที่ตนเองทำให้คนมาก ในที่สุด นำไปสู่คุณธรรมและสังคมยุบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่งงานอยู่ไกลมากขึ้นกว่าที่ลึกซึ้งวัฒนธรรมร่วมสมัยของเราจะนำเราไปเชื่อว่า มันเป็นความมุ่งมั่นตลอดชีวิตที่ยับยั้งตนเองศูนย์กลางการปล่อยตัวด้วยตนเองและตนเองพึงพอใจ มันเป็นความสัมพันธ์แบบหนึ่งที่มีประสิทธิภาพเตรียมความพร้อมและเงื่อนไขเราสำหรับชุมชน โดยการงดเว้นตัวเองเป็นศูนย์กลางและส่งเสริมความรักของผู้อื่น, การแต่งงานกลายเป็นรากฐานสำหรับการจัดระเบียบสังคม เมื่อความมุ่งมั่นนี้ระบุว่า "การแต่งงาน" จะลดลงไปอะไรมากไปกว่าการทำสัญญาเพียงระหว่างคนสองคนให้ความยินยอมหรือเลวเพียงตัวเลือกอื่นก็สิ้นสุดสภาพการยับยั้งความสนใจของตนเองเป็นศูนย์กลางของเรา ศูนย์กลางเองไม่เพียง แต่เป็นอันตรายต่อความสัมพันธ์ แต่ยังคนอื่น ๆ ได้เป็นอย่างดีจนกว่าจะแพร่กระจายไปทั่วสังคมเหมือนระลอกในบ่อ ละทิ้งแนวคิด "คนอื่นก่อนตัวเอง" ของการแต่งงานสำหรับแนวความคิดตัวเองให้บริการของความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลสัญญาอิสระที่ทำให้เราหลงตัวเองมากขึ้นเรื่อย ๆ ในที่สุดนำไปสู่​​การล่มสลายทางศีลธรรมและสังคม