According to objectification theory

According to objectification theory, Westernized societies sexually objectify or commodify the
female body. Women experience objectification through constant evaluation (e.g., male gaze) and the
entertainment and advertising media. The latter repeatedly send the message to society in general, and
women in particular, that women are to be valued for what they look like, not for who they are. Specifically,
a thin beauty ideal is constantly glorified, and women are encouraged to perceive that if they are to
be valued by others they must attain this ideal. Objectification theory asserts that ongoing exposure to
the sociocultural belief that women are to be judged by how they look leads women to internalize others’
views of themselves. Fredrickson and Roberts (1997) refer to this process as self-objectification,
whereby individuals come to believe that they are indeed objects or commodities to be looked
at and evaluated. Self-objectification has been shown to result in appearance anxiety, body shame
(Fredrickson, Roberts, Noll, Quinn, & Twenge, 1998; Tiggemann & Lynch, 2001), and, ultimately,
negative psychological and health consequences such as depressive symptoms (Muehlenkamp &
Saris-Baglama, 2002), reduced body satisfaction, lowered self-esteem (Strelan et al., 2003), reduced
body esteem (McKinley, 1998), and restrained and disordered eating (Fredrickson et al., 1998;
Muehlenkamp & Saris-Baglama, 2002; Tiggemann & Lynch, 2001).
Although objectification theory was proposed ostensibly to explain the source of appearance anxiety
and body shame among women, we, and others(e.g., Morrison, Morrison, & Hopkins, 2003), believe
that at least one of its basic tenets may be sensibly applied to men. We acknowledge that men may
not experience evaluation by women to the same degree that women experience it from men. However,
a growing literature does indicate that, as for women, a likely source of men’s body dissatisfaction is the
entertainment and advertising media. Men are increasingly subject to articles and advertising in magazines,
and to role models in films and on television,that promote images of an ideal male physique
that is muscular, mesomorphic, and sharply defined (e.g., McCreary & Sasse, 2000; Morrison et al., 2003;
Morry & Staska, 2001; Pope, Olivardia, Gruber, &Borowiecki, 1999). As with the thin ideal for women,
such a physique is impossible for most men to attain (Salusso-Deonier, Markee, & Pedersen, 1993). For
example, Pope et al.’s (1999) analysis of the evolution of male action toys concluded that if one contemporary
toy (the GI Joe Extreme) was life-size, its biceps would be larger than any bodybuilder could possibly
attain.
Objectification theory would suggest that the proliferation of such images encourages men to
believe that the idealized male body is valued by society, and, therefore, in order to be valued men
must attain such a body. Accordingly, studies indicate that exposure to idealized images of male
bodies in the media is related to men’s body dissatisfaction (e.g., Harrison & Cantor, 1997; Lavine,
Sweeney, & Wagner, 1999). For example, Morry and Staska (2001) found that men who read fitness
magazines were more likely to express concern about their physical appearance and also to engage
in disordered eating. One might expect, then, that many men selfobjectify,
possibly because of media-driven pressures similar to those perceived by women. However, few
studies have included direct measures of the extent to which men’s self-objectification leads to the
negative psychological outcomes that have been observed among women. Further, the results are inconsistent.
For example, Fredrickson et al. (1998)found that self-objectification was positively related
to body shame and restrained eating among women but not men, whereas Morry and Staska (2001) reported
that higher self-objectification was associated with eating problems in both women and men. Thus,
in the present study we sought to clarify and add to our presently limited understanding of the extent
to which men self-objectify and, in turn, the impact of self-objectification on men’s body esteem and
self-esteem. As we indicated earlier, the principal aim of the study was to examine the extent to which selfobjectifying
men use exercise to respond to perceived sociocultural pressures to attain an idealized
body. A study by Strelan et al. (2003) is particularly instructive for our purposes, for it showed
that the relationship between young women’s selfobjectification and their body esteem and selfesteem
was mediated by their reasons for exercise. Women who self-objectify and who respond
by exercising for appearance-related reasons were more likely to experience reduced body esteem,
self-esteem, and body satisfaction than were low self-objectifiers who exercise for functional reasons,
such as health, fitness, mood, and/or enjoyment. In other words, it may be that for many women, attempts
to meet sociocultural expectations of the thin ideal through exercise serve only to exacerbate
their sense of appearance anxiety and body dissatisfaction.
The mediating effect of reasons for exercise observed by Strelan et al. (2003) has yet to be tested
among men. Thus, in the present study we sought to examine whether a similar response pattern is exhibited
by those men who perceive pressure to achieve a body ideal. To what extent do men, like women, view
exercise as a means of meeting perceived sociocultural expectations of an idealized body, and do such
efforts compound their appearance-related concerns in the same way as for women, that is, by reducing
their body esteem and self-esteem?We addressed these questions by proposing
four hypotheses. On the basis of previous research,we predicted, first, that increased self-objectification
among men would be related to decreased body esteem and self-esteem. Second, increased selfobjectification
among men who exercise would be positively related to exercising for appearancerelated
reasons and negatively related to exercising for health and fitness or mood and enjoyment
reasons. Third, exercising for appearance-related reasons would be negatively related to body esteem
and self-esteem, whereas exercising for health and fitness or mood and enjoyment reasons would be
positively related to these outcomes. Fourth, in line with Strelan et al.’s (2003) study with young
women, we expected that men’s reasons for exercise would mediate the relationship between
self-objectification and body esteem and selfesteem. In testing our hypotheses, we included a sample
of women to examine likely gender differences in self-objectification. The hypotheses stated above
were also tested with women. Further, guided by self-objectification theory, we predicted that women
would score higher than men on self-objectification. As a consequence of their higher self-objectification,
and consistent with some previous findings, appearance enhancement was expected to be a more important
reason for exercise among women than men, whereas health/fitness and mood/enjoyment
reasons would be less likely to be endorsed by women.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามทฤษฎี objectification, Westernized สังคมทางเพศ objectify หรือ commodify แบบร่างกายเพศหญิง ประสบการณ์ objectification ผ่านประเมินผลคงที่ (เช่น ชายสายตา) และบันเทิงและสื่อโฆษณา หลังซ้ำ ๆ ส่งข้อความให้สังคมทั่วไป และผู้หญิงโดยเฉพาะ ที่ผู้หญิงจะต้อง มีสิ่งที่พวกเขาดูเหมือน ในที่ไม่มีคุณค่า โดยเฉพาะความงามบางห้องเป็นมิตลอดเวลา และผู้หญิงได้สังเกตที่ถ้าพวกเขาจะมีบริษัทอื่น จะต้องบรรลุนี้ ทฤษฎี objectification ยืนยันที่สัมผัสอย่างต่อเนื่องความเชื่อ sociocultural ที่ผู้หญิงจะตัดสิน โดยวิธีการค้นหา ลูกค้าเป้าหมายผู้หญิงเพื่อ internalize ของคนอื่นมุมมองของตัวเอง Fredrickson และโรเบิตส์ (1997) หมายถึงกระบวนการนี้เป็น objectification ตนเองโดยคนมาเชื่อว่า จะจริงวัตถุหรือสินค้าโภคภัณฑ์เพื่อค้นหาที่ และประเมิน Objectification ตนเองได้รับการแสดงผลในลักษณะความวิตกกังวล ความอัปยศของร่างกาย(Fredrickson โรเบิตส์ Noll ควินน์ & Twenge, 1998 Tiggemann & Lynch, 2001), และลบทางจิตวิทยาและผลกระทบสุขภาพเช่นอาการ depressive (Muehlenkamp &Saris Baglama, 2002) ความพึงพอใจในร่างกายลดลง นับถือตนเอง (Strelan et al., 2003) การลดลง ลดลงร่างกายสติปัญญา (McKinley, 1998), และยับยั้ง และ disordered กิน (Fredrickson และ al., 1998Muehlenkamp และ Saris Baglama, 2002 Tiggemann & Lynch, 2001)แม้ว่าทฤษฎี objectification ถูกเสนอรัฐบาลอธิบายแหล่งที่มาของลักษณะความวิตกกังวลและเชื่อว่าความอัปยศร่างกายผู้หญิง เรา และคนอื่น ๆ (เช่น มอร์ริสัน มอร์ริสัน และ ฮ็อปกินส์ 2003),น้อยเดียว tenets ของพื้นฐานอาจใช้กับผู้ชายเลย เรายอมรับว่า คนอาจไม่ประสบการณ์การประเมินผล โดยผู้หญิงในองศาเดียวกับว่า ประสบการณ์นั้นจากคน อย่างไรก็ตามเอกสารประกอบการเติบโตระบุว่า สำหรับผู้หญิง แหล่งมีแนวโน้มของความไม่พอใจร่างกายของผู้ชายบันเทิงและสื่อโฆษณา ผู้ชายเป็นบทความและโฆษณาในนิตยสาร มากขึ้นและรุ่นบทบาท ในภาพยนตร์ และโทรทัศน์ ที่ส่งเสริมภาพของร่างกายผู้ชายเหมาะเป็นกล้ามเนื้อ mesomorphic และกำหนดอย่างรวดเร็ว (เช่น McCreary และ Sasse, 2000 มอร์ริสันและ al., 2003Morry & Staska, 2001 สมเด็จพระสันตะปาปา Olivardia, Gruber, & Borowiecki, 1999) เป็นที่พักสำหรับผู้หญิง บางร่างกายเช่นเป็นไปไม่ได้สำหรับผู้ชายส่วนใหญ่จะบรรลุ (Salusso Deonier, Markee, & Pedersen, 1993) สำหรับตัวอย่าง วิเคราะห์สมเด็จพระสันตะปาปาและ al. (1999) วิวัฒนาการของการกระทำชายเล่นสรุปว่า ถ้าสมัยหนึ่งของเล่น (GI Joe มาก) life-size, biceps ของมันจะใหญ่กว่า bodybuilder ใด ๆ ไม่อาจบรรลุทฤษฎี objectification แนะว่า การแพร่หลายของภาพดังกล่าวสนับสนุนให้คนเชื่อว่า ร่างกายชาย idealized บริษัทสังคม และ จึง ในสั่งให้ บริษัทผู้ชายต้องบรรลุร่างกายเช่น ตามลำดับ การศึกษาบ่งชี้ว่า สัมผัสกับภาพ idealized ของเพศชายเนื้อหาในสื่อเกี่ยวข้องกับผู้ชายร่างกายความไม่พอใจ (เช่น Harrison และคันทอร์ 1997 LavineSweeney และวากเนอร์ 1999) พบว่าตัวอย่าง Morry และ Staska (2001) คนอ่านฟิตเนสนิตยสารมีแนวโน้มที่ จะแสดงความกังวลเกี่ยวกับลักษณะทางกายภาพของพวกเขา และมีส่วนร่วมใน disordered กิน หนึ่งอาจคาดหวัง จากนั้น ให้คน selfobjectifyอาจเนื่องจากสื่อขับเคลื่อนกดดันคล้ายกับผู้หญิงโดยการ อย่างไรก็ตาม บางศึกษารวมมาตรการโดยตรงของขอบเขตที่ผู้ชาย objectification ตนเองนำไปสู่การลบทางจิตใจผลที่ได้การสังเกตผู้หญิง เพิ่มเติม ผลไม่สอดคล้องกันตัวอย่าง Fredrickson et al. (1998) พบบวกเกี่ยว objectification ที่ตนเองละอายใจร่างกายและทรงรับประทานอาหารในหมู่ผู้หญิงแต่ผู้ชายไม่ ในขณะที่ Morry และ Staska (2001) รายงานobjectification ตนเองสูงที่เกี่ยวข้องกับปัญหาในทั้งผู้ชายและผู้หญิงที่รับประทานอาหารได้ ดังนั้นในการศึกษาปัจจุบัน เราพยายามที่จะชี้แจง และเพิ่มให้เราเข้าใจปัจจุบันจำกัดของขอบเขตชายที่ตนเอง objectify และ ใน ผลกระทบของ objectification ตนเองบนต้นทุนร่างกายของมนุษย์ และนับถือตนเอง ตามที่เราระบุไว้ก่อนหน้านี้ จุดมุ่งหมายหลักของการศึกษาคือการ ตรวจสอบขอบเขตการ selfobjectifying ใดคนใช้ออกกำลังกายเพื่อตอบสนองการรับรู้ความดัน sociocultural บรรลุการ idealizedร่างกาย การศึกษาโดย Strelan et al. (2003) ได้ให้คำแนะนำโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับวัตถุประสงค์ของเรา พบว่าที่ความสัมพันธ์ระหว่างหญิงสาว selfobjectification และเห็นคุณค่าของร่างกาย และ selfesteemถูก mediated โดยสาเหตุของการออกกำลังกาย ผู้หญิงที่ตนเอง objectify และผู้ตอบโดยการออกกำลังกายด้วยเหตุผลที่เกี่ยวข้องกับลักษณะมักพบเห็นคุณค่าของร่างกายลดลงนับถือตนเอง และร่างกายมากกว่ามีความพึงพอใจต่ำ objectifiers ตนเองที่ออกกำลังกายเพื่อทำงานเช่นสุขภาพ ออกกำลังกาย อารมณ์ และ/หรือความเพลิดเพลิน ในคำอื่น ๆ อาจเป็นได้ว่าสำหรับผู้หญิง ความพยายามเพื่อตอบสนอง ความคาดหวัง sociocultural เหมาะบางผ่านการออกกำลังกายให้บริการเฉพาะทำให้รุนแรงความรู้สึกของลักษณะร่างกายและความวิตกกังวลความไม่พอใจผล mediating ของเหตุผลสำหรับการออกกำลังกายที่สังเกตโดย Strelan et al. (2003) ยังไม่ได้ทดสอบในหมู่คน ดังนั้น ในการศึกษาปัจจุบัน เราพยายามที่จะตรวจสอบว่ามีการจัดแสดงรูปแบบการตอบสนองคล้ายโดยคนเหล่านั้น ที่สังเกตความดันเพื่อให้ร่างกายที่เหมาะ ผู้ชาย ผู้หญิง เช่นทำขอบเขตดูออกกำลังกายเป็นวิธีการที่ประชุมคาดหวัง sociocultural รับรู้ของร่างกายการ idealized และทำเช่นความพยายามผสมความกังวลของพวกเขาที่เกี่ยวข้องกับลักษณะเช่นเดียวกับผู้หญิง นั่นคือ โดยการลดเห็นคุณค่าของร่างกายของพวกเขาและนับถือตนเองเราส่งคำถามเหล่านี้ โดยเสนอสมมุติฐานที่ 4 โดยงานวิจัยก่อนหน้านี้ เราทำนาย แรก objectification ตนเองที่เพิ่มขึ้นผู้คนจะเกี่ยวข้องกับกระตือรือล้นและเห็นคุณค่าของร่างกายลดลง Selfobjectification สอง เพิ่มขึ้นระหว่างคนที่ออกกำลังกายจะบวกกับออกกำลังกายสำหรับ appearancerelatedเหตุผล และส่งผลเสียที่เกี่ยวข้องกับการออกกำลังกายสุขภาพ และฟิตเนส หรืออารมณ์ และความเพลิดเพลินเหตุผล ที่สาม ออกกำลังกายด้วยเหตุผลที่เกี่ยวข้องกับลักษณะจะส่งผลเสียกับเห็นคุณค่าของร่างกายกระตือรือล้น และในขณะออกกำลังกายสุขภาพ และฟิตเนส หรือเหตุผลอารมณ์และความเพลิดเพลินจะบวกกับผลลัพธ์เหล่านี้ สี่ ตาม Strelan et al. (2003) ศึกษากับหนุ่มผู้หญิง เราคาดว่า สาเหตุการออกกำลังกายของผู้ชายจะสื่อกลางความสัมพันธ์ระหว่างobjectification ตนเอง และเห็นคุณค่าของร่างกาย และ selfesteem ในการทดสอบสมมุติฐานของเรา เรารวมตัวอย่างผู้หญิงสามารถตรวจสอบความแตกต่างของเพศมีแนวโน้มใน objectification ตนเอง สมมุติฐานที่กล่าวข้างต้นนอกจากนี้ยังได้ทดสอบกับผู้หญิง เพิ่มเติม คำแนะนำจากทฤษฎี objectification ตนเอง เราคาดว่า ที่ผู้หญิงจะคะแนนสูงกว่าผู้ชายใน objectification ตนเอง เป็นลำดับ objectification ของตนเองสูงและสอดคล้องกับผลการวิจัยบางอย่างก่อนหน้านี้ ปรับปรุงลักษณะคาดว่าจะมีความสำคัญมากขึ้นเหตุผลสำหรับการออกกำลังกายผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย ในขณะที่ห้องฟิตเนสเพื่อสุขภาพและอารมณ์/ความเพลิดเพลินเหตุผลจะน้อยโอกาสที่จะได้รับการรับรองจากผู้หญิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามทฤษฎีการทำให้สังคมตะวันตกทางเพศแลเห็นหรือ commodify
ร่างกายผู้หญิง ผู้หญิงสัมผัสกับวัตถุผ่านการประเมินอย่างต่อเนื่อง (เช่นการจ้องมองชาย) และ
สื่อความบันเทิงและการโฆษณา หลังซ้ำ ๆ ส่งข้อความไปยังสังคมโดยทั่วไปและ
ผู้หญิงโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ผู้หญิงจะมีมูลค่าสำหรับสิ่งที่พวกเขามีลักษณะไม่ได้สำหรับพวกเขาเป็นใคร โดยเฉพาะ
ในอุดมคติความงามบางเป็นสรรเสริญอย่างต่อเนื่องและผู้หญิงได้รับการสนับสนุนที่จะรับรู้ว่าถ้าพวกเขาจะ
ได้รับการยอมรับจากคนอื่น ๆ ที่พวกเขาจะต้องบรรลุนี้เหมาะ ทฤษฎี Objectification อ้างว่าการได้รับอย่างต่อเนื่องเพื่อ
ความเชื่อทางสังคมวัฒนธรรมที่ผู้หญิงจะได้รับการตัดสินโดยวิธีการที่พวกเขามองผู้หญิงที่จะนำไปสู่ ​​internalize คนอื่น ๆ '
มุมมองของตัวเอง Fredrickson และโรเบิร์ต (1997) หมายถึงขั้นตอนนี้เป็นตัวเองวัตถุ,
โดยบุคคลที่มาเชื่อว่าพวกเขาเป็นจริงวัตถุหรือสินค้าโภคภัณฑ์ที่จะมอง
ที่และประเมินผล ตัวเองวัตถุได้รับการแสดงผลในลักษณะความวิตกกังวลความอัปยศร่างกาย
(Fredrickson, โรเบิร์ต Noll, ควินน์และ Twenge 1998; Tiggemann และลินช์, 2001), และในที่สุด
ผลกระทบทางด้านจิตใจและด้านลบต่อสุขภาพเช่นอาการซึมเศร้า (Muehlenkamp และ
Saris-Baglama, 2002), ความพึงพอใจของร่างกายลดลงลดลงภาคภูมิใจในตนเอง (Strelan et al, 2003) ลดลง.
ความภาคภูมิใจในร่างกาย (คินลีย์, 1998) และยับยั้งและระเบียบกิน (Fredrickson et al, 1998;.
Muehlenkamp และ Saris -Baglama 2002;. Tiggemann และลินช์, 2001)
ถึงแม้ว่าทฤษฎีวัตถุถูกนำเสนออย่างชัดเจนเพื่ออธิบายที่มาของความวิตกกังวลลักษณะ
และความอับอายร่างกายในหมู่ผู้หญิงเราและคนอื่น ๆ (เช่นมอร์ริสัน, มอร์ริสันและฮอปกินส์, 2003) เชื่อ
ว่า อย่างน้อยหนึ่งของหลักการพื้นฐานของมันอาจจะถูกนำมาใช้อย่างสมเหตุสมผลกับผู้ชาย เรายอมรับว่าคนจะ
ไม่พบการประเมินผลโดยผู้หญิงในระดับเดียวกับที่ผู้หญิงได้สัมผัสกับมันมาจากมนุษย์ อย่างไรก็ตาม
วรรณกรรมเจริญเติบโตไม่ระบุว่าเป็นผู้หญิงที่มาแนวโน้มของความไม่พอใจในร่างกายของผู้ชายเป็น
สื่อบันเทิงและการโฆษณา ผู้ชายอาจมีมากขึ้นไปยังบทความและการโฆษณาในนิตยสาร
และเพื่อเป็นแบบอย่างในภาพยนตร์และโทรทัศน์ที่ส่งเสริมภาพของร่างกายที่เหมาะสำหรับเพศชาย
ที่เป็นกล้ามเนื้อ mesomorphic และความคมชัด (เช่น McCreary & Sasse 2000; มอร์ริสันและคณะ . 2003;
Morry & Staska 2001; สมเด็จพระสันตะปาปาOlivardía, กรูเบอร์และ Borowiecki, 1999) เช่นเดียวกับบางที่เหมาะสำหรับผู้หญิง
เช่นร่างกายเป็นไปไม่ได้สำหรับคนส่วนใหญ่ที่จะบรรลุ (Salusso-Deonier, Markee และ Pedersen, 1993) สำหรับ
ตัวอย่างเช่นสมเด็จพระสันตะปาปา et al. ของ (1999) การวิเคราะห์ของวิวัฒนาการของของเล่นกระทำชายได้ข้อสรุปว่าถ้าใครร่วมสมัย
ของเล่น (GI Joe มาก) เป็นชีวิตขนาด, ลูกหนูของมันจะมีขนาดใหญ่กว่านักเพาะกายใด ๆ ที่อาจจะ
บรรลุ.
Objectification ทฤษฎีจะชี้ให้เห็นว่าการขยายตัวของภาพดังกล่าวจะกระตุ้นให้คนที่จะ
เชื่อว่าร่างกายของเพศชายที่เงียบสงบเป็นมูลค่าโดยสังคมและดังนั้นเพื่อให้คนที่มีคุณค่า
จะต้องบรรลุเช่นร่างกาย ดังนั้นการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการสัมผัสกับภาพที่เงียบสงบของชาย
ร่างในสื่อที่มีความเกี่ยวข้องกับความไม่พอใจของร่างกายของผู้ชาย (เช่นแฮร์ริสันและแคนเทอร์ 1997; Lavine,
สวีนีย์และวากเนอร์, 1999) ตัวอย่างเช่น Morry และ Staska (2001) พบว่าคนที่ออกกำลังกายอ่าน
นิตยสารมีแนวโน้มที่จะแสดงความกังวลเกี่ยวกับลักษณะทางกายภาพของพวกเขาและยังจะมีส่วนร่วม
ในการรับประทานอาหารที่ไม่เป็นระเบียบ หนึ่งอาจคาดหวังแล้วว่าผู้ชายหลายคน selfobjectify,
อาจจะเป็นเพราะแรงกดดันจากสื่อที่ขับเคลื่อนด้วยความคล้ายคลึงกับที่รับรู้โดยผู้หญิง แต่ไม่กี่
ศึกษาได้รวมมาตรการโดยตรงของขอบเขตที่ตัวเองวัตถุของผู้ชายจะนำไปสู่
​​ผลทางจิตวิทยาเชิงลบที่ได้รับการปฏิบัติในหมู่ผู้หญิง นอกจากนี้ผลจะไม่สอดคล้องกัน.
ตัวอย่างเช่น Fredrickson และคณะ (1998) พบว่าตัวเองได้รับการทำให้ความสัมพันธ์ทางบวก
เพื่อความอัปยศของร่างกายและยับยั้งการรับประทานอาหารในหมู่ผู้หญิง แต่ไม่คนในขณะที่ Morry และ Staska (2001) รายงาน
ว่าสูงกว่าตัวเองวัตถุที่เกี่ยวข้องกับปัญหาการกินทั้งในผู้หญิงและผู้ชาย ดังนั้น
ในการศึกษาครั้งนี้เราพยายามที่จะชี้แจงและเพิ่มความเข้าใจที่ จำกัด ในปัจจุบันของเราเท่า
ที่ผู้ชายตนเองแลเห็นและในทางกลับกันผลกระทบของตัวเองในการเห็นคุณค่าในการทำให้ร่างกายของผู้ชายและ
ภาคภูมิใจในตนเอง ในฐานะที่เราระบุไว้ก่อนหน้านี้จุดมุ่งหมายหลักของการศึกษาคือการตรวจสอบขอบเขตที่ selfobjectifying
คนใช้การออกกำลังกายที่จะตอบสนองต่อแรงกดดันทางสังคมวัฒนธรรมการรับรู้เพื่อให้บรรลุอุดมคติ
ร่างกาย การศึกษาโดย Strelan และคณะ (2003) เป็นคำแนะนำโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับวัตถุประสงค์ของเราเพราะมันแสดงให้เห็น
ว่าความสัมพันธ์ระหว่าง selfobjectification หญิงสาวและความภาคภูมิใจในร่างกายของพวกเขาและ selfesteem
ได้รับการไกล่เกลี่ยโดยเหตุผลของพวกเขาสำหรับการออกกำลังกาย ผู้หญิงที่ตัวเองแลเห็นและผู้ที่ตอบสนอง
โดยการออกกำลังกายด้วยเหตุผลที่เกี่ยวข้องกับการปรากฏตัวมีแนวโน้มที่จะได้สัมผัสกับความภาคภูมิใจในร่างกายลดลง
ภาคภูมิใจในตนเองและความพึงพอใจของร่างกายมากกว่าเป็น objectifiers ตนเองต่ำที่ออกกำลังกายด้วยเหตุผลที่การทำงาน
เช่นสุขภาพ, การออกกำลังกาย, อารมณ์ และ / หรือความเพลิดเพลิน ในคำอื่น ๆ มันอาจจะเป็นที่สำหรับผู้หญิงหลายคนพยายาม
ที่จะตอบสนองความคาดหวังทางสังคมวัฒนธรรมของที่เหมาะบางผ่านการออกกำลังกายทำหน้าที่เพียงเพื่อทำให้รุนแรง
ความรู้สึกของพวกเขาปรากฏตัวของความวิตกกังวลและความไม่พอใจของร่างกาย.
ผลกระทบ mediating เหตุผลสำหรับการออกกำลังกายโดยการสังเกต Strelan และคณะ (2003) ยังไม่ได้รับการทดสอบ
ในหมู่มนุษย์ ดังนั้นในการศึกษาครั้งนี้เราพยายามที่จะตรวจสอบว่าการตอบสนองรูปแบบคล้าย ๆ กันคือการจัดแสดง
โดยคนที่รับรู้แรงดันเพื่อให้บรรลุร่างกายที่เหมาะ สิ่งที่ขอบเขตทำผู้ชายชอบผู้หญิง, มุมมอง
การออกกำลังกายเป็นวิธีการประชุมการรับรู้ความคาดหวังทางสังคมวัฒนธรรมของร่างกายที่เงียบสงบและทำเช่น
สารประกอบความพยายามของพวกเขากังวลที่เกี่ยวข้องกับการปรากฏตัวในลักษณะเดียวกับที่สำหรับผู้หญิง, ที่อยู่, โดยการลด
ความภาคภูมิใจในร่างกายของพวกเขา และความนับถือตนเอง? เราที่อยู่คำถามเหล่านี้โดยเสนอ
สี่สมมติฐาน บนพื้นฐานของการวิจัยก่อนหน้านี้ที่เราคาดการณ์ไว้ครั้งแรกที่เพิ่มขึ้นด้วยตนเองวัตถุ
ในหมู่มนุษย์จะได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการเห็นคุณค่าในร่างกายลดลงและความนับถือตนเอง ประการที่สองเพิ่มขึ้น selfobjectification
ในหมู่ผู้ชายที่ออกกำลังกายจะต้องสัมพันธ์ทางบวกกับการออกกำลังกายสำหรับ appearancerelated
เหตุผลและความเกี่ยวข้องในเชิงลบกับการออกกำลังกายเพื่อสุขภาพและการออกกำลังกายหรืออารมณ์และความเพลิดเพลิน
เหตุผล ประการที่สามการออกกำลังกายด้วยเหตุผลลักษณะที่เกี่ยวข้องจะได้รับการที่เกี่ยวข้องในเชิงลบกับความภาคภูมิใจในร่างกาย
และความนับถือตนเองในขณะที่การออกกำลังกายเพื่อสุขภาพและการออกกำลังกายหรืออารมณ์และเหตุผลจะได้รับความเพลิดเพลิน
สัมพันธ์ทางบวกกับผลลัพธ์เหล่านี้ ประการที่สี่ในแนวเดียวกันกับ Strelan et al. ของ (2003) การศึกษาที่มีหนุ่มสาวที่
ผู้หญิงเราคาดว่าสาเหตุของผู้ชายสำหรับการออกกำลังกายจะเป็นสื่อกลางความสัมพันธ์ระหว่าง
ตนเองและความภาคภูมิใจในการทำให้ร่างกายและ selfesteem ในการทดสอบสมมติฐานของเราที่เรารวมถึงตัวอย่าง
ของผู้หญิงที่จะตรวจสอบความแตกต่างทางเพศมีแนวโน้มในการทำให้ตัวเอง สมมติฐานที่ระบุไว้ข้างต้น
ได้มีการทดสอบกับผู้หญิง นอกจากนี้แนะนำโดยทฤษฎีตนเองวัตถุที่เราคาดการณ์ไว้ว่าผู้หญิง
จะให้คะแนนสูงกว่าผู้ชายในตัวเองวัตถุ ในฐานะที่เป็นผลมาจากการสูงขึ้นของพวกเขาด้วยตัวเองวัตถุ,
และสอดคล้องกับผลการวิจัยก่อนหน้านี้, การเพิ่มประสิทธิภาพการปรากฏตัวที่คาดว่าจะเป็นสิ่งที่สำคัญมากกว่า
เหตุผลสำหรับการออกกำลังกายในหมู่ผู้หญิงมากกว่าผู้ชายในขณะที่สุขภาพ / การออกกำลังกายและอารมณ์ / ความเพลิดเพลิน
เหตุผลที่จะมีโอกาสน้อยที่จะได้รับการรับรอง โดยผู้หญิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามทฤษฎีการทำให้เห็นเป็นรูปธรรมทำให้เห็นเป็นรูปธรรม หรือสังคมตะวันตก , ทางเพศ commodify
ร่างกายหญิง ประสบการณ์ผู้หญิงรักใคร่ปรองดองผ่านการประเมินค่าคงที่ ( เช่นชายสายตา ) และ
บันเทิงและโฆษณาสื่อ หลัง ๆส่งข้อความให้สังคมทั่วไปและ
ผู้หญิงโดยเฉพาะผู้หญิงที่ต้องมีสำหรับสิ่งที่พวกเขามีลักษณะเหมือน ไม่ใช่ใครโดย : ความงามในอุดมคติบางตลอดเวลาสรรเสริญ และผู้หญิงควรรับรู้ว่าถ้าพวกเขาอยู่

มีมูลค่าโดยคนอื่น ๆพวกเขาจะต้องบรรลุนี้เหมาะ ทฤษฎีการทำให้เห็นเป็นรูปธรรมยืนยันว่าอย่างต่อเนื่องแสง
ความเชื่อว่าผู้หญิงไทยจะถูกตัดสินโดยวิธีการที่พวกเขามองนักผู้หญิงเข้าถึงผู้อื่น
มุมมองของตนเองอ่าน และ โรเบิร์ต ( 1997 ) หมายถึง กระบวนการนี้เป็นรักใคร่ปรองดองตนเอง
โดยบุคคลมาที่จะเชื่อว่าพวกเขาจะแน่นอนวัตถุหรือสินค้าต้องดู
และประเมิน การทำให้เห็นเป็นรูปธรรมตนเองได้แสดงผลในลักษณะความวิตกกังวล ร่างกายอัปยศ
( อ่านโรเบิร์ต , โนล ควินน์ & ทเวนจ์ , 1998 ; tiggemann &ลินช์ , 2001 ) , และ , ในที่สุด ,
ผลกระทบทางจิตวิทยาและสุขภาพในทางลบ เช่น อาการของโรคซึมเศร้า ( muehlenkamp &
ส่าหรี baglama , 2002 ) , ลดความพึงพอใจของร่างกาย , ลดความภาคภูมิใจในตนเอง ( strelan et al . , 2003 ) ในร่างกายลดลง
( แมคคินลีย์ , 1998 ) และยับยั้งและกินไม่เป็นระเบียบ ( อ่าน et al . , 1998 ;
muehlenkamp &ส่าหรี baglama 2002 ; tiggemann &
ลินซ์ , 2001 )แม้ว่าทฤษฎีรักใคร่ปรองดองถูกเสนออย่างชัดเจนเพื่ออธิบายถึงแหล่งที่มาของความกังวลที่ปรากฏและความอับอาย
ร่างกายของผู้หญิงเรา และคนอื่น ๆ ( เช่น มอร์ริสัน , มอร์ริสัน , &ฮอปกินส์ , 2003 ) , เชื่อ
อย่างน้อยหนึ่งของหลักการพื้นฐานที่อาจจะใช้อย่างสมเหตุสมผลเพื่อผู้ชาย เรายอมรับว่า ผู้ชายอาจ
ไม่พบการประเมินโดยผู้หญิงเพื่อผู้หญิงระดับเดียวกันประสบการณ์จากคน อย่างไรก็ตาม