The sachet was embroidered with man

The sachet was embroidered with mandarin ducks playing in the water, a very common pattern, with an unskilled needlework, obviously the work of someone, who had just started learning embroidery. Du Yueying thought he was using a bad sachet, and didn’t give it much consideration. In any case, it was old, and the Duke’s residence had plenty of better ones, so she let the servants throw it away.
But later that day, after Wei Kun came back to find the sachet gone, instead of getting angry, his complexion turned ashen. His appearance was worse, than if he’d actually gotten angry. He asked where the servant had thrown away the sachet, and when the maidservant answered somewhere in the rear court, he didn’t bother with her further, and rushed to the rear court to search.
So desperate and crazy, as if that sachet was his lifeblood. Without that sachet, he wouldn’t be able to live.
Afterwards, Du Yueying came to know it was Jiang Miaolan, who’d given him that thing. At that time, Jiang Miaolan had been pregnant and could only embroider a little bit each day. Just as she’s finished the sachet, the children had been born. That was the last and only thing she’d given Wei Kun before she left, no wonder it was his treasure.
That was the first time Madam Du clearly realized Jiang Miaolan’s importance in Wei Kun’s heart.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซองถูกปัก ด้วยเป็ดแมนดารินที่เล่นในน้ำ ลวดลายที่พบบ่อยมาก มีการไร้ฝีมือเย็บปักถักร้อย เห็นได้ชัดว่าการทำงานของใครบางคน ที่เพิ่งย้ายมาเรียนเย็บปักถักร้อย เย่อิง du คิดว่า เขาใช้ซองดี และไม่ได้กำหนดให้พิจารณามาก ในกรณีใด ๆ ก็เก่า และของ Duke เรสซิเดนซ์มีมากมาย เพื่อเธอให้ มหาดเล็กโยนมันทิ้งแต่ภายหลังวันนั้น หลังจาก Wei Kun กลับมาหาซองที่หายไป แทนที่จะได้รับโกรธ สีผิวของเขาเปิดมณโฑหน้าขาว ลักษณะของเขาเลวกว่า ถ้าพระองค์มีจริงอากาศโกรธ เขาถามว่า คนรับใช้มีทิ้งซอง และเมื่อ maidservant ที่ตอบไว้ในศาลหลัง เขาไม่เดือดร้อนกับเธอต่อไป และวิ่งไปศาลด้านการค้นหาจึงหมดหวัง และ บ้า กับว่าซองที่ เลือดของเขา โดยที่ซอง เขาจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่หลังจากนั้น เย่อิงดูก็รู้มันเป็นเมียวจือเจียง ใครให้เขาสิ่งที่ ในเวลานั้น เมียวจือเจียงครรภ์ และอาจเพียงร้อยนิด ๆ แต่ละวัน เหมือนว่าเธอได้เสร็จสิ้นการซอง เด็กที่เคยเกิดขึ้น ที่เป็นที่สุดท้ายและเฉพาะสิ่งเธอจะให้คุน Wei ก่อนเธอซ้าย ไม่น่าแปลกใจที่มันเป็นสมบัติของเขานั่นคือครั้งแรกม่าย Du ชัดเจนตระหนักถึงสำคัญเจียงเมียวจือใจเว่ย Kun

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถุงเครื่องหอมถูกปักด้วยเป็ดเล่นน้ำเป็นรูปแบบทั่วไปมาก ด้วยฝีมือการเย็บปักถักร้อย , เห็นได้ชัดว่าเป็นงานของคน ที่เพิ่งเริ่มเรียนเย็บปักถักร้อย ดู yueying คิดว่าเขาใช้ถุงไม่ดี และไม่ได้เอามาพิจารณามาก ในกรณีใด ๆ มันก็เก่า และที่ประทับของดยุคมีคนที่ดีกว่า เธอจึงให้ผู้รับใช้ โยนมันทิ้งแต่หลังจากวันนั้น หลังจากเว่ยคุงกลับมาหาซองไปแล้ว แทนที่จะโกรธ สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นซีดไปหมด ลักษณะของเขาเป็น เลว กว่า ถ้าเขาจะโกรธ . เขาถามว่าลูกจ้างได้ทิ้งถุงเครื่องหอม และเมื่อหญิงรับใช้ตอบที่ศาลหลังเขาไม่ได้ไปยุ่งกับเธอต่อไป และรีบวิ่งไปที่สนามหลังค้นหาหมดหวัง และบ้า อย่างถ้าถุงนั้นคือเลือดของเขา ไม่มีถุงนั้น เขาคงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้หลังจากนั้น ดู yueying มารู้ว่ามันเจียง miaolan ใครจะให้เขานั้น ตอนนั้น เจียง miaolan ท้องมาได้แต่เย็บปักถักร้อยนิด ๆหน่อย ๆในแต่ละวัน เหมือนที่เธอทำถุงหอม , เด็กเกิด นั่นเป็นครั้งสุดท้ายและสิ่งเดียวที่เธอให้ Wei คุง ก่อนที่เธอจะจากไป ไม่สงสัยเลยว่ามันเป็นสมบัติของเขานั่นเป็นครั้งแรกของมาดาม ดู ชัดเจน ตระหนักถึงความสำคัญในเจียง miaolan หัวใจ Wei คุง