At the close of the services, the p

At the close of the services, the people hurried out with
indecorous confusion, eager to communicate their pent-up amazement,
and conscious of lighter spirits the moment they lost sight of the
black veil. Some gathered in little circles, huddled closely together,
with their mouths all whispering in the centre; some went homeward
alone, wrapt in silent meditation; some talked loudly, and profaned
the Sabbath day with ostentatious laughter. A few shook their
sagacious heads, intimating that they could penetrate the mystery;
while one or two affirmed that there was no mystery at all, but only
that Mr. Hooper's eyes were so weakened by the midnight lamp, as to
require a shade. After a brief interval, forth came good Mr. Hooper
also, in the rear of his flock. Turning his veiled face from one group
to another, he paid due reverence to the hoary heads, saluted the
middle aged with kind dignity as their friend and spiritual guide,
greeted the young with mingled authority and love, and laid his
hands on the little children's heads to bless them. Such was always
his custom on the Sabbath day. Strange and bewildered looks repaid him
for his courtesy. None, as on former occasions, aspired to the honor
of walking by their pastor's side. Old Squire Saunders, doubtless by
an accidental lapse of memory, neglected to invite Mr. Hooper to his
table, where the good clergyman had been wont to bless the food,
almost every Sunday since his settlement. He returned, therefore, to
the parsonage, and, at the moment of closing the door, was observed to
look back upon the people, all of whom had their eyes fixed upon the
minister. A sad smile gleamed faintly from beneath the black veil, and
flickered about his mouth, glimmering as he disappeared.
"How strange," said a lady, "that a simple black veil, such as
any woman might wear on her bonnet, should become such a terrible
thing on Mr. Hooper's face!"
"Something must surely be amiss with Mr. Hooper's intellects,"
observed her husband, the physician of the village. "But the strangest
part of the affair is the effect of this vagary, even on a
sober-minded man like myself. The black veil, though it covers only
our pastor's face, throws its influence over his whole person, and
makes him ghostlike from head to foot. Do you not feel it so?"
"Truly do I," replied the lady; "and I would not be alone with
him for the world. I wonder he is not afraid to be alone with
himself!"
"Men sometimes are so," said her husband

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

At the close of the services, the people hurried out withindecorous confusion, eager to communicate their pent-up amazement,and conscious of lighter spirits the moment they lost sight of theblack veil. Some gathered in little circles, huddled closely together,with their mouths all whispering in the centre; some went homewardalone, wrapt in silent meditation; some talked loudly, and profanedthe Sabbath day with ostentatious laughter. A few shook theirsagacious heads, intimating that they could penetrate the mystery;while one or two affirmed that there was no mystery at all, but onlythat Mr. Hooper's eyes were so weakened by the midnight lamp, as torequire a shade. After a brief interval, forth came good Mr. Hooperalso, in the rear of his flock. Turning his veiled face from one groupto another, he paid due reverence to the hoary heads, saluted themiddle aged with kind dignity as their friend and spiritual guide,greeted the young with mingled authority and love, and laid hishands on the little children's heads to bless them. Such was alwayshis custom on the Sabbath day. Strange and bewildered looks repaid himfor his courtesy. None, as on former occasions, aspired to the honorof walking by their pastor's side. Old Squire Saunders, doubtless byan accidental lapse of memory, neglected to invite Mr. Hooper to histable, where the good clergyman had been wont to bless the food,almost every Sunday since his settlement. He returned, therefore, toกุฏิพระบรองเต้ และ ในขณะปิดประตู ถูกสังเกตไปกลับมองคน ทุกคนมีตาคงตามรัฐมนตรีว่าการ ยิ้มเศร้า gleamed รำไร from beneath ผิวดำ และflickered เกี่ยวกับปาก glimmering หายไป"วิธีที่แปลก กล่าวว่า ผู้หญิง "ที่ดำง่ายปกคลุม เช่นหญิงใด ๆ อาจสวมบนบาสเตียบอนเนต์เธอ ควรเป็น เช่นความน่ากลัวสิ่งที่คุณรับหน้า""บางสิ่งบางอย่างก็ต้องว่าเป็นการไม่ มีนายรับดแต่สังเกตสามี แพทย์ของหมู่บ้าน "แต่แปลกประหลาดส่วนหนึ่งของความเป็นผลของ vagary นี้ แม้ในการคนที่นี่ดีอย่างตัวเอง ผิวสีดำ แม้ว่าจะครอบคลุมเฉพาะศิษยาภิบาลของเราหน้า พ่นอิทธิพลของคนของเขาทั้งหมด และทำให้เขา ghostlike ตั้งแต่หัวถึงเท้า คุณไม่รู้สึกมันเพื่อ""แท้จริงสิ่งที่ทำ," ตอบผู้หญิง "และฉันจะไม่เป็นคนเดียวกับเขาว่าโลก ฉันสงสัยว่า เขาไม่กลัวที่จะอยู่คนเดียวด้วยตัวเอง""คนบางอย่าง กล่าวว่า สามีของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ใกล้ชิดของการบริการที่ผู้คนรีบออกมาพร้อมกับความสับสนกาลเทศะกระตือรือร้นที่จะสื่อสารความประหลาดใจถูกกักของพวกเขาและจิตสำนึกของวิญญาณเบาขณะที่พวกเขาหายไปจากสายตาของผ้าคลุมหน้าสีดำ บางคนมารวมตัวกันในวงการเล็ก ๆ น้อย ๆ huddled อย่างใกล้ชิดร่วมกันด้วยปากของพวกเขากระซิบในศูนย์; บางคนก็ไปกลับบ้านคนเดียว wrapt ในการทำสมาธิเงียบ; บางคนพูดคุยกันเสียงดังและลบหลู่วันสะบาโตโอ้อวดด้วยเสียงหัวเราะ ไม่กี่ของพวกเขาส่ายหัวไหวพริบ, intimating ว่าพวกเขาสามารถเจาะลึกลับ; ขณะที่หนึ่งหรือสองยืนยันว่ามีความลึกลับที่ไม่ทั้งหมด แต่เพียงว่านายฮูเปอร์ตาถูกลดลงได้โดยโคมไฟเที่ยงคืนเป็นไปจำเป็นต้องมีสี หลังจากช่วงเวลาสั้น ๆ ออกมาดีนายฮูเปอร์ยังอยู่ในด้านหลังของฝูงแกะของเขา เปิดใบหน้าสวมหน้ากากของเขาจากกลุ่มหนึ่งไปยังอีกที่เขาจ่ายเคารพเนื่องจากการที่หัวผมหงอก, เคารพวัยกลางคนมีศักดิ์ศรีชนิดเป็นเพื่อนและให้คำแนะนำทางจิตวิญญาณของพวกเขาได้รับการต้อนรับหนุ่มสาวที่มีอำนาจผสมและความรักและวางเขามือเด็กน้อยหัวที่จะอวยพรให้พวกเขา ดังกล่าวก็มักจะกำหนดเองของเขาในวันสะบาโต รูปลักษณ์ที่แปลกและสับสนชำระคืนเขาสำหรับความอนุเคราะห์ของเขา ไม่มีเป็นครั้งอดีตแรงบันดาลใจให้เกียรติในการเดินเคียงข้างพระของพวกเขา เก่านายแซนเดออย่างไม่ต้องสงสัยโดยพ้นจากอุบัติเหตุของหน่วยความจำที่ถูกทอดทิ้งที่จะเชิญนายฮูเปอร์ของเขาตารางที่นักบวชที่ดีได้รับการเคยชินที่จะอวยพรอาหารเกือบทุกวันอาทิตย์ตั้งแต่การตั้งถิ่นฐานของเขา เขากลับมาดังนั้นเพื่อกุฏิและในช่วงเวลาของการปิดประตูที่ถูกตั้งข้อสังเกตที่จะมองย้อนกลับไปเมื่อคนทุกคนที่มีสายตาของพวกเขาคงอยู่กับรัฐมนตรีว่าการกระทรวง รอยยิ้มเศร้า gleamed แผ่วเบาจากใต้ผ้าคลุมหน้าสีดำและflickered เกี่ยวกับปากของเขาส่องแสงริบหรี่ขณะที่เขาหายไป. "วิธีการที่แปลกประหลาดกล่าวว่า" ผู้หญิง "ที่ผ้าคลุมสีดำที่เรียบง่ายเช่นสาวๆ อาจจะสวมใส่บนฝากระโปรงของเธอควรจะเป็น ดังกล่าวเป็นที่น่ากลัวสิ่งที่นายใบหน้าฮูเปอร์"" อะไรบางอย่างแน่นอนจะต้องเหมาะสมกับภูมิปัญญานายฮูเปอร์ "สังเกตเห็นสามีของเธอแพทย์ของหมู่บ้าน "แต่ที่แปลกประหลาดเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องนี้คือผลของความไม่แน่นอนนี้แม้ในคนที่มีสติมีใจเหมือนตัวเอง. ม่านสีดำแม้ว่ามันจะครอบคลุมเฉพาะใบหน้าหลวงพ่อของเราพ่นอิทธิพลของตนเหนือคนทั้งของเขาและทำให้เขาghostlike จาก . หัวถึงเท้าคุณไม่รู้สึกว่ามันดังนั้น "?" จริงฉัน "ตอบผู้หญิง; "และฉันจะไม่เป็นคนเดียวกับเขาสำหรับโลก. ผมสงสัยว่าเขาไม่กลัวที่จะเป็นคนเดียวกับตัวเอง!" "ผู้ชายบางครั้งดังนั้น" สามีของเธอกล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ปิดบริการประชาชนรีบออกมาด้วย
indecorous สับสน อยากสื่อสารของพวกเขาติดอยู่กับความประหลาดใจ
และมีสติของวิญญาณ , เบาในขณะที่พวกเขาสูญเสียสายตาของ
ผ้าคลุมหน้าสีดำ ที่รวบรวมในวงกลมเบียดเสียดกันอย่างใกล้ชิดกัน
ด้วยปากกระซิบทั้งหมดในศูนย์ บางก็กลับไปบ้าน
คนเดียว , กริยาช่องที่ 2 ของ wrap เพื่อนั่งสมาธิ บางพูดเสียงดัง และลบหลู่
วันสะบาโตกับโอ้อวด เสียงหัวเราะ ไม่กี่สั่นศีรษะอย่างฉลาดของพวกเขา
, ล้อมรอบด้วยที่พวกเขาสามารถเจาะความลึกลับ ;
ในขณะที่หนึ่งหรือสองยืนยันว่าไม่มีความลึกลับที่ทั้งหมด แต่เพียง
ที่คุณเปอร์ตาให้บอด โดยเที่ยงคืนโคมไฟเป็น

ต้องการร่มเงา หลังจากช่วงเวลาสั้นๆที่ 4 มาที่ดีคุณเปอร์
นอกจากนี้ในด้านหลังของฝูงแกะของเขาเปิดหน้ากากใบหน้าของเขาจากหนึ่งในกลุ่ม
อื่นเขาจ่ายเนื่องจากความเคารพนับถือต่อศีรษะที่มีผมหงอกคำนับ
, วัยกลางคนด้วยศักดิ์ศรีในฐานะเพื่อนของพวกเขาและคู่มือจิตวิญญาณ
ทักทายหนุ่มกับผสานอำนาจและความรัก และวางมือ
บนหัวของเด็กน้อยที่จะอวยพรพวกเขา เช่นมีเสมอ
เองของเขาในวันสะบาโต แปลกและสับสนจะตอบแทนเขา
สำหรับมารยาทของเขา ไม่มีเมื่อครั้งอดีต หวังให้เกียรติ
เดินตามบาทหลวงข้างได้ ซอร์นเดอร์สเด็กรับใช้เก่าอย่างไม่ต้องสงสัย โดยเป็นการบังเอิญ
หน่วยความจำไม่ได้เชิญ มิสเตอร์ฮูเปอร์ไปที่โต๊ะของเขา
ที่นักบวชที่ดีที่เคยอวยพรอาหารเกือบทุกอาทิตย์
ตั้งแต่นิคมของเขา เขากลับมา ดังนั้นเพื่อ
กุฏิและในช่วงเวลาของการปิดประตูพบ

,มองย้อนกลับไปเมื่อคนทั้งหมดของบุคคลที่มีสายตาของพวกเขาได้รับการแก้ไขบน
รัฐมนตรี รอยยิ้มเศร้าแสงสว่างจางๆ จากใต้ผ้าคลุมดำและ
flickered กับปากของเขา วามที่เขาหายไป . .
" แปลก " ผู้หญิง " ที่ม่านดำง่าย เช่น
ผู้หญิงจะสวมหมวกของเธอควรเป็นเช่นสิ่งที่น่ากลัวบนใบหน้าของนายฮูเปอร์
! "
" บางอย่างคงไม่ถูกต้องกับคุณเปอร์ของปัญญา "
) สามีของเธอ หมอของหมู่บ้าน " แต่ส่วนที่แปลก
ของเรื่องคือ ผลกระทบของความแปรปรวนนี้ แม้แต่บน
สติสัมปชัญญะเหมือนพวกตัวเอง ผ้าคลุมหน้าสีดำ แต่มันครอบคลุมเฉพาะ
บาทหลวงของเราหน้าพ่นอิทธิพลเหนือบุคคลทั้งหมดของเขา และทำให้เขา ghostlike
ตั้งแต่หัวจรดเท้า คุณไม่รู้สึกเหรอ ? "
" อย่างแท้จริงฉัน " ตอบ สุภาพสตรี" และฉันก็ไม่ได้อยู่คนเดียว
เขาสำหรับโลก ฉันสงสัยว่าเขาไม่กลัวที่จะอยู่คนเดียวกับ
เอง ! "
" ผู้ชายบางครั้งก็กล่าวว่า " สามีของเธอ