Cities have become laboratories for

Cities have become laboratories for such
‘reinvention’ concepts, something which has
helped portray this level of government as more
dynamic and hence less easy to control by institutions
higher up in the system. Furthermore,
reform stratgies and methods developed at the
local level have later been adopted by state and
federal institutions, something which begs the
question of whether we can still, de facto, speak
of an institutional hieararcy. Thus, administrative
reform has had a clearly noticeable effect
on intergovernmental relationships in the US.
In institutional terms, France represents almost
the opposite end of the spectrum to Germany and
the US. France has, for a long time, been the epitome
of a strong, centralised state with extensive
governance capacity. The decentralisation reforms
that were implemented during the 1980s
changed this pattern to some extent. Even so,
France remains one of the more centralised European
states. But even here, as Hélène Reigner
shows, the previous ‘command and control’ nature
of intergovernmental relations has been
accompanied by negotiated exchanges between
different tiers of government. The central state
is today less dirigiste and allows for more autonomy
at the local level. Also, as is the case in
the US, local authorities in France have become
increasingly important centres of innovation in
public sector reform – something which affects
central–local relationships. Reigner’s article uses
the Ministry of Equipement as a case study to
investigate the new forms of intergovernmental
relationships and outlines a model of what she
calls ‘co-administration’. She reminds us that the
state remains a key player in the French administrative
system but it is less hegemonic today
compared with a couple of decades ago.
Andrew Jordan’s article, finally, looks at multilevel
governance in the European Union. Much
of the early work on multi-level governance was
focused on the relationship between EU institutions,
national and subnational governments.
Jordan asks whether multi-level governance is
as common in the EU context as is often argued
or if it would make more sense to speak of multilevel
government. While there does not
necessarily have to be a contradiction between
the two perspectives – the role of government in
governance is a key issue in governance research
(Pierre and Peters, 2000) – it is important to
remember that governments remain significant
actors in the EU context. Jordan suggests that
the development towards multi-level governance
probably varies between policy sectors; there
exist major differences, for instance, between
environmental policy and economic policy in
these respects.
A common pattern in all these country reports
is that changes in intergovernmental relationships
or developments towards negotiated forms of
institutional exchange that sidestep the hierarchical
model of intergovernmental relationships
are primarily the result of incremental changes
in institutional behaviour that are rarely accompanied
by changes in the legal and institutional
structures governing these institutions. To some
extent, multi-level governance seems to emerge
as the combined result of decentralisation, the
‘hollowing out’ of the state, a shift from an interventionist
towards an ‘enabling state’,
budgetary cutbacks and a growing degree of institutional
self-assertion and professionalism at
the subnational level. These developments are
obviously long-term and incremental in nature.
Hence, we should not expect to see any major
constitutional reform acknowledging these new
intergovernmental relationships for some time
yet. The articles in this issues on these developments
suggest, however, that we need to rethink
much of our historical understanding of the relationship
between the state and regional and
local authorities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมืองได้กลายเป็นห้องปฏิบัติการสำหรับเช่น
'การคิดค้นสิ่งใหม่' แนวคิดบางสิ่งบางอย่างที่ได้
ช่วยวาดภาพระดับของรัฐบาลนี้เป็นมากขึ้น
แบบไดนามิกและด้วยเหตุนี้ไม่ง่ายที่จะควบคุมโดยสถาบัน
สูงขึ้นในระบบ นอกจาก
stratgies การปฏิรูปและการพัฒนาวิธีการที่
ระดับท้องถิ่นได้รับภายหลังการรับรองโดยรัฐและ
สถาบันการศึกษาของรัฐบาลกลาง, สิ่งที่ขอร้อง
คำถามที่ว่าเรายังคงสามารถพฤตินัยพูด
ของ hieararcy สถาบัน ดังนั้นการบริหาร
การปฏิรูปมีผลกระทบที่เห็นได้ชัดอย่างชัดเจน
กับความสัมพันธ์ระหว่างรัฐบาลในสหรัฐอเมริกา.
ในแง่สถาบัน, ฝรั่งเศสแสดงถึงเกือบ
ปลายตรงข้ามของสเปกตรัมเยอรมนีและ
สหรัฐอเมริกา ฝรั่งเศสได้เป็นเวลานานได้รับสิ่งที่ดีเลิศ
ของการที่แข็งแกร่งของรัฐรวมศูนย์กับกว้างขวาง
จุกำกับดูแล การปฏิรูปการกระจายอำนาจ
ที่ถูกนำมาใช้ในช่วงปี 1980
มีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบนี้ได้ในระดับหนึ่ง ดังนั้นแม้
ฝรั่งเศสยังคงเป็นหนึ่งในยุโรปรวมศูนย์มากขึ้น
รัฐ แต่ถึงแม้ที่นี่เป็นHélène Reigner
แสดงให้เห็นก่อนหน้านี้ 'คำสั่งและการควบคุมธรรมชาติ
ของความสัมพันธ์ระหว่างรัฐบาลได้รับการ
พร้อมกับการแลกเปลี่ยนการเจรจาต่อรองระหว่าง
ชั้นต่าง ๆ ของรัฐบาล รัฐส่วนกลาง
คือวันนี้น้อย dirigiste และช่วยให้ความเป็นอิสระมากขึ้น
ในระดับท้องถิ่น นอกจากนี้ในฐานะเป็นกรณีใน
สหรัฐเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นในประเทศฝรั่งเศสได้กลายเป็น
ศูนย์ความสำคัญมากขึ้นของนวัตกรรมใน
การปฏิรูปภาครัฐ - บางสิ่งบางอย่างที่มีผลต่อ
ความสัมพันธ์ของกลางท้องถิ่น บทความ Reigner ของใช้
กระทรวง Equipement เป็นกรณีศึกษาในการ
ตรวจสอบรูปแบบใหม่ของรัฐบาล
ความสัมพันธ์และแสดงรูปแบบของสิ่งที่เธอ
เรียก 'ร่วมบริหาร' เธอเตือนเราว่า
รัฐยังคงเป็นผู้เล่นสำคัญในการบริหารฝรั่งเศส
ระบบ แต่มันเป็น hegemonic น้อยวันนี้
เมื่อเทียบกับคู่ของทศวรรษที่ผ่านมา.
แอนดรูบทความของจอร์แดนในที่สุดมีลักษณะที่หลายระดับ
การกำกับดูแลในสหภาพยุโรป มาก
ของการทำงานในช่วงต้นของการกำกับดูแลหลายระดับได้รับการ
มุ่งเน้นไปที่ความสัมพันธ์ระหว่างสถาบันสหภาพยุโรป
รัฐบาลแห่งชาติและดินแดนภายใต้.
จอร์แดนถามว่าการกำกับดูแลหลายระดับคือ
เป็นเรื่องธรรมดาในบริบทของสหภาพยุโรปที่เป็นมักจะเป็นที่ถกเถียงกัน
หรือถ้ามันจะทำให้ความรู้สึกมากขึ้นเพื่อ พูดของหลาย
รัฐบาล ในขณะที่มีไม่
จำเป็นต้องเป็นความขัดแย้งระหว่าง
สองมุมมอง - บทบาทของรัฐบาลใน
การกำกับดูแลเป็นปัญหาสำคัญในการกำกับดูแลการวิจัย
(ปีแยร์และปีเตอร์ส, 2000) - มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะ
จำได้ว่ารัฐบาลยังคงอยู่อย่างมีนัยสำคัญ
นักแสดงในบริบทของสหภาพยุโรป . จอร์แดนแสดงให้เห็นว่า
การพัฒนาไปสู่การกำกับดูแลหลายระดับ
อาจจะแตกต่างกันไประหว่างภาคนโยบาย มี
อยู่แตกต่างที่สำคัญเช่นระหว่าง
นโยบายด้านสิ่งแวดล้อมและนโยบายเศรษฐกิจใน
ประการเหล่านี้.
รูปแบบทั่วไปในทุกประเทศเหล่านี้รายงาน
เป็นว่าการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ระหว่างรัฐบาล
หรือการพัฒนาไปสู่รูปแบบของการเจรจาต่อรอง
แลกเปลี่ยนสถาบันที่หลีกเลี่ยงลำดับชั้น
รูปแบบของความสัมพันธ์ระหว่างรัฐบาล
เป็นหลัก ผลมาจากการเปลี่ยนแปลงที่เพิ่มขึ้น
ในพฤติกรรมของสถาบันที่จะมาพร้อมกับไม่ค่อย
จากการเปลี่ยนแปลงในกฎหมายและสถาบัน
โครงสร้างการกำกับดูแลสถาบันเหล่านี้ บางส่วน
ขอบเขตการกำกับดูแลหลายระดับดูเหมือนว่าจะออกมา
เป็นผลรวมของการกระจายอำนาจ,
'hollowing ออกของรัฐเปลี่ยนจากแทรกแซง
ต่อ 'การเปิดใช้งานของรัฐ,
การตัดทอนงบประมาณและระดับที่เพิ่มขึ้นของสถาบัน
การยืนยันตัวเอง และเป็นมืออาชีพที่
ระดับดินแดนภายใต้ การพัฒนาเหล่านี้จะ
เห็นได้ชัดในระยะยาวและเพิ่มขึ้นในธรรมชาติ.
ดังนั้นเราไม่ควรคาดหวังที่จะเห็นใด ๆ ที่สำคัญ
การปฏิรูปรัฐธรรมนูญใหม่เหล่านี้ยอมรับ
ความสัมพันธ์ระหว่างรัฐบาลบางครั้ง
ยัง บทความในประเด็นนี้ในการพัฒนาเหล่านี้
ชี้ให้เห็นว่าการที่เราต้องคิดใหม่
มากของความเข้าใจประวัติศาสตร์ของเราของความสัมพันธ์
ระหว่างรัฐและในระดับภูมิภาคและ
หน่วยงานท้องถิ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมืองที่ได้กลายเป็นห้องปฏิบัติการสำหรับแนวคิดดังกล่าว
'reinvention ' สิ่งที่มี
ช่วยวาดภาพระดับของรัฐบาลชุดนี้เป็นแบบไดนามิกมากขึ้น
จึงน้อย ง่ายต่อการควบคุม โดยสถาบัน
ที่สูงขึ้นในระบบ นอกจากนี้ การปฏิรูปและวิธีการพัฒนาที่ stratgies

ระดับท้องถิ่นได้ในภายหลังถูกประกาศใช้โดยรัฐและรัฐบาลกลางสถาบันไหนดี

บางอย่างถามว่าเราสามารถยังคง พฤตินัย พูด
ของ hieararcy สถาบัน ดังนั้น การปฏิรูปการบริหาร
ได้สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนบนความสัมพันธ์ระหว่างผล

ในเรา ในแง่ของสถาบันฝรั่งเศสหมายถึงเกือบ
ปลายตรงข้ามของสเปกตรัมไปเยอรมนีและ
US ฝรั่งเศสได้ สำหรับเวลานาน ตัวอย่าง
ของรัฐส่วนกลางกว้างขวาง
แข็งแรงความจุภิบาล การปฏิรูป Decentralisation
ที่ถูกนำมาใช้ในช่วงปี 1980
เปลี่ยนรูปแบบนี้บ้าง ดังนั้นแม้
ฝรั่งเศสยังคงเป็นหนึ่งของส่วนกลางอีกยุโรป
สหรัฐอเมริกา แต่ที่นี่ เป็น H é l è ne reigner
แสดงคำสั่งก่อนหน้า และควบคุมธรรมชาติ ' ของความสัมพันธ์ถูก

รัฐบาลพร้อมเจรจาแลกเปลี่ยนระหว่าง
ชั้นต่างๆของรัฐบาล
รัฐกลางวันนี้ dirigiste น้อยลงและช่วยให้มากขึ้นด้วยตนเอง
ในระดับท้องถิ่น ยังเป็นกรณี
เรา เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นในฝรั่งเศสได้กลายเป็นศูนย์กลางที่สำคัญของนวัตกรรมมากขึ้น

ภาคประชาชน ปฏิรูป–บางอย่างซึ่งมีผลต่อ
กลาง–ความสัมพันธ์ท้องถิ่น บทความ reigner ใช้
กระทรวงอุปกรณ์เป็นกรณีศึกษา

ศึกษารูปแบบใหม่ของความสัมพันธ์ระหว่าง
และสรุปรูปแบบของสิ่งที่เธอ
การบริหาร ' Co เรียก ' เธอเตือนเราว่า
รัฐยังคงผู้เล่นหลักในระบบการบริหาร
ฝรั่งเศสแต่เป็นเจ้าน้อยวันนี้
เมื่อเทียบกับสองสามทศวรรษที่ผ่านมา .
แอนดรูว์จอร์แดนบทความสุดท้ายดูหลาย
ธรรมาภิบาลในสหภาพยุโรป มาก
ของงานแรกในการปกครองหลายระดับคือ
เน้นความสัมพันธ์ระหว่างสหภาพยุโรปและสถาบันแห่งชาติ

จอร์แดน subnational รัฐบาล ถามว่าปกครองหลายระดับคือ
เป็นทั่วไปในสหภาพยุโรปบริบทเป็นทะเลาะกันบ่อยๆ
หรือถ้ามันจะทำให้รู้สึกมากขึ้นเพื่อพูด
หลายรัฐบาล ในขณะที่มีไม่ได้
จําเป็นต้องมีความขัดแย้งระหว่าง
สองมุมมองและบทบาทของรัฐบาลในการปกครอง เป็นปัญหาสำคัญใน

วิจัยธรรมาภิบาล ( Pierre และ Peters , 2000 ) และมันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องจำว่ารัฐบาลยังคงเป็นนักแสดงที่สำคัญ

ในสหภาพยุโรปบริบท จอร์แดน ชี้ให้เห็นว่า การพัฒนาสู่ระดับธรรมาภิบาล

อาจจะแตกต่างกันระหว่างนโยบายภาค มี
มีอยู่ความแตกต่างหลักระหว่าง
ตัวอย่างนโยบายด้านสิ่งแวดล้อม และนโยบายเศรษฐกิจ ในการเคารพเหล่านี้
.
รูปแบบทั่วไปในทั้งหมดนี้คือการเปลี่ยนแปลงในประเทศรายงาน

หรือความสัมพันธ์ระหว่างการพัฒนาไปสู่การเจรจารูปแบบ
ตราสถาบันที่ไม่มีลำดับชั้นของความสัมพันธ์ระหว่าง

เป็นหลักผลจากการเปลี่ยนแปลงที่เพิ่มขึ้นในสถาบันพฤติกรรม

ที่ไม่ค่อยพร้อมโดยการเปลี่ยนแปลงในกฎหมายและสถาบัน
โครงสร้างการปกครองสถาบันเหล่านี้ เพื่อบางขอบเขตการปกครองระดับ
,
ดูเหมือนจะเป็นผลรวมของ Decentralisation ,
'hollowing ออก ' ของรัฐ , การเปลี่ยนแปลงจาก interventionist
ต่อรัฐ ' เปิด '
ตัดงบประมาณและระดับของการเติบโตด้วยตนเองและเป็นมืออาชีพที่สถาบัน

ระดับ subnational .การพัฒนาเหล่านี้จะเห็นได้ชัดในระยะยาวและเพิ่ม

ในธรรมชาติ ดังนั้น เราไม่ควรคาดหวังที่จะเห็นการปฏิรูปรัฐธรรมนูญ ยอมรับความสัมพันธ์ระหว่างหลัก


ใหม่แบบนี้เลย บทความในประเด็นเหล่านี้การพัฒนา
แนะนำ อย่างไรก็ตาม เราต้องคิดใหม่
มากของประวัติศาสตร์ของเราความเข้าใจของความสัมพันธ์ระหว่างรัฐและระดับภูมิภาคและ

หน่วยงานท้องถิ่น