- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Ferdinand II of Tuscany made the fi
Ferdinand II of Tuscany made the first sealed thermometer using wine spirit in 1641. This was the first device that we would recognise as a thermometer and was a major advance: a liquid sensor sealed against atmospheric pressure variations and evaporation, and degrees of temperature permanently marked on the stem. Subsequent developments of thermometers focused on improved methods of manufacture, especially on the choice of thermometric fluid and glass, and the method of fixing the scale.
By the early eighteenth century most liquid-in-glass thermometers were stable and had a reproducible scale. Typically the scales were marked using the temperatures of fixed points, such as melting snow, body temperature and boiling water (see Figure 1.3). The scale was then divided into a convenient number of steps or degrees. These scales are clearly ordinal scales with fixed points, and with the temperatures in between determined by interpolation using the expansion of the thermometric fluid, usually mercury. The familiar scales of Fahrenheit and Celsius are good examples of these types of scales. Elegant experiments involving the mixing of known volumes of hot and cold mercury, or hot and cold wine spirit, enabled experimenters to establish that mercury is a more linear thermometric fluid than spirit, but that both are non-linear to some extent.
In the late eighteenth century Gay-Lussac and Charles, building on the ingenious work of Amontons 100 years earlier, were both able to demonstrate that the thermal expansion coefficients of different gases were almost identical. Although Amontons had suggested that the linear expansion of gases with temperature implied that only one fixed point was required to calibrate a thermometer (i.e. to establish a metric scale), and a number of experiments determined values for absolute zero (−273.15 ° C), the sugges- tion was not adopted. Chappuis, working at the BIPM, refined gas thermometry further. He had been charged with the responsibility of calibrating a set of mercury-in-glass thermometers by gas thermometry. During a series of remarkable studies comparing temperatures determined using different gases he showed that the gas thermometer did in fact have a small gas species dependence, and that a scale based on hydrogen, although not ideal, was probably accurate to better than 0.01 °C. In 1889 the Confe´rence Ge´ne´rale des Poids et Mesures (CGPM), at its first meeting, adopted the first official temperature scale, the ‘normal hydrogen’ scale. Because of the known dependence of the scale on the non-ideal properties of hydrogen the initial filling pressure of the ther- mometer was also specified. This scale was still not a metric scale; instead the scale was defined by fixing the interval between the ice point and steam point to be 100 ° C. The scale was an ordinal approximation to an interval scale based on two fixed points and an almost linear interpolating instrument.
The first proposals to use the variation of electrical resistance to measure temperature came from Davy in 1821 and later Siemens in 1861. However, it took the elaborate experiments and refinements in the construction of platinum resistance thermometers by Callendar to get the resistance thermometer accepted. By comparing the platinum resistance thermometer with the gas thermometer, Callendar and others were able to show that platinum has a parabolic or quadratic characteristic. In 1899 Callendar proposed a temperature scale that would be more practical than the ‘normal hydrogen’ scale, based on three fixed points: the ice point, the steam point and the melting point of sulphur. The scale was defined by fixing the interval between the ice point and steam point to be 100 ° C, with the sulphur point defined to be 444.5 °C as determined by a gas thermometer calibrated at the other two points. Callendar’s proposal, again an ordinal
By the early eighteenth century most liquid-in-glass thermometers were stable and had a reproducible scale. Typically the scales were marked using the temperatures of fixed points, such as melting snow, body temperature and boiling water (see Figure 1.3). The scale was then divided into a convenient number of steps or degrees. These scales are clearly ordinal scales with fixed points, and with the temperatures in between determined by interpolation using the expansion of the thermometric fluid, usually mercury. The familiar scales of Fahrenheit and Celsius are good examples of these types of scales. Elegant experiments involving the mixing of known volumes of hot and cold mercury, or hot and cold wine spirit, enabled experimenters to establish that mercury is a more linear thermometric fluid than spirit, but that both are non-linear to some extent.
In the late eighteenth century Gay-Lussac and Charles, building on the ingenious work of Amontons 100 years earlier, were both able to demonstrate that the thermal expansion coefficients of different gases were almost identical. Although Amontons had suggested that the linear expansion of gases with temperature implied that only one fixed point was required to calibrate a thermometer (i.e. to establish a metric scale), and a number of experiments determined values for absolute zero (−273.15 ° C), the sugges- tion was not adopted. Chappuis, working at the BIPM, refined gas thermometry further. He had been charged with the responsibility of calibrating a set of mercury-in-glass thermometers by gas thermometry. During a series of remarkable studies comparing temperatures determined using different gases he showed that the gas thermometer did in fact have a small gas species dependence, and that a scale based on hydrogen, although not ideal, was probably accurate to better than 0.01 °C. In 1889 the Confe´rence Ge´ne´rale des Poids et Mesures (CGPM), at its first meeting, adopted the first official temperature scale, the ‘normal hydrogen’ scale. Because of the known dependence of the scale on the non-ideal properties of hydrogen the initial filling pressure of the ther- mometer was also specified. This scale was still not a metric scale; instead the scale was defined by fixing the interval between the ice point and steam point to be 100 ° C. The scale was an ordinal approximation to an interval scale based on two fixed points and an almost linear interpolating instrument.
The first proposals to use the variation of electrical resistance to measure temperature came from Davy in 1821 and later Siemens in 1861. However, it took the elaborate experiments and refinements in the construction of platinum resistance thermometers by Callendar to get the resistance thermometer accepted. By comparing the platinum resistance thermometer with the gas thermometer, Callendar and others were able to show that platinum has a parabolic or quadratic characteristic. In 1899 Callendar proposed a temperature scale that would be more practical than the ‘normal hydrogen’ scale, based on three fixed points: the ice point, the steam point and the melting point of sulphur. The scale was defined by fixing the interval between the ice point and steam point to be 100 ° C, with the sulphur point defined to be 444.5 °C as determined by a gas thermometer calibrated at the other two points. Callendar’s proposal, again an ordinal
0/5000
Ferdinand II of Tuscany made the first sealed thermometer using wine spirit in 1641. This was the first device that we would recognise as a thermometer and was a major advance: a liquid sensor sealed against atmospheric pressure variations and evaporation, and degrees of temperature permanently marked on the stem. Subsequent developments of thermometers focused on improved methods of manufacture, especially on the choice of thermometric fluid and glass, and the method of fixing the scale.
By the early eighteenth century most liquid-in-glass thermometers were stable and had a reproducible scale. Typically the scales were marked using the temperatures of fixed points, such as melting snow, body temperature and boiling water (see Figure 1.3). The scale was then divided into a convenient number of steps or degrees. These scales are clearly ordinal scales with fixed points, and with the temperatures in between determined by interpolation using the expansion of the thermometric fluid, usually mercury. The familiar scales of Fahrenheit and Celsius are good examples of these types of scales. Elegant experiments involving the mixing of known volumes of hot and cold mercury, or hot and cold wine spirit, enabled experimenters to establish that mercury is a more linear thermometric fluid than spirit, but that both are non-linear to some extent.
In the late eighteenth century Gay-Lussac and Charles, building on the ingenious work of Amontons 100 years earlier, were both able to demonstrate that the thermal expansion coefficients of different gases were almost identical. Although Amontons had suggested that the linear expansion of gases with temperature implied that only one fixed point was required to calibrate a thermometer (i.e. to establish a metric scale), and a number of experiments determined values for absolute zero (−273.15 ° C), the sugges- tion was not adopted. Chappuis, working at the BIPM, refined gas thermometry further. He had been charged with the responsibility of calibrating a set of mercury-in-glass thermometers by gas thermometry. During a series of remarkable studies comparing temperatures determined using different gases he showed that the gas thermometer did in fact have a small gas species dependence, and that a scale based on hydrogen, although not ideal, was probably accurate to better than 0.01 °C. In 1889 the Confe´rence Ge´ne´rale des Poids et Mesures (CGPM), at its first meeting, adopted the first official temperature scale, the ‘normal hydrogen’ scale. Because of the known dependence of the scale on the non-ideal properties of hydrogen the initial filling pressure of the ther- mometer was also specified. This scale was still not a metric scale; instead the scale was defined by fixing the interval between the ice point and steam point to be 100 ° C. The scale was an ordinal approximation to an interval scale based on two fixed points and an almost linear interpolating instrument.
The first proposals to use the variation of electrical resistance to measure temperature came from Davy in 1821 and later Siemens in 1861. However, it took the elaborate experiments and refinements in the construction of platinum resistance thermometers by Callendar to get the resistance thermometer accepted. By comparing the platinum resistance thermometer with the gas thermometer, Callendar and others were able to show that platinum has a parabolic or quadratic characteristic. In 1899 Callendar proposed a temperature scale that would be more practical than the ‘normal hydrogen’ scale, based on three fixed points: the ice point, the steam point and the melting point of sulphur. The scale was defined by fixing the interval between the ice point and steam point to be 100 ° C, with the sulphur point defined to be 444.5 °C as determined by a gas thermometer calibrated at the other two points. Callendar’s proposal, again an ordinal
By the early eighteenth century most liquid-in-glass thermometers were stable and had a reproducible scale. Typically the scales were marked using the temperatures of fixed points, such as melting snow, body temperature and boiling water (see Figure 1.3). The scale was then divided into a convenient number of steps or degrees. These scales are clearly ordinal scales with fixed points, and with the temperatures in between determined by interpolation using the expansion of the thermometric fluid, usually mercury. The familiar scales of Fahrenheit and Celsius are good examples of these types of scales. Elegant experiments involving the mixing of known volumes of hot and cold mercury, or hot and cold wine spirit, enabled experimenters to establish that mercury is a more linear thermometric fluid than spirit, but that both are non-linear to some extent.
In the late eighteenth century Gay-Lussac and Charles, building on the ingenious work of Amontons 100 years earlier, were both able to demonstrate that the thermal expansion coefficients of different gases were almost identical. Although Amontons had suggested that the linear expansion of gases with temperature implied that only one fixed point was required to calibrate a thermometer (i.e. to establish a metric scale), and a number of experiments determined values for absolute zero (−273.15 ° C), the sugges- tion was not adopted. Chappuis, working at the BIPM, refined gas thermometry further. He had been charged with the responsibility of calibrating a set of mercury-in-glass thermometers by gas thermometry. During a series of remarkable studies comparing temperatures determined using different gases he showed that the gas thermometer did in fact have a small gas species dependence, and that a scale based on hydrogen, although not ideal, was probably accurate to better than 0.01 °C. In 1889 the Confe´rence Ge´ne´rale des Poids et Mesures (CGPM), at its first meeting, adopted the first official temperature scale, the ‘normal hydrogen’ scale. Because of the known dependence of the scale on the non-ideal properties of hydrogen the initial filling pressure of the ther- mometer was also specified. This scale was still not a metric scale; instead the scale was defined by fixing the interval between the ice point and steam point to be 100 ° C. The scale was an ordinal approximation to an interval scale based on two fixed points and an almost linear interpolating instrument.
The first proposals to use the variation of electrical resistance to measure temperature came from Davy in 1821 and later Siemens in 1861. However, it took the elaborate experiments and refinements in the construction of platinum resistance thermometers by Callendar to get the resistance thermometer accepted. By comparing the platinum resistance thermometer with the gas thermometer, Callendar and others were able to show that platinum has a parabolic or quadratic characteristic. In 1899 Callendar proposed a temperature scale that would be more practical than the ‘normal hydrogen’ scale, based on three fixed points: the ice point, the steam point and the melting point of sulphur. The scale was defined by fixing the interval between the ice point and steam point to be 100 ° C, with the sulphur point defined to be 444.5 °C as determined by a gas thermometer calibrated at the other two points. Callendar’s proposal, again an ordinal
การแปล กรุณารอสักครู่..
เฟอร์ดินานด์ที่สองแห่งทัสคานีทำเครื่องวัดอุณหภูมิปิดผนึกครั้งแรกที่ใช้จิตวิญญาณไวน์ใน 1641 นี้เป็นอุปกรณ์ตัวแรกที่เราจะจำได้ว่าเป็นเครื่องวัดอุณหภูมิและเป็นความก้าวหน้าสำคัญ: เซ็นเซอร์ของเหลวปิดผนึกกับการเปลี่ยนแปลงความดันบรรยากาศและการระเหยและองศาของอุณหภูมิการทำเครื่องหมายอย่างถาวร บนลำต้น การพัฒนาต่อมาของเครื่องวัดอุณหภูมิมุ่งเน้นไปที่วิธีการที่ดีขึ้นของการผลิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเลือกของของเหลว thermometric และกระจกและวิธีการแก้ไขขนาด.
โดยในช่วงต้นศตวรรษที่สิบแปดมากที่สุดวัดอุณหภูมิของเหลวในแก้วมีเสถียรภาพและมีขนาดที่เที่ยงตรง โดยปกติเครื่องชั่งถูกทำเครื่องหมายโดยใช้อุณหภูมิของจุดคงที่เช่นหิมะละลายอุณหภูมิของร่างกายและน้ำเดือด (ดูรูปที่ 1.3) ขนาดถูกแบ่งออกเป็นจำนวนที่สะดวกในการขั้นตอนหรือองศา เครื่องชั่งน้ำหนักเหล่านี้เป็นเครื่องชั่งลำดับอย่างชัดเจนกับจุดคงที่และมีอุณหภูมิอยู่ระหว่างกำหนดโดยการแก้ไขโดยใช้การขยายตัวของของเหลว thermometric มักปรอท เครื่องชั่งน้ำหนักที่คุ้นเคยของฟาเรนไฮต์เซลเซียสและเป็นตัวอย่างที่ดีของประเภทนี้ของเครื่องชั่ง การทดลองที่สง่างามที่เกี่ยวข้องกับการผสมของไดรฟ์ที่รู้จักกันของปรอทร้อนและน้ำเย็นหรือจิตวิญญาณไวน์ร้อนและเย็นทดลองใช้งานในการสร้างสารปรอทที่เป็นของเหลว thermometric เชิงเส้นมากกว่าจิตวิญญาณ แต่ที่ทั้งสองมีความไม่เป็นเชิงเส้นที่มีขอบเขต.
ในช่วงปลายเดือน ศตวรรษที่สิบแปดเกย์ Lussac และชาร์ลส์อาคารในการทำงานอันชาญฉลาดของ Amontons 100 ปีก่อนหน้านี้ทั้งสองสามารถที่จะแสดงให้เห็นว่าค่าสัมประสิทธิ์การขยายตัวทางความร้อนของก๊าซที่แตกต่างกันได้เหมือนกันเกือบ แม้ว่า Amontons ได้ชี้ให้เห็นว่าการขยายตัวเชิงเส้นของก๊าซที่มีอุณหภูมิส่อให้เห็นว่าเพียงหนึ่งจุดคงที่ถูกต้องในการสอบเทียบเครื่องวัดอุณหภูมิ (เช่นในการสร้างระดับเมตริก) และจำนวนของการทดลองกำหนดค่าสำหรับสัมบูรณ์ (-273.15 ° C) การเสนอแนะที่ไม่ได้นำมาใช้ Chappuis ทำงานที่ BIPM กลั่นก๊าซวัดอุณหภูมิเพิ่มเติม เขาได้รับการเรียกเก็บเงินกับความรับผิดชอบของการสอบเทียบชุดของปรอทวัดอุณหภูมิในแก้วโดยการวัดอุณหภูมิก๊าซ ในซีรีส์ของการศึกษาที่โดดเด่นเมื่อเทียบอุณหภูมิโดยใช้ก๊าซที่แตกต่างกันเขาพบว่าเครื่องวัดอุณหภูมิก๊าซไม่ในความเป็นจริงมีการพึ่งพาก๊าซสายพันธุ์ที่มีขนาดเล็กและขนาดขึ้นอยู่กับไฮโดรเจนแม้ว่าจะไม่เหมาะอาจจะเป็นที่ถูกต้องให้ดีขึ้นกว่า 0.01 ° C ในปี 1889 Confe'rence Ge'ne'rale เด Poids และ Mesures (CGPM) ในการประชุมครั้งแรกที่นำมาใช้ระดับอุณหภูมิอย่างเป็นทางการครั้งแรก 'ปกติไฮโดรเจน' ขนาด เพราะการพึ่งพาอาศัยกันที่รู้จักกันจากขนาดในคุณสมบัติที่ไม่เหมาะของไฮโดรเจนแรงดันไส้เริ่มต้นของ mometer ther- ระบุยัง ขนาดนี้ก็ยังไม่ขนาดตัวชี้วัด; แทนระดับที่ถูกกำหนดโดยกำหนดช่วงเวลาระหว่างจุดน้ำแข็งและจุดอบไอน้ำให้เป็น 100 องศาเซลเซียสเป็นขนาดประมาณลำดับที่จะชั่งช่วงเวลาขึ้นอยู่กับสองจุดคงที่และเครื่องมือ interpolating เชิงเส้นเกือบ.
ข้อเสนอครั้งแรกที่ใช้ รูปแบบของความต้านทานไฟฟ้าเพื่อใช้วัดอุณหภูมิมาจากเดวี่ใน 1821 และต่อมาซีเมนส์ใน 1861 แต่มันต้องใช้เวลาการทดลองที่ซับซ้อนและการปรับแต่งในการก่อสร้างของเครื่องวัดอุณหภูมิความต้านทานแพลทินัมโดย Callendar ที่จะได้รับเครื่องวัดอุณหภูมิความต้านทานได้รับการยอมรับ โดยการเปรียบเทียบวัดอุณหภูมิความต้านทานทองคำขาวพร้อมเครื่องวัดก๊าซ Callendar และคนอื่น ๆ ก็สามารถที่จะแสดงแพลทินัมที่มีลักษณะเป็นรูปโค้งหรือกำลังสอง ในปี 1899 Callendar เสนอระดับอุณหภูมิที่จะเป็นจริงมากขึ้นกว่าปกติไฮโดรเจน 'ขนาดขึ้นอยู่กับสามจุดคงที่จุดน้ำแข็งชี้อบไอน้ำและจุดหลอมละลายของกำมะถัน ขนาดถูกกำหนดโดยกำหนดช่วงเวลาระหว่างจุดน้ำแข็งและจุดอบไอน้ำให้เป็น 100 องศาเซลเซียสกับจุดกำมะถันกำหนดให้เป็น 444.5 ° C ตามที่กำหนดโดยวัดอุณหภูมิก๊าซสอบเทียบที่อื่น ๆ สองจุด ข้อเสนอของ Callendar อีกครั้งลำดับ
โดยในช่วงต้นศตวรรษที่สิบแปดมากที่สุดวัดอุณหภูมิของเหลวในแก้วมีเสถียรภาพและมีขนาดที่เที่ยงตรง โดยปกติเครื่องชั่งถูกทำเครื่องหมายโดยใช้อุณหภูมิของจุดคงที่เช่นหิมะละลายอุณหภูมิของร่างกายและน้ำเดือด (ดูรูปที่ 1.3) ขนาดถูกแบ่งออกเป็นจำนวนที่สะดวกในการขั้นตอนหรือองศา เครื่องชั่งน้ำหนักเหล่านี้เป็นเครื่องชั่งลำดับอย่างชัดเจนกับจุดคงที่และมีอุณหภูมิอยู่ระหว่างกำหนดโดยการแก้ไขโดยใช้การขยายตัวของของเหลว thermometric มักปรอท เครื่องชั่งน้ำหนักที่คุ้นเคยของฟาเรนไฮต์เซลเซียสและเป็นตัวอย่างที่ดีของประเภทนี้ของเครื่องชั่ง การทดลองที่สง่างามที่เกี่ยวข้องกับการผสมของไดรฟ์ที่รู้จักกันของปรอทร้อนและน้ำเย็นหรือจิตวิญญาณไวน์ร้อนและเย็นทดลองใช้งานในการสร้างสารปรอทที่เป็นของเหลว thermometric เชิงเส้นมากกว่าจิตวิญญาณ แต่ที่ทั้งสองมีความไม่เป็นเชิงเส้นที่มีขอบเขต.
ในช่วงปลายเดือน ศตวรรษที่สิบแปดเกย์ Lussac และชาร์ลส์อาคารในการทำงานอันชาญฉลาดของ Amontons 100 ปีก่อนหน้านี้ทั้งสองสามารถที่จะแสดงให้เห็นว่าค่าสัมประสิทธิ์การขยายตัวทางความร้อนของก๊าซที่แตกต่างกันได้เหมือนกันเกือบ แม้ว่า Amontons ได้ชี้ให้เห็นว่าการขยายตัวเชิงเส้นของก๊าซที่มีอุณหภูมิส่อให้เห็นว่าเพียงหนึ่งจุดคงที่ถูกต้องในการสอบเทียบเครื่องวัดอุณหภูมิ (เช่นในการสร้างระดับเมตริก) และจำนวนของการทดลองกำหนดค่าสำหรับสัมบูรณ์ (-273.15 ° C) การเสนอแนะที่ไม่ได้นำมาใช้ Chappuis ทำงานที่ BIPM กลั่นก๊าซวัดอุณหภูมิเพิ่มเติม เขาได้รับการเรียกเก็บเงินกับความรับผิดชอบของการสอบเทียบชุดของปรอทวัดอุณหภูมิในแก้วโดยการวัดอุณหภูมิก๊าซ ในซีรีส์ของการศึกษาที่โดดเด่นเมื่อเทียบอุณหภูมิโดยใช้ก๊าซที่แตกต่างกันเขาพบว่าเครื่องวัดอุณหภูมิก๊าซไม่ในความเป็นจริงมีการพึ่งพาก๊าซสายพันธุ์ที่มีขนาดเล็กและขนาดขึ้นอยู่กับไฮโดรเจนแม้ว่าจะไม่เหมาะอาจจะเป็นที่ถูกต้องให้ดีขึ้นกว่า 0.01 ° C ในปี 1889 Confe'rence Ge'ne'rale เด Poids และ Mesures (CGPM) ในการประชุมครั้งแรกที่นำมาใช้ระดับอุณหภูมิอย่างเป็นทางการครั้งแรก 'ปกติไฮโดรเจน' ขนาด เพราะการพึ่งพาอาศัยกันที่รู้จักกันจากขนาดในคุณสมบัติที่ไม่เหมาะของไฮโดรเจนแรงดันไส้เริ่มต้นของ mometer ther- ระบุยัง ขนาดนี้ก็ยังไม่ขนาดตัวชี้วัด; แทนระดับที่ถูกกำหนดโดยกำหนดช่วงเวลาระหว่างจุดน้ำแข็งและจุดอบไอน้ำให้เป็น 100 องศาเซลเซียสเป็นขนาดประมาณลำดับที่จะชั่งช่วงเวลาขึ้นอยู่กับสองจุดคงที่และเครื่องมือ interpolating เชิงเส้นเกือบ.
ข้อเสนอครั้งแรกที่ใช้ รูปแบบของความต้านทานไฟฟ้าเพื่อใช้วัดอุณหภูมิมาจากเดวี่ใน 1821 และต่อมาซีเมนส์ใน 1861 แต่มันต้องใช้เวลาการทดลองที่ซับซ้อนและการปรับแต่งในการก่อสร้างของเครื่องวัดอุณหภูมิความต้านทานแพลทินัมโดย Callendar ที่จะได้รับเครื่องวัดอุณหภูมิความต้านทานได้รับการยอมรับ โดยการเปรียบเทียบวัดอุณหภูมิความต้านทานทองคำขาวพร้อมเครื่องวัดก๊าซ Callendar และคนอื่น ๆ ก็สามารถที่จะแสดงแพลทินัมที่มีลักษณะเป็นรูปโค้งหรือกำลังสอง ในปี 1899 Callendar เสนอระดับอุณหภูมิที่จะเป็นจริงมากขึ้นกว่าปกติไฮโดรเจน 'ขนาดขึ้นอยู่กับสามจุดคงที่จุดน้ำแข็งชี้อบไอน้ำและจุดหลอมละลายของกำมะถัน ขนาดถูกกำหนดโดยกำหนดช่วงเวลาระหว่างจุดน้ำแข็งและจุดอบไอน้ำให้เป็น 100 องศาเซลเซียสกับจุดกำมะถันกำหนดให้เป็น 444.5 ° C ตามที่กำหนดโดยวัดอุณหภูมิก๊าซสอบเทียบที่อื่น ๆ สองจุด ข้อเสนอของ Callendar อีกครั้งลำดับ
การแปล กรุณารอสักครู่..
จักรพรรดิแฟร์ดีนันด์ที่ 1 ของ Tuscany ทำเครื่องวัดอุณหภูมิผนึกแรกใช้ไวน์สปิริต ใน 1 . นี่เป็นครั้งแรกที่อุปกรณ์ที่เราจำเป็นเทอร์โมมิเตอร์และล่วงหน้าสาขา : เซ็นเซอร์ของเหลวปิดผนึกต่อต้านการเปลี่ยนแปลงความดันอากาศและการระเหย และองศาของอุณหภูมิอย่างถาวรทำเครื่องหมายบนต้น ต่อมาการพัฒนาของเครื่องวัดอุณหภูมิที่เน้นการปรับปรุงวิธีการผลิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งในทางเลือกของของเหลว thermometric และแก้ว และวิธีการแก้ไขระดับ .
จากศตวรรษที่สิบแปดต้นมากที่สุดของเหลวในเทอร์โมมิเตอร์แก้วมีเสถียรภาพและมีขนาด 10 . โดยทั่วไประดับถูกทำเครื่องหมายโดยใช้อุณหภูมิของจุดคงที่ เช่น หิมะละลาย อุณหภูมิของร่างกาย และต้มน้ำ ( ดูรูปที่ 3 )ขนาดนั้นก็แบ่งออกเป็นหลายขั้นตอนที่สะดวกหรือองศา เครื่องชั่งเครื่องชั่งเหล่านี้อย่างชัดเจน . กับจุดคงที่และมีอุณหภูมิอยู่ระหว่างการพิจารณา โดยการขยายตัวของของเหลว thermometric มักจะปรอท เครื่องชั่งที่คุ้นเคยของฟาเรนไฮต์เซลเซียสและเป็นตัวอย่างที่ดีของเหล่านี้ประเภทของเครื่องชั่งหรูหรา การทดลองที่เกี่ยวข้องกับการผสมของปริมาณของปรอทกันร้อนและเย็น หรือ ร้อน และเย็นไวน์สปิริต ทำให้ผู้ทดลองสร้างที่ปรอทเป็นเส้นตรง thermometric ของเหลวกว่าวิญญาณ แต่ทั้งสองแบบมีขอบเขต .
ในศตวรรษที่สิบแปดปลายเกย์ ลุ ซค และชาร์ลส์ อาคารงานแยบยลของ amontons 100 ปีก่อนหน้านี้ทั้งคู่ได้แสดงให้เห็นว่าการขยายตัวของก๊าซมีค่าความร้อนแตกต่างกันเกือบจะเหมือนกัน แม้ว่า amontons ได้ชี้ให้เห็นว่า การขยายตัวของก๊าซที่มีอุณหภูมิเชิงเส้น ( เพียงหนึ่งจุดคงที่จะต้องสอบเทียบเครื่องวัดอุณหภูมิ ( เช่นการสร้างมาตราส่วนระบบเมตริก ) และจำนวนของการทดลองวัดค่าสัมบูรณ์ ( − 273.15 ° C )การ sugges , ไม่ได้ใช้ chappuis ปฏิบัติงานที่ bipm การกลั่นแก๊ส thermometry เพิ่มเติม เขาได้รับการเรียกเก็บเงินกับความรับผิดชอบของการสอบเทียบเทอร์โมมิเตอร์แบบปรอทในชุดของแก้ว โดยก๊าซ thermometry . ในชุดของการศึกษาเปรียบเทียบอุณหภูมิที่กำหนดที่แตกต่างกันโดยใช้ก๊าซ เขาพบว่าก๊าซเทอร์โมมิเตอร์ในความเป็นจริงไม่ต้องพึ่งพาชนิดก๊าซขนาดเล็กและขนาดขึ้นอยู่กับไฮโดรเจน แม้ว่าไม่เหมาะ น่าจะถูกต้องกว่า 0.01 ° C ใน 1889 ที่ confe ใหม่ rence GE ใหม่ไม่ใหม่ rale ว่าด้วยมาตราชั่งตวงวัด ( cgpm ) ในการประชุมครั้งแรกของ ประกาศใช้อย่างเป็นทางการครั้งแรกที่อุณหภูมิระดับ ' ไฮโดรเจน ' ปกติขนาดเพราะรู้จักการพึ่งพาของขนาดที่ไม่เหมาะ คุณสมบัติของไฮโดรเจนเริ่มต้นบรรจุความดันของชาย - mometer ยังระบุ ขนาดนี้ยังไม่มาตราส่วนระบบเมตริก แทน ขนาดถูกกำหนดโดยการแก้ไขช่วงเวลาระหว่างน้ำแข็งจุดไอน้ำเป็น 100 ° Cขนาดเป็นสำคัญประมาณในช่วงขนาดจากสองจุดคงที่และการ ประมาณเกือบเชิงเส้นเครื่องมือ .
ข้อเสนอแรกที่ใช้รูปแบบของความต้านทานไฟฟ้าในการวัดอุณหภูมิมาจากเดวี่ ใน 1821 และต่อมาซีเมนส์ใน 1861 . อย่างไรก็ตามเอาแบบที่ซับซ้อนและการปรับแต่งในการสร้างความต้านทาน thermometers แพลทินัมโดย callendar เพื่อให้ได้ความต้านทานวัดอุณหภูมิยอมรับ โดยการเปรียบเทียบแพลทินัมต้านทานเครื่องวัดอุณหภูมิด้วยก๊าซเทอร์โมมิเตอร์ , callendar และคนอื่น ๆสามารถแสดงให้เห็นว่าแพลทินัมมีจานดาวเทียมหรือสมลักษณะใน 1899 callendar เสนออุณหภูมิขนาดนั้นจะปฏิบัติมากกว่าปกติ ' ไฮโดรเจน ' ขนาดยึดสามจุดคงที่ : จุดน้ำแข็ง ไอจุดและจุดหลอมเหลวของกำมะถัน ขนาดถูกกำหนดโดยการแก้ไขช่วงเวลาระหว่างน้ำแข็งจุดไอน้ำเป็น 100 ° C , กับจุดกำมะถันไว้เป็น 444 .5 ° C ตามที่กำหนดโดยก๊าซสอบเทียบเครื่องวัดอุณหภูมิที่อีกสองจุด ข้อเสนอ callendar , อีกครั้ง
.
จากศตวรรษที่สิบแปดต้นมากที่สุดของเหลวในเทอร์โมมิเตอร์แก้วมีเสถียรภาพและมีขนาด 10 . โดยทั่วไประดับถูกทำเครื่องหมายโดยใช้อุณหภูมิของจุดคงที่ เช่น หิมะละลาย อุณหภูมิของร่างกาย และต้มน้ำ ( ดูรูปที่ 3 )ขนาดนั้นก็แบ่งออกเป็นหลายขั้นตอนที่สะดวกหรือองศา เครื่องชั่งเครื่องชั่งเหล่านี้อย่างชัดเจน . กับจุดคงที่และมีอุณหภูมิอยู่ระหว่างการพิจารณา โดยการขยายตัวของของเหลว thermometric มักจะปรอท เครื่องชั่งที่คุ้นเคยของฟาเรนไฮต์เซลเซียสและเป็นตัวอย่างที่ดีของเหล่านี้ประเภทของเครื่องชั่งหรูหรา การทดลองที่เกี่ยวข้องกับการผสมของปริมาณของปรอทกันร้อนและเย็น หรือ ร้อน และเย็นไวน์สปิริต ทำให้ผู้ทดลองสร้างที่ปรอทเป็นเส้นตรง thermometric ของเหลวกว่าวิญญาณ แต่ทั้งสองแบบมีขอบเขต .
ในศตวรรษที่สิบแปดปลายเกย์ ลุ ซค และชาร์ลส์ อาคารงานแยบยลของ amontons 100 ปีก่อนหน้านี้ทั้งคู่ได้แสดงให้เห็นว่าการขยายตัวของก๊าซมีค่าความร้อนแตกต่างกันเกือบจะเหมือนกัน แม้ว่า amontons ได้ชี้ให้เห็นว่า การขยายตัวของก๊าซที่มีอุณหภูมิเชิงเส้น ( เพียงหนึ่งจุดคงที่จะต้องสอบเทียบเครื่องวัดอุณหภูมิ ( เช่นการสร้างมาตราส่วนระบบเมตริก ) และจำนวนของการทดลองวัดค่าสัมบูรณ์ ( − 273.15 ° C )การ sugges , ไม่ได้ใช้ chappuis ปฏิบัติงานที่ bipm การกลั่นแก๊ส thermometry เพิ่มเติม เขาได้รับการเรียกเก็บเงินกับความรับผิดชอบของการสอบเทียบเทอร์โมมิเตอร์แบบปรอทในชุดของแก้ว โดยก๊าซ thermometry . ในชุดของการศึกษาเปรียบเทียบอุณหภูมิที่กำหนดที่แตกต่างกันโดยใช้ก๊าซ เขาพบว่าก๊าซเทอร์โมมิเตอร์ในความเป็นจริงไม่ต้องพึ่งพาชนิดก๊าซขนาดเล็กและขนาดขึ้นอยู่กับไฮโดรเจน แม้ว่าไม่เหมาะ น่าจะถูกต้องกว่า 0.01 ° C ใน 1889 ที่ confe ใหม่ rence GE ใหม่ไม่ใหม่ rale ว่าด้วยมาตราชั่งตวงวัด ( cgpm ) ในการประชุมครั้งแรกของ ประกาศใช้อย่างเป็นทางการครั้งแรกที่อุณหภูมิระดับ ' ไฮโดรเจน ' ปกติขนาดเพราะรู้จักการพึ่งพาของขนาดที่ไม่เหมาะ คุณสมบัติของไฮโดรเจนเริ่มต้นบรรจุความดันของชาย - mometer ยังระบุ ขนาดนี้ยังไม่มาตราส่วนระบบเมตริก แทน ขนาดถูกกำหนดโดยการแก้ไขช่วงเวลาระหว่างน้ำแข็งจุดไอน้ำเป็น 100 ° Cขนาดเป็นสำคัญประมาณในช่วงขนาดจากสองจุดคงที่และการ ประมาณเกือบเชิงเส้นเครื่องมือ .
ข้อเสนอแรกที่ใช้รูปแบบของความต้านทานไฟฟ้าในการวัดอุณหภูมิมาจากเดวี่ ใน 1821 และต่อมาซีเมนส์ใน 1861 . อย่างไรก็ตามเอาแบบที่ซับซ้อนและการปรับแต่งในการสร้างความต้านทาน thermometers แพลทินัมโดย callendar เพื่อให้ได้ความต้านทานวัดอุณหภูมิยอมรับ โดยการเปรียบเทียบแพลทินัมต้านทานเครื่องวัดอุณหภูมิด้วยก๊าซเทอร์โมมิเตอร์ , callendar และคนอื่น ๆสามารถแสดงให้เห็นว่าแพลทินัมมีจานดาวเทียมหรือสมลักษณะใน 1899 callendar เสนออุณหภูมิขนาดนั้นจะปฏิบัติมากกว่าปกติ ' ไฮโดรเจน ' ขนาดยึดสามจุดคงที่ : จุดน้ำแข็ง ไอจุดและจุดหลอมเหลวของกำมะถัน ขนาดถูกกำหนดโดยการแก้ไขช่วงเวลาระหว่างน้ำแข็งจุดไอน้ำเป็น 100 ° C , กับจุดกำมะถันไว้เป็น 444 .5 ° C ตามที่กำหนดโดยก๊าซสอบเทียบเครื่องวัดอุณหภูมิที่อีกสองจุด ข้อเสนอ callendar , อีกครั้ง
.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ใช่ที่ประเทศไทยผู้หญิงที่ทุกอย่าง
- The book stock in UK has been delivered
- สมาชิกบางคนไม่มีส่วนร่วม
- ดูนี่ซิ
- เราต้องตามหา"โนอา
- How far is it to the
- แน่นอนว่าคนเราเกิดมาต่างชาติ ต่างภาษา ต่
- yummy
- I'll love you forever.
- คุณคิดว่ายังไงคะ
- transition
- Itgetda be a specific answer to the sing
- friendship
- First we will take about information Kom
- ร้านขายของเก่า
- Excited
- This time you are leaing a country whose
- high fashion in bangkok
- กู้ยืมเงิน เบิกเงินเกืนบัญชีจากธนาคาร
- Phitsanulok Vocational College
- 彩葉、20歳。高校卒業ととも現在の夫と結婚。現在はスポーツメーカーの事務として働
- heroine
- พระสงฆ์ทำพิธี
- today’s user is not even remotely compar
