Soils typically carry a negative ch

Soils typically carry a negative charge on particle surfaces, and these surfaces attract and
hold positively charged base cations such as calcium, manganese, potassium, sodium, and
others. With only minor exceptions, soil particles hold hydrogen ions more strongly than
these other ions. This means that whenever one of the acidification reactions causes
hydrogen ion concentration in the soil to increase, some of the hydrogen ions will then
displace these base ions, which become susceptible to leaching out of the soil. Over time,
well-drained humid region soils become quite acid and devoid of base ions unless the
bases are replaced by nature or by man. Eventually, as this process continues, hydrogen
(H
+
) concentration on the surface becomes high enough that the mineral structures
themselves are attacked, releasing silica (Si
4+
), iron (Fe
3+
), and aluminum (Al
3+
) as well as
other ions contained in the minerals. Whereas the silica ions leach to lower levels, the
released iron and aluminum ions tend to come out of soil solution and form hydrous oxides
(sesquioxides) which remain in the soil. Eventually insoluble amorphous
3
hydrous oxides
of aluminum and iron, along with Kaolinite
4
, become the dominant solids in the soil.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดินเนื้อปูนโดยทั่วไปจะมีประจุลบบนพื้นผิวของอนุภาค และพื้นผิวเหล่านี้ดึงดูด และถือเป็นของหายากฐานเช่นแคลเซียม แมงกานีส โปแตสเซียม โซเดียม ที่คิดบวก และผู้อื่น มีเพียงเล็กน้อยยกเว้น อนุภาคดินเก็บประจุไฮโดรเจนอย่างรุนแรงกว่าเหล่าอื่นกัน นี้หมายความ ว่า เมื่อใดก็ ตามปฏิกิริยายูหนึ่งทำให้ความเข้มข้นไฮโดรเจนไอออนในดินเพิ่มขึ้น ของประจุไฮโดรเจนจะเลื่อนประจุพื้นฐานเหล่านี้ ซึ่งไวต่อการละลายจากดินกลายเป็น ช่วงเวลาดินเนื้อปูนภูมิภาคนยกชื้นกลายเป็นกรดค่อนข้าง และ devoid ของประจุพื้นฐานยกเว้นการฐานจะถูกแทนที่ โดยธรรมชาติ หรือ โดยมนุษย์ ในที่สุด เป็นอยู่อย่างนี้ ไฮโดรเจน(H+) บนพื้นผิวที่เข้มข้นจะสูงเพียงพอที่โครงสร้างแร่ตัวเองมีโจมตี ปล่อยซิลิก้า (Si4 +), เหล็ก (Fe3 +), และอลูมิเนียม (Al3 +) เป็นประจุอื่น ๆ อยู่ในแร่ ในขณะที่ประจุนส่วน leach ระดับต่ำ การนำเหล็กและอลูมิเนียมกันมักจะ มาจากแบบฟอร์มโซลูชันและออกไซด์รัตนดิน(sesquioxides) ซึ่งอยู่ในดิน ในที่สุดไม่ละลายไป3ออกไซด์รัตนลูมิเนียมและเหล็ก ด้วย Kaolinite4กลายเป็นของแข็งตัวในดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดินมักจะมีประจุลบบนพื้นผิวของอนุภาค และพื้นผิวเหล่านี้ดึงดูดและ
ถือประจุบวกเป็นด่าง เช่น แคลเซียม แมงกานีส โพแทสเซียม โซเดียม และ
คนอื่น มีข้อยกเว้นเล็กน้อยเท่านั้น อนุภาคดินเก็บไฮโดรเจนไอออนได้ดีกว่า
ไอออนเหล่านี้ ซึ่งหมายความ ว่า เมื่อใดก็ ตามที่หนึ่งในสาเหตุ
สร้างปฏิกิริยาความเข้มข้นของไอออนไฮโดรเจนในดินเพิ่มขึ้น บางส่วนของไฮโดรเจนไอออนจะ
แทนที่ไอออนฐานเหล่านี้ ซึ่งจะเสี่ยงต่อการรั่วไหลออกจากดิน เวลาผ่านไป
เนื้อดีชื้นเขตดินเป็นกรดมากและไร้ประจุฐานเว้นแต่
ฐานจะถูกแทนที่โดยธรรมชาติหรือโดยมนุษย์ ในที่สุด กระบวนการนี้ยังคงเป็นไฮโดรเจน ( H


,) ความเข้มข้นบนผิวจะสูงมากพอที่โครงสร้างแร่
ตัวเองถูกโจมตี ปล่อยซิลิกา ( Si
4
) , เหล็ก ( Fe
3
) และอลูมิเนียม ( Al
3
) รวมทั้ง
อื่นๆไอออนที่มีอยู่ในแร่ ส่วนซิลิกาไอออนกรองเพื่อลดระดับ ,
ปล่อยเหล็กและอลูมิเนียมไอออนมีแนวโน้มที่จะออกมาของสารละลายดินและรูปแบบไฮดรัสออกไซด์
( เซสควิอ ไซด์ ) ซึ่งอยู่ในดินในที่สุดไม่ละลายไป
3

ไฮดรัสออกไซด์ของอลูมิเนียมและเหล็ก พร้อม function
4
, กลายเป็นของแข็งเด่นในดิน