Many reforms that have been introdu

Many reforms that have been introduced in higher education systems worldwide
since the 1990s (e.g. accountability, privatisation, and marketisation), as well as
ongoing shifts in university governance and structure, have brought about further
diversification and new re-conceptualisations of the professor’s role (Stromquist, 2007).
The “service” function has moved from academic aspects (e.g. service on academic
committees, participation in organisational activities of the field) to more
administrative-organisational ones (e.g. fund-raising, social activities). The need for
income maximisation has driven universities to reappraise and multiply their
functions and relationships, leading, among other things, to more demands for applied
research (Henkel, 2005) and, in turn, to an increased sense of crisis in the professoriate
(Enders, 2006). By way of contrast, in some institutions faculty focus more on their own
individual work (research and teaching) and increasingly leave organisational
decision-making to administrators (nevertheless, most academics still have
administrative roles to perform, such as course directors, and this burden seems to
be increasing) (Baruch and Hall, 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การปฏิรูปหลายอย่างที่ได้รับการแนะนำในระบบการศึกษาที่สูงขึ้นทั่วโลกตั้งแต่ปี 1990
(เช่นความรับผิดชอบการแปรรูปและ marketisation) เช่นเดียวกับการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง
ในกำกับดูแลของมหาวิทยาลัยและโครงสร้างได้นำเกี่ยวกับการต่อไป
ความหลากหลายและใหม่อีกครั้ง conceptualisations ของ บทบาทของอาจารย์ (Stromquist, 2007).
"บริการ" ฟังก์ชั่นได้ย้ายจากด้านวิชาการ (เช่นบริการวิชาการ
คณะกรรมการการมีส่วนร่วมในกิจกรรมขององค์กรของสนาม) ให้มากขึ้น
คนที่บริหารองค์กร (เช่นระดมทุน, กิจกรรมทางสังคม) จำเป็นที่จะต้องมีรายได้สูงสุด
มีการขับเคลื่อนมหาวิทยาลัยให้พิจารณาใหม่ของพวกเขาและคูณ
ฟังก์ชั่นและความสัมพันธ์ชั้นนำในหมู่สิ่งอื่น ๆ เพื่อตอบสนองความต้องการมากขึ้นสำหรับนำไปใช้ในการวิจัย
(henkel, 2005) และในทางกลับกันให้ความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นของวิกฤตใน professoriate
(Enders, 2006) โดยวิธีการของความคมชัดในบางคณะที่สถาบันมุ่งเน้นเพิ่มเติมเกี่ยวกับตัวเอง
ทำงานของแต่ละบุคคลของพวกเขา (การวิจัยและการเรียนการสอน) และออกมากขึ้นขององค์กร
การตัดสินใจในการบริหาร (แต่นักวิชาการส่วนใหญ่ยังคงมีบทบาท
ผู้ดูแลระบบเพื่อดำเนินการดังกล่าวเป็นกรรมการแน่นอน และภาระนี้ดูเหมือนว่าจะ
จะเพิ่มขึ้น) (บารุคและฮอลล์, 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปฏิรูปหลายที่นำมาใช้ในระบบการศึกษาทั่วโลก
ตั้งแต่ปี 1990 (เช่นความรับผิดชอบ privatisation และ marketisation), เป็น
กะอย่างต่อเนื่องในการกำกับดูแลของมหาวิทยาลัยและโครงสร้าง ได้นำเกี่ยวกับเพิ่มเติม
วิสาหกิจและ conceptualisations ใหม่อีกบทบาทของศาสตราจารย์ (Stromquist, 2007) .
ฟังก์ชัน "บริการ" ได้ย้ายจากด้านวิชาการ (เช่น บริการวิชาการ
คณะกรรมการ การมีส่วนร่วมในกิจกรรม organisational ของฟิลด์) เพื่อ
ดูแล organisational คน (กิจกรรมหาทุนเช่น สังคม) ต้องการ
maximisation รายได้ได้ขับเคลื่อนมหาวิทยาลัย reappraise และคูณของ
ฟังก์ชันและความสัมพันธ์ นำ ในสิ่งอื่น ๆ เพื่อความต้องการเพิ่มเติมสำหรับใช้
วิจัย (Henkel, 2005) และ จะ ให้ความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นของวิกฤตในการ professoriate
(Enders, 2006) ใช้ความคมชัด ความคณะสถาบันบางที่มีเพิ่มเติมเอง
ทำงาน (การวิจัยและการสอน) และมากขึ้นปล่อย organisational
ตัดสินผู้ดูแลระบบ ( อย่างไรก็ตาม นักวิชาการส่วนใหญ่ยังมี
บทบาทดูแลการ เป็นกรรมการหลักสูตร และภาระนี้
จะเพิ่มขึ้น) (บารุและฮอลล์ 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำนวนมากการปฏิรูปที่ได้รับการแนะนำในการศึกษาระดับสูงขึ้นทั่วโลก
ซึ่งจะช่วยระบบนับตั้งแต่ปี 1990 s (เช่นความรับผิดชอบการแปรรูปและ marketisation ),และ
ซึ่งจะช่วยเปลี่ยนได้อย่างต่อเนื่องในมหาวิทยาลัยและการกำกับดูแลกิจการโครงสร้างได้นำเพิ่มเติม
ซึ่งจะช่วยกระจายและใหม่อีกครั้ง - conceptualisations ของศาสตราจารย์ของบทบาท( stromquist , 2007 )
ที่"บริการ"ทำงานได้ย้ายจากการศึกษาด้าน(เช่นจัดให้บริการในเรื่องการศึกษา
คณะกรรมการการมีส่วนร่วมในกิจกรรมขององค์กรของฟิลด์)เพื่อกว่า
ในฐานะผู้ดูแลระบบขององค์กร(กิจกรรมเช่นหาทุนทางสังคม) ความต้องการที่ให้มากที่สุดซึ่งนี่ก็ย้อนกลับ
มีรายได้ขับรถ,มหาวิทยาลัยการ reappraise และทวีมากขึ้น
ฟังก์ชันการทำงานและความสัมพันธ์ที่นำอยู่ท่ามกลางสิ่งอื่นๆความต้องการมากขึ้นสำหรับการวิจัยนำไปใช้
( henkel 2005 )และในทางกลับกันการเพิ่มขึ้นของความรู้สึกใน professoriate ที่
( enders 2006 ) โดยทางของความเปรียบต่าง,ในบางคณะการกำกับสถาบันการเงินให้มากขึ้นได้ด้วยตนเองแบบเฉพาะราย
ซึ่งจะช่วยงาน(การวิจัยและการเรียนการสอน)และเพิ่มมากขึ้นทำให้องค์กร
ซึ่งจะช่วยการตัดสินใจไปยังผู้ดูแลระบบ(แต่นักวิชาการส่วนใหญ่ยังคงมีบทบาทปกครอง
ซึ่งจะช่วยในการจัดการเช่นการเป็นกรรมการหลักสูตรและนี้เป็น ภาระ ดูเหมือนว่าจะตอบแทน
เป็นการเพิ่ม)(สถานีรถไฟ Baruch และห้องโถง 2004 )