History[edit]Geological beginnings[

History[edit]
Geological beginnings[edit]
The Hope Diamond was formed deep within the Earth approximately 1.1 billion years ago.[22] It was made from carbon atoms forming strong bonds, making it a diamond.[22] It became embedded with kimberlite and eroded by wind and rain, resulting in its placement among gravel deposits.[22] The first known diamond mine was in the Kollur Mine region of Guntur District in Andhra Pradesh of India, although by 1725 diamonds had been discovered in Brazil.[22] The Hope Diamond contains trace amount of boron atoms intermixed with the carbon structure, which results in the blue color of the diamond.[22]

India[edit]

Tavernier's original sketch of the Tavernier Blue

Cubic zirconia replica of the Tavernier Blue
Several accounts, based on remarks written by the gem's first known owner, French gem merchant Jean-Baptiste Tavernier, suggest the gemstone originated in India, in the Kollur mine in the Guntur district of Andhra Pradesh (which at the time had been part of the Golconda kingdom), in the seventeenth century.[23][24][25] It is unclear who had initially owned the gemstone, where it had been found, by whom, and in what condition. But the first historical records suggest that a French merchant-traveler named Jean-Baptiste Tavernier obtained the stone, possibly by purchase[12] or by theft,[17] and he brought a large uncut stone to Paris which was the first known precursor to the Hope Diamond. This large stone became known as the Tavernier Blue diamond. It was a crudely cut triangular shaped stone of 115 carats (23.0 g).[11] Another estimate is that it weighed 112.23 carats (22.446 g) before it was cut.[17] Tavernier's book, the Six Voyages (French: Les Six Voyages de...), contains sketches of several large diamonds that he sold to Louis XIV in possibly 1668[2] or 1669; while the blue diamond is shown among these, Tavernier mentions the mines at "Gani" Kollur as a source of colored diamonds, but made no direct mention of the stone. Historian Richard Kurin builds a highly speculative case for 1653 as the year of acquisition,[26] but the most that can be said with certainty is that Tavernier obtained the blue diamond during one of his five voyages to India between the years 1640 and 1667. One report suggests he took 25 diamonds to Paris, including the large rock which became the Hope, and sold all of them to King Louis XIV.[27] Another report suggested that in 1669, Tavernier sold this large blue diamond along with approximately one thousand other diamonds to King Louis XIV of France for 220,000 livres, the equivalent of 147 kilograms of pure gold.[11][28] In a newly published historical novel, The French Blue, gemologist and historian Richard W. Wise proposed that the patent of nobility granted Tavernier by Louis XIV was a part of the payment for the Tavernier Blue. According to the theory, during that period Colbert, the king's Finance Minister, regularly sold offices and noble titles for cash, and an outright patent of nobility, according to Wise, was worth approximately 500,000 livres making a total of 720,000 livres, a price much closer to the true value of the gem.[29] There has been some controversy regarding the actual weight of the stone; Morel believed that the 1123⁄16 carats[17] stated in Tavernier's invoice would be in old French carats, thus 115.28 metric carats.

France[edit]
In 1678, Louis XIV commissioned the court jeweller, Sieur Pitau, to recut the Tavernier Blue, resulting in a 67.125-carat (13.4250 g) stone[9] which royal inventories thereafter listed as the Blue Diamond of the Crown of France (diamant bleu de la Couronne de France[30]). Later English-speaking historians have simply called it the French Blue. The king had the stone set on a cravat-pin.[31] According to one report, Louis ordered Pitau[32] to "make him a piece to remember", and Pitau took two years on the piece, resulting in a "triangular-shaped 69-carat gem the size of a pigeon's egg that took the breath away as it snared the light, reflecting it back in bluish-grey rays."[12] It was set in gold and was supported by a ribbon for the neck which was worn by the king during ceremonies.[9]

At the diamond's dazzling heart was a sun with seven facets––the sun being Louis' emblem, and seven being a number rich in meaning in biblical cosmology, indicating divinity and spirituality.

—report in Agence France-Presse, 2008[12]


Marie Antoinette before her public execution by guillotine in 1793.
In 1749, Louis' descendant, King Louis XV, had the French Blue set into a more elaborate jewelled pendant for the Order of the Golden Fleece by court jeweler Andre Jacquemin.[9] The assembled piece included a red spinel of 107 carats shaped as a dragon breathing "covetous flames", as well as 83 red-painted diamonds and 112 yellow-painted diamonds to suggest a fleece shape.[12] The piece fell into disuse after the death of Louis XV. The diamond became the property of his grandson King Louis XVI.[11] During the reign of her husband, Marie Antoinette used many French Crown Jewels for personal adornment by having the individual gems placed into new settings and combinations, but the French Blue remained in this pendant except for a brief time in 1787, when the stone was removed for scientific study by Mathurin Jacques Brisson and returned to its setting soon thereafter. On September 11, 1792,[33] while Louis XVI and his family were confined in the Palais des Tuileries near the Place de la Concorde[12] during the early stages of the French Revolution, a group of thieves broke into the Garde-Meuble (Royal Storehouse) and stole most of the Crown Jewels during a five-day looting spree.[12] While many jewels were later recovered, including other pieces of the Order of the Golden Fleece, the French Blue was not among them and it disappeared temporarily from history.[2] In 1793, Louis was guillotined in January and Marie was guillotined in October, and these beheadings are commonly cited as a result of the diamond's "curse", but the historical record suggests that Marie Antoinette had never worn the Golden Fleece pendant because it had been reserved for the exclusive use of the king.[citation needed]

A likely scenario is that the French Blue or sometimes also known as the Blue Diamond[12] was "swiftly smuggled to London" after being seized in 1792 in Paris.[12] But the exact rock known as the French Blue was never seen again, since it almost certainly was recut during this decades-long period of anonymity,[12] probably into two pieces, and the larger one became the Hope Diamond. One report suggested that the cut was a "butchered job" because it sheared off 23.5 carats from the larger rock as well as hurting its "extraordinary lustre."[12] It had long been believed that the Hope Diamond had been cut from the French Blue[34] until confirmation finally happened when a three-dimensional leaden model of the latter was rediscovered in the archives of the French Natural History Museum in Paris in 2005. Previously, the dimensions of the French Blue had been known only from two drawings made in 1749 and 1789; although the model slightly differs from the drawings in some details, these details are identical to features of the Hope Diamond, allowing CAD technology to digitally reconstruct the French Blue around the recut stone.[35][36] Historians suggested that one robber, Cadet Guillot, took several jewels, including the French Blue and the Côte-de-Bretagne spinel, to Le Havre and then to London, where the French Blue was cut in two pieces. Morel adds that in 1796, Guillot attempted to resell the Côte-de-Bretagne in France but was forced to relinquish it to fellow thief Lancry de la Loyelle, who put Guillot into debtors' prison.

In a contrasting report, historian Richard Kurin speculated that the "theft" of the French Crown Jewels was in fact engineered by the revolutionary leader Georges Danton as part of a plan to bribe an opposing military commander, Duke Karl Wilhelm of Brunswick.[12] When under attack by Napoleon in 1805, Karl Wilhelm may have had the French Blue recut to disguise its identity; in this form, the stone could have come to Britain in 1806, when his family fled there to join his daughter Caroline of Brunswick. Although Caroline was the wife of the Prince Regent George (later George IV of the United Kingdom), she lived apart from her husband, and financial straits sometimes forced her to quietly sell her own jewels to support her household. Caroline's nephew, Duke Karl Friedrich, was later known to possess a 13.75-carat (2.750 g) blue diamond which was widely thought to be another piece of the French Blue. This smaller diamond's present whereabouts are unknown, and the recent CAD reconstruction of the French Blue fits too tightly around the Hope Diamond to allow for the existence of a sister stone of that size.

United Kingdom[edit]
A blue diamond with the same shape, size, and color as the Hope Diamond was recorded by John Francillon in the possession of the London diamond merchant Daniel Eliason in September 1812, the earliest point when the history of the Hope Diamond can be definitively fixed,[9][12] although a second less definitive report claims that the Hope Diamond's "authentic history" can only be traced back to 1830.[34] The jewel was a "massive blue stone of 45.54 carats"[12] and weighed 177 grains (4 grains = 1 carat).[9] It is often pointed out that this date was almost exactly twenty years after the theft of the French Blue, just as the statute of limitations for the crime had taken effect.[12] While the diamond had disappeared for two decades, there were questions whether this diamond now in Great Britain was exactly the same one as had belonged to the French kings, but scientific investigation in 2008 confirmed "beyond reasonable doubt" that the Hope Diamond and that owned by the kings of France were, indeed, the same gemstone, in the sense that the Hope Diamond had been cut from the French Blue.[9

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[แก้ไข] ประวัติ
ชิ้นธรณีวิทยา [แก้ไข]
เพชรโฮปที่ก่อตั้งขึ้นภายในโลกลึกประมาณ 1.1 พันล้านปีที่ผ่านมา[22] มันทำจากคาร์บอนอะตอมเป็นพันธบัตรที่แข็งแกร่ง ทำให้เพชร[22] จะกลายเป็นฝังกับ kimberlite และกัดเซาะ โดยลมและฝน เกิดในตำแหน่งของผู้ฝากเงินกรวด[22] แรกรู้จักเพชรเหมืองได้ในแคว้นเหมือง Kollur ย่าน Guntur รัฐอานธรประเทศอินเดีย แม้ว่า โดย 1725 เพชรถูกค้นพบในประเทศบราซิล[22] เพชรหวังประกอบด้วยยอดติดตามของโบรอนอะตอมปลูก ด้วยโครงสร้างคาร์บอน ผลในเพชรสีน้ำเงิน[22]

อินเดีย [แก้ไข]

ร่างเดิมของ Tavernier ของ Tavernier Blue

จำลองหูของ Tavernier Blue
หลายบัญชี ตามหมายเหตุที่เขียน โดยเจ้าของรู้จักกันครั้งแรกของพลอย ร้านค้าอัญมณีฝรั่งเศสฌ็อง-บา Tavernier แนะนำอัญมณีมาในอินเดีย ใน Kollur ในเหมืองในการ Guntur อำเภอของรัฐอานธรประเทศ (ซึ่งเวลาส่วนหนึ่งของราชอาณาจักร Golconda), ในศตวรรษ seventeenth[23][24][25] ได้ชัดเจนคนแรกได้เป็นเจ้าของอัญมณี ที่มันเคยพบ ผู้ที่ และอยู่ ในสภาพใด แต่ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ครั้งแรกแนะนำว่า ที่ฝรั่งเศสพ่อค้านักชื่อฌ็อง-บา Tavernier รับหิน อาจจะ โดยการซื้อ [12] หรือ ขโมย, [17] และนำหินเด็ดขาดขนาดใหญ่สู่ปารีสซึ่งเป็นสารตั้งต้นรู้จักแรกเพชรหวัง หินก้อนใหญ่นี้กลายเป็นว่า Tavernier บลูไดมอนด์ ก็ตัดหยาบหินรูปสามเหลี่ยมของ 115 กะรัต (23.0 กรัม)[11] ประเมินอีกคือ ว่า มันหนัก 112.23 กะรัต (22.446 g) ก่อนจะถูกตัดจอง [17] Tavernier วอเยจส์หก (ฝรั่งเศส: เดอวอเยจส์หกเลส...), ประกอบด้วยร่างของเพชรขนาดใหญ่หลายที่เขาขาย Louis XIV อาจ 1668 [2] หรือ 1669 ในขณะที่บลูไดมอนด์จะแสดงผู้ที่กล่าวถึงเหล่านี้ Tavernier เหมือง Kollur "Gani" ที่เป็นแหล่งของเพชรสี แต่ทำไม่กล่าวถึงโดยตรงของหิน นักประวัติศาสตร์ริชาร์ด Kurin สร้างกรณีเก็งกำไรสูง 1653 เป็นปีซื้อ[26] ได้มากที่สุดที่สามารถจะกล่าวว่า มีแน่นอน เป็น Tavernier ที่รับบลูไดมอนด์ในช่วงหนึ่งเขาวอเยจส์ 5 อินเดียระหว่างปี 1640 และ 1667 รายงานหนึ่งแนะนำให้เขาเอาเพชร 25 ไปปารีส รวมถึงหินขนาดใหญ่ซึ่งกลายเป็น ความหวัง และขายพวกเขาทั้งหมดให้กษัตริย์ Louis XIV[27] แนะนำรายงานที่ใน 1669 Tavernier ขายเพชรสีน้ำเงินนี้ใหญ่ ด้วยประมาณหนึ่งพันเพชรอื่น ๆ King Louis XIV ของฝรั่งเศสใน 220,000 livres เทียบเท่ากับ 147 กิโลกรัมของทองคำบริสุทธิ์[11][28] ในนวนิยายประวัติศาสตร์เผยแพร่ใหม่ บลูฝรั่งเศส gemologist และนักประวัติศาสตร์ W. ริชาร์ด Wise เสนอว่า สิทธิบัตรของขุนนางให้ Tavernier โดย Louis XIV เป็นส่วนหนึ่งของการชำระเงินสำหรับ Tavernier Blue ตามทฤษฎี ช่วงติสต์กอลแบร์ รัฐมนตรีเงินพระ ขายประจำสำนักงานและชื่อโนเบิลสำหรับเงินสด และการจัดสิทธิบัตรของขุนนาง ตาม Wise คุ้ม livres ประมาณ 500000 ทำจำนวน 720,000 livres ราคามากใกล้กับค่าจริงของพลอย[29] ได้มีการถกเถียงเกี่ยวกับน้ำหนักจริงของหิน บาง ริกโมเรลเชื่อว่า กะรัต 1123⁄16 [17] ที่ระบุไว้ในใบแจ้งหนี้ของ Tavernier จะเก่าฝรั่งเศสกะรัต ดัง 115.28 เมตริกกะรัต

ฝรั่งเศส [แก้ไข]
ใน 1678, Louis XIV มอบหมายอำนาจหน้าที่ที่ศาล jeweller, Sieur Pitau การ recut Tavernier Blue, 67 การเกิด125-กะรัต (13.4250 g) หิน [9] คงที่รอยัลจากนั้นแสดงเป็นเพชรสีน้ำเงินมงกุฎของฝรั่งเศส (รองเบลอเดอลา Couronne เด France[30]) นักประวัติศาสตร์อังกฤษในภายหลังได้ก็เรียกว่าบลูฝรั่งเศส พระมหากษัตริย์มีหินตั้งบนหมุดคราแวท[31] ตามทูลหนึ่ง Louis สั่ง Pitau [32] "ให้เขาชิ้นจำ", และ Pitau ใช้เวลาสองปีในชิ้น เกิดการ "สามเหลี่ยมรูป 69 กะรัตพลอยขนาดของไข่ของนกพิราบที่เอาลมหายใจเป็นไป snared แสง สะท้อนกลับในแสงระยับสีเทา"[12] จะถูกตั้งค่าในทองคำ และรับการสนับสนุนจากริบบิ้นสำหรับคอที่สวมใส่โดยในระหว่างพิธี[9]

ในเพชร ของพราวกลางคือ ดวงอาทิตย์ ด้วยแง่มุม 7 – – ดวงอาทิตย์กำลังของ Louis ตราแผ่นดิน และเจ็ดเป็นเลขที่อุดมไปด้วยความหมายในคัมภีร์จักรวาล ระบุ divinity และจิตวิญญาณ

— รายงานในปีฝรั่งเศส-Presse, 2008 [12]


แต่ก่อนเธอสาธารณะการประหารชีวิตด้วยกิโยตินใน 1793.
ใน 1749, Louis ของใต้ กษัตริย์ Louis XV มีสีฟ้าฝรั่งเศสได้เป็นจี้ jewelled มีความละเอียดยิ่งขึ้นการขนแกะทองโดยศาลอัญมณี Andre Jacquemin[9] ชิ้นส่วนประกอบรวม spinel สีแดงของรูปเพื่อแนะนำรูปร่างขนแกะเป็นมังกรหายใจ "โลภโมโทสันเปลว ไฟ" เป็น 83 ทาสีแดงเพชร และเพชรสีเหลือง 112 กะรัต 107[12] ชิ้นส่วนตกเป็น disuse หลังความตายของ Louis XV เพชรกลายเป็น คุณสมบัติของเหลนกษัตริย์ Louis XVI[11] ในรัชสมัยของสามี แต่ใช้ในฝรั่งเศสเครื่องราชกกุธภัณฑ์สำหรับเครื่องประดับส่วนตัวโดยอัญมณีแต่ละที่อยู่ในการตั้งค่าใหม่และชุด แต่ยังคงสีฟ้าฝรั่งเศสในจี้นี้ยกเว้นเป็นเวลาสั้น ๆ ใน 1787 เมื่อหินถูกเอาออกสำหรับการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ โดย Mathurin Jacques Brisson และคืนการตั้งค่าความเร็วหลังจากนั้น บน 11 กันยายน 1792, [33] ในขณะที่ Louis XVI และครอบครัวของเขาถูกขังใน Tuileries เดปาใกล้โรงแรมคองคอร์ดเดอลาเพลส [12] ในช่วงระยะแรก ๆ ของการปฏิวัติฝรั่งเศส กลุ่มของขโมยยากจนเป็นการ Garde-อยู่ (บ้านหลวง) และขโมยส่วนใหญ่รัตนากรมงกุฎระหว่างความสนุกสนาน looting ห้าวัน[12] ในขณะที่อัญมณีหลายหลัง กู้ รวมถึงชิ้นส่วนอื่น ๆ ลำดับขนแกะทอง บลูฝรั่งเศสถูกระหว่างพวกเขาและไม่หายไปชั่วคราวจากประวัติ[2] ใน 1793, Louis ถูก guillotined ในเดือนมกราคม และมารีถูก guillotined ในเดือนตุลาคม และ beheadings เหล่านี้มักจะอ้างผลของเพชร "แช่ง" แต่บันทึกทางประวัติศาสตร์ชี้ให้เห็นว่า แต่ก็ไม่เคยสวมใส่จี้ขนแกะทองเนื่องจากมีการสำรองไว้สำหรับใช้เฉพาะพระมหากษัตริย์[ต้องการอ้างอิง]

สถานการณ์มีแนวโน้มได้ว่า ฝรั่งเศสบลู หรือบางครั้งเรียกว่าเพชรสีน้ำเงิน [12] ได้ "อย่างรวดเร็วว่าไปลอนดอน" หลังจากถูกยึดใน 1792 ในปารีส[12] ได้หินแน่นอนที่เรียกว่าบลูฝรั่งเศสถูกไม่เคยเห็นอีก เพราะมันเกือบจะแน่นอนถูก recut นี้ช่วงทศวรรษที่ผ่านมาลองของ [12] เปิดเผยอาจเป็นสองชิ้น และหนึ่งใหญ่กลายเป็น เพชร โฮป รายงานที่หนึ่งแนะนำว่า ตัดคือ "งานแปร่งๆ" เนื่องจากมันตัดออก 23.5 กะรัตจากหินขนาดใหญ่เช่นเดียวกับบุตรของ "โกลเด้นพิเศษ"[12] มันมีนานแล้วเชื่อว่า เพชรโฮปได้ถูกตัดจากฝรั่งเศสบลู [34] จนยืนยันสุดท้ายเกิดขึ้นเมื่อแบบจำลองสามมิติ leaden ของหลังถูก rediscovered ในคลังเก็บของพิพิธภัณฑ์ประวัติธรรมชาติของฝรั่งเศสในกรุงปารีสในปี 2005 ก่อนหน้านี้ การรู้จักขนาดของฝรั่งเศสบลูจากสองภาพวาดใน 1749 และค.ศ. 1789 แม้ว่ารูปแบบแตกต่างจากภาพวาดในรายละเอียดบางอย่างเล็กน้อย รายละเอียดเหล่านี้จะเหมือนกับคุณสมบัติของเพชรหวัง ทำให้ CAD เทคโนโลยีดิจิทัลสร้างสีน้ำเงินฝรั่งเศสรอบหิน recut[35][36] แนะนำนักประวัติศาสตร์ที่หนึ่งโม่ง ยศ Guillot เอาอัญมณีหลาย บลูฝรั่งเศสและ spinel โคสต์เดอ-Bretagne ไร Le Havre แล้ว ลอนดอน ที่บลูฝรั่งเศสถูกตัดสองชิ้น ริกโมเรลเพิ่มที่ 1796, Guillot พยายามจำหน่ายโคสต์เดอ-Bretagne ในประเทศฝรั่งเศส แต่ถูกบังคับให้สละการขโมยเพื่อน Lancry เดอลา Loyelle ที่วาง Guillot ในเรือนจำของลูกหนี้

ในรายงานแตกต่างกัน ริชาร์ด Kurin นักประวัติศาสตร์คาดการณ์ว่า การ "ขโมย" ของฝรั่งเศสราชกกุธภัณฑ์ถูกจริงได้วางแผน โดยผู้นำปฏิวัติ Danton จอร์จเป็นส่วนหนึ่งของแผนการติดสินบนเป็นฝ่ายตรงข้ามทัพ วิลเฮล์มคาร์ลดยุคแห่งเบราน์ชไวก์[12] เมื่อภายใต้การโจมตีโดยนโปเลียนใน 1805 วิลเฮล์มคาร์ลอาจมีฝรั่งเศสสีน้ำเงิน recut ถูกเอกลักษณ์ ในแบบฟอร์มนี้ หินไม่ได้มาถึงอังกฤษในค.ศ. 1806 เมื่อครอบครัวหนีมีเข้าไวก์แคโรไลน์ที่สามารถของลูกสาวของเขา แม้ว่าคาโรไลน์ถูกภรรยาของจอร์จปรินซ์รีเจนท์ (จอร์จ IV หลังสหราชอาณาจักร), เธออาศัยอยู่นอกจากสามีของเธอ และสเตรทส์เงินบังคับบางครั้งเธอจะขายอัญมณีของเธอเองเพื่อสนับสนุนครัวเรือนของเธออย่างเงียบ ๆ แคโรไลน์ของหลาน ดยุคคาร์ลฟรีดริช ภายหลังถูกเรียกมั่งเป็น 13.75-กะรัต (2.750 g) บลูไดมอนด์ซึ่งถูกคิดว่า เป็น ชิ้นส่วนอื่นของฝรั่งเศสบลูอย่างกว้างขวาง ตำแหน่งปัจจุบันของเพชรนี้มีขนาดเล็กไม่รู้จัก และฟื้นฟู CAD ล่าสุดของสีฟ้าฝรั่งเศสแน่นพอดีเกินไปรอบเพชรหวังให้การดำรงอยู่ของพี่น้องหินของที่ขนาด

สหราชอาณาจักร [แก้ไข]
บลูไดมอนด์รูปเดียว ขนาด และสีเพชรหวังถูกบันทึก โดยจอห์น Francillon ในความครอบครองของผู้ขายเพชรลอนดอน Daniel Eliason ใน 1812 กันยายน จุดแรกสุดเมื่อประวัติของเพชรหวังได้แน่นอนแก้ไข, [9] [12] แม้ว่าสองน้อยรายงานทั่วไปอ้างว่า เพชรโฮป "แท้ประวัติ" สามารถเท่าติดตามกลับไป 1830[34] อัญมณีมี "ขนาดใหญ่สีน้ำเงินหินของกะรัต 45.54" [12] และน้ำหนัก 177 ธัญพืช (4 ธัญพืช = 1 กะรัต)[9] ก็จะมักจะชี้ให้เห็นว่า วันนี้ถูกว่าเกือบยี่สิบปีหลังจากการขโมยของฝรั่งเศสบลู เพียงเป็นวามสำหรับอาชญากรรมที่ได้รับผล[12] ในขณะที่เพชรหายสำหรับสองทศวรรษ มีคำถามว่าเพชรนี้ในสหราชอาณาจักรถูกแน่นอนเหมือนหนึ่งเท่าที่มีอยู่ไปฝรั่งเศสคิงส์ แต่ตรวจสอบทางวิทยาศาสตร์ในปี 2551 ที่ยืนยัน "สงสัยสมเหตุสมผล" ว่า เพชรหวังและที่เป็นของพระมหากษัตริย์ของฝรั่งเศสได้ จริง บทเดียวกัน ในแง่ที่มีการตัดเพชรหวังจากฝรั่งเศสสี[9

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติ [ แก้ไข ]
ทางธรณีวิทยาเป็นจุดเริ่มต้น [ แก้ไข ]
เพชรเกิดขึ้นลึกภายในโลกประมาณ 1.1 พันล้านปีมาแล้ว [ 22 ] มันถูกสร้างขึ้นจากอะตอมของคาร์บอนเป็นพันธะที่แข็งแรง ทำให้เพชร [ 22 ] มันกลายเป็นที่ฝังตัวอยู่กับคิมเบอร์ไลต์ และกัดเซาะโดยลมและฝน ส่งผลให้ตำแหน่งของของ ฝาก กรวด[ 22 ] ครั้งแรกที่รู้จักเหมืองเพชรในเหมืองของภูมิภาค kollur เทอร์ตำบลในรัฐอานธรประเทศของอินเดีย ถึงแม้ว่าเพชรซึ่งได้ถูกค้นพบในบราซิล [ 22 ] เพชรมีการติดตามปริมาณของอะตอมโบรอนผสมกับโครงสร้างคาร์บอน ซึ่งผลลัพธ์ในสีฟ้าของเพชร [ 22 ]

อินเดีย [ แก้ไข ]

เทเวอร์เนียร์เดิมร่างของเทเวอร์เนียร์ บลู

แบบจําลอง cubic zirconia ใน เทเวอร์เนียร์ บลู
หลายๆ บัญชี ตามข้อสังเกตที่เขียนโดยของพลอยก่อนรู้จักเจ้าของ พ่อค้าอัญมณีฝรั่งเศส Jean Baptiste เทเวอร์เนียร์ , ขอแนะนำให้พลอย มีถิ่นกำเนิดในประเทศอินเดีย ใน kollur เหมืองในเทอร์ตำบลรัฐอานธรประเทศ ( ซึ่งตอนนั้นได้เป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักร Golconda ) ใน ศตวรรษที่สิบเจ็ด .[ 23 ] [ 24 ] [ 25 ] มันไม่ชัดเจนที่ตอนแรกเป็นอัญมณีที่พบ จากใคร และในเงื่อนไขอะไร แต่บันทึกประวัติศาสตร์ครั้งแรก ขอแนะนำให้นักท่องเที่ยวที่ชื่อ Jean Baptiste พ่อค้าฝรั่งเศส เทเวอร์เนียร์ได้รับหิน อาจจะโดยการซื้อ [ 12 ] หรือโดยขโมย , [ 17 ] และเขานำหินเจียระไนขนาดใหญ่ในปารีสซึ่งเป็นครั้งแรกที่รู้จักสารตั้งต้นเพื่อหวังว่าเพชรหินขนาดใหญ่นี้กลายเป็นที่รู้จักกันเป็นเพชรสีฟ้า เทเวอร์เนียร์ . มันเป็นการหยาบคายตัดรูปสามเหลี่ยมที่มีรูปร่างหิน 115 กะรัต ( 23.0 กรัม ) . [ 11 ] อีกประมาณว่า มันหนัก 112.23 กะรัต ( 22.446 g ) ก่อนที่จะถูกตัด [ เล่ม 17 ] เทเวอร์เนียร์ , หกของการเดินทาง ( ฝรั่งเศส : เลส์หกการเดินทาง . . . . . . . . ) มีภาพร่างของเพชรขนาดใหญ่หลายที่เขา ขาย Louis XIV ในอาจ 1668 [ 2 ] หรือ 1669 ;ในขณะที่เพชรสีน้ำเงินแสดงระหว่างนี้ เทเวอร์เนียร์กล่าวถึงการทำเหมืองแร่ที่ " กานิ " kollur เป็นแหล่งที่มาของเพชรสี แต่ไม่ได้กล่าวถึงโดยตรงของหิน นักประวัติศาสตร์ริชาร์ด คุรินสืบคดีนี้อย่างไรสำหรับ 1365 เป็นปีของการซื้อ[ 26 ] แต่ส่วนใหญ่สามารถพูดได้ด้วยความมั่นใจว่า เทเวอร์เนียร์ได้เพชรสีน้ำเงินในช่วงหนึ่งของการเดินทางของเขาไปยังประเทศอินเดียระหว่างห้าปี 2183 และ 1667 . รายงานแสดงให้เห็นว่าเขาเอา 25 เพชรปารีส รวมทั้งหินขนาดใหญ่ซึ่งเป็น ความหวัง และการขายทั้งหมดของพวกเขา King Louis XIV [ 27 ] รายงานชี้ให้เห็นว่าใน 1669 อีก ,เทเวอร์เนียร์ขายเพชรสีน้ำเงินขนาดใหญ่พร้อมกับประมาณหนึ่งหมื่นๆเพชรกับกษัตริย์พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศสสำหรับ 220 , 000 ปอนด์ , เทียบเท่าของทองคำบริสุทธิ์ 147 กิโลกรัม [ 11 ] [ 28 ] ในการตีพิมพ์ใหม่ประวัติศาสตร์นวนิยายฝรั่งเศสสีฟ้า , นักอัญมณีและนักประวัติศาสตร์ริชาร์ดดับบลิวปัญญา เสนอว่า สิทธิบัตรของขุนนางที่ได้รับ เทเวอร์เนียร์โดยพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 เป็นส่วนหนึ่งของค่าตอบแทนสำหรับเทเวอร์เนียร์สีฟ้า ตามทฤษฎี ในช่วงระยะเวลาที่ฌ็องของกษัตริย์ กระทรวงการคลัง เป็นประจําขายสำนักงานและขุนนางชื่อเงินสด และแชมป์สิทธิบัตรของขุนนาง ตามปัญญา มีมูลค่าประมาณ 500000 ปอนด์ทำให้รวม 720 , 000 ปอนด์ ,ราคาใกล้มากกับค่าจริงของพลอย [ 29 ] มีการโต้เถียงเกี่ยวกับน้ำหนักของหิน โมเรล เชื่อว่าในที่สุด⁄ 16 กะรัต [ 17 ] ระบุใน เทเวอร์เนียร์ของใบแจ้งหนี้จะอยู่ที่กะรัตฝรั่งเศสเก่า จึง 115.28 เมตริกกะรัต

[ แก้ไข ]
ในฝรั่งเศส แถม หลุยส์ XIV มอบหมายศาลเพชรพลอย sieur , pitau , recut ใน เทเวอร์เนียร์ บลู เป็นผลใน 67125 กะรัต ( 13.4250 กรัม ) หิน [ 9 ] ที่ราชพัสดุ หลังจากนั้นแสดงเป็นเพชรมงกุฎสีน้ำเงินแห่งฝรั่งเศส ( Diamant Bleu de la Couronne ฝรั่งเศส [ 30 ] ) ภายหลังการพูดภาษาอังกฤษนักประวัติศาสตร์มีเพียงแค่เรียกมันว่า ฝรั่งเศส สีฟ้า พระราชา มีหินตั้งในผ้าผูกคอ pin [ 31 ] ตามรายงาน หลุยส์สั่ง pitau [ 32 ] " ให้เขาชิ้นจำ "pitau และใช้เวลา 2 ปีในชิ้นเดียว ส่งผลให้ “รูปสามเหลี่ยม 69 กะรัตพลอยขนาดของไข่นกพิราบที่เอาลมหายใจที่ติดอยู่ที่แสงสะท้อนกลับรังสีสีฟ้าสีเทา " [ 12 ] มันตั้งอยู่ในทองและได้รับการรองรับจากริบบิ้นสำหรับคอซึ่งเป็น สวมใส่โดยกษัตริย์ในพิธี [ 9 ]

ที่เพชรพราวหัวใจเป็นอาทิตย์กับเจ็ดแง่มุม––ดวงอาทิตย์ถูกหลุยส์ ' สัญลักษณ์และเจ็ดเป็นเลขรวยในความหมายในพระคัมภีร์ไบเบิล จักรวาลวิทยา แสดงว่าพระเจ้าและจิตวิญญาณ

- รายงานในหมวด Agence ฝรั่งเศส 2008 [ 12 ]


มารี อองตัวเนตประหารด้วยกิโยตินก่อนที่เธอสาธารณะใน 1793 .
ใน 1677 , หลุยส์ ' ทายาทกษัตริย์ Louis XV ,มีชุดสีฟ้าฝรั่งเศสในประณีตอัญมณี จี้ลำดับขนแกะทองคำ โดยศาล เพชรพลอย อังเดร jacquemin [ 9 ] ประกอบชิ้นรวมสีแดงสปิเนลของ 107 กะรัตรูปร่างเป็นมังกรหายใจ " ลำยองเปลวไฟ " รวมทั้ง 83 แดงทาสีเพชร 112 สีเหลืองเพชรแนะนำขนแกะสีรูปร่าง [ 12 ] ชิ้นตกเลิกหลังจากการตายของหลุยส์สิบห้าเพชรเป็นสมบัติของหลานเขา King Louis XVI . [ 11 ] ในช่วงรัชสมัยของสามีของเธอ มารี อองตัวเนตใช้มงกุฎเพชรฝรั่งเศสหลายเครื่องประดับส่วนบุคคลโดยมีอัญมณีแต่ละอยู่ในการตั้งค่าใหม่ และชุด แต่สีฟ้าฝรั่งเศสอยู่ในจี้ ยกเว้นเวลาที่สั้นใน 1787 ,เมื่อหินถูกลบออกสำหรับการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ โดยมาทูรินฌาคส์ บริสซองและกลับไปที่การตั้งค่าของมันหลังจากนั้น ในวันที่ 11 กันยายน 1792 [ 33 ] ขณะที่ Louis XVI และครอบครัวของเขาถูกกักขังอยู่ในพระราชวังตุยเลอรีใกล้บุรุษเวชศาสตร์ [ 12 ] ในช่วงแรกของการปฏิวัติฝรั่งเศสกลุ่มโจรบุกเข้ามาในการ์ meuble ( คลังหลวง ) และขโมยมากที่สุดของมงกุฎเพชร ระหว่างเที่ยวปล้นสะดม ห้าวัน . [ 12 ] ในขณะที่หลายพลอยก็หาย รวมทั้งชิ้นส่วนอื่น ๆของลำดับขนแกะทองคำ สีน้ำเงิน ฝรั่งเศสไม่ได้ในหมู่พวกเขา และมันก็หายไปชั่วคราวจากประวัติศาสตร์ [ 2 ] ในที่ หลุยส์ ถูก guillotined ในเดือนมกราคมและมารี guillotined ในเดือนตุลาคมและ ถูกตัดหัวเหล่านี้มักอ้างเป็น " ของ " เพชร " คำสาป แต่บันทึกทางประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นว่า Marie Antoinette เคยใส่ขนแกะทองคำจี้เพราะมันถูกสงวนไว้สำหรับการใช้งานพิเศษของกษัตริย์ [ อ้างอิงที่จำเป็น ]

สถานการณ์มีแนวโน้มที่ฝรั่งเศสสีฟ้าหรือบางครั้งเรียกว่าเป็นเพชรสีฟ้า [ 12 ] " ฉิวนำส่งไปที่ลอนดอน หลังถูกจับใน 1792 ในปารีส [ 12 ] แต่ที่แน่นอนหินที่รู้จักกันเป็นสีฟ้าฝรั่งเศส ไม่เคยเห็นอีกเลย เพราะมันเกือบจะเป็น recut ในช่วงทศวรรษนี้ระยะเวลาที่ยาวนานของการเปิดเผย [ 12 ] อาจเป็นสองชิ้น และมีขนาดใหญ่เป็นเพชร .รายงานแนะนำว่า ตัด " ชำแหละงาน " เพราะมันฉีกออก 23.5 กะรัตจากหินขนาดใหญ่ รวมทั้งทำร้ายเงาพิเศษของมัน "" [ 12 ] ได้นานถูกเชื่อว่าเพชรถูกตัดจากฝรั่งเศสสีฟ้า [ 34 ] จนกระทั่งยืนยันก็เกิดขึ้นเมื่อรูปแบบของสามมิติที่ทำจากตะกั่วหลังถูกค้นพบในหอจดหมายเหตุของฝรั่งเศสพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติในปารีสในปี 2005 ก่อนหน้านี้ มิติของสีฟ้าฝรั่งเศสได้รู้จักเพียงสองแบบใน 1677 และ ค.ศ. 1789 ;แม้ว่ารูปแบบเล็กน้อยแตกต่างจากภาพวาดในรายละเอียดบางส่วน รายละเอียดเหล่านี้จะเหมือนกับคุณลักษณะของเพชรโฮปให้ CAD เทคโนโลยีดิจิทัลสร้างสีฟ้าฝรั่งเศสรอบ recut หิน [ 35 ] [ 36 ] นักวิจารณ์แนะนำว่าหนึ่งโจร กิลนักเรียนนายร้อย เอาหลายอัญมณี ได้แก่ สีฟ้า และแยกตามประเทศฝรั่งเศส te de Bretagne นิลในเลออาฟวร์และลอนดอนที่สีฟ้าฝรั่งเศส ตัดเป็นสองชิ้น โมเรลเพิ่มใน 1796 กิลพยายามขาย C เป็นการเตเดอเบรอตาญในฝรั่งเศส แต่ถูกบังคับให้สละให้เพื่อนขโมย lancry de la loyelle , ที่ใส่กิลเข้าไปในคุกลูกหนี้ ' .

ในด้านรายงานนักประวัติศาสตร์ริชาร์ด คุรินสันนิษฐานว่า " ขโมย " ของมงกุฎเพชรที่ฝรั่งเศส ในความเป็นจริงการออกแบบโดยผู้นำปฏิวัติ Georges ดังตันเป็นส่วนหนึ่งของแผนการที่ติดสินบนแก่ผู้บัญชาการทหารของดยุคคาร์ลวิลเฮล์มบรุนซ์ [ 12 ] เมื่อภายใต้การโจมตีโดยนโปเลียนในเด็ก คาร์ล วิลเฮล์ม อาจจะมี ฝรั่งเศส สีฟ้า recut ปลอมตัว ตัวตนของมัน ในรูปแบบนี้หินอาจจะมาอังกฤษใน 1806 เมื่อครอบครัวของเขาหนีมาร่วมลูกสาวคาโรไลน์แห่งบรันสวิก . ถึงแม้แคโรไลน์เป็นภรรยาของเจ้าชายผู้สำเร็จราชการ จอร์จ ( ต่อมาพระเจ้าจอร์จที่ 4 แห่งสหราชอาณาจักร ) เธอแยกกันอยู่กับสามี และช่องแคบการเงินบางครั้งบังคับให้เธอเงียบๆ ขายพลอยของเธอเองเพื่อสนับสนุนครอบครัวของเธอ หลานชายของแคโรไลน์ ดยุคคาร์ล เฟร็ดดริคต่อมาทราบว่ามี 13.75-carat ( 2.750 กรัม เพชรสีน้ำเงินที่เป็นกันอย่างแพร่หลาย คิดว่าเป็นอีกชิ้นของ ฝรั่งเศส สีฟ้า นี้ขนาดเล็กเพชรในปัจจุบัน ตอนนี้ไม่รู้อยู่ไหน และล่าสุด CAD ของการฟื้นฟูสีฟ้าฝรั่งเศสพอดีเกินไปแน่นรอบเพชรที่จะอนุญาตให้สำหรับการดำรงอยู่ของน้องสาวหินขนาดนั้น

สหราชอาณาจักร [ แก้ไข ]
สีฟ้าเพชรที่มีรูปร่างขนาดและสีเหมือนเพชรที่ถูกบันทึกไว้โดย จอ น ฟรานซิลลในความครอบครองของลอนดอนเพชร พ่อค้า แดเนียล เ ลียสันในเดือนกันยายนปี 1812 จุดแรกสุดเมื่อประวัติเพชรโฮปสามารถแตกหักซ่อม , [ 9 ] [ 12 ] แม้ว่าสองอ้างรายงานที่ชัดเจนน้อยกว่าเพชร " ประวัติศาสตร์ " ที่แท้จริง สามารถ traced กลับไปที่ 1830[ 34 ] อัญมณีที่ถูก " ขนาดใหญ่สีฟ้าหิน 45.54 กะรัต " [ 12 ] และชั่งน้ำหนัก 177 ธัญพืช ( 4 เม็ด = 1 กะรัต ) [ 9 ] มันมักจะชี้ให้เห็นว่าวันนี้คือตรงเกือบยี่สิบปีหลังจากขโมยของ ฝรั่งเศสสีฟ้าเช่นเดียวกับอายุความของคดีได้ เอาผล [ 12 ] ในขณะที่เพชรหายไปสำหรับสองทศวรรษที่ผ่านมามีคำถามว่า เพชร ตอนนี้ในอังกฤษได้ตรงเหมือนเป็นของกษัตริย์ฝรั่งเศสแต่การสืบสวนทางวิทยาศาสตร์ใน 2008 ยืนยันว่า " ไม่ต้องสงสัย " เหมาะสมว่า เพชรโฮป และเป็นเจ้าของโดยกษัตริย์แห่งฝรั่งเศสได้ แน่นอน บทเดียวกัน ในความรู้สึกว่าเพชรถูกตัด จากฝรั่งเศส [ 9 สีฟ้า