In the City, ordinary families have

In the City, ordinary families have several days or even ten days worth of food storage. Always Bright Village is a rural village. They should have stockpiled even more. Yue Zhong had heard the villages around them, the families normally saved a full year of supplies .

Da Gouzi bitterly laughed: “Our village does agricultural tourism, specializing in hosting outside travelers. In the village there are some privately raised pigs, chicken, and fish. However every family had a little saved. The day the whole world suddenly spawned zombies, they bit several people. Everyone either fled or went into hiding.”

“Later on Big Brother Tiger and the rest came. They cleared out village zombies, but the provisions, pigs, and chickens of the village were all snatched away by them. When we ran no one carried much food. There was no method to do so. We are only able to dig up some vegetables and grass to live a meager existence.”

Yue Zhong pointed at the surrounding farmland: “Why not seed there? You only need to plant a few seeds, after a couple months you can collect a some food.”

There were only women and children searching for vegetables on the fields outside the village. There weren’t any poeple cultivating the land. Continuing on like this was out of the question. Only relying on reserves, even if they have a mountain stored up, eventually they will starve.

If there wasn’t anyone assigned to plowing, just the food problem was enough to make people have an endless headache.

Da Gouzi bitterly laughed: “Big brother Tiger bought seeds from the nearby supplier, but those seeds were planted a while ago. They’ve yet to germinate.”

Yue Zhong’s heart sank. If there was no way to resolve the issue of planting seeds, then mankind’s future plight will become more and more difficult. There are many food and supplies scattered all around, but every time they are use there’s less. Furthermore after a while the food will start to mold, and the amount of edible food will become even less.

Yue Zhong threw out the doubting thoughts in his mind, going towards the other places in the village.

In that village, except for the gunmen, everyone looked famished without light in their eyes, the same as a walking corpse. Their eyes couldn’t see a thread of hope.

Several men and women both young and old searched for vegetables and grass they could use.

The group of children that bothered Zhang Xin were all running around the field searching for edible food. The end of the world already took those originally innocent, lively, carefree, and anxiety free children and tempered them into early maturity. They all started to struggle for survival.

The zombies surrounding Always Bright village had already all been cleared out by Big Brother Tiger. Because of this the villagers were able to seek food outside the village.

“Here are two steamed buns. You and your wife accompany me for one day. These two steamed buns are yours.”

Passing a corner, there came a wretched voice.

Yue Zhong’s eyebrows wrinkled.

Looking inside a brick building, a short and small gunman with an 81 rifle held two large white steamed buns and smiled lewdly at two women.

The older woman’s age was over 30. She had a full figure, beautiful appearance, and was wearing a white blouse with jeans looking extremely classy. The younger girl looked only 11 or 12. Her large eyes looks at the gunman brimming with dread. At the same time her eyes frequently glanced at the two large steamed buns. She was already hungry for several days, really wanting to eat one. In the past her she didn’t even look at steamed buns.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเมือง ครอบครัวสามัญมีหลายวันหรือแม้กระทั่งสิบวันเก็บอาหาร เสมอสว่างหมู่บ้านเป็นหมู่บ้านชนบท พวกเขาควรได้มอบยิ่ง จงหยูยินหมู่บ้านรอบข้าง ครอบครัวปกติบันทึกเต็มปีของวัสดุGouzi ดาดี ๆ หัวเราะ: "หมู่บ้านของเราทำการท่องเที่ยวเกษตร นริศโฮสต์นอกผู้เดินทาง ในหมู่บ้าน มี และบางอย่างเอกชนยกหมู ไก่ ปลา อย่างไรก็ตาม ทุกครอบครัวที่บันทึกไว้ วันที่โลกทั้งโลกก็เกิดซอมบี้ พวกเขาบิตหลายคน ทุกคนหนีไป หรือไปซ่อนตัวอยู่"ในภายหลังบนพี่ใหญ่พยัคฆ์และมาพักผ่อน พวกเขาล้างออกหมู่บ้านซอมบี้ แต่บทบัญญัติ สุกร และไก่ของหมู่บ้านมีทั้งหมดกระชากออกไป โดยพวกเขา เมื่อเราวิ่ง ไม่มีใครทำอาหารมาก ไม่มีวิธีทำได้ เรามีการขุดผักและหญ้าอยู่ดำรงอยู่ในร่างที่ผอมบาง"จงหยูชี้ไปที่พื้นที่เพาะปลูกโดยรอบ: "ทำไมไม่เมล็ดมี คุณเพียงต้องการปลูกกี่เมล็ด หลังจากสองสามเดือนคุณสามารถเก็บอาหารบางอย่าง"มีเฉพาะผู้หญิงและเด็กหาผักตามเขตข้อมูลที่อยู่นอกหมู่บ้าน ไม่มีผู้ใดปลูกที่ดิน ต่อเนื่องเช่นนี้ได้จากคำถาม เพียงอาศัยสำรอง แม้ว่าพวกเขามีภูเขาเก็บไว้ ในที่สุดพวกเขาจะอดถ้าไม่มีใครกำหนดให้ไถ เพียงปัญหาอาหารก็เพียงพอที่จะทำให้ท่านต้องปวดหัวไม่รู้จบGouzi ดาดี ๆ หัวเราะ: "พี่ใหญ่เสือซื้อเมล็ดจากผู้จำหน่ายที่อยู่ใกล้เคียง แต่เมล็ดพันธุ์เหล่านั้นถูกปลูกขณะที่ผ่านมา พวกเขาได้แต่จะงอก "หัวใจหยูจงจม ถ้ามีวิธีที่จะแก้ปัญหาของการปลูกเมล็ดพันธุ์ แล้วชีวิตในอนาคตของมนุษยชาติจะกลายเป็นยากขึ้น มีอาหาร และเครื่องใช้กระจัดกระจายทั่ว แต่ทุกครั้งที่จะใช้ มีน้อย นอกจากนี้ หลังอาหารจะเริ่มปั้น และปริมาณอาหารที่กินจะเป็นแม้แต่น้อยหยูจงโยนออกความคิดสงสัยในใจของเขา ไปสู่สถานอื่น ๆ ในหมู่บ้านในหมู่บ้านนั้น ยกเว้น↑ ทุกคนมอง famished โดยแสงในดวงตาของพวกเขา เหมือนกับศพเดิน ตาไม่เห็นด้ายแห่งความหวังชายและหญิง ทั้งหลายค้นหาผักและหญ้าที่พวกเขาสามารถใช้กลุ่มของเด็กที่ bothered Zhang Xin ถูกเรียกใช้รอบฟิลด์ค้นหาอาหารกิน จุดสิ้นสุดของโลกแล้วเอาผู้บริสุทธิ์เดิม มีชีวิตชีวา ห่วง และฟรีเด็กวิตกกังวล และอารมณ์เหล่านั้นไปก่อนครบกำหนด พวกเขาทั้งหมดเริ่มต้นการต่อสู้เพื่อความอยู่รอดซอมบี้ล้อมรอบหมู่บ้านเสมอไบรท์ได้แล้วทั้งหมดถูกใช้จนหมด โดยพี่ใหญ่เสือ ด้วยเหตุนี้ ชาวบ้านก็สามารถที่จะแสวงหาอาหารนอกหมู่บ้าน"นี่คือขนมปังนึ่งสอง คุณและภรรยาของคุณกับฉันวันหนึ่ง ซาลาเปาสองเหล่านี้อยู่กับคุณ"มีผ่านมุม มาพร้อมเสียงเศร้าหมองหยูจงคิ้วรอยย่นมองภายในอาคารอิฐ นักเลงปืนสั้น และเล็ก ด้วยปืนไรเฟิล 81 จัดนึ่งขนมปังสองสีขาวขนาดใหญ่ และยิ้ม lewdly ที่ผู้หญิงสองคนอายุของผู้หญิงอายุ 30 กว่าได้ เธอมีเต็มรูปแบบ ลักษณะที่สวยงาม และสวมเสื้อมีสีขาวกับกางเกงยีนส์กำลังดีงามมาก น้องสาวมอง เพียง 11 หรือ 12 ดวงตาของเธอใหญ่มีลักษณะที่เต็มไป ด้วยกลัวโคตร ในเวลาเดียวกัน ดวงตาของเธอบ่อย glanced ที่สองใหญ่นึ่งขนมปัง เธอได้แล้วหิวหลายวัน จริง ๆ อยากทานหนึ่ง ในอดีต เธอเธอไม่ได้มองดูซาลาเปา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเมืองครอบครัวสามัญมีหลายวันหรือแม้กระทั่งสิบวันมูลค่าของการเก็บรักษาอาหาร เสมอสดใสหมู่บ้านเป็นหมู่บ้านชนบท พวกเขาควรจะกักตุนมากยิ่งขึ้น Yue Zhong เคยได้ยินหมู่บ้านรอบตัวพวกเขาและครอบครัวได้ตามปกติที่บันทึกไว้เป็นปีที่เต็มรูปแบบของวัสดุ. ดา Gouzi ขมขื่นหัวเราะ: "หมู่บ้านของเราจะท่องเที่ยวเชิงเกษตรที่มีความเชี่ยวชาญในการเป็นเจ้าภาพการเดินทางไปข้างนอก ในหมู่บ้านมีบางยกเอกชนหมู, ไก่และปลา แต่ทุกคนในครอบครัวมีเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่บันทึกไว้ วันที่โลกทั้งโลกก็กลับกลายเป็นซอมบี้ก็กัดคนหลายคน ทุกคนทั้งหนีหรือเดินเข้าไปหลบซ่อนตัวอยู่. " " ต่อมาในบิ๊กบราเดอร์เสือและส่วนที่เหลือมา พวกเขาออกมาเคลียร์ซอมบี้หมู่บ้าน แต่บทบัญญัติหมูและไก่ของหมู่บ้านถูกกระชากทั้งหมดออกไปจากพวกเขา เมื่อเราวิ่งไม่มีใครดำเนินการอาหารมาก มีวิธีการที่จะทำเช่นนั้นไม่ได้ เราเป็นเพียงสามารถที่จะขุดขึ้นผักบางชนิดและหญ้าที่จะมีชีวิตดำรงอยู่น้อย. " Yue Zhong ชี้ไปที่พื้นที่เพาะปลูกโดยรอบ:" ทำไมไม่ได้เมล็ดพันธุ์ที่นั่น? คุณจะต้องเมล็ดพืชไม่กี่หลังจากสองสามเดือนคุณสามารถเก็บอาหารบาง. " มีเพียงผู้หญิงและเด็กค้นหาสำหรับผักในทุ่งนานอกหมู่บ้านได้ มีไม่ poeple ใดปลูกฝังที่ดิน อย่างต่อเนื่องเช่นนี้เป็นไปไม่ได้ . เพียงอาศัยสำรองแม้ว่าพวกเขามีภูเขาที่เก็บไว้ขึ้นในที่สุดพวกเขาจะอดถ้ามีไม่ทุกคนที่ได้รับมอบหมายให้ไถเป็นเพียงปัญหาอาหารก็พอที่จะทำให้คนมีอาการปวดหัวที่ไม่มีที่สิ้นสุด. ดา Gouzi ขมขื่นหัวเราะ: "บิ๊ก พี่ชายเสือซื้อเมล็ดพันธุ์จากผู้จัดจำหน่ายที่ใกล้เคียง แต่เมล็ดพันธุ์เหล่านั้นถูกนำมาปลูกในขณะที่ที่ผ่านมา พวกเขาได้ยังไม่งอก. " หัวใจ Yue Zhong จม ถ้ามีวิธีการแก้ไขปัญหาของเมล็ดปลูกไม่มีแล้วชะตากรรมของมนุษยชาติในอนาคตจะกลายเป็นเรื่องที่ยากมาก มีอาหารหลายและวัสดุกระจัดกระจายอยู่ทั่ว แต่ทุกครั้งที่พวกเขาจะใช้มีน้อย นอกจากนี้หลังจากที่ในขณะที่อาหารจะเริ่มแม่พิมพ์และปริมาณอาหารที่กินได้จะกลายเป็นแม้แต่น้อย. ยูจงโยนออกความคิดสงสัยในใจของเขามุ่งหน้าไปยังสถานที่อื่น ๆ ในหมู่บ้าน. ในหมู่บ้านว่ายกเว้นมือปืน ทุกคนมองหิวโดยไม่ต้องแสงในสายตาของพวกเขาเช่นเดียวกับศพเดิน สายตาของพวกเขาไม่สามารถมองเห็นด้ายแห่งความหวัง. ชายและหญิงทั้งเด็กและผู้ใหญ่หลายสืบค้นสำหรับผักและหญ้าพวกเขาสามารถใช้. กลุ่มของเด็กที่ใส่ใจจางซินทุกคนวิ่งไปรอบ ๆ สนามหาอาหารกินได้ การสิ้นสุดของโลกที่มีอยู่แล้วเอาเดิมบริสุทธิ์, มีชีวิตชีวา, ห่วงเด็กและความวิตกกังวลที่ฟรีและอารมณ์พวกเขาลงไปจนครบกำหนดในช่วงต้น พวกเขาทุกคนเริ่มที่จะต่อสู้เพื่อความอยู่รอด. ซอมบี้รอบหมู่บ้านสดใสมักจะมีอยู่แล้วทุกคนได้รับออกมาเคลียร์โดยบิ๊กบราเดอร์ไทเกอร์ ด้วยเหตุนี้ชาวบ้านก็สามารถที่จะแสวงหาอาหารนอกหมู่บ้าน. "นี่คือสองขนมปังนึ่ง คุณและภรรยาของคุณกับฉันสักวันหนึ่ง ทั้งสองขนมปังนึ่งเป็นของคุณ. " ผ่านมุมมีพระสุรเสียงอนาถ. คิ้ว Yue ของ Zhong เหี่ยวย่น. มองภายในอาคารอิฐมือปืนสั้นและขนาดเล็กที่มี 81 ปืนไรเฟิลจัดขึ้นสองขนาดใหญ่ขนมปังนึ่งสีขาวและยิ้มอย่างมีตัณหาที่ผู้หญิงสองคน . อายุหญิงที่มีอายุมากกว่าเป็นมากกว่า 30. เธอมีเต็มรูปลักษณะสวยงามและสวมเสื้อสีขาวกับกางเกงยีนส์ที่กำลังมองหาที่ดีงามมาก หญิงสาวที่อายุน้อยกว่ามองเพียง 11 หรือ 12 ดวงตากลมโตของเธอมีลักษณะที่มือปืนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ในเวลาเดียวกันดวงตาของเธอบ่อยเหลือบมองไปที่สองขนมปังนึ่งขนาดใหญ่ เธอเป็นคนที่หิวแล้วเป็นเวลาหลายวันจริงๆอยากจะกินอย่างใดอย่างหนึ่ง ในอดีตที่ผ่านมาของเธอเธอไม่แม้แต่จะมองขนมปังนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเมือง ครอบครัวธรรมดาได้หลายวันหรือสิบวันมูลค่าของการจัดเก็บอาหาร หมู่บ้านสดใสเสมอเป็นหมู่บ้านในชนบท พวกเขาน่าจะสำคัญมากกว่า Yue Zhong ได้ยินหมู่บ้านรอบ ๆพวกเขา ครอบครัวปกติบันทึกปีเต็มของวัสดุดา gouzi ขมขื่นหัวเราะ : " หมู่บ้านของเรามีการท่องเที่ยวเชิงเกษตร , ที่เชี่ยวชาญในพื้นที่คน ข้างนอก ในหมู่บ้านมีเอกชนเลี้ยงหมู ไก่ และปลา แต่ทุกครอบครัวมีเล็ก ๆน้อย ๆที่บันทึกไว้ วันที่โลกทั้งโลกพลันกลับกลายเป็นซอมบี้ พวกเขาไปหลาย ๆ คน ทุกคนให้หนีหรือซ่อนตัวอยู่ "" ต่อมาเมื่อเสือพี่ใหญ่และส่วนที่เหลือมา พวกเขาล้างออกหมู่บ้านซอมบี้ แต่บทบัญญัติ สุกร และไก่ของหมู่บ้านทั้งหมดถูกแย่งชิงไปโดยพวกเขา เมื่อเราวิ่งไม่มีใครแบกอาหารมากนัก มีวิธีการที่จะทำเช่นนั้น เราเป็นเพียงสามารถที่จะขุดผักและหญ้าอยู่มีอยู่น้อย”Yue Zhong ชี้ที่พื้นที่โดยรอบ : " ทำไมไม่เมล็ดนั้น คุณต้องการพืชไม่กี่เมล็ด หลังจากไม่กี่เดือนคุณสามารถเก็บอาหาร”มีผู้หญิงและเด็กหาผักในเขตนอกหมู่บ้าน ไม่มี poeple ปลูกแผ่นดิน ต่อแบบนี้ก็หมดปัญหา แค่อาศัยสำรอง แม้ว่าพวกเขามีภูเขาเก็บ ในที่สุดพวกเขาจะหิวถ้าไม่ได้มีใครมอบหมายให้ไถนา แค่อาหารปัญหาก็เพียงพอที่จะทำให้คนปวดหัวไม่รู้จบดา gouzi ขมขื่นหัวเราะ : " เสือพี่ชายซื้อเมล็ดจากซัพพลายเออร์ที่ใกล้เคียง แต่เมล็ดที่ปลูกมานานแล้ว พวกเขาก็ยังงอก "หัวใจของ Yue Zhong จม ถ้าไม่มีวิธีที่จะแก้ไขปัญหาของการปลูกเมล็ดพันธุ์ แล้วชะตาอนาคตของมนุษยชาติจะกลายเป็นมากขึ้นยาก มีหลายอาหารและวัสดุกระจายอยู่ทั่ว แต่ทุกครั้งที่พวกเขาใช้มันน้อยลง นอกจากนี้หลังจากที่ในขณะที่อาหารจะเริ่มปั้น และปริมาณอาหารที่กินจะกลายเป็นแม้แต่น้อยYue Zhong ทิ้งสงสัยความคิด ไปสถานที่อื่น ๆในบ้านในหมู่บ้านนั้น นอกจากมือปืนทุกคนดูอดอยากไม่มีแสงในดวงตาของพวกเขา เหมือนซากศพที่เดินได้ สายตาของพวกเขาไม่สามารถเห็นกระทู้ของความหวังหลาย ผู้หญิงและผู้ชายทั้งหนุ่มและแก่ หาผักและหญ้าที่พวกเขาจะใช้กลุ่มเด็กที่กวนใจจางซิน ทุกคนวิ่งรอบสนามค้นหาอาหารที่กินได้ จุดสิ้นสุดของโลกได้นั้น แต่เดิมบริสุทธิ์ , สดใส , ไร้กังวลและความวิตกกังวลฟรีเด็กและนิสัยเขาเป็นผู้ใหญ่ก่อน พวกเขาเริ่มที่จะต่อสู้เพื่อความอยู่รอดซอมบี้ที่ล้อมรอบหมู่บ้านสดใสเสมอได้ถูกล้างออก โดยไทเกอร์ พี่ชายใหญ่ เพราะเหตุนี้ชาวบ้านสามารถที่จะแสวงหาอาหารนอกหมู่บ้าน" นี่สองขนมปังนึ่ง คุณและภรรยาของคุณมากับฉันสักวัน เหล่านี้สองซาลาเปาเป็นของคุณ "ผ่านมุม มีพระสุรเสียงที่น่าเวทนาของ Yue Zhong คิ้วยับย่นมองภายในอิฐอาคาร , สั้นและมือปืนไรเฟิลขนาดเล็กที่มี 81 จัดขึ้นสองขนาดใหญ่ซาลาเปาสีขาวและยิ้ม lewdly ที่หญิงสองคนผู้หญิงอายุเก่าเกิน 30 เธอมีเต็มรูปลักษณะสวยงาม และใส่เสื้อสีขาวกับกางเกงยีนส์ที่ดูแสนหรู น้องผู้หญิงมองเพียง 11 หรือ 12 ตาใหญ่ เธอมองมือปืนที่เต็มไปด้วยความกลัว ในเวลาเดียวกัน สายตาของเธอบ่อยดูขนาดใหญ่สองขนมปังนึ่ง เธอกำลังหิว หลายวัน จริงๆอยากจะกินคนเดียว ในอดีตของเธอ เธอไม่ได้มองขนมปังนึ่ง