Meng Hao’s fleshly body hummed, and

Meng Hao’s fleshly body hummed, and in the blink of an eye, reached the pinnacle of his power. A dreary expression of death covered his face, and the energy of his Cultivation base surged out with monstrous power. The air around him shattered and cracked, and any rain that fell near him was instantly pushed three hundred meters away.

Meng Hao took a deep breath. His body was like an arrow pulled tight against a bowstring. Suddenly, he shot forward; in the blink of an eye, he made contact with the storm winds. Without the slightest bit of hesitation, he entered in.

From a distance, the tempest looked like a vicious, primordial beast that opened its mouth and then swallowed up Meng Hao.

As soon as he entered the storm winds, he was battered by an intense force. Meng Hao’s expression was the same as ever as he surged forward. Rumbling sounds could be heard as the fog up ahead seemed to be ripped apart. The sweeping wind also seemed to collapse.

They were completely incapable of doing anything to stop Meng Hao. His hair whipped around, but he didn’t sustain even the slightest injury. Compared to the Underworld Wind he had experienced in the Demon Immortal Sect, this was almost nothing.

As he charged forward amidst the booming roars, the fog within the storm winds scattered and seethed. In a very short moment, Meng Hao had already traveled three thousand meters in.

He was surrounded by screaming winds and pitch blackness, interspersed with flashes of bright lightning. His face was expressionless as he proceeded forward relentlessly. His Spirit Severing fleshly body and terrifying Cultivation base made it possible for him to move further and further in.

Every time he breathed, countless bolts of lightning would shoot toward him. When they struck him, though, he would simply absorb them. If any outsider saw what was happening, they would surely be completely shocked

From ancient times to modern, few people had ever qualified to charge alone through these storm winds on the Milky Way Sea.

—–

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร่างกายฝ่ายเนื้อหนังเม้งเฮาส์ฮัมและในพริบตาถึงจุดสุดยอดของอำนาจของเขา นิพจน์ที่น่าเบื่อของการเสียชีวิตที่ปกคลุมใบหน้าของเขาและพลังงานของฐานการเพาะปลูกของเขาเพิ่มขึ้นจากที่มีอำนาจมหึมา อากาศรอบ ๆ ตัวเขาแตกและแตกและฝนที่ตกอยู่ใกล้เขาถูกผลักออกไปสามร้อยเมตรทันที. เม้งเฮาเอาลมหายใจลึก ร่างกายของเขาเป็นเหมือนลูกศรดึงแน่นกับธนู ทันใดนั้นเขายิงไปข้างหน้า ในพริบตาเขาได้ติดต่อกับลมพายุ โดยไม่ต้องนิดลังเลเขาเข้าไปใน. จากระยะไกลพายุดูเหมือนหินสัตว์ดั่งเดิมที่เปิดปากและแล้วกลืนเม้งเฮา. เร็วที่สุดเท่าที่เขาป้อนลมพายุเขาถูกทารุณโดยที่รุนแรง บังคับ. การแสดงออกเม้งเฮาเป็นเช่นเดียวกับที่เคยในขณะที่เขาพุ่ง เสียงดังก้องอาจจะได้ยินเป็นหมอกขึ้นข้างหน้าดูเหมือนจะฉีก ลมกวาดก็ดูเหมือนจะยุบ. พวกเขาสมบูรณ์ไม่สามารถทำอะไรเพื่อหยุดเม้งเฮา ผมของเขาวิปปิ้งรอบ แต่เขาไม่ได้รักษาอาการบาดเจ็บแม้แต่น้อย เมื่อเทียบกับมาเฟียลมเขาเคยมีประสบการณ์ในปีศาจอมตะนิกายนี้เป็นเกือบไม่มีอะไร. ในขณะที่เขาพุ่งท่ามกลางเสียงคำรามดังสนั่นหมอกภายในพายุลมกระจัดกระจายและ seethed ในช่วงเวลาที่สั้นมากเม้งเฮาได้เดินทางไปแล้วสามพันเมตร. เขาถูกล้อมรอบด้วยเสียงกรีดร้องของลมและสนามมืดสลับกับฟ้าแลบสดใส ใบหน้าของเขาอารมณ์ในขณะที่เขาเดินไปข้างหน้าอย่างไม่ลดละ พระวิญญาณของพระองค์สั้ร่างกายเนื้อหนังและฐานการเพาะปลูกที่น่ากลัวทำให้มันเป็นไปได้สำหรับเขาที่จะย้ายต่อไปและต่อไปใน. ทุกครั้งที่เขาสูดลมหายใจกลอนประตูนับไม่ถ้วนของฟ้าผ่าจะยิงเข้าไปหาเขา เมื่อพวกเขาหลงเขาแม้ว่าเขาก็จะดูดซับพวกเขา ถ้าคนนอกใดเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นพวกเขาก็จะตกใจอย่างสมบูรณ์ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงทันสมัยไม่กี่คนที่เคยมีสิทธิที่จะเรียกเก็บค่าบริการเพียงอย่างเดียวผ่านลมพายุเหล่านี้บนทางช้างเผือกทะเล. -

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหม็ง เฮา hummed เนื้อหนังร่างกาย และในชั่วพริบตา ถึงจุดสุดยอดของอำนาจของเขา สีหน้าเศร้าซึมของความตายปกคลุมใบหน้าของเขา และพลังของฐานการเพาะปลูกของเขาเพิ่มขึ้นด้วยพลังมหึมา . อากาศรอบๆตัวเขาก็แตก และแตก และฝนที่ตกใกล้ๆ เขาจึงผลักสามร้อยเมตรเมงเฮาเอาลมหายใจลึก ร่างกายของเขาเป็นเหมือนลูกธนูที่ดึงแน่นกับคันธนู . ทันใดนั้น เขายิงไปข้างหน้า ในชั่วพริบตา เขาติดต่อกับพายุลม โดยไม่ลังเลเลยสักนิด เขาเข้าไปในจากระยะไกล , พายุเหมือนหิน , กลุ่มสัตว์ที่อ้าปากและกลืน เมิ่งฮ่าวทันทีที่เขาเข้าพายุ เขาโดนโจมตีด้วยพลังที่รุนแรง สีหน้าของเมิ่งเฮ่าอยู่เหมือนเดิม เขาพุ่งไปข้างหน้า ครืน เสียงอาจจะได้ยินเป็นหมอกข้างหน้าดูเหมือนจะฉีกออกจากกัน ลมกวาดยังดูเหมือนจะพังทลายพวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรเพื่อหยุด เมิ่งฮ่าว ผมตีอยู่ แต่เขาไม่ได้รักษาอาการบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว เมื่อเทียบกับลม เขามีประสบการณ์ในนรกปีศาจอมตะนิกายนี้แทบจะไม่มีอะไรเลยเขาคิดไปข้างหน้า ท่ามกลางเสียงคำรามเฟื่องฟู , หมอกภายในพายุ กระจัดกระจาย และ seethed . ในช่วงเวลาที่สั้นมาก เมิ่งฮ่าวได้เดินทางสามพันเมตรในเขาถูกล้อมรอบด้วยสายลมและความมืดมิดร้อง สลับกับแสงของสายฟ้าที่สว่างสดใส หน้าไร้อารมณ์ เขาเดินไปข้างหน้าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด วิญญาณของเขามีร่างกายเนื้อหนังและฐานการเพาะปลูกที่ทำให้มันเป็นไปได้สำหรับเขาที่จะย้ายเพิ่มเติม และเพิ่มเติม ในทุกครั้งที่เขาหายใจนับไม่ถ้วนฟ้าร้องฟ้าผ่าจะยิงไปทางเขา เมื่อพวกเขาหลงเขา แม้ว่าเขาจะเพียงแค่ดูดซับพวกเขา ถ้าคนนอกเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นพวกเขาจะต้องสมบูรณ์ ตกใจตั้งแต่ครั้งโบราณกับสมัยใหม่ คนเคยมีคิดคนเดียวผ่านพายุเหล่านี้บนทางช้างเผือกที่ทะเล- จำกัด