Simultaneously, the Black Bat corps

Simultaneously, the Black Bat corpse completely exploded, with the exception of its head. Its head continued to emit a black glow as it shot off like a meteor. A shrill, hateful shriek could be heard as it disappeared.

The instant it disappeared, the huge waves on the surface of the sea died down. Everything returned to normal. Meng Hao retracted his will from the Violet Sea. Back in the location where his true self sat cross-legged in meditation, a tremor suddenly ran through his body. His face was pale white as he retreated from the Seventh Anima to the First. His eyes snapped open.

“It’s too bad I couldn’t completely destroy that Demonic thing. If my true self had been there it would have been a different story…. That having been said, it was seriously injured. It’s going to take it quite a bit of time to recover. Next time we meet, I’ll definitely kill it!” His eyes shone with a bright light, and his jaw was set with determination.

“Just what power was it that it used at the end…. It was very strange.” Lost in thought, he looked down at his bag of holding. As of this moment, he could clearly sense that one of his Immortal Murdering Swords was filled with an intense, trembling yearning.

“Perhaps I can get some answers about these wooden swords from that Black Bat.” Meng Hao shot up and was about to emerge from the sea when suddenly, his eyes widened and he sank back down. Without hesitation, he fused his will into the Violet Sea, concealing himself.

It was at this moment that an ancient Divine Sense from far up in the Heavens suddenly began to sweep across the Western Desert. It seemed to be looking for something, but was thankfully obstructed by the Violet Sea. Because Meng Hao was currently merged with the Violet Sea and also concealed inside of it, the intrepid Divine Sense passed by and didn’t detect him. Instead, it began to move in the direction the Black Bat had fled in.

The power of the Divine Sense reminded Meng Hao of the eight Immortals he had seen outside the Realm of the Bridge Ruins that year!

“What was it looking for?” he thought, his eyes glittering. He did not leave, but rather, sat there for several more days. During that time, the Divine Sense appeared three more times; clearly it was looking for something. However, after several more days passed, it completely vanished.

Meng Hao waited even longer. When he was sure that the Divine Sense was truly gone, he shot up out of the sea to stand on its surface. By this point, he had a vague sense that the Divine Sense from up in the Heavens had been looking for the Immortal Murdering Sword!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พร้อมกัน ศพค้างคาวดำสมบูรณ์กระจาย ยกเว้นหัวมา หัวของมันยังคงเปล่งแสงเรืองแสงเป็นสีดำเป็นมันยิงเช่นดาวตก กรี๊ดร้อง แสดงความเกลียดชังอาจจะได้ยิน ตามนั้นหายไปทันทีที่มันหายไป คลื่นขนาดใหญ่บนพื้นผิวของทะเลตายลง ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ เฮา เมงหดพระองค์จากทะเลสีม่วง ในสถานที่ที่ตัวตนที่แท้ของเขานั่งไขว่ห้างนั่งสมาธิ การสั่นสะเทือนก็วิ่งผ่านร่างกายของเขา ใบหน้าของเขาเป็นสีขาวซีดเป็นเขาสภาพระส่ำจาก Anima เจ็ดไปก่อน ตาของเขาจัดชิดเปิด"มันไม่ดีเกินไปฉันไม่สามารถทำลายสิ่งที่ปีศาจ ถ้าตัวตนที่แท้ของฉันที่เคยมี มันจะได้เรื่อง... ที่มีการกล่าวว่า มันได้รับบาดเจ็บสาหัส มันจะใช้เวลาของเวลาการกู้คืน ครั้งต่อไปที่เราพบ ฉันจะแน่นอนฆ่ามัน" ตาของเขาส่องกับแสงสว่าง และขากรรไกรของเขาถูกตั้ง ด้วยความมุ่งมั่น"เพียงพลังงานใดมาใช้ในตอนท้าย... ได้แปลกมาก" เขาหายไปในความคิด มองลงที่ถือถุงของเขา ณ ช่วงเวลานี้ เขาอาจชัดเจนรู้สึกว่า หนึ่งดาบฆ่าอมตะของเขาเต็มไป ด้วยการโหยรุนแรง สั่น"บางทีฉันสามารถได้คำตอบบางอย่างเกี่ยวกับดาบไม้เหล่านี้ว่าค้างคาวดำ" เฮา เมงยิงขึ้น และถึงเวลาจะโผล่ออกมาจากทะเลเมื่อจู่ ๆ ตาของเขา และเขาจมกลับลง โดยไม่ลังเล เขาหลอมรวมพระองค์ลงทะเลม่วง ปกปิดตัวเองมันเป็นช่วงเวลาที่เจ้าโบราณที่รู้สึกจากไกลขึ้นบนท้องฟ้าก็เริ่มกวาดทั่วทะเลทรายตะวันตก มันดูเหมือน จะมองหาบางสิ่งบางอย่าง แต่โชคดีถูกบัง โดยทะเลสีม่วง เนื่องจากในปัจจุบันผสานกับทะเลสีม่วง และยัง ปกปิดอยู่ภายในมันเฮาเมง ความรู้สึกศักดิ์สิทธิ์ฉกาจผ่าน และตรวจไม่พบเขา แทน มันเริ่มไปในทิศทางที่หนีในค้างคาวดำพลังของความรู้สึกศักดิ์สิทธิ์เตือนเฮาเมงของโป๊ยเซียนที่เขาได้เห็นอยู่นอกขอบเขตของสะพานซากปี"อะไรมันหา" เขาคิดว่า ประกายตาของเขา เขาไม่ปล่อยให้ แต่ค่อนข้าง นั่งได้หลายวัน ในช่วงเวลา ความรู้สึกศักดิ์สิทธิ์ปรากฏ สามครั้งเพิ่มเติม อย่างชัดเจนนั้นกำลังมองหาบางสิ่งบางอย่าง อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปหลายวัน มันสมบูรณ์ลือเมงเฮารอนานกว่า เมื่อเขาแน่ใจว่า ความรู้สึกแห่งสวรรค์หายไปอย่างแท้จริง เขายิงขึ้นจากทะเลไปยืนบนพื้นผิวของมัน โดยจุดนี้ เขามีความรู้สึกที่คลุมเครือที่สัมผัสพระเจ้าจากขึ้นบนท้องฟ้าได้รับการมองหาดาบฆ่าอมตะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พร้อมกันศพสีดำค้างคาวระเบิดสมบูรณ์ด้วยข้อยกเว้นของหัวของมัน หัวของมันยังคงเปล่งเรืองแสงสีดำเป็นมันยิงออกมาเหมือนดาวตก โหยหวน, กรีดร้องแสดงความเกลียดชังอาจจะได้ยินที่มันหายไป. ทันทีที่มันหายไปคลื่นขนาดใหญ่บนพื้นผิวของน้ำทะเลเสียชีวิตลง ทุกอย่างกลับสู่ปกติ เม้งเฮาหดความประสงค์ของเขาจากสีม่วงทะเล ย้อนกลับไปในตำแหน่งที่ตัวตนที่แท้จริงของเขานั่งไขว่ห้างในการทำสมาธิการสั่นกึกวิ่งผ่านร่างกายของเขา ใบหน้าของเขาซีดขาวในขณะที่เขาถอยออกมาจากจิตวิญญาณที่เจ็ดกับครั้งแรก ดวงตาของเขาตะคอกเปิด. "มันเลวร้ายเกินไปฉันไม่สามารถทำลายสิ่งที่ปีศาจ หากตัวตนที่แท้จริงของฉันที่เคยมีก็จะได้รับเป็นเรื่องที่แตกต่างกัน ... ที่ได้รับการกล่าวว่ามันได้รับบาดเจ็บสาหัส มันเป็นไปได้ที่จะใช้มันไม่น้อยเวลาที่จะกู้คืน ครั้งต่อไปที่เราจะได้พบแน่นอนฉันจะฆ่ามัน! "ดวงตาของเขาส่องกับแสงไฟสว่างจ้าและขากรรไกรของเขาถูกกำหนดด้วยความมุ่งมั่น. " เพียงแค่สิ่งที่มันเป็นพลังที่จะนำมาใช้ในตอนท้าย ... มันแปลกมาก. "หายไปในความคิดของเขามองลงไปที่กระเป๋าของเขาในการถือครอง ณ ขณะนี้เขาได้อย่างชัดเจนรู้สึกได้ว่าหนึ่งในอมตะของเขาฆ่าดาบก็เต็มไปด้วยรุนแรงโหยหาตัวสั่น. "บางทีฉันจะได้คำตอบบางอย่างเกี่ยวกับดาบไม้เหล่านี้จากที่ดำค้างคาว." เม้งเฮายิงขึ้นและเป็นเรื่องเกี่ยวกับการ โผล่ออกมาจากทะเลเมื่อจู่ ๆ ดวงตาของเขากว้างขึ้นและเขาจมลงกลับลงมา โดยไม่ลังเลเขาหลอมรวมความประสงค์ของเขาลงไปในทะเลสีม่วงปกปิดตัวเอง. มันเป็นช่วงเวลาที่ความรู้สึกของพระเจ้าโบราณจากที่ไกลขึ้นในชั้นฟ้าทั้งหลายก็เริ่มที่จะกวาดข้ามทะเลทรายตะวันตก มันดูเหมือนจะมองหาบางสิ่งบางอย่าง แต่ถูกบดบังโชคดีโดยสีม่วงทะเล เพราะเม้งเฮาปัจจุบันรวมกับสีม่วงทะเลและยังซ่อนอยู่ภายในของมันความรู้สึกของพระเจ้ากล้าเดินผ่านไปมาและไม่ได้ตรวจสอบเขา แต่มันเริ่มที่จะย้ายไปในทิศทางที่ค้างคาวดำหนีไปใน. อำนาจของความรู้สึกของพระเจ้าเตือนเม้ง Hao ของแปดอมตะเขาได้เห็นนอกขอบเขตของสะพานซากปรักหักพังในปีนั้น! "มันเป็นสิ่งที่มองหา?" เขาคิดว่าดวงตาของเขาระยิบระยับ เขาไม่ได้ออก แต่นั่งอยู่ที่นั่นอีกหลายวัน ในช่วงเวลานั้นความรู้สึกของพระเจ้าปรากฏสามครั้ง; เห็นได้ชัดว่ามันถูกมองหาบางสิ่งบางอย่าง อย่างไรก็ตามหลังจากที่อีกหลายวันผ่านไปมันสมบูรณ์หายไป. เม้งเฮารอได้อีกต่อไป เมื่อเขาแน่ใจว่าความรู้สึกของพระเจ้าก็หายไปอย่างแท้จริงเขายิงขึ้นมาจากทะเลที่จะยืนอยู่บนพื้นผิวของมัน โดยจุดนี้เขามีความรู้สึกที่คลุมเครือว่าความรู้สึกของพระเจ้าจากขึ้นในชั้นฟ้าทั้งหลายได้รับการมองหาผู้เป็นอมตะฆ่าดาบ!