Medieval art and Renaissance art ha

Medieval art and Renaissance art have subject matters that are similar in some ways, yet different in others. For instance, religion was a major subject in both ages. Simon Martini, a major painter during the Middle Ages, painted The Annunciation and Two Saints in 1333 where angels and Saint Mary were depicted to revere Christianity. During the Renaissance, prominent artists like Jan van Eyck and da Vinchi painted religious scenes as well, like the Ghent Altarpiece and The Last Supper, although not for the same purposes. During Medieval times, the Catholic church took the place of the government as the patron of the arts. Therefore, most artists would be commissioned to have their work be of a religious nature.. Religious subjects were chosen during the Renaissance because of the humanistic approach that many artists took. Humanism involved glorification of the human individual, but during these religious times, the human being’s glory was most often seen in biblical settings or in regards to the Creator. For instance, Donatello’s sculpture, Mary Magdalen, glorifed a woman’s faithful penitence after living such a hard, wretched life. Religious subject matters usually conveyed a lot of emotion during the Renaissance, while during the Middle Ages their purposes were mostly to tell a story and spread Christian doctrine since illustrations were one of the only ways to educate the mostly illiterate people of Christendom (Marszalek). Aside from religion, there are no other similarities between prevalent subject matter of the two different times. Much of Renaissance art had nude figures, even religious sculptures like Michelangelo’s David. Nudity was not suitable for the walls and altars of cathedrals in the Middle Ages, so rarely did characters have their clothes off in this time period. In the Middle Ages almost anything secular–mythology, Classical themes, or even the common woman cooking for her family–was almost considered heretical. Usually in the Middle Ages if the common man was displayed at all, he was shown praising the Lord in Heaven, or in utter agony in Hell. However, it was common that an upper-class man would pay an artist to paint a portrait of himself or the family. This continued throughout the Renaissance as well. Portraits and depictions of battle scenes, such as the Bayeux Tapestry, were nearly the only secular art works during the middle ages (Orourke). In contrast, during the Renaissance secular art surpassed the popularity of religious art. Mythology, for one, was embellished. Classic Greece and Rome were subjects that artists were fond of depicting. Pieter Brueghel’s Landscape with the Fall of Icarus showed the story of the Greek myth where a young boy flies so high that the sun melts his wax wings. Bottecelli also portrayed mythology in his Birth of Venus & Mars. Greek themes, in addition, interested Titian. His Flaying of Marsyas was about about the stages of being an artist, and an artist’s unfavorable destiny when challenging the Gods. History was also an important subject during the Renaissance, and Raphael’s fresco The School of Athens is a good example of this. The painting shows Plato and Aristotle in the midst of noteworthy scientists and philosophers out of history.

Renaissance art and Medieval art also differed a lot in perspective and realism. Medieval art always tended to be abstract and methodical. There was hardly ever any real perspective, and paintings were usually flat and completely two-dimensional. There was never often a hint of care for space and linear perspective. Renaissance art, on the other hand, made way for a whole new world of perspective. The availability of oil paints made the technique of chiaroscuro possible–using shading and lighting to make the scene seem more natural. Michelangelo’s frescoes of the Sistine Chapel are protuberant examples of chiaroscuro. In the Creation of Adam light and shading give breath and life to the painting just as God gives life to Adam at the touch of a finger in the illustration. Renaissance art introduced the horizon line, a line drawn across the canvas at the viewer’s eye level which represents the line in nature where the sky appears to meet the ground. Along with this method was the vanishing point, or the middle of the horizon line, where parallel lines would meet and spread out from there. These lines are termed Orthagonal lines (unknown). All three aspects of perspective painting helped to achieve a three-dimensional effect that contrasted greatly the two dimensional Gothic paintings. Massachio portrayed these ideas of perspective best in his Trinity. He created the illusion of space and distance so that Jesus being crucified would seem further away than the people watching. This new perspective contributed to the realism and naturalism of Renaissance art. Art of the Middle Ages lacked realism–often artists would show off their talents and cram all kinds of flowers and faces and decorations into one space, regardless of how a scene actually appeared in real life. Renaissance artists concentrated on detail and on anatomy. Leonardo da Vinci disected corpses to learn about anatomy, as did Michelangelo. Michelangelo’s many illustrations in the Sistine Chapel show the human body in numerous forms and poses. The position of the body was no limit to artists like him–proportion and symmetry could allow for anything to be portrayed if the artist was patient enough. Medieval bodies, in contrast, were usually very stiff and awkward, in mundance positions. Renaissance bodies most often had a lot of dynamism, or movement. In the Creation of Adam, two hands are just about to touch, and the viewer can sense this. Still lifes were common in the way that they showed movement in an inert form. Jan van Eyck, a Flemish artist of the Renaissance, achieved realism by mere detail. He would draw every curve, every wrinkle, and every speck with the result of an almost mirror reflection of a scene. Jan, like many other of his contemporaries, not only paid a lot of attention to detail in the foreground of the picture, but also in the background. Backgrounds were complex with lots of colors and usually a grand landscape. Hieronymus Bosch, another Flemish artist, was especially prone to paint bizarre, hellish backgrounds and landscapes. Medieval art, on the other hand, did not have much detail at all in the background. Usually there would be a drape-effect behind the foreground, a curtain of gold or black. (Orourke) This contributed to making art of the Middle Ages even less realistic.

Finally, Renaissance art and Medieval art differed in portraiture. During the Middle Ages, only upper-class people would pay artists to paint portraits of their families. The artist usually idealized the subject, hiding defects and trying to please the employer. The artist did not have much freedom at all, and painted the subject in a very mechanical manner. Mostly portraits would not be of living people, however. Most commonly painted would be saints or Mary and Jesus such as in Madonna with Child by Cimabue. Mary would be painted beautiful and full of grace, while Jesus would most often be caucasian and beautiful as well–completely idealistic. Mary Magdalen would have long, lovely hair and a pretty face. Every character was portrayed the same way in Medieval art. In the Renaissance, there was still a lot of idealism, such as with Donatello’s David; but this beautiful hero of the Old Testament is also completely nude–very un cliché. Donatello is very unidealistic in his portrayal of Mary Magdalen, showing her a torn, old, and wretched woman. Like her, all the subjects of Renaissance art are glorified as complete individuals. Emotion is drawn out and depicted in a subtle yet most often poignant way. Raphael was one of the most detailed of portrait painters (Melanie). His Madonna with Christ and St. John the Baptist shows Mary filled with love and care for the two infants in front of her. His own self-portrait of himself shows a thoughtful and astute man.

In conclusion, Medieval art and Renaissance art mostly differ in subject matter, realism, and in portraiture. There are some similarities, but most often the motives of the artists negate these. Renaissance art contained secular themes, a focuse on human life, a whole new world of perspective, a focus on detail, and most often expertise depiction of anatomy. Medieval art contained mostly religious subjects, hardly any perspective, symbols, and plain backgrounds. Both types of art clearly represented the time periods in which they took place, most especially the different ways of thinking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศิลปะยุคกลางและยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาศิลปะมีเรื่องเรื่องที่มีความคล้ายกันในวิธีการบางอย่างที่ยังแตกต่างกันในคนอื่น ๆ เช่นศาสนาเป็นเรื่องที่สำคัญทั้งในวัย simon มาร์ตินี่เป็นจิตรกรที่สำคัญในช่วงยุคกลางทาสีการประกาศและสองเซนต์สใน 1333 ที่เทวดาและนักบุญแมรี่เป็นภาพที่จะเคารพนับถือบูชาศาสนา ในระหว่างยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการศิลปินที่โดดเด่นเช่นมกราคมฟานเอคและดา Vinchi ภาพวาดทางศาสนาด้วยเช่นแท่นบูชาเก้นท์และอาหารเย็นที่ผ่านมาแม้ว่าจะไม่เพื่อวัตถุประสงค์เดียวกัน ในช่วงเวลายุคคริสตจักรคาทอลิกที่เกิดขึ้นของรัฐบาลเป็นผู้มีพระคุณของศิลปะ ดังนั้นศิลปินส่วนใหญ่จะได้รับการมอบหมายให้มีการทำงานของพวกเขาเป็นธรรมชาติศาสนา ..เรื่องศาสนาได้รับการแต่งตั้งในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเนื่องจากวิธีการเห็นอกเห็นใจที่ศิลปินหลายคนเข้ามา มนุษยนิยมที่เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของบุคคลมนุษย์ แต่ในช่วงเวลาที่ทางศาสนาเหล่านี้มีความสุขมนุษย์ได้เห็นบ่อยที่สุดในการตั้งค่าในพระคัมภีร์หรือในเรื่องที่เกี่ยวกับผู้สร้าง เช่น Donatello ของประติมากรรม mary แม็ก,glorifed ผู้หญิงสำนึกซื่อสัตย์หลังจากใช้ชีวิตอยู่ดังกล่าวยากที่ชีวิตทุกข์ เรื่องเรื่องศาสนามักจะถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกมากในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาขณะที่ในช่วงวัยกลางวัตถุประสงค์ของพวกเขาส่วนใหญ่จะบอกเล่าเรื่องราวและการแพร่กระจายความเชื่อคริสเตียนตั้งแต่ภาพประกอบเป็นหนึ่งในวิธีเดียวที่จะให้ความรู้แก่คนไม่รู้หนังสือส่วนใหญ่ของคริสตจักร (Marszałek)นอกเหนือจากศาสนาไม่มีความคล้ายคลึงกันระหว่างเรื่องที่แพร่หลายในสองครั้งที่แตกต่างกัน มากของศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยามีตัวเลขเปลือยแม้ประติมากรรมทางศาสนาเช่นเกลันเจโล david ภาพเปลือยไม่เหมาะสมสำหรับผนังและแท่นบูชาของมหาวิหารในยุคกลางดังนั้นตัวอักษรที่ไม่มักจะมีเสื้อผ้าของพวกเขาออกไปในช่วงเวลานี้ในยุคกลางเกือบทุกฆราวาสตำนานรูปแบบคลาสสิกหรือแม้กระทั่งผู้หญิงที่ร่วมกันทำอาหารสำหรับครอบครัวของเธอได้รับการพิจารณาเกือบนอกคอก มักจะอยู่ในวัยกลางถ้าคนทั่วไปได้รับการแสดงที่ทุกคนเขาก็แสดงให้เห็นการสรรเสริญพระเจ้าในสวรรค์หรือในความเจ็บปวดที่สุดในนรก อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องธรรมดาที่คนชั้นบนจะจ่ายศิลปินในการวาดภาพของตัวเองหรือคนในครอบครัว นี้อย่างต่อเนื่องตลอดชีวิตได้เป็นอย่างดี ถ่ายภาพบุคคลและการสอดแทรกฉากการต่อสู้เช่นผ้าบา, เกือบงานศิลปะฆราวาสเฉพาะในช่วงยุคกลาง (ORourke) ในทางตรงกันข้ามในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาศิลปะฆราวาสแซงความนิยมของศิลปะทางศาสนาตำนานหนึ่งถูกเกินไป คลาสสิกกรีซและโรมเป็นเรื่องที่มีศิลปินที่ชื่นชอบภาพวาด ภูมิทัศน์ปีเตอร์บรูเกลกับการล่มสลายของอิคารัสแสดงให้เห็นเรื่องราวของตำนานกรีกที่เด็กหนุ่มบินสูงเพื่อให้ดวงอาทิตย์ละลายปีกขี้ผึ้งของเขา bottecelli ยังภาพตำนานในการเกิดของวีนัส&ดาวอังคาร รูปแบบกรีกในนอกจากนี้ Titian สนใจflaying ของเขา Marsyas เป็นเรื่องเกี่ยวกับขั้นตอนของการเป็นศิลปินและศิลปินชะตาเสียเปรียบเมื่อท้าทายพระเจ้า ประวัติศาสตร์ยังเป็นเรื่องสำคัญในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาและราฟิลส์ปูนเปียกโรงเรียนแห่งเอเธนส์เป็นตัวอย่างที่ดีของเรื่องนี้ ภาพวาดที่แสดงให้เห็นเพลโตและอริสโตเติลในท่ามกลางของนักวิทยาศาสตร์และนักปรัชญาที่สำคัญออกจากประวัติศาสตร์.

ศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาและศิลปะในยุคนี้ยังแตกต่างกันมากในมุมมองและความสมจริง ศิลปะยุคกลางมักจะมีแนวโน้มที่จะเป็นนามธรรมและระเบียบ มีมุมมองที่แทบจะไม่เคยจริงใด ๆ และภาพวาดก็มักจะแบนและสมบูรณ์แบบสองมิติ มีไม่บ่อยครั้งที่คำใบ้ของการดูแลพื้นที่และมุมมองเชิงเส้น ศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาในมืออื่น ๆ ,วิธีการทำเพื่อโลกใหม่ของมุมมอง พร้อมใช้งานของสีน้ำมันที่ทำเทคนิคของ chiaroscuro ที่เป็นไปได้โดยใช้การแรเงาและแสงเพื่อให้ฉากดูเป็นธรรมชาติมากขึ้น เฟรสโก Michelangelo ของโบสถ์ Sistine เป็นตัวอย่างโหนกของ chiaroscuroในการสร้างแสง adam และการแรเงาให้ลมหายใจและการใช้ชีวิตในการวาดภาพเช่นเดียวกับที่พระเจ้าประทานชีวิตให้แก่อาดัมที่สัมผัสของนิ้วมือในภาพ ศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยานำ​​เส้นขอบฟ้าเส้นวาดในผ้าใบที่ระดับสายตาของผู้ชมซึ่งหมายถึงเส้นในธรรมชาติที่ท้องฟ้าจะปรากฏขึ้นเพื่อตอบสนองพื้นดิน พร้อมกับวิธีการนี​​้เป็นจุดที่หายไป,หรือตรงกลางของเส้นขอบฟ้าที่เส้นจะได้พบและกระจายออกไปจากที่นั่น เส้นเหล่านี้จะเรียกว่าสาย orthagonal (ไม่ทราบ) ทั้งสามด้านของการวาดภาพมุมมองที่จะช่วยให้บรรลุผลสามมิติที่เปรียบเทียบอย่างมากสองภาพมิติแบบกอธิค massachio ภาพความคิดเหล่านี้มุมมองที่ดีที่สุดของเขาในไตรลักษณ์เขาสร้างภาพลวงตาของพื้นที่และระยะทางเพื่อที่พระเยซูถูกตรึงกางเขนก็ดูเหมือนจะอยู่ไกลออกไปกว่าคนที่เฝ้าดู มุมมองใหม่นี้ส่งผลให้ความเป็นธรรมชาติและความนิยมของศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา ศิลปะของยุคกลางขาดความสมจริงมักศิลปินจะแสดงความสามารถของพวกเขาและอัดทุกชนิดของดอกไม้และใบหน้าและตกแต่งเป็นหนึ่งในพื้นที่โดยไม่คำนึงถึงวิธีการที่เกิดเหตุจริงที่ปรากฏในชีวิตจริง ศิลปินยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาจดจ่ออยู่กับรายละเอียดและลักษณะทางกายวิภาค Leonardo da Vinci disected ศพที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับกายวิภาคเช่น Michelangelo ภาพประกอบจำนวนมาก Michelangelo ในโบสถ์ Sistine แสดงร่างกายมนุษย์ในหลายรูปแบบและการโพสท่าตำแหน่งของร่างกายที่ถูก จำกัด ศิลปินที่ชอบเขาสัดส่วนและสมมาตรไม่สามารถอนุญาตให้มีอะไรที่จะแสดงให้เห็นว่าศิลปินเป็นผู้ป่วยเพียงพอ ร่างกายของยุคกลางในทางตรงกันข้ามก็มักจะเป็นมากแข็งและอึดอัดในตำแหน่ง mundance ร่างกายของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาส่วนใหญ่มักจะมีจำนวนมากที่มีชีวิตชีวาหรือการเคลื่อนไหว ในการสร้างอาดัมที่สองมือเป็นเพียงเกี่ยวกับการสัมผัสและผู้ชมสามารถรู้สึกนี้ สิ่งมีชีวิตที่ยังคงเป็นเรื่องปกติในทางที่พวกเขาแสดงให้เห็นว่าการเคลื่อนไหวในรูปแบบเฉื่อย มกราคมฟานเอคเป็นศิลปินของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเฟลมิชที่ประสบความสำเร็จโดยมีรายละเอียดสมจริงเพียง เขาจะวาดทุกโค้งทุกริ้วรอยและทุกจุดที่มีผลมาจากการสะท้อนเกือบกระจกของฉาก มกราคมเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ของโคตรของเขาไม่เพียง แต่เงินจำนวนมากให้ความสนใจกับรายละเอียดในเบื้องหน้าของภาพ แต่ยังอยู่ในพื้นหลัง ภูมิหลังที่มีความซับซ้อนที่มีจำนวนมากของสีและมักจะเป็นภูมิทัศน์ที่ยิ่งใหญ่ เฮอรอนนิมั BOSCH อีกศิลปินเฟลมิชโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีแนวโน้มที่จะแปลกประหลาดสีพื้นหลังชั่วร้ายและภูมิทัศน์ ศิลปะยุคกลางในมืออื่น ๆ ที่ไม่ได้มีรายละเอียดมากที่ทุกคนในพื้นหลังมักจะมีผลกระทบผ้าม่านที่อยู่เบื้องหลังเบื้องหน้าม่านทองหรือสีดำ (ORourke) นี้มีส่วนที่จะทำให้งานศิลปะของยุคกลางได้จริงน้อย.

ในที่สุดศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาและศิลปะในยุคที่แตกต่างในรูป ในช่วงวัยกลางคนเท่านั้นบนชั้นจะจ่ายศิลปินในการวาดภาพของครอบครัวของพวกเขา ศิลปินมักจะเงียบสงบเรื่องที่ซ่อนข้อบกพร่องและพยายามโปรดนายจ้าง ศิลปินไม่ได้มีเสรีภาพมากเลยและทาสีเรื่องในลักษณะที่กลมาก ส่วนใหญ่ภาพจะไม่เป็นคนที่อาศัยอยู่ แต่ ทาสีกันมากที่สุดจะเป็นวิสุทธิชนหรือ mary และพระเยซูเช่นมาดอนน่ากับเด็กโดย Cimabue mary จะได้รับการวาดที่สวยงามและเต็มไปด้วยพระคุณในขณะที่พระเยซูส่วนใหญ่มักจะเป็นคนผิวขาวและสวยงามเป็นอย่างดีอย่างสมบูรณ์ในอุดมคติ mary แม็กจะมีความยาวผมที่น่ารักและมีใบหน้าที่สวย ทุกตัวอักษรเป็นภาพในลักษณะเดียวกันในงานศิลปะยุคกลาง ในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาก็ยังมีจำนวนมากที่นิยมเช่นกับ Donatello ของ david แต่พระเอกนี้สวยงามของพันธสัญญาเก่ายังคิดโบราณอย่างสมบูรณ์เปลือยมากยกเลิก©Donatello เป็น unidealistic มากในภาพของแมรี่แม็ก, การแสดงของเธอเป็นผู้หญิงที่ฉีกเก่าและทุกข์ เหมือนเธอทุกวิชาของศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการสรรเสริญเป็นบุคคลที่สมบูรณ์ อารมณ์ความรู้สึกที่ถูกดึงออกมาและภาพในทางที่ แต่ส่วนมากมักจะเจ็บปวดบอบบาง raphael เป็นหนึ่งในรายละเอียดมากที่สุดของจิตรกรภาพเหมือน (melanie) มาดอนน่าของเขากับพระคริสต์และเซนต์ยอห์นแสดงให้เห็น mary ที่เต็มไปด้วยความรักและการดูแลทารกสองในด้านหน้าของเธอ ตัวเองภาพตัวเองของเขาแสดงให้เห็นตัวเองเป็นคนที่รอบคอบและชาญฉลาด.

ในการสรุปงานศิลปะยุคกลางและยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาศิลปะส่วนใหญ่แตกต่างกันในเรื่องความสมจริงและในรูป มีความคล้ายคลึงกันบางอย่าง แต่ส่วนใหญ่มักจะเป็นแรงจูงใจของศิลปินเหล่านี้ปฏิเสธ ศิลปะเรเนสซองที่มีรูปแบบฆราวาสfocuse ในชีวิตของมนุษย์โลกใหม่ของมุมมองที่มุ่งเน้นไปที่รายละเอียดและส่วนใหญ่มักจะเป็นภาพของความเชี่ยวชาญด้านกายวิภาค ศิลปะยุคกลางที่มีอาสาสมัครส่วนใหญ่ทางศาสนาแทบทุกมุมมองสัญลักษณ์และพื้นหลังธรรมดา ทั้งสองประเภทของศิลปะเป็นตัวแทนของช่วงเวลาที่พวกเขาเกิดขึ้นมากที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีการที่แตกต่างกันของความคิดอย่างชัดเจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศิลปะยุคกลางและศิลปะเรอเนสซองซ์มีเรื่องเรื่องที่คล้ายกันในบางวิธี ยังแตกต่างกันในผู้อื่น ตัวอย่าง ศาสนาเป็นเรื่องสำคัญในวัยทั้ง ไซม่อนมาร์ตินี่ จิตรกรสำคัญในช่วงยุคกลาง ทาสีที่แม่พระรับสารและสองนักบุญใน 1333 ที่ทูตสวรรค์และนักบุญแมรีถูกแสดงนับถือศาสนาคริสต์ ในช่วงเรเนสซอง ศิลปินที่โดดเด่นเช่น Jan van Eyck และดา Vinchi ทาสีฉากศาสนาเช่น เช่นเก้นท์และสุดท้าย Supper แม้ว่าไม่ประสงค์เดียวกัน ในระหว่างยุคกลาง คริสตจักรคาทอลิกเอาสถานที่ของรัฐบาลที่เป็นสมาชิกของศิลปะ มอบหมายอำนาจดังนั้น ศิลปินส่วนใหญ่จะมีหน้าที่ต้องทำงานเป็นธรรมชาติศาสนา... เรื่องศาสนาถูกเลือกในช่วงเรเนสซอง เพราะวิธี humanistic ที่เอาศิลปินมากมาย Glorification ของแต่ละบุคคลที่เกี่ยวข้องกับมนุษยนิยม แต่ในช่วงเวลานี้ศาสนา เกียรติของมนุษย์มักเห็น ในการตั้งค่าที่คัมภีร์ หรือในการให้ผู้สร้าง ตัวอย่าง โดนาเทลโลเป็นประติมากรรม Mary Magdalen glorifed ผู้หญิงของซื่อสัตย์ penitence หลังจากใช้ชีวิตเช่นฮาร์ดดิสก์ wretched ชีวิต เรื่องเรื่องศาสนามักจะใช้ของอารมณ์ในช่วงเรเนสซอง ขณะในระหว่างยุคกลาง ของพวกเขาเพื่อวัตถุประสงค์ส่วนใหญ่จะ บอกเรื่องราว และเผยแพร่หลักคำสอนศาสนาคริสต์เนื่องจากมีภาพประกอบวิธีเดียวรู้คนส่วนใหญ่ illiterate Christendom (Marszalek) นอกเหนือจากศาสนา มีไม่ความเหมือนระหว่างเรื่องแพร่หลายสองครั้งแตกต่างกัน ของศิลปะเรอเนสซองซ์มีรูปเปลือย รูปปั้นทางศาสนาแม้ชอบดาวิดของ Michelangelo เปลือยไม่เหมาะสำหรับผนังและแท่นบูชาของวิหารในยุคกลาง ไม่ค่อยได้ตัวมีเสื้อผ้าของพวกเขาออกในเวลานี้ ตรงกลางอายุเกือบทุกอย่าง secular–mythology ชุดรูปแบบคลาสสิก หรือแม้แต่ผู้หญิงทั่วไปที่ทำอาหารสำหรับ family–was ของเธอเกือบถือ heretical โดยทั่วไปในยุคกลาง ถ้าคนทั่วไปแสดงทั้งหมด เขาถูกแสดงสรรเสริญพระเจ้า ในสวรรค์ หรือทุกข์ทรมานที่สุดในนรก อย่างไรก็ตาม ทั่วไปที่เป็นคนชั้นสูงจะจ่ายศิลปินไปวาดภาพเหมือนของตัวเองหรือครอบครัวได้ นี้อย่างต่อเนื่องตลอดเรเนสซองเช่น ภาพและการแสดงฉากต่อสู้ เช่นปัก ถูกเกือบงานศิลปะทางโลกเท่านั้นในระหว่างยุคกลาง (Orourke) ในทางตรงกันข้าม ในช่วงเรเนสซอง ศิลปะทางโลกแล้วความนิยมของศิลปะศาสนา ตำนาน หนึ่ง ถูกประดับด้วย กรีซและโรมคลาสสิกได้ว่า ศิลปินได้นิยมแสดงเรื่อง ปิเอเตอร์ Brueghel ภูมิทัศน์กับฤดูใบไม้ร่วงของอิคารัสพบเรื่องราวของตำนานกรีกที่เด็กผู้ชายยังให้สูงว่า แดดละลายขี้ผึ้งเขาวิงส์ Bottecelli สื่อถึงตำนานในดาวอังคารเขา&เกิดวีนัสยัง ชุดภาษากรีก ความสนใจ ทิเชียน เขา Flaying ของ Marsyas กำลังเกี่ยวกับขั้นตอนของการเป็นศิลปิน ชะตาร้ายของศิลปินเมื่อท้าทายพระเจ้า ประวัติยังเป็นเรื่องสำคัญในช่วงเรเนสซอง และจิตรกรรมฝาผนังของราฟาเอลเอเธนส์เป็นตัวอย่างที่ดีของนี้ ภาพแสดงเพลโตและอริสโตเติลท่ามกลางนักวิทยาศาสตร์ที่สำคัญและปรัชญาจากประวัติ

แตกศิลปะเรอเนสซองซ์และศิลปะยุคกลางยังต่างมากในมุมมองและความสมจริง ศิลปะยุคกลางที่มีแนวโน้มจะ เป็นนามธรรม และมีเหตุผลเสมอ มีมุมมองใด ๆ ไม่เคยจริง และมีภาพวาดมักจะแบน และทั้งสอง ไม่มักจะมีคำแนะนำดูแลพื้นที่และมุมมองเชิงเส้น โรงแรมเรอเนสซองซ์ศิลปะ คง ทำทางสำหรับมุมมองโลกใหม่ทั้งหมด พร้อมใช้งานของน้ำมันทำเทคนิค chiaroscuro possible–using แรเงา และแสงสว่างเพื่อทำให้ฉากดูเหมือนธรรมชาติมากขึ้น ของ Michelangelo frescoes ของชาเปลเป็นตัวอย่าง protuberant ของ chiaroscuro ในการสร้างอาดัมแสงและแรเงาให้ลมหายใจและชีวิตภาพเหมือนพระเจ้าให้ชีวิตอาดัมที่สัมผัสของนิ้วในภาพ ศิลปะเรอเนสซองซ์นำเส้นขอบฟ้า เส้นลากผ่านผืนผ้าใบที่ตัวแสดงระดับสายตาที่แทนบรรทัดในธรรมชาติที่ท้องฟ้าปรากฏให้ ตรงกับพื้น ด้วยวิธีนี้มีจุด vanishing หรือตรงกลางของเส้นขอบฟ้า ที่เส้นขนานจะตอบสนอง และกระจายออกจาก บรรทัดเหล่านี้จะเรียกว่า Orthagonal บรรทัด (ไม่รู้จัก) ทั้งหมดสามด้านของมุมมองภาพช่วยเพื่อให้บรรลุผลสามมิติที่ต่างอย่างมากสองภาพโกธิคมิติ Massachio เซ็กส์เหล่านี้ความคิดของมุมมองสุดทรินิตี้ของเขา เขาสร้างภาพลวงตาของพื้นที่ และดูระยะทางเพื่อให้พระเยซูถูกตรึงเหมือนดูคนเดินไป ส่วนมุมมองนี้ใหม่เพื่อความสมจริงและ naturalism ศิลปะเรอเนซองส์ Realism–often ศิลปินจะแสดงพรสวรรค์ของพวกเขา และอัดทุกชนิดของดอกไม้ และใบหน้า และตกแต่งเป็นพื้นที่หนึ่ง ขาดศิลปะของยุคกลาง ไม่ว่าฉากจริงปรากฏในชีวิตจริง เรเนซองส์ศิลปินเข้มข้นละเอียด และกายวิภาคศาสตร์ ศพ disected ลีโอนาร์โดดาวินชีเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับกายวิภาคศาสตร์ เป็น Michelangelo ได้ ภาพประกอบจำนวนมากของ Michelangelo ในเปลแสดงร่างกายมนุษย์ในรูปแบบและโพสท่า ตำแหน่งของร่างกายมีข้อจำกัดศิลปินเช่น him–proportion และสมมาตรอาจทำให้อะไรที่จะมีเซ็กส์ถ้าศิลปิน ผู้ป่วยเพียงพอ เนื้อยุคกลาง ในทางตรงกันข้าม ได้มักจะแข็ง และไม่สวย งาม ในตำแหน่ง mundance ร่างกายเรเนซองส์มักมีสามัคคี หรือเคลื่อนไหว ในการสร้างอดัม มือสองเป็นเพียงเกี่ยวกับการ สัมผัส และตัวแสดงสามารถรู้สึกนี้ ยัง สิ่งมีชีวิตได้ทั่วไปในวิธีที่พวกเขาพบความเคลื่อนไหวในรูปแบบ inert Jan van Eyck ศิลปินเฟล็มมิชของเรเนสซอง ทำได้จริง โดยละเอียดเพียง เขาจะวาดโค้งทุก ทุกริ้วรอย และทุก speck ด้วยผลของการเกือบกระจกสะท้อนฉาก มกราคม เช่นอื่น ๆ ของเขา contemporaries ไม่เพียงแต่ จ่ายความสนใจในรายละเอียดมาก อยู่เบื้องหน้าของรูปภาพ แต่ยังอยู่เบื้องหลัง พื้นหลังกับสีและมักจะนอนแกได้ เฮีย อื่นศิลปินเฟล็มมิช มักสีแปลกประหลาด hellish ภูมิหลังและภูมิทัศน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งได้ ศิลปะยุคกลาง ในทางกลับกัน ไม่มีรายละเอียดมากเลยในพื้นหลัง มักจะมีลักษณะพิเศษ drape เบื้องหลังเบื้องหน้า ม่านทองหรือสีดำ (Orourke) นี้ส่วนการทำงานศิลปะของยุคกลางที่จริงแม้แต่น้อย

แตกในที่สุด ศิลปะเรอเนซองส์และศิลปะยุคกลางต่างใน portraiture ในระหว่างยุคกลาง เฉพาะคนชั้นสูงจะต้องจ่ายศิลปินวาดภาพของครอบครัว ศิลปินมัก idealized เรื่อง การซ่อนข้อบกพร่อง และพยายามการนายจ้าง ศิลปินที่ไม่มีเสรีภาพมากเลย และวาดเรื่องในลักษณะเครื่องจักรกลมาก ภาพส่วนใหญ่จะไม่ได้ของคน อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่มักทาสีจะได้นักบุญ หรือมารีย์ และพระเยซูเช่นพระแม่มารีกับเด็กโดยซิมาบิว แมรี่จะทาสีได้สวยงาม และเต็มไปด้วยพระคุณ ในขณะที่พระเยซูมักจะเป็นคอเคซัส และอุดมการณ์ well–completely สวยงาม Magdalen แมรีจะได้ยาว ผมสวยและหน้าสวย ตัวอักษรทุกตัวมีเซ็กส์แบบเดียวกับในศิลปะยุคกลาง ในโรงแรมเรอเนสซองซ์ มียังคงมาก idealism เช่นดาวิดของโดนาเทลโล แต่พระเอกนี้สวยของพันธสัญญาก็สมบูรณ์ nude–very un clichà © โดนาเทลโลเป็น unidealistic มากในการวาดภาพของเขาของ Mary Magdalen แสดงผู้หญิงฉีก เก่า และ wretched เช่นเธอ ทุกเรื่องของศิลปะเรอเนสซองซ์จะมิเป็นบุคคลที่สมบูรณ์ อารมณ์ยืด และแสดงในวิธีส่วนใหญ่จึงมักยังมีรายละเอียด ราฟาเอลเป็นหนึ่งในรายละเอียดมากที่สุดชื่อจิตรกรภาพเหมือน (เมลา) ของพระแม่มารีกับพระเยซูและเซนต์ จอห์นแมรี่แสดงแบปติสต์ที่เต็มไป ด้วยความรักและการดูแลสำหรับทารกสองหน้าเธอ ภาพเหมือนตนเองของตัวเองของตัวเองแสดงคนเด่น และ astute

เบียดเบียน ศิลปะยุคกลางและเรอเนสซองซ์ศิลปะส่วนใหญ่ต่าง ใน สาระสำคัญ สมจริง และ portraiture มีความคล้ายคลึงบางอย่าง แต่ส่วนใหญ่มักจะยกเลิกจะไม่สนคำครหาของศิลปินเหล่านี้ ศิลปะเรอเนสซองซ์ประกอบด้วยรูปแบบทางโลก focuse ในชีวิตมนุษย์ โลกใหม่ทั้งหมดของมุมมอง เน้นรายละเอียด และแสดงให้เห็นส่วนใหญ่มักจะเชี่ยวชาญการกายวิภาคศาสตร์ ศิลปะยุคกลางอยู่ส่วนใหญ่ศาสนาเรื่อง มุมมองยัง สัญลักษณ์ และพื้นหลังธรรมดา ทั้งสองชนิดของศิลปะแสดงเวลารอบระยะเวลาที่พวกเขาใช้เวลาทำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีการต่าง ๆ ของความคิดชัดเจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศิลปะในแบบเรอเนสซองค์และงานศิลปะในยุคกลางมีเรื่องที่มีความแตกต่างกันในบางรูปแบบแต่แตกต่างกันในที่อื่นๆ ตัวอย่างเช่นเรื่องศาสนาเป็นเรื่องสำคัญในช่วงอายุทั้งสอง ไซมอนมาร์ตินี่ช่างทาสีที่สำคัญในระหว่างยุคกลางที่ทาด้วยการแจ้งเตือนเฉพาะแห่งและสองนักบุญใน 1333 ที่กรุงเทพฯและ Saint แมรี่ก็วาดเคารพนับถือศาสนาคริสต์ ในระหว่างยุคเรอเนสซองค์ศิลปินชื่อดังเช่นม.ค.และรถตู้ eyck da vinchi ทาสี ภาพ ทางศาสนาเป็นอย่างดีเช่น Ghent ข้อควรบันทึกที่สำคัญคือแท่นบูชาและอาหารมื้อค่ำที่ผ่านมาแม้ว่าจะไม่ได้ใช้เพื่อวัตถุประสงค์เดียวกัน ในระหว่างช่วงเวลาแห่งยุคกลางโบสถ์คาทอลิกที่จะเกิดขึ้นของรัฐบาลที่มีอยู่เป็นผู้อุปการะของศิลปะศิลปินมากที่สุดจึงจะได้รับมอบหมายให้มีการทำงานที่เป็นของธรรมชาติทางศาสนาที่..วัตถุทางศาสนาได้รับเลือกในระหว่างยุคเรอเนสซองค์ที่เพราะการที่ศิลปิน humanistic จำนวนมาก ความรักเพื่อนมนุษย์ด้วยกันมีส่วนร่วมยกย่องของแต่ละบุคคลของมนุษย์ได้แต่ในช่วงเวลาทางศาสนาเหล่านี้สง่าราศีของมนุษย์ที่ได้รับการมองว่าในการตั้งค่าเกี่ยวกับ คัมภีร์ คริสต์ศาสนาหรือในส่วนผู้สร้างที่ส่วนใหญ่มัก ตัวอย่างเช่นประติมากรรม Donatello ,แมรี่ผู้หญิงหากินglorifed เสียใจที่ได้กระทำผิดคำสัญญาของผู้หญิงคนหนึ่งหลังจากมีชีวิตน่าเวทนาฮาร์ดดิสก์นั้น เรื่องทางศาสนาโดยปกติแล้วโดยมิได้เป็นจำนวนมากที่มีอารมณ์ในระหว่างยุคเรอเนสซองค์ในขณะที่ในระหว่างยุคกลางที่ส่วนใหญ่จะเป็นวัตถุประสงค์ของการบอกเล่าเรื่องราวและกระจายตัวอยู่โดยรอบส่วนแนวคิดทางศาสนาตั้งแต่ ภาพ ประกอบเป็นหนึ่งในวิธีการเดียวที่จะให้ความรู้แก่ผู้คนส่วนใหญ่ไม่รู้หนังสือของโลก( marszalek )จากศาสนาไม่มีความคล้ายคลึงกันระหว่างเรื่องมีมากกว่าของสองครั้งที่แตกต่างกันไป มากที่สุดของศิลปะแบบเรอเนสซองค์มีรูปเปลือยแม้แต่งานประติมากรรมทางศาสนาเหมือนกับแบบจำลอง Michelangelo ' s David สภาพ เปลือยกายไม่เหมาะสำหรับผนังและแท่นบูชาในโบสถ์:โบสถ์ Assumption โบสถ์ Annunciation ในยุคกลางที่แทบจะไม่ทำตัวมีเสื้อผ้าของตนในช่วงเวลานี้ในยุคกลางที่เกือบทุกอย่างในซานฟรานซิสโก - เทพนิยายคลาสสิกธีมหรือแม้แต่ผู้หญิงทั่วไปการปรุงอาหารสำหรับครอบครัวของเธอที่ได้รับการพิจารณาว่านอกคอกเกือบ โดยปกติแล้วในยุคกลางที่หากคนทั่วไปที่แสดงที่เขาก็เป็นได้ที่แสดงยกย่องที่อยู่ในพระสวรรค์หรือในความเจ็บปวดอย่างที่สุดในนรก แต่ถึงอย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องปกติที่คนชั้นสูงที่จะต้องจ่ายให้กับสีศิลปินแนวตั้งของตัวเองหรือครอบครัว โรงแรมแห่งนี้อย่างต่อเนื่องตลอดทั่วทั้งพื้นที่แบบเรอเนสซองค์ที่เป็นอย่างดี บรรยาย ภาพ และ ภาพ เขียนของฉากการต่อสู้เช่น BAYEUX ขอให้ม่านประดับที่มีเกือบจะทำงานเฉพาะทางศิลปะในซานฟรานซิสโกในระหว่างยุคกลาง( orourke ) ในทางตรงกันข้ามในระหว่างยุคเรอเนสซองค์ที่ทันสมัยในซานฟรานซิสโกแซงหน้าความนิยมในศิลปะทางศาสนานิทานสำหรับคนหนึ่งตกแต่ง แบบคลาสสิคและกรีซ Rome เป็นวัตถุที่บรรดาศิลปินคนนี้ชอบการบรรยาย ทัศนียภาพ ของ Pieter Paul Rubens จิตรกร Flemish brueghel ด้วยการให้ของ icarus แสดงให้เห็นเรื่องราวของความเชื่อตามแบบกรีกที่เด็กคนไหนหนุ่มที่บินได้สูงว่าแสงแดดที่ละลายปีกหุ่นขี้ผึ้งของเขา bottecelli นอกจากนั้นยังกล่าวหาว่านิทานในการเกิดของเขาเกี่ยวกับดาวพระศุกร์&ดาวอังคาร ธีมกรีกนอกจากนี้ยังมีส่วนได้เสียในสีน้ำตาลปนแดงflaying กรรมของเขาเป็นเรื่องเกี่ยวกับขั้นตอนของการเป็นศิลปินและศิลปินที่ของชะตากรรมไม่เอื้อเมื่อความท้าทายพระ ประวัติศาสตร์และยังเป็นเรื่องสำคัญในระหว่างช่วงเวลาแบบเรอเนสซองค์และแบบกลางแจ้งของ Raphael โรงเรียนของ Athens เป็นตัวอย่างที่ดีของโรงแรมแห่งนี้ ภาพ จิตรกรรมที่แสดงเรื่องอริสโตเติลและอยู่ท่ามกลางของบรรดานักปรัชญาและนักวิทยาศาสตร์น่าสังเกตจากประวัติศาสตร์.

ศิลปะแห่งยุคกลางและศิลปะแบบเรอเนสซองค์ยังแตกต่างกันมากในมุมมองและความรู้สึกสมจริง ศิลปะแห่งยุคกลางเสมอมีแนวโน้มที่จะเป็นนามธรรมและวิธี มีแทบจะไม่ได้มุมมองของ ภาพ และ ภาพ เขียนจริงเป็นแบบจอแบนและโดยปกติแล้วอย่างสมบรูณ์แบบสองมิติ ไม่มีคำแนะนำที่มักมีการดูแลพื้นที่และมุมมองแนวนอน ศิลปะในแบบเรอเนสซองค์บนมืออีกข้างหนึ่งทำให้ทางสำหรับโลกใหม่ของมุมมอง ความพร้อมใช้งานของสีทาน้ำมันทำให้เทคนิคของ chiaroscuro เป็นไปได้ - การใช้เฉดและให้แสงสว่างเพื่อทำให้ ภาพ ที่เห็นว่าเป็นธรรมชาติมากขึ้น ภาพ เขียนเฟรสโกของ Michelangelo ของ, Sistine Chapel ,ที่เป็นตัวอย่างปมของ chiaroscuroในการสร้างของอาดัมและปลูกสร้างสวนป่าไฟทำให้หายใจได้ตามปกติและใช้ชีวิตใน ภาพ จิตรกรรมที่อยู่ตามที่พระเจ้าให้ชีวิตเพื่ออาดัมที่สัมผัสด้วยปลายนิ้วที่อยู่ใน ภาพ ประกอบที่มีให้นี้ ศิลปะในแบบเรอเนสซองค์แนะนำเส้นทางสายเส้นขอบฟ้าที่สายที่วาดบนผ้าใบในระดับสายตาของผู้ดูซึ่งเป็นสายที่อยู่ในธรรมชาติที่ท้องฟ้าจะปรากฏขึ้นเพื่อไปพบกับพื้น พร้อมด้วยวิธีนี้เป็นจุดที่อันตรธานหรือในส่วนกลางของเส้นขอบฟ้าที่เส้นขนานก็จะไปพบและกระจายออกจากที่นั่น. บรรทัดเหล่านี้จะเรียกว่าสาย orthagonal (ที่ไม่รู้จัก) สามทุกแง่มุมของการวาด ภาพ มุมมองช่วยในการบรรลุเป้าหมายแบบสามมิติที่ตัดเป็นอย่างมากทั้งสอง ภาพ เขียนแบบโกธิกที่สามมิติ massachio มองว่าแนวคิดนี้ในมุมมองของ ภาพ ที่ดีที่สุดของเขาในทรินิตี้เขาได้สร้างกลลวงของระยะทางและพื้นที่ว่างดังนั้นที่พระเยซูที่ถูกตรึงกางเขนก็ดูเหมือนจะห่างออกไปไม่ไกลนักผู้คนมากกว่าที่รับชม เปิดมุมมองใหม่แห่งนี้มีส่วนทำให้การแสดงธรรมชาติอันแท้จริงและความสมจริงของงานศิลปะงานศิลปะแบบเรอเนสซองค์แห่งยุคกลางที่ขาดความสมจริงศิลปิน - มักจะแสดงให้เห็นความสามารถของตัวเองและยัดทุกชนิดของใบหน้าและดอกไม้และการตกแต่งในพื้นที่โดยไม่คำนึงถึงความเป็นจริงที่ปรากฏ ภาพ ในชีวิตจริง. ศิลปินแบบเรอเนสซองค์กระจุกตัวอยู่ในทุกรายละเอียดและในลักษณะทางกาย วิภา ค Leonardo da Vinci disected ศพเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับกาย วิภา คศาสตร์ก็มีเช่น Michelangelo ' s David ภาพ ประกอบจำนวนมากของ Michelangelo ' s David ใน, Sistine Chapel ,ที่แสดงร่างกายมนุษย์ในรูปแบบจำนวนมากและเป็นเหตุตำแหน่งของร่างกายที่ไม่มีขีดจำกัดในการศิลปินเหมือนเขามีสัดส่วนและสมมาตรจะทำให้อะไรให้กล่าวหาว่าถ้าศิลปินที่เป็นคนใจเย็นไม่เพียงพอ ศพแห่งยุคกลางในความเข้มแข็งเป็นอย่างมากโดยปกติแล้วก็รู้สึกอึดอัดและในตำแหน่ง mundance ศพแบบเรอเนสซองค์ส่วนใหญ่จะมีการเคลื่อนไหวหรือพละกำลัง ในการสร้างของอาดัมมือทั้งสองข้างเป็นเพียงประมาณการสัมผัสและโปรแกรมดูที่จะได้สัมผัสแห่งนี้ ดำมืดมานานนับทศวรรษยังคงอยู่ทั่วไปในทางที่แสดงให้เห็นการเคลื่อนไหวในรูปแบบที่จะเคลื่อนไหว Jan Van eyck ,ศิลปิน, ภาษา เฟลมิชหนึ่งในแบบเรอเนสซองค์ที่ทำได้สำเร็จความสมจริงโดยรายละเอียดเพียง เขาจะดึงความโค้งมนได้ทุกรอยยับทุกจุดและทุกครั้งด้วยผลที่ได้ในเกือบจะสะท้อนถึงกระจกเงาของฉากที่ ม.ค.อย่างอื่นๆอีกมากมายของของเขากระเตื้องไม่เพียงชำระเงินจำนวนมากที่ให้ความเอาใจใส่ในรายละเอียดในหน้าที่ของ ภาพ แต่ยังอยู่ในพื้นหลัง พื้นหลังเป็นคอมเพล็กซ์พร้อมด้วยสีและโดยปกติแล้วเป็นแนวนอน Grand เฟลมิช hieronymus Bosch ศิลปินอีกคนหนึ่งโดยเฉพาะมีแนวโน้มที่จะสีพื้นหลังและ ทัศนียภาพ อันน่ามหัศจรรย์ใจเหล่านี้อุบาทว์ ศิลปะแห่งยุคกลางในอีกด้านหนึ่งนั้นไม่มีรายละเอียดให้มากที่ทั้งหมดในพื้นหลังได้โดยปกติแล้วจะมีใช้ม่านประดับ - มีผลที่อยู่หลังฉากหน้าม่านสีดำหรือสีทอง ( orourke )แห่งนี้มีส่วนร่วมในการทำให้งานศิลปะของยุคกลางที่ได้น้อยกว่าที่สมจริง.

สุดท้ายศิลปะในแบบเรอเนสซองค์และศิลปะแห่งยุคกลางในศิลปะแห่งแตกต่างกัน ในระหว่างยุคกลางเท่านั้นคนชั้นสูงจะต้องจ่ายศิลปินไปสี ภาพ เขียนของครอบครัวของเขา ศิลปินที่ผุดโดยปกติแล้วเรื่องนี้การซ่อนความบกพร่องและพยายามที่จะโปรดนายจ้าง ศิลปินไม่ได้มีอิสระมากที่ทั้งหมดและทาด้วยเรื่องนี้ในลักษณะเชิงกลเป็นอย่างมาก ส่วนใหญ่ ภาพ จะไม่ได้เป็นของผู้คนที่อาศัยอยู่อย่างไรก็ตาม โดยทั่วไปจะเป็นนักบุญทาสีหรือแมรี่และพระเยซูเช่นใน Madonna กับเด็กโดย, Cimabue , แมรี่จะเป็นทาสีที่สวยงามและเต็มไปด้วยความสง่างามในขณะที่พระเยซูจะมีกลุ่มคนผิวขาวและที่สวยงามอย่างดีอย่างสมบรูณ์แบบตามฝันบ่อยที่สุด แมรี่จะมีเส้นผมผู้หญิงหากินที่สวยงามยาวและหน้าที่ ตัวอักษรทุกตัวจะกล่าวหาว่าด้วยวิธีการเดียวกันในยุคกลางศิลปะในแบบเรอเนสซองค์ที่ยังมีจำนวนมากที่มีอุดมคติเช่นกับดาวิดของ Donatello ,แต่พระเอกที่สวยงามแห่งนี้ของ พระคัมภีร์ เก่าที่ยังเป็น ภาพ เปลือยอย่างสมบรูณ์แบบอย่างของสหประชาชาติ clichã ©Donatello ,มี unidealistic เป็นอย่างมากในรูปแบบของแมรี่ผู้หญิงหากินแสดงของเธอผู้หญิงคนชั่วคนเก่าและฉีก ชอบเธอวัตถุทั้งหมดของศิลปะแบบเรอเนสซองค์มีแทบจะเป็นผู้ใช้บริการแบบเฉพาะรายให้เสร็จสมบูรณ์ อารมณ์ความรู้สึกออกมาเป็นร่างและวาดขึ้นในทางแต่ส่วนใหญ่มักความทุกข์แสนสาหัสแบบเรียบง่าย Raphael เป็นหนึ่งของจิตรกรรายละเอียดมากที่สุดในแนวตั้ง( melanie ) Madonna ของเขาพร้อมด้วยพระเยซูคริสต์และ St .John Baptist แสดงแมรี่เต็มไปด้วยความเอาใจใส่และความรักของทั้งสองทารกที่อยู่ทางด้านหน้าของเธอ ด้วยตัวของท่านเองด้วยตนเอง - แนวตั้งของเขาของตัวเขาเองจะแสดงความคิดและคนฉลาดที่.

ในบทสรุปศิลปะแบบเรอเนสซองค์และศิลปะแห่งยุคกลางซึ่งส่วนใหญ่เป็นแตกต่างในเรื่องความรู้สึกความสมจริงและในศิลปะแห่ง มีความคล้ายคลึงกันบางส่วนแต่ส่วนใหญ่มักถึงสาเหตุของศิลปินที่ปฏิเสธเหล่านี้ ศิลปะในแบบเรอเนสซองค์ที่อยู่ในซานฟรานซิสโกธีมfocuse ในชีวิตของมนุษย์โลกใหม่ของมุมมองการมุ่งความสนใจไปที่รายละเอียดและส่วนใหญ่มักทำความเชี่ยวชาญของกาย วิภา คศาสตร์. ศิลปะแห่งยุคกลางที่อยู่ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเรื่องทางศาสนาแทบไม่มีมุมมองของ ภาพ พื้นหลังและสัญลักษณ์ราบ ทั้งสอง ประเภท ของงานศิลปะได้อย่างชัดเจนแทนช่วงเวลาที่เกิดขึ้นมากที่สุดโดยเฉพาะที่วิธีที่แตกต่างกันของความคิด