With the Middle English loss of all

With the Middle English loss of all distinctive inflectional endings for the noun except genitive and plural -s, prepositions acquired a somewhat greater importance than they had had in Old English. Their number consequently increased during the late Middle and early Modern periods. Changes in the uses of certain prepositions are illustrated by the practice of Shakespeare: “And what delight shall she have to looke on [at] the divell?” (Othello); “He came of [on] an errand to mee” (Merry Wives); “But thou wilt be aveng’d on [for] my misdeeds” (Richard III); “’Twas from [against] the Cannon [canon]” (Coriolanus); “We are such stuffe / As dreames are made on [of]” (Tempest); “Then speake the truth by [of] her” (Two Gentlemen); “... that our armies joyn not in [on] a hot day” (2 Henry IV).

Even in Old English times, on was sometimes reduced in compound words like abūtan (now about), a variant of on būtan ‘on the outside of.’ The reduced form appears in early Modern English aboard, afield, abed, and asleep, and with verbal nouns in -ing (a-hunting, a-bleeding, a-praying). The a of “twice a day” and other such expressions has the same origin. In was sometimes contracted to i’, as in Shakespeare’s “i’ the head,” “i’ God’s name,” and so forth. This particular contrac- tion was much later fondly affected by Robert Browning, who doubtless thought it singularly archaic—for example, “would not sink i’ the scale” and “This rage was right i’ the main” (“Rabbi Ben Ezra”).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการสูญเสียภาษาไทยกลางทั้งหมด endings inflectional โดดเด่นสำหรับคำนามยกเว้น genitive และพหูพจน์ -s น้อง ๆ มาที่สำคัญค่อนข้างมากมากกว่าที่พวกเขาได้มีในภาษาอังกฤษโบราณ จำนวนของพวกเขาจึง เพิ่มขึ้นในระหว่างงวดปลายกลาง และต้นสมัยใหม่ การเปลี่ยนแปลงในการใช้งานของบางประโยคจะแสดง โดยการปฏิบัติของเชกสเปียร์: "และความสุขใดจะเธอต้อง looke บน [divell at] " (Othello); "เขามาจากกิจธุระการฉัน" (สุขสันต์ภรรยา); " แต่ข้าจะเหี่ยวจะ aveng บนสำหรับบิดาของฉัน" (Richard III); "'Twas จาก[แคนนอน [canon] กับ] " (Coriolanus); "เราเป็นเช่น stuffe / dreames จะทำบน [จาก] " (เทมเพสต์); "แล้ว speake จริงโดย [] ของเธอ" (สองบุรุษ); "...ที่ joyn กองทัพของเราไม่ได้อยู่ในในวันร้อน" (2 Henry IV)แม้ในภาษาอังกฤษโบราณ ในบางครั้งลดลงในการผสมคำเช่น abūtan (ตอนนี้เกี่ยวกับ), ตัวแปรของบน būtan 'ด้านนอกของ' แบบฟอร์มลดปรากฏในช่วงสมัยอังกฤษบนเรือ ไกล abed นอนหลับ และ ด้วยคำพูดคำนามคำ - ing (การล่าสัตว์ ต่อเลือด ออก เป็นสวดมนต์) การ "สบู่" และอื่น ๆ นิพจน์ดังกล่าวมีต้นกำเนิดเดียวกัน ในแก้ไขบางครั้งสัญญาไป ', ในสเปียร์ "ฉัน ' หัว, " "ฉัน ' ชื่อของพระเจ้า, " และอื่น ๆ นี้เฉพาะ contrac-ทางการค้าได้รับผลกระทบมากในภายหลังด้วยความรัก โดยโรเบิร์ตสีน้ำตาล ที่อย่างไม่ต้องสงสัยคิดโบราณ singularly — เช่น, "จะจมฉัน ' ขนาด" และ "ความโกรธนี้ถูกฉัน ' หลัก" ("เอสราเบนแรบไบ")

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กับการสูญเสียภาษาอังกฤษยุคกลางของตอนจบ inflectional ที่โดดเด่นสำหรับคำนามยกเว้น -s สัมพันธการกและพหูพจน์คำบุพบทที่ได้รับความสำคัญค่อนข้างมากขึ้นกว่าที่พวกเขามีอยู่ในภาษาอังกฤษ จำนวนของพวกเขาจึงเพิ่มขึ้นในช่วงปลายกลางและต้นงวดโมเดิร์น การเปลี่ยนแปลงในการใช้คำบุพบทบางอย่างที่มีการแสดงโดยการปฏิบัติงานของเช็คสเปียร์: "ความสุขและสิ่งที่เธอจะต้อง Looke บน [at] divell หรือไม่?" (Othello); "เขาออกมาจาก [บน] ไปทำธุระที่จะ mee" (สุขภรรยา); " แต่เจ้าจะถูก aveng'd ใน [สำหรับ] พฤติกรรมที่ผิดของฉัน" (Richard III); "ของคนที่จาก [กับ] ปืน [Canon]" (Coriolanus); "เรามีความ stuffe เช่น / เป็น dreames จะทำใน [ของ]" (พายุ); "จากนั้นความจริงโดย Speake [ของ] เธอ" (สองบุรุษ); " ... ที่กองทัพของเราไม่ได้อยู่ใน Joyn [บน] วันที่อากาศร้อน" (2 เฮนรี iv)

แม้ในช่วงเวลาเก่าอังกฤษในบางครั้งก็ลดลงในคำประสมเช่นabūtan (ตอนนี้ประมาณ) แตกต่างจากใน Butan เป็น 'เปิดนอก. ลดรูปแบบที่ปรากฏในภาษาสมัยใหม่ยุคแรกบนเรือไปในทุ่งนา, เอและนอนหลับและมีคำนามด้วยวาจาในไอเอ็นจี (A-ล่าสัตว์ที่มีเลือดออก, A-อธิษฐาน) เป็นของ "วันละสองครั้ง" และสำนวนอื่น ๆ เช่นมีต้นกำเนิดเดียวกัน ในบางครั้งก็เป็นตัว i 'เช่นเดียวกับในเช็คสเปียร์ "i' หัว" "ฉันชื่อของพระเจ้า" และอื่น ๆ นี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งการหดได้รับผลกระทบมากในภายหลังด้วยความรักโดยโรเบิร์ตบราวนิ่งที่ไม่ต้องสงสัยเลยคิดว่ามันแปลกประหลาดโบราณตัวอย่างเช่น "จะไม่จม i 'ขนาด" และ "ความโกรธนี้เป็นสิทธิ i' หลัก" ( "รับบีเบนเอสรา" )

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กับการสูญเสียภาษาอังกฤษยุคกลางของทั้งหมดที่โดดเด่นการผันคำนามยกเว้นจบความเป็นเจ้าของพหูพจน์ - S , บุพบทได้รับความสำคัญค่อนข้างมากกว่าที่พวกเขามีในอังกฤษเก่า จำนวนของพวกเขาจึงเพิ่มขึ้นในช่วงกลาง และช่วงปลายสมัยใหม่ การเปลี่ยนแปลงในการใช้บุพบทบางภาพประกอบโดยการปฏิบัติของเช็คสเปียร์ " และความสุข สิ่งที่เธอจะต้อง looke บน [ ที่ ] divell ? " ( Othello ) ; " เขามา [ บน ] ทำธุระกับฉัน " ( เมอร์รี่ภรรยา ) ; " แต่ท่านจะต้อง aveng จะบน [ สำหรับ ] ความผิดของฉัน " ( Richard III ) ; " 'twas จาก [ กับ ] ปืนใหญ่ [ Canon ] " ( คอริโอลานุส ) ; " เราเป็นเช่น stuffe / เป็น ความฝันเกิดขึ้น [ ของ ] " ( พายุ ) ; " แล้วผู้พูดความจริงโดย [ ของ ] เธอ " ( 2 ท่าน ) ; " . . . . . . . ที่กองทัพของเรา joyn ไม่ [ ] วันที่ร้อน " ( 2 เฮนรี iv )แม้ในเวลาที่อังกฤษเก่า ในบางครั้งก็จะลดลงในคำประสมเช่น อาบู ̄แทน ( ตอนนี้ ) , ตัวแปรของบู̄ Tan ' ข้างนอก ' ลดแบบฟอร์มจะปรากฏในภาษาอังกฤษสมัยก่อนต่างประเทศไกลออกไป บนเตียง และหลับ และด้วยวาจาในนาม - ing ( a-hunting a-bleeding , a-praying , ) เป็น " วันสองครั้ง " และการแสดงอื่น ๆ เช่น มีจุดกำเนิดเดียวกัน ในบางครั้ง สัญญา กับ ฉัน เช่น เช็คสเปียร์ " หัว " , " ชื่อของพระเจ้า " และอื่น ๆ คอนแทร็กซ์ - นี้โดยเฉพาะ tion ภายหลังมากด้วยความรักที่ได้รับผลกระทบ โดยโรเบิร์ต บราวนิง ใครอย่างไม่ต้องสงสัยว่ามันแปลกประหลาดโบราณตัวอย่างเช่น " จะไม่จมเพราะขนาด " และ " ความโกรธนี้ถูกผมหลัก " ( " รับบีเบนเอสรา " )