Sword Tip!The locations he had sele

Sword Tip!

The locations he had selected were all remote corners of the Demon Immortal Sect, places he had noticed in the First Plane, which he was sure would survive.

As he neared the first location, he began to grow more nervous. Moments later, he arrived. He looked over the ruins in the area, and then took a deep breath and descended downward.

After looking around for a while, he looked down at the ground beneath him. He lifted a foot up into the air and then stamped down, again and again. Booming could be heard as the surface of the ground was destroyed. Countless bits of dirt and rock exploded up into the air as a huge crater appeared beneath Meng Hao.

Unfortunately, nothing could be seen within the crater….

Meng Hao’s face was unsightly as he turned and began to search the entire area. It didn’t take long before he had turned virtually everything upside down, and yet still hadn’t found a single thing.

It appeared as if from the very beginning there had not been any sort of Wooden Time Sword buried here.

“I failed…?” he thought, his eyes flashing with an unyielding glint. He flew up into the air and shot toward the second location where he had buried one of the other swords.

After arriving, he searched the area thoroughly, but the result was the same. No matter how he searched, he could not find any trace of a Wooden Time Sword.

Next he went to the third area, but the result was the same.

His heart had now sunk down into his chest, and a bitter smile could be seen on his face. He was now very much certain that the idea he had come up with in the ancient illusory world, had failed.

Sighing, he headed to the last of the areas where he had buried a sword. It was an area relatively close to the Seventh Peak. Back in the illusory world, the path to this place had been easy to follow, but now things were different. Danger lurked in all directions, even for Meng Hao. It took him several days to reach the Seventh Peak and the place where he had buried the fourth Wooden Time Sword.

At one time, it had been a mountainous forest. However, the forest had long since been burned into ash. After searching the ruined remnants of the forest for some time, Meng Hao finally found the place where he had hidden the sword.

After overturning the area, he found nothing but an empty pit. He let out a long sigh, and finally gave up all hope. He knew that this time, he had thoroughly failed.

He suddenly frowned. “Well, if I failed, then where are my Wooden Time Swords?” He opened his bag of holding and, sure enough, there were only six Wooden Time Swords inside. The four swords that he had buried were definitely gone.

There was something very strange about the whole matter, something that exceeded his imagination. There were many possible explanations, but the one that made the most sense was that although he had succeeded in burying the four Wooden Time Swords, someone else had come along and taken them before him.

He shook his head and was about to leave when suddenly, his gaze was drawn to the very edge of the deep pit he had just made. He saw something there that instantly caused a tremor to run through his body. He immediately began to breathe heavily as he stared at what appeared to be an ordinary, finger-nail sized fragment of wood sticking out of the mud.

That fragment of wood appeared to be rotten from the passage of time. It looked completely ordinary, stabbed as it was into the mud….

“That’s….” Meng Hao panted as he suppressed the excitement in his heart. Exercising great caution, he picked up the wood fragment. It was irregularly shaped, but the tip was actually sharp.

It was almost like a sword tip!!

“This is a Spring and Autumn tree! This is the tip of a wooden sword!” His breathing grew more ragged, and his mind roared chaotically. Although he desired nothing more than to succeed, he wasn’t even sure how to tell if he had.

Right now, his mind was spinning as he closely examined the sword tip resting there on his palm.

“Eee? No… it looks like… this isn’t the wooden sword I originally buried here?” As he examined the sword tip, he realized that shockingly, it contained 30,000 years of Time power.

However, the wooden fragment was too small, making the power of Time unstable. Meng Hao could tell that if he tried to wield it, it would gradually fade away.

“If I had succeeded with my wooden swords, they would have been buried here for almost 100,000 years. However, this wooden fragment only has 30,000 years. Also, the physical appearance seems a bit different.” Meng Hao wasn’t quite able to determine exactly what was going on. Now he suddenly wasn’t as certain that he had failed in his attempt.

Without being able to look at the entirety of the sword, there would be no way to make a final determination. However, he did know that there was absolutely no sensation of the brand he left on his own wooden swords.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปลายดาบสถานที่เขาได้เลือกได้ทั้งระยะไกลมุมปีศาจอมตะนิกาย สถานที่เขาได้สังเกตเห็นในระนาบแรก ซึ่งเขาแน่ใจว่าจะรอดเป็นสถานที่แรก neared เขา เขาเริ่มกังวลมากขึ้น ช่วงเวลาต่อมา เขามา เขามองผ่านซากปรักหักพังในพื้นที่ และเอาลมหายใจลึก แล้วสืบเชื้อสายลงหลังจากมองไปรอบ ๆ ในขณะ เขามองลงที่พื้นดินใต้พระองค์ เขายกเท้าขึ้นไปในอากาศแล้ว ประทับลง อีก เฟื่องฟูอาจได้ยินเป็นพื้นผิวของพื้นดินถูกทำลาย บิตที่นับไม่ถ้วนของสกปรกและหินกระจายขึ้นไปในอากาศเป็นปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่ที่ปรากฏใต้เฮาเมงอับ ไม่มีอะไรอาจจะเห็นภายในปล่องภูเขาไฟ...หน้าเมงเฮาก็น่าเกลียดเขาเปิด และเริ่มที่จะค้นหาพื้นที่ทั้งหมด มันไม่ได้ใช้ก่อนเขามีคว่ำแทบทุกสิ่ง และยังยัง ไม่พบสิ่งที่ดีเดียวมันปรากฏเป็นถ้าตั้งแต่เริ่ม ไม่เคยเรียงลำดับใด ๆ ของเวลาดาบไม้ที่ฝังอยู่ที่นี่"ล้มเหลว..." เขาคิด ตากระพริบ ด้วยประกายปฏิเสธไม่ เขาบินขึ้นไปในอากาศ และยิงไปยังตำแหน่งที่ตั้งสองที่เขาได้ฝังดาบอื่น ๆ อย่างใดอย่างหนึ่งหลังจากมาถึง เขาหาพื้นที่อย่างละเอียด แต่ผลก็เหมือนกัน ไม่ว่าอย่างไรเขาหา เขาไม่สามารถหาร่องรอยของเวลาดาบไม้ถัด เขาไปตั้งสาม แต่ผลก็เหมือนกันหัวใจของเขาตอนนี้ได้จมลงในหน้าอกของเขา และอาจจะเห็นรอยยิ้มขมใบหน้า เขาเป็นตอนนี้มากบางอย่างที่ความคิดเขาขึ้นมาในโลกจริงโบราณ ล้มเหลวSighing เขาหัวสุดท้ายในพื้นที่ที่ซึ่งเขาได้ฝังดาบ มันเป็นพื้นที่ค่อนข้างใกล้กับจุดสูงสุดเจ็ด ในโลกจริง เส้นทางไปสถานที่แห่งนี้ได้ง่ายตาม แต่ตอนนี้ สิ่งแตกต่างกัน อันตราย lurked ในทุกทิศทาง แม้สำหรับเฮาเมง มันพาเขาหลายวันไปถึงจุดสูงสุดเจ็ดและสถานที่ที่เขาได้ฝังดาบเวลาไม้สี่เวลา มันเคยเป็นป่าภูเขา อย่างไรก็ตาม ป่ามีนานตั้งแต่ถูกเผาเป็นเถ้า หลังจากค้นหาเศษเจ๊งของป่าบางครั้ง เมงเฮาก็พบสถานที่ที่เขาได้ซ่อนดาบหลังจากพลิกคว่ำบริเวณ เขาพบอะไรแต่หลุมว่างเปล่า เขาให้ออกด้วย[ยาว และก็ ให้ขึ้นหมดหวัง เขารู้ว่าเวลานี้ เขาได้อย่างไม่เขา frowned ทันที "ดี หากล้มเหลว แล้วที่เป็นของฉันเวลาดาบไม้" เขาเปิดกระเป๋าของเขาของโฮลดิ้ง และ พอแน่ใจว่า มีเพียงหกไม้เวลาดาบภายใน ดาบสี่ที่เขาได้ฝังแน่นอนมีสิ่งที่แปลกมากเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมด บางสิ่งบางอย่างที่เกินจินตนาการของเขา มีคำอธิบายที่เป็นไปได้มาก แต่ที่ทำให้รู้สึกมากที่สุดคือว่า แม้ว่าเขาได้ประสบความสำเร็จในการฝังศพดาบเวลาไม้สี่ ใครมีมา และนำพวกเขาก่อนที่เขาHe shook his head and was about to leave when suddenly, his gaze was drawn to the very edge of the deep pit he had just made. He saw something there that instantly caused a tremor to run through his body. He immediately began to breathe heavily as he stared at what appeared to be an ordinary, finger-nail sized fragment of wood sticking out of the mud.That fragment of wood appeared to be rotten from the passage of time. It looked completely ordinary, stabbed as it was into the mud….“That’s….” Meng Hao panted as he suppressed the excitement in his heart. Exercising great caution, he picked up the wood fragment. It was irregularly shaped, but the tip was actually sharp.It was almost like a sword tip!!“This is a Spring and Autumn tree! This is the tip of a wooden sword!” His breathing grew more ragged, and his mind roared chaotically. Although he desired nothing more than to succeed, he wasn’t even sure how to tell if he had.Right now, his mind was spinning as he closely examined the sword tip resting there on his palm.“Eee? No… it looks like… this isn’t the wooden sword I originally buried here?” As he examined the sword tip, he realized that shockingly, it contained 30,000 years of Time power.However, the wooden fragment was too small, making the power of Time unstable. Meng Hao could tell that if he tried to wield it, it would gradually fade away.“If I had succeeded with my wooden swords, they would have been buried here for almost 100,000 years. However, this wooden fragment only has 30,000 years. Also, the physical appearance seems a bit different.” Meng Hao wasn’t quite able to determine exactly what was going on. Now he suddenly wasn’t as certain that he had failed in his attempt.Without being able to look at the entirety of the sword, there would be no way to make a final determination. However, he did know that there was absolutely no sensation of the brand he left on his own wooden swords.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดาบปลาย !สถานที่ที่เขาเลือกเป็นมุมระยะไกลทั้งหมดของปีศาจอมตะนิกายที่เขาสังเกตเห็นในเครื่องบินเที่ยวแรก ซึ่งเขามั่นใจว่า จะอยู่รอดเมื่อเขาอยู่ใกล้สถานที่แรก เขาเริ่มตื่นเต้นมากขึ้น ต่อมา เขามาถึง เขาดูเหนือซากปรักหักพังในพื้นที่ และเอาลมหายใจลึกและสืบเชื้อสายลงหลังจากมองไปรอบๆ สักพัก เขาก้มลงมองพื้นดินเบื้องล่างตัวเขา เขายกเท้าขึ้นไปในอากาศแล้วประทับลงมาอีกครั้งและอีกครั้ง เฟื่องฟู ได้ยินที่พื้นผิวของดินถูกทำลาย นับไม่ถ้วนบิตของฝุ่นและหินระเบิดขึ้นในอากาศเป็นปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่ที่ปรากฏอยู่เบื้องล่าง เมิ่งฮ่าวแต่น่าเสียดายที่ไม่มีอะไรสามารถเห็นภายในปล่องภูเขาไฟ . . . . . . .หน้าเมิ่งฮ่าวถูกน่าดู ขณะที่เขาหันและเริ่มที่จะค้นหาพื้นที่ทั้งหมด มันไม่ได้ใช้เวลานานก่อนที่เขาจะเปลี่ยนแทบทุกอย่างกลับหัว แต่ก็ยังไม่พบอะไรเลยมันจะปรากฏเป็นถ้าจากจุดเริ่มต้นมาก ก็ไม่ได้มีการจัดเรียงของดาบไม้ที่ถูกฝังอยู่ที่นี่" ผมพลาด . . . . . . . ? " เขาคิด ตากระพริบด้วยแววไม่ยอม เขาบินขึ้นไปในอากาศ และยิงไปยังตำแหน่งที่สองที่เขาฝังหนึ่งของดาบอื่นหลังจากมาถึง เขาค้นบริเวณนี้ให้ทั่ว แต่ผลก็เหมือนเดิม ไม่ว่ายังไงเขาก็หาเขาไม่พบร่องรอยของดาบไม้เวลา .ถัดเขาไปพื้นที่ที่สาม แต่ผลก็เหมือนเดิมหัวใจของเขาได้จมลงในหน้าอกของเขาและรอยยิ้มขมอาจจะเห็นบนใบหน้าของเขา ตอนนี้มันมากแน่ใจว่า ความคิดที่เขามีขึ้นมาในโลกลวงตาโบราณได้ล้มเหลวถอนหายใจ เขามุ่งหน้าไปยังช่วงของพื้นที่ที่เขาฝังไว้ที่ดาบ มันคือพื้นที่ค่อนข้างใกล้กับจุดสูงสุดที่เจ็ด กลับมาในโลกลวงตา เส้นทางไปสถานที่นี้ได้ง่ายตาม แต่ตอนนี้มันต่างกัน อันตราย lurked ในทุกเส้นทาง แม้ เมิ่งฮ่าว เขาใช้เวลาหลายวันไปถึงจุดสูงสุดที่เจ็ดและสถานที่ที่เขาฝังดาบไม้ครั้งที่ 4ครั้งหนึ่ง มันเคยเป็นป่าภูเขา อย่างไรก็ตาม ป่าที่เคยถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน หลังจากค้นหาทำลายซากของป่าบ้าง เมิ่งฮ่าว ในที่สุดก็เจอที่ที่เขาซ่อนดาบหลังจากคว่ำ พื้นที่ เขาพบแต่หลุมที่ว่างเปล่า เขาถอนหายใจยาว และในที่สุดก็เลิกหวังทั้งหมด เขารู้ว่าเวลานี้เขาอย่างละเอียด ล้มเหลวจู่ๆ เขาก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน . " อืม ถ้าผมพลาดแล้วที่เป็นดาบไม้คะ " เขาเปิดกระเป๋าของเขาไว้นั่นเอง มีเพียงหกเวลาดาบไม้ภายใน สี่ดาบที่เขาฝังอยู่แน่ๆมีบางอย่างแปลกๆเกี่ยวกับเรื่องราวทั้งหมด เป็นเรื่องที่เกินจินตนาการของเขา มีคำอธิบายที่เป็นไปได้มากมาย แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ความรู้สึกมากที่สุด คือ แม้ว่าเขาจะประสบความสำเร็จในการฝังไม้ทั้งสี่เวลา ดาบ คนอื่นก็มาเอาไปก่อนเขาเขาส่ายหัวและทำท่าจะจากไป จู่ๆ สายตาของเขาก็ถูกดึงไปยังขอบของหลุมลึกที่เขาเพิ่งทำ เขาเห็นอะไรบางอย่างที่ทันทีทำให้สั่นวิ่งผ่านร่างของเขา ทันทีที่เขาเริ่มหายใจแรง เขาจ้องที่ดูเหมือนจะธรรมดา เล็บนิ้วขนาดชิ้นส่วนของไม้ที่ยื่นออกมาจากโคลนเศษไม้ที่ปรากฏจะเน่าจากกาลเวลา มันดูเหมือนธรรมดา แทงมันลงไปในโคลน . . . . . . ." นั่น . . . . . . . . " เมิ่งเฮ่าออกมาสั่นแฮกๆ เขาเก็บกดความตื่นเต้นในใจ . ออกกำลังกายระมัดระวังมาก เขาหยิบไม้เศษ . มันมีรูปร่างไม่สม่ำเสมอ แต่ปลายก็แหลมมันเกือบจะเหมือนดาบปลาย ! !" นี่เป็นฤดูใบไม้ผลิและต้นฤดูใบไม้ร่วง นี้คือ ปลายดาบไม้ " ลมหายใจของเขาเริ่มยุ่งเหยิงมากขึ้น และจิตใจของเขาคำรามฝุ่นตลบ . แม้ว่าเขาต้องการอะไรมากไปกว่าที่จะประสบความสำเร็จ เขาไม่มั่นใจว่าวิธีการบอกถ้าเขามีตอนนี้จิตใจของเขากำลังปั่นเขาอย่างใกล้ชิดตรวจสอบดาบปลายนั่งพักบนฝ่ามือของเขา" เอ๋ ? ไม่ . . . ดูเหมือนว่า . . . . . . . นี่ไม่ใช่ดาบไม้ผมฝังไว้ที่นี่ " เขาจะตรวจสอบดาบปลายเขาตระหนักว่าช็อกอยู่ 30 , 000 ปี อำนาจของเวลาอย่างไรก็ตาม เศษไม้ มันเล็กเกินไป ทำให้พลังของเวลาที่ไม่เสถียร เมิ่งฮ่าวบอกได้เลยว่า ถ้าเขาพยายามที่จะใช้มัน มันก็ค่อยๆจางหายไป" ถ้าผมประสบความสำเร็จกับดาบไม้ของฉัน , พวกเขาจะถูกฝังที่นี่เกือบ 100000 ปี อย่างไรก็ตาม ส่วนไม้นี้มีเพียง 30 , 000 ปี นอกจากนี้ ลักษณะทางกายภาพดูเหมือนบิตที่แตกต่างกัน . " เมิ่งฮ่าวไม่ได้ทีเดียวที่สามารถตรวจสอบว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้เขาก็ยังไม่มั่นใจว่า เขาได้ล้มเหลวในความพยายามของเขาโดยไม่ได้มองที่ทั้งหมดของดาบ ก็ไม่มีทางที่จะตัดสินใจขั้นสุดท้าย อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าไม่มีความรู้สึกของแบรนด์ที่เขาทิ้งไว้บนดาบของเขาเองไม้