The European Commission (EC) initiated a new reform of the
Common Fisheries Policy (CFP) via a Green Paper and the approval of the proposal relating to
the CFP and the European Parliament
(EP) adopted the CFP reform in February 2013. The new
policy, which came into effect in 2014, follows the trend of its
predecessors, placing greater emphasis on the environmental
aspect, its main objective being to ensure a level of marine resource
exploitation that makes it possible to maintain fish populations
above the corresponding maximum sustainable yield in the year
2020. Perhaps the most important of the measures adopted in order
to achieve this objective is the establishment of market instruments (either with regard to quotas or fishing effort). The EC
already included this measure in the previous proposal (COM
(2001) 135, 20 March 2001); however fishermen from several
countries, mainly from France and Spain, were opposed to their
implementation and the EP removed this possibility from the final
reform in 2002. This mechanism has been introduced in other
countries, such as New Zealand and Iceland, where it has been implemented in a general manner, i.e., ITQs with indefinite duration
and no limits to the concentration of rights. In other countries,
such as Australia, Norway and USA, it has been introduced in a more
restricted manner (limited duration, limits on concentration and
according to type of gear) and in specific fisheries. In the Commission's
proposal, the possibility of transferring such rights
among national owners or among different countries lies with
Member States themselves. The system will be applied obligatorily
since 2015 to vessels 12-m in length or more and to those which
fewer than 12 m use trawl technology, therefore not obligatory for
the remainder of fleets. This exception is introduced to avoid
possible negative effects on small-scale fisheries and those communities
more dependent on fishing deriving from a possible
concentration of such rights in industrial fleets (European
Commission, 2009). However, the EC leaves it open to the Member
States themselves to extend application to all national vessels,
as long as they notify the EC.
The European Commission (EC) initiated a new reform of theCommon Fisheries Policy (CFP) via a Green Paper and the approval of the proposal relating tothe CFP and the European Parliament(EP) adopted the CFP reform in February 2013. The newpolicy, which came into effect in 2014, follows the trend of itspredecessors, placing greater emphasis on the environmentalaspect, its main objective being to ensure a level of marine resourceexploitation that makes it possible to maintain fish populationsabove the corresponding maximum sustainable yield in the year2020. Perhaps the most important of the measures adopted in orderto achieve this objective is the establishment of market instruments (either with regard to quotas or fishing effort). The ECalready included this measure in the previous proposal (COM(2001) 135, 20 March 2001); however fishermen from severalcountries, mainly from France and Spain, were opposed to theirimplementation and the EP removed this possibility from the finalreform in 2002. This mechanism has been introduced in othercountries, such as New Zealand and Iceland, where it has been implemented in a general manner, i.e., ITQs with indefinite durationand no limits to the concentration of rights. In other countries,such as Australia, Norway and USA, it has been introduced in a morerestricted manner (limited duration, limits on concentration andaccording to type of gear) and in specific fisheries. In the Commission'sproposal, the possibility of transferring such rights
among national owners or among different countries lies with
Member States themselves. The system will be applied obligatorily
since 2015 to vessels 12-m in length or more and to those which
fewer than 12 m use trawl technology, therefore not obligatory for
the remainder of fleets. This exception is introduced to avoid
possible negative effects on small-scale fisheries and those communities
more dependent on fishing deriving from a possible
concentration of such rights in industrial fleets (European
Commission, 2009). However, the EC leaves it open to the Member
States themselves to extend application to all national vessels,
as long as they notify the EC.
การแปล กรุณารอสักครู่..
คณะกรรมาธิการยุโรป ( EC ) ได้ริเริ่มการปฏิรูปนโยบายประมงร่วมใหม่
( CFP ) ผ่านกระดาษเขียวและการอนุมัติของข้อเสนอที่เกี่ยวข้องกับ
CFP และรัฐสภายุโรป ( EP ) รับรอง CFP การปฏิรูปในเดือนกุมภาพันธ์ 2013 นโยบายใหม่
ซึ่งมีผลบังคับใช้ในปี 2014 ตามแนวโน้มของ
รุ่นก่อนวางมากกว่าเน้นด้านสิ่งแวดล้อม
,วัตถุประสงค์หลักของการตรวจสอบระดับของการใช้ประโยชน์ทรัพยากร
ทางทะเลที่ทำให้มันเป็นไปได้ที่จะรักษาประชากรปลา
ข้างบนที่ยั่งยืนสูงสุดผลผลิตในปี
2020 บางทีที่สำคัญที่สุดของมาตรการเพื่อ
เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์นี้สถานประกอบการของเครื่องมือการตลาด ( เหมือนกันกับเรื่องโควต้า หรือพยายามตกปลา ) EC
รวมแล้ววัดนี้ในข้อเสนอก่อนหน้านี้ ( com
( 2001 ) 135 , 20 มีนาคม 2001 ) อย่างไรก็ตามชาวประมงจากหลาย
ประเทศส่วนใหญ่จากฝรั่งเศส และ สเปน เป็นนอกคอกการ
และ EP ออกโอกาสนี้จากการปฏิรูปสุดท้าย
ในปี 2002 กลไกนี้ได้รับการแนะนำในประเทศอื่น ๆ
, เช่น นิวซีแลนด์ และไอซ์แลนด์ซึ่งมันได้ถูกพัฒนาในลักษณะทั่วไป เช่น itqs กับ
ระยะเวลาไม่แน่นอนไม่ จำกัด และความเข้มข้นของสิทธิ ในประเทศอื่น ๆ ,
เช่นออสเตรเลีย , นอร์เวย์และสหรัฐอเมริกา มันได้รับการแนะนำในลักษณะที่ จำกัด มากขึ้น
( จำกัดเวลา , ขีด จำกัด บนของ
ตามประเภทของเกียร์ ) และประมงที่เฉพาะเจาะจง ในข้อเสนอของ
ค่านายหน้าความเป็นไปได้ในการโอนสิทธิดังกล่าว
ระหว่างเจ้าของประเทศหรือกลุ่มประเทศที่แตกต่างกันอยู่
สมาชิกเอง ระบบจะใช้ obligatorily
ตั้งแต่ 2015 ไปยังเรือ 12-m ในความยาวหรือมากกว่าและที่น้อยกว่า 12 M
ใช้อวนลาก เทคโนโลยีจึงไม่บังคับสำหรับ
ส่วนที่เหลือของยาน . ข้อยกเว้นนี้จะแนะนำให้หลีกเลี่ยง
สามารถลบผลกระทบต่อการประมงขนาดเล็กและชุมชนเหล่านั้น
เพิ่มเติมขึ้นอยู่กับตกปลาอันเกิดจากสมาธิเป็นไปได้
สิทธิดังกล่าวในการขนส่งอุตสาหกรรม ( คณะกรรมาธิการยุโรป
, 2009 ) อย่างไรก็ตาม กกต. จะเปิดให้สมาชิก
สหรัฐอเมริกาเองเพื่อขยายการประยุกต์ใช้เรือแห่งชาติ ,
ตราบเท่าที่พวกเขาแจ้ง EC
การแปล กรุณารอสักครู่..