- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
The Second AxiomPopulation growth a
The Second Axiom
Population growth and/or growth in the rates of consumption of resources cannot be sustained.
Human population growth has been sustained up to the present. How can we be sure that it cannot be sustained into the indefinite future? Simple arithmetic can be used to show that even small rates of growth, if continued, add up to absurdly large—and plainly unsupportable—population sizes and rates of consumption. For example, a simple 1 percent rate of growth in the present human population (less than the actual current rate) would result in a doubling of population each 70 years. Thus in 2075, Earth would be home to 13 billion humans; in 2145, 26 billion; and so on. By the year 3050, there would be one human per square meter of Earth's land surface (including mountains and deserts). Virtually no one expects this to occur—at some point, population growth will cease. Similar calculations apply to consumption rates.
The Third Axiom
To be sustainable, the use of renewable resources must proceed at a rate that is less than or equal to the rate of natural replenishment.
Renewable resources are exhaustible. Forests can be overcut, resulting in barren landscapes and shortages of wood (as occurred in many parts of Europe in past centuries), and fish can be overharvested, resulting in the extinction or near extinction of many species (as is occurring today globally).
This axiom has been stated (in somewhat different ways) by many economists and ecologists and is the basis for “sustained-yield forestry” (see above) and “maximum-sustainable-yield” fishery management.
The term “rate of natural replenishment” requires some discussion. The first clue that harvesting is proceeding at a rate greater than that of natural replenishment is the decline of the resource base. However, a resource may be declining for reasons other than overharvesting; for example, a forest that is not being logged may be decimated by disease. Nevertheless, if the resource is declining, pursuit of the goal of sustainability requires that the rate of harvest be reduced, regardless of the cause of resource decline. Sometimes harvests must drop dramatically, at a rate far greater than the rate of resource decline, so that the resource has time to recover. This has been the case with regard to commercial wild whale and fish species that have been overharvested to the point of near extinction; a moratorium on harvesting these species was necessary for them to recover. If the remaining breeding population is too small, however, even a moratorium is insufficient and the species cannot recover.
The Fourth Axiom
To be sustainable, the use of nonrenewable resources must proceed at a rate that is declining, and the rate of decline must be greater than or equal to the rate of depletion.
The rate of depletion is defined as the amount being extracted and used during a specified time interval (usually a year) as a percentage of the amount left to extract.
No continuous rate of use of any nonrenewable resource is sustainable. However, if the rate of use is declining at a rate greater than or equal to the rate of depletion, this can be said to be a sustainable situation because society's dependence on the resource will be reduced to insignificance before the resource is exhausted.
Estimates of the “amount left to extract,” mentioned in the axiom, are disputable for all nonrenewable resources. Unrealistically robust estimates would tend to skew the depletion rate in a downward direction, undermining efforts to attain sustainability via a resource-depletion protocol. It may be realistic to assume that people in the future will find ways to extract nonrenewable resources more thoroughly, with amounts that would otherwise be left in the ground becoming economically recoverable as a result of higher commodity prices and improvements in extraction technology. Exploration techniques are likely to improve as well, leading to further discoveries of the resource. Thus, realistic estimates of ultimately recoverable quantities should be greater than what is now known to be extractable using current technology and at current prices. However, it is unrealistic to assume that people in the future will ever be able to economically extract all of a given resource or that limits of declining marginal returns in the extraction process will no longer apply. Moreover, if discovery rates are currently declining, it is probably unrealistic to assume that discovery rates will increase substantially in the future. Thus, for any nonrenewable resource, prudence dictates adhering to conservative estimates of the “amount left to extract.”
The Fifth Axiom
Sustainability requires that substances introduced into the environment from human activities be minimized and rendered harmless to biosphere functions.
In cases where pollution from the extraction and consumption of nonrenewable resources has proceeded at expanding rates for some time and threatens the viability of ecosystems, reduction in the rates of extraction and consumption of those resources may need to occur at a rate greater than the rate of depletion.
If the second, third, and fourth axioms are followed, pollution should be minimized as a result. Nevertheless, these conditions are not sufficient in all cases to avert potentially collapse-inducing impacts.
It is possible for a society to generate serious pollution from the unwise use of renewable resources (the use of natural tanning agents on hides damaged streams during preindustrial times), and such impacts are to be avoided. Likewise, especially where large numbers of humans are concentrated, their biological wastes may pose severe environmental problems; such wastes must be properly composted.
The most serious forms of pollution in the modern world arise from the extraction, processing, and consumption of nonrenewable resources. If (as outlined in the fourth axiom) the consumption of nonrenewable resources declines, pollution should also decline. However, in the current instance, where extraction and consumption of nonrenewable resources have been growing for some time and have resulted in levels of pollution that threaten basic biosphere functions, heroic measures are called for. This is, of course, the situation with regard to atmospheric concentrations of greenhouse gases, especially in relation to the burning of coal; it is also the case with regard to hormone-mimicking petrochemical pollution, which inhibits reproduction in many vertebrate species. In the first instance: Merely to reduce coal consumption by the global coal-depletion rate would not suffice to avert a climatic catastrophe. The coal-depletion rate is small, climate impacts from coal combustion emissions are building quickly, and annual reductions in those emissions must occur at high rates if ecosystem-threatening consequences are to be avoided. Similarly, in the case of petrochemical pollution, merely to reduce the dispersion of plastics and other petrochemicals into the environment by the annual rate of depletion of oil and natural gas would not suffice to avert environmental harms on a scale potentially leading to the collapse of ecosystems and human societies.
If a reduction in emissions or other pollutants can be obtained without a reduction in consumption of nonrenewable resources—for example, by using technological means to capture polluting substances and sequester them harmlessly, or by curtailing the production of certain industrial chemicals—then a reduction in consumption of such resources need only occur at the depletion rate in order to achieve sustainability. However, society should be extremely skeptical and careful about claims that untested technologies can safely sequester polluting substances for very long periods of time.
Population growth and/or growth in the rates of consumption of resources cannot be sustained.
Human population growth has been sustained up to the present. How can we be sure that it cannot be sustained into the indefinite future? Simple arithmetic can be used to show that even small rates of growth, if continued, add up to absurdly large—and plainly unsupportable—population sizes and rates of consumption. For example, a simple 1 percent rate of growth in the present human population (less than the actual current rate) would result in a doubling of population each 70 years. Thus in 2075, Earth would be home to 13 billion humans; in 2145, 26 billion; and so on. By the year 3050, there would be one human per square meter of Earth's land surface (including mountains and deserts). Virtually no one expects this to occur—at some point, population growth will cease. Similar calculations apply to consumption rates.
The Third Axiom
To be sustainable, the use of renewable resources must proceed at a rate that is less than or equal to the rate of natural replenishment.
Renewable resources are exhaustible. Forests can be overcut, resulting in barren landscapes and shortages of wood (as occurred in many parts of Europe in past centuries), and fish can be overharvested, resulting in the extinction or near extinction of many species (as is occurring today globally).
This axiom has been stated (in somewhat different ways) by many economists and ecologists and is the basis for “sustained-yield forestry” (see above) and “maximum-sustainable-yield” fishery management.
The term “rate of natural replenishment” requires some discussion. The first clue that harvesting is proceeding at a rate greater than that of natural replenishment is the decline of the resource base. However, a resource may be declining for reasons other than overharvesting; for example, a forest that is not being logged may be decimated by disease. Nevertheless, if the resource is declining, pursuit of the goal of sustainability requires that the rate of harvest be reduced, regardless of the cause of resource decline. Sometimes harvests must drop dramatically, at a rate far greater than the rate of resource decline, so that the resource has time to recover. This has been the case with regard to commercial wild whale and fish species that have been overharvested to the point of near extinction; a moratorium on harvesting these species was necessary for them to recover. If the remaining breeding population is too small, however, even a moratorium is insufficient and the species cannot recover.
The Fourth Axiom
To be sustainable, the use of nonrenewable resources must proceed at a rate that is declining, and the rate of decline must be greater than or equal to the rate of depletion.
The rate of depletion is defined as the amount being extracted and used during a specified time interval (usually a year) as a percentage of the amount left to extract.
No continuous rate of use of any nonrenewable resource is sustainable. However, if the rate of use is declining at a rate greater than or equal to the rate of depletion, this can be said to be a sustainable situation because society's dependence on the resource will be reduced to insignificance before the resource is exhausted.
Estimates of the “amount left to extract,” mentioned in the axiom, are disputable for all nonrenewable resources. Unrealistically robust estimates would tend to skew the depletion rate in a downward direction, undermining efforts to attain sustainability via a resource-depletion protocol. It may be realistic to assume that people in the future will find ways to extract nonrenewable resources more thoroughly, with amounts that would otherwise be left in the ground becoming economically recoverable as a result of higher commodity prices and improvements in extraction technology. Exploration techniques are likely to improve as well, leading to further discoveries of the resource. Thus, realistic estimates of ultimately recoverable quantities should be greater than what is now known to be extractable using current technology and at current prices. However, it is unrealistic to assume that people in the future will ever be able to economically extract all of a given resource or that limits of declining marginal returns in the extraction process will no longer apply. Moreover, if discovery rates are currently declining, it is probably unrealistic to assume that discovery rates will increase substantially in the future. Thus, for any nonrenewable resource, prudence dictates adhering to conservative estimates of the “amount left to extract.”
The Fifth Axiom
Sustainability requires that substances introduced into the environment from human activities be minimized and rendered harmless to biosphere functions.
In cases where pollution from the extraction and consumption of nonrenewable resources has proceeded at expanding rates for some time and threatens the viability of ecosystems, reduction in the rates of extraction and consumption of those resources may need to occur at a rate greater than the rate of depletion.
If the second, third, and fourth axioms are followed, pollution should be minimized as a result. Nevertheless, these conditions are not sufficient in all cases to avert potentially collapse-inducing impacts.
It is possible for a society to generate serious pollution from the unwise use of renewable resources (the use of natural tanning agents on hides damaged streams during preindustrial times), and such impacts are to be avoided. Likewise, especially where large numbers of humans are concentrated, their biological wastes may pose severe environmental problems; such wastes must be properly composted.
The most serious forms of pollution in the modern world arise from the extraction, processing, and consumption of nonrenewable resources. If (as outlined in the fourth axiom) the consumption of nonrenewable resources declines, pollution should also decline. However, in the current instance, where extraction and consumption of nonrenewable resources have been growing for some time and have resulted in levels of pollution that threaten basic biosphere functions, heroic measures are called for. This is, of course, the situation with regard to atmospheric concentrations of greenhouse gases, especially in relation to the burning of coal; it is also the case with regard to hormone-mimicking petrochemical pollution, which inhibits reproduction in many vertebrate species. In the first instance: Merely to reduce coal consumption by the global coal-depletion rate would not suffice to avert a climatic catastrophe. The coal-depletion rate is small, climate impacts from coal combustion emissions are building quickly, and annual reductions in those emissions must occur at high rates if ecosystem-threatening consequences are to be avoided. Similarly, in the case of petrochemical pollution, merely to reduce the dispersion of plastics and other petrochemicals into the environment by the annual rate of depletion of oil and natural gas would not suffice to avert environmental harms on a scale potentially leading to the collapse of ecosystems and human societies.
If a reduction in emissions or other pollutants can be obtained without a reduction in consumption of nonrenewable resources—for example, by using technological means to capture polluting substances and sequester them harmlessly, or by curtailing the production of certain industrial chemicals—then a reduction in consumption of such resources need only occur at the depletion rate in order to achieve sustainability. However, society should be extremely skeptical and careful about claims that untested technologies can safely sequester polluting substances for very long periods of time.
0/5000
สัจพจน์ที่สองไม่ยั่งยืนอัตราการเติบโตหรือเติบโตในอัตราปริมาณการใช้ทรัพยากรเจริญเติบโตของประชากรมนุษย์มีการยั่งยืนจนถึงปัจจุบัน เราจะแน่ใจว่า มันไม่ยั่งยืนในอนาคตอย่างไม่มีกำหนดหรือไม่ สามารถใช้เลขคณิตง่ายแสดงว่า เล็กแม้อัตราการเติบโต ถ้าอย่างต่อเนื่อง เพิ่มค่า absurdly ใหญ่ — และอุปมา unsupportable — ขนาดของประชากรและอัตราการใช้ได้ ตัวอย่าง อัตราร้อยละ 1 อย่างในปัจจุบันมนุษย์ประชากร (น้อยกว่าอัตราในปัจจุบันจริง) จะส่งผลในการจะของประชากรแต่ละ 70 ปี ดังนั้น ใน 2075 โลกจะไป 13 ล้านมนุษย์ ใน 2145 พันล้าน 26 และอื่น ๆ โดยปี 3050 จะมีบุคคลหนึ่งต่อตารางเมตรของพื้นผิวดินของโลก (รวมทั้งภูเขาและทะเลทราย) แทบไม่มีใครคาดว่านี้จะเกิดขึ้นซึ่งจะหยุดเจริญเติบโตของประชากรในบางจุด การ การคำนวณคล้ายกับปริมาณราคา สัจพจน์ที่สามจะยั่งยืน ต้องดำเนินการใช้ทรัพยากรหมุนเวียนในอัตราที่น้อยกว่า หรือเท่ากับอัตราการเพิ่มตามธรรมชาติทรัพยากรหมุนเวียนเป็น exhaustible ป่าสามารถจะ overcut เกิดในภูมิประเทศที่แห้งแล้งและขาดแคลนของไม้ (เกิดขึ้นในหลายส่วนของยุโรปในศตวรรษที่ผ่านมา), และปลาสามารถถูก overharvested เกิดการสูญพันธุ์ หรือ ใกล้สูญพันธุ์หลายชนิด (ตามที่เกิดขึ้นทั่วโลกวันนี้) สัจพจน์นี้ระบุไว้ (ในวิธีที่ค่อนข้างแตกต่างกัน) โดยนักเศรษฐศาสตร์และ ecologists หลาย และเป็นพื้นฐานสำหรับ "ป่าไม้ผลผลิตไฮ" (ดูข้างต้น) และการจัดการประมง "สูงสุดยั่งยืนผลตอบแทน" คำว่า "อัตราเพิ่มธรรมชาติ" ต้องสนทนาบาง ปมแรกที่เก็บเกี่ยวจะดำเนินในอัตรามากกว่าที่เติมธรรมชาติเป็นการลดลงของฐานทรัพยากร อย่างไรก็ตาม ทรัพยากรอาจลดลงด้วยเหตุผลไม่ใช่ overharvesting ตัวอย่าง อาจ decimated ป่าที่ไม่ถูกล็อก โดยโรค อย่างไรก็ตาม ถ้าคำนวณทรัพยากร แสวงหาเป้าหมายของการพัฒนาอย่างยั่งยืนต้องให้อัตราการเก็บเกี่ยวลดลง ทั้งของทรัพยากรลดลง บางครั้ง harvests ต้องปล่อยอย่างมาก ที่ไกลมากขึ้นกว่าอัตราของทรัพยากรลดลง อัตราเพื่อให้ทรัพยากรมีเวลาในการกู้คืน มีกรณีเกี่ยวกับวาฬค้าป่าและพันธุ์ปลาที่มีการ overharvested ไปยังจุดที่ใกล้สูญพันธุ์ เป็นการชั่วคราวเก็บเกี่ยวสายพันธุ์เหล่านี้จำเป็นต้องกู้คืนได้ ถ้าเหลือพันธุ์ประชากรมีขนาดเล็กเกินไป อย่างไรก็ตาม แม้เป็นการชั่วคราวไม่เพียงพอ และชนิดไม่สามารถกู้คืน สัจพจน์สี่ให้ยั่งยืน การใช้ทรัพยากร nonrenewable ต้องดำเนินในอัตราที่ลดลงคือ และอัตราการปฏิเสธต้องมากกว่า หรือเท่ากับอัตราการลดลงของ กำหนดอัตราการลดลงของจำนวนการสกัด และใช้ในระหว่างช่วงเวลาที่ระบุ (โดยปกติปี) เป็นเปอร์เซ็นต์ของยอดซ้ายแยก อัตราการใช้ทรัพยากรใด ๆ nonrenewable ไม่ต่อเนื่องอย่างยั่งยืนได้ อย่างไรก็ตาม ถ้าอัตราการใช้จะลดลงในอัตรามากกว่า หรือเท่ากับอัตราการลดลงของ นี้สามารถจะถือว่า เป็นสถานการณ์ที่ยั่งยืนเนื่องจากจะลดลงเป็นสังคมพึ่งพาทรัพยากรเป็น insignificance ก่อนหมดทรัพยากร ประเมินจำนวน"ซ้ายแยก กล่าวไว้ในสัจพจน์ มี disputable สำหรับทรัพยากรทั้งหมด nonrenewable ประเมินประสิทธิภาพ unrealistically จะมักจะ เอียงอัตราการลดลงของในทิศทางลง บั่นทอนความพยายามที่จะบรรลุความยั่งยืนผ่านโพรโทคอการลดลงของทรัพยากร มันอาจจะเป็นจริงคิดว่า คนในอนาคตจะหาวิธีที่จะดึงทรัพยากร nonrenewable อย่างครบถ้วน มียอด ที่จะหรือค้างในพื้นดินกลายเป็นลูกหนี้อย่างเป็นผลมาจากราคาสินค้าโภคภัณฑ์สูงขึ้นและปรับปรุงเทคโนโลยีสกัด เทคนิคการสำรวจมีแนวโน้มที่จะปรับปรุงเป็นอย่างดี นำไปสู่การค้นพบทรัพยากรเพิ่มเติม ดังนั้น ประเมินจริงของปริมาณที่สุดลูกหนี้ควรยิ่ง กว่าสิ่งนี้ที่เรียกว่าเป็น extractable ใช้เทคโนโลยีปัจจุบัน และราคาปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม มันจะไม่คิดว่า คนในอนาคตจะได้ขยายประสิทธิภาพของทรัพยากรที่กำหนด หรือขีดจำกัดของการคำนวณกำไรส่งกลับค่าในกระบวนการสกัดจะไม่ใช้ นอกจากนี้ ถ้าค้นพบราคาในปัจจุบันได้ลดลง ได้คงไม่คิดว่า การค้นพบราคาจะเพิ่มขึ้นมากในอนาคต ดังนั้น สำหรับทรัพยากร nonrenewable รอบคอบบอกมาตรฐานการประเมินหัวเก่าของ "ยอดซ้ายแยก" สัจพจน์ห้าความยั่งยืนต้องว่า สารที่นำเข้าสู่สิ่งแวดล้อมจากกิจกรรมต่าง ๆ ของมนุษย์ถูกย่อ และแสดงอันตรายไปยังฟังก์ชันชีวบริเวณ ในกรณีที่มลพิษจากการสกัดและการใช้ทรัพยากร nonrenewable มีครอบครัวที่ขยายราคาในบางเวลา และข่มขู่ชีวิตของระบบนิเวศ ลดอัตราการสกัดและการใช้ทรัพยากรเหล่านั้นอาจจำเป็นต้องเกิดขึ้นในอัตราสูงกว่าอัตราการลดลงของ ถ้าสอง สาม และสี่สัจพจน์ถูกตาม ควรจะลดมลพิษดังนั้น อย่างไรก็ตาม เงื่อนไขเหล่านี้ไม่เพียงพอในทุกกรณีผลกระทบอาจยุบ inducing หลบหลีก เป็นสังคมที่สร้างมลพิษร้ายแรงจากการใช้ทรัพยากรหมุนเวียน (ใช้แทนการฟอกหนังที่ธรรมชาติในซ่อนเสียกระแสข้อมูลในช่วงเวลา preindustrial) ฉลาด และผลกระทบดังกล่าวจะหลีกเลี่ยง ในทำนองเดียวกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งมนุษย์จำนวนมากเข้มข้น ของเสียชีวภาพอาจก่อให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อมรุนแรง ต้องเป็น composted เสียดังกล่าวได้อย่างถูกต้อง แบบร้ายแรงที่สุดของมลพิษในโลกสมัยใหม่ที่เกิดขึ้นจากการสกัด ประมวลผล และการใช้ทรัพยากร nonrenewable ถ้าเป็นเค้าร่างในสัจพจน์สี่) ปริมาณการใช้ทรัพยากร nonrenewable ปฏิเสธ มลพิษควรยังปฏิเสธ อย่างไรก็ตาม ในกรณีปัจจุบัน ที่สกัดและการใช้ทรัพยากร nonrenewable มีการเติบโตในบางเวลา และทำให้ระดับของมลภาวะที่คุกคามฟังก์ชันพื้นฐานชีวบริเวณ มาตรการงานกล้าเรียกว่าสำหรับการ มี แน่นอน ปัญหาเกี่ยวกับอากาศความเข้มข้นของก๊าซเรือนกระจก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการเผาถ่านหิน ยังเป็นกรณีเกี่ยวกับฮอร์โมน mimicking ปิโตรเคมีมลพิษ ซึ่งยับยั้งการสืบพันธุ์ในหลายชนิดหลอด ตัว: เพียงเพื่อลดถ่านหิน ปริมาณตามอัตราการลดลงของถ่านหินทั่วโลกจะไม่พอแผ่นดินไหว climatic หลบหลีก อัตราการลดลงของถ่านหินมีขนาดเล็ก สภาพภูมิอากาศผลกระทบจากการปล่อยก๊าซเรือนกระจกการเผาไหม้ถ่านหินจะสร้างได้อย่างรวดเร็ว และลดประจำปีในการปล่อยก๊าซดังกล่าวต้องเกิดขึ้นที่สูงถ้าจะหลีกเลี่ยงผลคุกคามระบบนิเวศ ในทำนองเดียวกัน ในกรณีมลภาวะปิโตรเคมี เพียงเพื่อลดการกระจายตัวของพลาสติกและผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ในสิ่งแวดล้อม โดยอัตราการลดลงของน้ำมันและก๊าซธรรมชาติประจำปีจะไม่พอเพียงหลบหลีก harms สิ่งแวดล้อมในระดับที่อาจนำไปสู่การล่มสลายของระบบนิเวศและสังคมมนุษย์ ถ้าลดการปล่อยก๊าซหรือสารมลพิษอื่น ๆ ได้โดยไม่ต้องลดปริมาณการใช้ทรัพยากร nonrenewable — เช่น โดยใช้เทคโนโลยีหมายถึง การจับสาร polluting sequester harmlessly หรือ curtailing การผลิตของอุตสาหกรรมเคมีบางตัว แล้วลดปริมาณการใช้ทรัพยากรดังกล่าวต้องเกิดขึ้นเฉพาะเมื่ออัตราการลดลงของเพื่อให้เกิดความยั่งยืน อย่างไรก็ตาม สังคมควรจะระมัดระวังเกี่ยวกับการร้องเรียนว่า เทคโนโลยี untested สามารถ sequester polluting สารปลอดภัยสำหรับระยะเวลานานมาก และสงสัยมาก
การแปล กรุณารอสักครู่..
ประการที่สองความจริง
การเติบโตของประชากรและ / หรือการเจริญเติบโตในอัตราของการบริโภคทรัพยากรที่ไม่สามารถยั่งยืน.
การเติบโตของประชากรมนุษย์ได้รับการอย่างต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน วิธีการที่เราสามารถมั่นใจได้ว่าจะไม่สามารถยั่งยืนต่อไปในอนาคตไม่แน่นอน? คณิตศาสตร์ที่เรียบง่ายสามารถใช้ในการแสดงให้เห็นว่าอัตราการขนาดเล็กของการเจริญเติบโตแม้ถ้ายังคงเพิ่มขึ้นอย่างไร้เหตุผลขนาดใหญ่และชัดถ้อยชัดคำ unsupportable ขนาดประชากรและอัตราของการบริโภค ยกตัวอย่างเช่นการที่ง่ายอัตราร้อยละ 1 ของการเจริญเติบโตในประชากรมนุษย์ในปัจจุบัน (น้อยกว่าอัตราปัจจุบันที่เกิดขึ้นจริง) จะส่งผลให้เพิ่มขึ้นของประชากรในแต่ละ 70 ปี เพราะฉะนั้นใน 2075 โลกจะกลับบ้านไป 13 พันล้านมนุษย์ ใน 2145, 26000000000; เป็นต้น โดยในปี 3050 จะมีอย่างใดอย่างหนึ่งของมนุษย์ต่อตารางเมตรของผิวดินของโลก (รวมทั้งภูเขาและทะเลทราย) แทบไม่มีใครคาดว่านี้จะเกิดขึ้นที่บางจุดการเติบโตของประชากรจะหยุด การคำนวณที่คล้ายกันนำไปใช้กับอัตราการบริโภค.
สามความจริง
เพื่อให้มีการพัฒนาอย่างยั่งยืน, การใช้ทรัพยากรหมุนเวียนจะต้องดำเนินการต่อไปในอัตราที่น้อยกว่าหรือเท่ากับอัตราของการเติมเต็มธรรมชาติ.
ทรัพยากรทดแทนเป็นที่หลบหนี ป่าสามารถ overcut ผลในภูมิประเทศที่แห้งแล้งและการขาดแคลนไม้ (ตามที่เกิดขึ้นในหลายส่วนของยุโรปในศตวรรษที่ผ่านมา) และปลาสามารถ overharvested ผลในการสูญพันธุ์หรือใกล้สูญพันธุ์หลายชนิด (เช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นในวันนี้ทั่วโลก)
ความจริงนี้ได้รับการกล่าว (ในรูปแบบที่แตกต่างกันบ้าง) โดยนักเศรษฐศาสตร์จำนวนมากและนิเวศวิทยาและเป็นพื้นฐานสำหรับ "ป่าไม้อย่างยั่งยืนผลผลิต" (ดูด้านบน) และ "ผลตอบแทนสูงสุดอย่างยั่งยืน" การบริหารจัดการประมง.
คำว่า "อัตราการเติมเต็มธรรมชาติ" ต้องมีการอภิปราย เบาะแสแรกที่เก็บเกี่ยวที่ดำเนินการในอัตราที่สูงกว่าของการเติมเต็มธรรมชาติคือการลดลงของฐานทรัพยากร แต่เป็นทรัพยากรที่อาจจะลดลงด้วยเหตุผลอื่นนอกเหนือ overharvesting; ตัวอย่างเช่นในป่าที่ไม่ได้ถูกบันทึกไว้อาจถูกทำลายโดยโรค แต่ถ้าทรัพยากรที่จะลดลง, การแสวงหาเป้าหมายของการพัฒนาอย่างยั่งยืนต้องว่าอัตราของการเก็บเกี่ยวจะลดลงโดยไม่คำนึงถึงสาเหตุของการลดลงของทรัพยากร บางครั้งการเก็บเกี่ยวจะต้องลดลงอย่างมากในอัตราไกลเกินกว่าอัตราการลดลงของทรัพยากรเพื่อให้ทรัพยากรที่มีเวลาในการกู้คืน นี้ได้รับในกรณีที่เกี่ยวกับวาฬป่าในเชิงพาณิชย์และปลาสายพันธุ์ที่ได้รับการ overharvested ไปยังจุดที่ใกล้สูญพันธุ์; เลื่อนการชำระหนี้ในการเก็บเกี่ยวสายพันธุ์เหล่านี้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพวกเขาที่จะกู้คืน หากประชากรพันธุ์ที่เหลืออยู่มีขนาดเล็กเกินไปอย่างไรก็ตามแม้เลื่อนการชำระหนี้ไม่เพียงพอและสายพันธุ์ที่ไม่สามารถกู้คืน.
ความจริงประการที่สี่
การจะมีความยั่งยืนการใช้ทรัพยากร nonrenewable จะต้องดำเนินการต่อไปในอัตราที่ลดลงและอัตราการลดลงจะต้อง มากกว่าหรือเท่ากับอัตราการสูญเสีย.
อัตราการสูญเสียมีการกำหนดเป็นจำนวนเงินที่ถูกสกัดและนำมาใช้ในช่วงเวลาที่กำหนด (ปกติปี) คิดเป็นร้อยละของจำนวนเงินที่เหลืออยู่ในการสกัด.
ไม่อัตราการอย่างต่อเนื่องของการใช้งานใด ๆ ทรัพยากร nonrenewable มีความยั่งยืน แต่ถ้าอัตราการใช้จะลดลงในอัตราที่มากกว่าหรือเท่ากับอัตราการสูญเสียนี้สามารถกล่าวได้ว่าเป็นสถานการณ์ที่ยั่งยืนเพราะการพึ่งพาอาศัยกันของสังคมในทรัพยากรที่จะลดลงไปเล็กน้อยก่อนที่ทรัพยากรจะหมด.
ประเมิน "จำนวนเงินที่เหลือที่จะดึง" ที่กล่าวถึงในความจริงที่เป็นปัญหาอยู่สำหรับทรัพยากร nonrenewable ทั้งหมด ประมาณการที่แข็งแกร่งบวกจะมีแนวโน้มที่จะเอียงอัตราการลดลงในทิศทางที่ลดลงบั่นทอนความพยายามที่จะบรรลุการพัฒนาอย่างยั่งยืนผ่านโปรโตคอลการสูญเสียทรัพยากร มันอาจจะมีเหตุผลที่จะคิดว่าคนในอนาคตจะหาวิธีที่จะดึงทรัพยากร nonrenewable มากขึ้นอย่างทั่วถึงด้วยจำนวนเงินที่จะถูกทิ้งไว้เป็นอย่างอื่นในพื้นดินกลายเป็นคืนทางเศรษฐกิจเป็นผลมาจากราคาสินค้าโภคภัณฑ์ที่สูงขึ้นและการปรับปรุงในเทคโนโลยีการสกัด เทคนิคการสำรวจมีแนวโน้มที่จะดีขึ้นเช่นเดียวกับที่นำไปสู่การค้นพบต่อไปของทรัพยากร ดังนั้นประมาณการจริงของปริมาณที่ได้รับคืนในที่สุดควรจะมากกว่าสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันตอนนี้จะสกัดโดยใช้เทคโนโลยีในปัจจุบันและที่ราคาปัจจุบัน แต่ก็เป็นสิ่งที่ไม่สมจริงที่จะคิดว่าคนที่อยู่ในอนาคตที่เคยจะสามารถที่จะดึงเศรษฐกิจทั้งหมดของทรัพยากรที่กำหนดหรือข้อ จำกัด ของผลตอบแทนลดลงเล็กน้อยในกระบวนการสกัดจะไม่ใช้ นอกจากนี้หากอัตราการค้นพบจะลดลงในขณะนี้มันอาจจะไม่สมจริงที่จะคิดว่าอัตราการค้นพบจะเพิ่มขึ้นอย่างมากในอนาคต ดังนั้นสำหรับทรัพยากร nonrenewable ใด ๆ รอบคอบสั่งการยึดมั่นในการประมาณการแบบอนุรักษ์นิยมของ "จำนวนเงินที่เหลืออยู่ในการสกัด."
ความจริงประการที่ห้า
การพัฒนาอย่างยั่งยืนว่าสารต้องนำเข้าสู่สิ่งแวดล้อมจากกิจกรรมของมนุษย์จะลดลงและกลายเป็นอันตรายต่อการทำงานชีวมณฑล.
ในกรณีที่มลพิษที่เกิดจาก การสกัดและการบริโภคทรัพยากร nonrenewable ได้ดำเนินการขยายอัตราที่บางครั้งและขู่ว่าศักยภาพของระบบนิเวศในการลดอัตราการสกัดและการบริโภคของทรัพยากรเหล่านั้นอาจจะต้องเกิดขึ้นในอัตราที่สูงกว่าอัตราการสูญเสีย.
ถ้าสอง สามและหลักการที่สี่มีการปฏิบัติตามมลพิษควรจะลดลงเป็นผลมาจาก อย่างไรก็ตามเงื่อนไขเหล่านี้ไม่เพียงพอในทุกกรณีที่จะหลีกเลี่ยงผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นยุบชักนำ.
มันเป็นไปได้สำหรับสังคมในการสร้างมลพิษร้ายแรงจากการใช้ฉลาดของทรัพยากรหมุนเวียน (การใช้สารฟอกธรรมชาติในหนังได้รับความเสียหายในช่วงเวลาที่กระแสลัทธิ) ผลกระทบดังกล่าวจะต้องหลีกเลี่ยง ในทำนองเดียวกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ตัวเลขขนาดใหญ่ของมนุษย์ที่มีความเข้มข้นของเสียทางชีวภาพของพวกเขาอาจก่อให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อมอย่างรุนแรง ของเสียดังกล่าวจะต้องหมักอย่างถูกต้อง.
รูปแบบที่ร้ายแรงที่สุดของมลพิษในโลกสมัยใหม่เกิดขึ้นจากการสกัดการประมวลผลและการใช้ทรัพยากร nonrenewable ถ้า (ตามที่ระบุไว้ในความจริงสี่) การบริโภคลดลงทรัพยากร nonrenewable มลพิษนอกจากนี้ยังควรลดลง อย่างไรก็ตามในเช่นปัจจุบันที่การสกัดและการใช้ทรัพยากร nonrenewable มีการเติบโตบางครั้งและมีผลในระดับของมลพิษที่คุกคามฟังก์ชั่นพื้นฐานชีวมณฑลมาตรการที่กล้าหาญจะเรียกว่าสำหรับ นี้เป็นของหลักสูตรสถานการณ์ในเรื่องเกี่ยวกับความเข้มข้นในบรรยากาศของก๊าซเรือนกระจกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในความสัมพันธ์กับการเผาไหม้ของถ่านหิน; ก็ยังเป็นกรณีที่เกี่ยวกับการลอกเลียนแบบฮอร์โมนมลพิษปิโตรเคมีซึ่งยับยั้งการสืบพันธุ์ในสัตว์มีกระดูกสันหลังชนิดจำนวนมาก ในกรณีแรก: เพียงเพื่อลดการใช้ถ่านหินโดยอัตราการสูญเสียถ่านหินทั่วโลกจะไม่พอเพียงที่จะป้องกันไม่ให้เกิดภัยพิบัติภูมิอากาศ อัตราถ่านหินพร่องมีขนาดเล็กส่งผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศจากการเผาไหม้ถ่านหินปล่อยก๊าซเรือนกระจกจะสร้างได้อย่างรวดเร็วและลดการปล่อยก๊าซประจำปีในผู้ที่จะต้องเกิดขึ้นในอัตราที่สูงหากผลกระทบระบบนิเวศที่เป็นอันตรายจะต้องหลีกเลี่ยง ในทำนองเดียวกันในกรณีของมลพิษปิโตรเคมีเพียงเพื่อลดการกระจายตัวของพลาสติกและปิโตรเคมีอื่น ๆ ลงในสภาพแวดล้อมโดยอัตราการลดลงของน้ำมันและก๊าซธรรมชาติจะไม่พอเพียงที่จะป้องกันไม่ให้เกิดอันตรายต่อสิ่งแวดล้อมในระดับที่อาจนำไปสู่การล่มสลายของระบบนิเวศ และสังคมของมนุษย์.
ถ้าลดการปล่อยมลพิษหรืออื่น ๆ สามารถรับได้โดยไม่ต้องลดการบริโภคของ nonrenewable ทรัพยากรตัวอย่างเช่นโดยการใช้วิธีการทางเทคโนโลยีในการจับสารที่ก่อให้เกิดมลพิษและยึดทรัพย์พวกเขาไม่เป็นอันตรายหรือโดยการตัดทอนการผลิตของอุตสาหกรรมบาง chemicals- แล้วการลดการบริโภคทรัพยากรดังกล่าวจำเป็นต้องใช้เพียงเกิดขึ้นในอัตราการสูญเสียเพื่อให้บรรลุการพัฒนาอย่างยั่งยืน แต่สังคมควรจะสงสัยมากและระมัดระวังเกี่ยวกับการเรียกร้องว่าเทคโนโลยีการทดสอบได้อย่างปลอดภัยสามารถยึดทรัพย์มลพิษสารเป็นเวลานานมากเวลา
การเติบโตของประชากรและ / หรือการเจริญเติบโตในอัตราของการบริโภคทรัพยากรที่ไม่สามารถยั่งยืน.
การเติบโตของประชากรมนุษย์ได้รับการอย่างต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน วิธีการที่เราสามารถมั่นใจได้ว่าจะไม่สามารถยั่งยืนต่อไปในอนาคตไม่แน่นอน? คณิตศาสตร์ที่เรียบง่ายสามารถใช้ในการแสดงให้เห็นว่าอัตราการขนาดเล็กของการเจริญเติบโตแม้ถ้ายังคงเพิ่มขึ้นอย่างไร้เหตุผลขนาดใหญ่และชัดถ้อยชัดคำ unsupportable ขนาดประชากรและอัตราของการบริโภค ยกตัวอย่างเช่นการที่ง่ายอัตราร้อยละ 1 ของการเจริญเติบโตในประชากรมนุษย์ในปัจจุบัน (น้อยกว่าอัตราปัจจุบันที่เกิดขึ้นจริง) จะส่งผลให้เพิ่มขึ้นของประชากรในแต่ละ 70 ปี เพราะฉะนั้นใน 2075 โลกจะกลับบ้านไป 13 พันล้านมนุษย์ ใน 2145, 26000000000; เป็นต้น โดยในปี 3050 จะมีอย่างใดอย่างหนึ่งของมนุษย์ต่อตารางเมตรของผิวดินของโลก (รวมทั้งภูเขาและทะเลทราย) แทบไม่มีใครคาดว่านี้จะเกิดขึ้นที่บางจุดการเติบโตของประชากรจะหยุด การคำนวณที่คล้ายกันนำไปใช้กับอัตราการบริโภค.
สามความจริง
เพื่อให้มีการพัฒนาอย่างยั่งยืน, การใช้ทรัพยากรหมุนเวียนจะต้องดำเนินการต่อไปในอัตราที่น้อยกว่าหรือเท่ากับอัตราของการเติมเต็มธรรมชาติ.
ทรัพยากรทดแทนเป็นที่หลบหนี ป่าสามารถ overcut ผลในภูมิประเทศที่แห้งแล้งและการขาดแคลนไม้ (ตามที่เกิดขึ้นในหลายส่วนของยุโรปในศตวรรษที่ผ่านมา) และปลาสามารถ overharvested ผลในการสูญพันธุ์หรือใกล้สูญพันธุ์หลายชนิด (เช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นในวันนี้ทั่วโลก)
ความจริงนี้ได้รับการกล่าว (ในรูปแบบที่แตกต่างกันบ้าง) โดยนักเศรษฐศาสตร์จำนวนมากและนิเวศวิทยาและเป็นพื้นฐานสำหรับ "ป่าไม้อย่างยั่งยืนผลผลิต" (ดูด้านบน) และ "ผลตอบแทนสูงสุดอย่างยั่งยืน" การบริหารจัดการประมง.
คำว่า "อัตราการเติมเต็มธรรมชาติ" ต้องมีการอภิปราย เบาะแสแรกที่เก็บเกี่ยวที่ดำเนินการในอัตราที่สูงกว่าของการเติมเต็มธรรมชาติคือการลดลงของฐานทรัพยากร แต่เป็นทรัพยากรที่อาจจะลดลงด้วยเหตุผลอื่นนอกเหนือ overharvesting; ตัวอย่างเช่นในป่าที่ไม่ได้ถูกบันทึกไว้อาจถูกทำลายโดยโรค แต่ถ้าทรัพยากรที่จะลดลง, การแสวงหาเป้าหมายของการพัฒนาอย่างยั่งยืนต้องว่าอัตราของการเก็บเกี่ยวจะลดลงโดยไม่คำนึงถึงสาเหตุของการลดลงของทรัพยากร บางครั้งการเก็บเกี่ยวจะต้องลดลงอย่างมากในอัตราไกลเกินกว่าอัตราการลดลงของทรัพยากรเพื่อให้ทรัพยากรที่มีเวลาในการกู้คืน นี้ได้รับในกรณีที่เกี่ยวกับวาฬป่าในเชิงพาณิชย์และปลาสายพันธุ์ที่ได้รับการ overharvested ไปยังจุดที่ใกล้สูญพันธุ์; เลื่อนการชำระหนี้ในการเก็บเกี่ยวสายพันธุ์เหล่านี้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพวกเขาที่จะกู้คืน หากประชากรพันธุ์ที่เหลืออยู่มีขนาดเล็กเกินไปอย่างไรก็ตามแม้เลื่อนการชำระหนี้ไม่เพียงพอและสายพันธุ์ที่ไม่สามารถกู้คืน.
ความจริงประการที่สี่
การจะมีความยั่งยืนการใช้ทรัพยากร nonrenewable จะต้องดำเนินการต่อไปในอัตราที่ลดลงและอัตราการลดลงจะต้อง มากกว่าหรือเท่ากับอัตราการสูญเสีย.
อัตราการสูญเสียมีการกำหนดเป็นจำนวนเงินที่ถูกสกัดและนำมาใช้ในช่วงเวลาที่กำหนด (ปกติปี) คิดเป็นร้อยละของจำนวนเงินที่เหลืออยู่ในการสกัด.
ไม่อัตราการอย่างต่อเนื่องของการใช้งานใด ๆ ทรัพยากร nonrenewable มีความยั่งยืน แต่ถ้าอัตราการใช้จะลดลงในอัตราที่มากกว่าหรือเท่ากับอัตราการสูญเสียนี้สามารถกล่าวได้ว่าเป็นสถานการณ์ที่ยั่งยืนเพราะการพึ่งพาอาศัยกันของสังคมในทรัพยากรที่จะลดลงไปเล็กน้อยก่อนที่ทรัพยากรจะหมด.
ประเมิน "จำนวนเงินที่เหลือที่จะดึง" ที่กล่าวถึงในความจริงที่เป็นปัญหาอยู่สำหรับทรัพยากร nonrenewable ทั้งหมด ประมาณการที่แข็งแกร่งบวกจะมีแนวโน้มที่จะเอียงอัตราการลดลงในทิศทางที่ลดลงบั่นทอนความพยายามที่จะบรรลุการพัฒนาอย่างยั่งยืนผ่านโปรโตคอลการสูญเสียทรัพยากร มันอาจจะมีเหตุผลที่จะคิดว่าคนในอนาคตจะหาวิธีที่จะดึงทรัพยากร nonrenewable มากขึ้นอย่างทั่วถึงด้วยจำนวนเงินที่จะถูกทิ้งไว้เป็นอย่างอื่นในพื้นดินกลายเป็นคืนทางเศรษฐกิจเป็นผลมาจากราคาสินค้าโภคภัณฑ์ที่สูงขึ้นและการปรับปรุงในเทคโนโลยีการสกัด เทคนิคการสำรวจมีแนวโน้มที่จะดีขึ้นเช่นเดียวกับที่นำไปสู่การค้นพบต่อไปของทรัพยากร ดังนั้นประมาณการจริงของปริมาณที่ได้รับคืนในที่สุดควรจะมากกว่าสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันตอนนี้จะสกัดโดยใช้เทคโนโลยีในปัจจุบันและที่ราคาปัจจุบัน แต่ก็เป็นสิ่งที่ไม่สมจริงที่จะคิดว่าคนที่อยู่ในอนาคตที่เคยจะสามารถที่จะดึงเศรษฐกิจทั้งหมดของทรัพยากรที่กำหนดหรือข้อ จำกัด ของผลตอบแทนลดลงเล็กน้อยในกระบวนการสกัดจะไม่ใช้ นอกจากนี้หากอัตราการค้นพบจะลดลงในขณะนี้มันอาจจะไม่สมจริงที่จะคิดว่าอัตราการค้นพบจะเพิ่มขึ้นอย่างมากในอนาคต ดังนั้นสำหรับทรัพยากร nonrenewable ใด ๆ รอบคอบสั่งการยึดมั่นในการประมาณการแบบอนุรักษ์นิยมของ "จำนวนเงินที่เหลืออยู่ในการสกัด."
ความจริงประการที่ห้า
การพัฒนาอย่างยั่งยืนว่าสารต้องนำเข้าสู่สิ่งแวดล้อมจากกิจกรรมของมนุษย์จะลดลงและกลายเป็นอันตรายต่อการทำงานชีวมณฑล.
ในกรณีที่มลพิษที่เกิดจาก การสกัดและการบริโภคทรัพยากร nonrenewable ได้ดำเนินการขยายอัตราที่บางครั้งและขู่ว่าศักยภาพของระบบนิเวศในการลดอัตราการสกัดและการบริโภคของทรัพยากรเหล่านั้นอาจจะต้องเกิดขึ้นในอัตราที่สูงกว่าอัตราการสูญเสีย.
ถ้าสอง สามและหลักการที่สี่มีการปฏิบัติตามมลพิษควรจะลดลงเป็นผลมาจาก อย่างไรก็ตามเงื่อนไขเหล่านี้ไม่เพียงพอในทุกกรณีที่จะหลีกเลี่ยงผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นยุบชักนำ.
มันเป็นไปได้สำหรับสังคมในการสร้างมลพิษร้ายแรงจากการใช้ฉลาดของทรัพยากรหมุนเวียน (การใช้สารฟอกธรรมชาติในหนังได้รับความเสียหายในช่วงเวลาที่กระแสลัทธิ) ผลกระทบดังกล่าวจะต้องหลีกเลี่ยง ในทำนองเดียวกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ตัวเลขขนาดใหญ่ของมนุษย์ที่มีความเข้มข้นของเสียทางชีวภาพของพวกเขาอาจก่อให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อมอย่างรุนแรง ของเสียดังกล่าวจะต้องหมักอย่างถูกต้อง.
รูปแบบที่ร้ายแรงที่สุดของมลพิษในโลกสมัยใหม่เกิดขึ้นจากการสกัดการประมวลผลและการใช้ทรัพยากร nonrenewable ถ้า (ตามที่ระบุไว้ในความจริงสี่) การบริโภคลดลงทรัพยากร nonrenewable มลพิษนอกจากนี้ยังควรลดลง อย่างไรก็ตามในเช่นปัจจุบันที่การสกัดและการใช้ทรัพยากร nonrenewable มีการเติบโตบางครั้งและมีผลในระดับของมลพิษที่คุกคามฟังก์ชั่นพื้นฐานชีวมณฑลมาตรการที่กล้าหาญจะเรียกว่าสำหรับ นี้เป็นของหลักสูตรสถานการณ์ในเรื่องเกี่ยวกับความเข้มข้นในบรรยากาศของก๊าซเรือนกระจกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในความสัมพันธ์กับการเผาไหม้ของถ่านหิน; ก็ยังเป็นกรณีที่เกี่ยวกับการลอกเลียนแบบฮอร์โมนมลพิษปิโตรเคมีซึ่งยับยั้งการสืบพันธุ์ในสัตว์มีกระดูกสันหลังชนิดจำนวนมาก ในกรณีแรก: เพียงเพื่อลดการใช้ถ่านหินโดยอัตราการสูญเสียถ่านหินทั่วโลกจะไม่พอเพียงที่จะป้องกันไม่ให้เกิดภัยพิบัติภูมิอากาศ อัตราถ่านหินพร่องมีขนาดเล็กส่งผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศจากการเผาไหม้ถ่านหินปล่อยก๊าซเรือนกระจกจะสร้างได้อย่างรวดเร็วและลดการปล่อยก๊าซประจำปีในผู้ที่จะต้องเกิดขึ้นในอัตราที่สูงหากผลกระทบระบบนิเวศที่เป็นอันตรายจะต้องหลีกเลี่ยง ในทำนองเดียวกันในกรณีของมลพิษปิโตรเคมีเพียงเพื่อลดการกระจายตัวของพลาสติกและปิโตรเคมีอื่น ๆ ลงในสภาพแวดล้อมโดยอัตราการลดลงของน้ำมันและก๊าซธรรมชาติจะไม่พอเพียงที่จะป้องกันไม่ให้เกิดอันตรายต่อสิ่งแวดล้อมในระดับที่อาจนำไปสู่การล่มสลายของระบบนิเวศ และสังคมของมนุษย์.
ถ้าลดการปล่อยมลพิษหรืออื่น ๆ สามารถรับได้โดยไม่ต้องลดการบริโภคของ nonrenewable ทรัพยากรตัวอย่างเช่นโดยการใช้วิธีการทางเทคโนโลยีในการจับสารที่ก่อให้เกิดมลพิษและยึดทรัพย์พวกเขาไม่เป็นอันตรายหรือโดยการตัดทอนการผลิตของอุตสาหกรรมบาง chemicals- แล้วการลดการบริโภคทรัพยากรดังกล่าวจำเป็นต้องใช้เพียงเกิดขึ้นในอัตราการสูญเสียเพื่อให้บรรลุการพัฒนาอย่างยั่งยืน แต่สังคมควรจะสงสัยมากและระมัดระวังเกี่ยวกับการเรียกร้องว่าเทคโนโลยีการทดสอบได้อย่างปลอดภัยสามารถยึดทรัพย์มลพิษสารเป็นเวลานานมากเวลา
การแปล กรุณารอสักครู่..
สองสัจพจน์
การเจริญเติบโตของประชากรและ / หรือเติบโตในอัตราการบริโภคทรัพยากรไม่สามารถยั่งยืน
การเจริญเติบโตของประชากรมนุษย์ได้รับอย่างต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน เราจะมั่นใจได้อย่างไรว่า มันไม่สามารถจะยั่งยืนไปในอนาคตที่ไม่แน่นอน ? คณิตศาสตร์อย่างง่ายที่สามารถใช้เพื่อแสดงให้เห็นว่าแม้แต่เล็ก อัตราการเจริญเติบโต ถ้าต่อไปเพิ่มอัตราเวอร์ขนาดใหญ่ และขนาดของประชากร และชัดถ้อยชัดคำ unsupportable ของการบริโภค ตัวอย่างเช่น วิ 1 เปอร์เซ็นต์ อัตราการเจริญเติบโตในประชากรมนุษย์ปัจจุบัน ( น้อยกว่าอัตราปัจจุบันจริง ) จะส่งผลในการเพิ่มของประชากรแต่ละ 70 ปี ดังนั้น ใน 0 , โลกจะกลับบ้านถึง 13 ล้านคน ในยอง , 26 พันล้าน ; และ 050 โดยปี ,จะมีหนึ่งคนต่อตารางเมตรของพื้นผิวดินของโลก ( รวมถึงภูเขาและทะเลทราย ) แทบไม่มีใครคาดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นได้ในบางจุด , การเติบโตของประชากรจะยุติ การคำนวณที่คล้ายกันใช้กับอัตราการบริโภค
ความจริงที่สามจะยั่งยืน , การใช้ทรัพยากรพลังงานหมุนเวียนต้องดำเนินการในอัตราที่น้อยกว่าหรือเท่ากับอัตราการเติมเต็มธรรมชาติ
ทรัพยากรพลังงานหมุนเวียนเป็น exhaustible . ป่าสามารถ overcut ที่เกิดในภูมิประเทศที่แห้งแล้งและขาดแคลนไม้ ( เช่นที่เกิดขึ้นในหลายส่วนของยุโรปในศตวรรษที่ผ่านมา ) และปลาสามารถ overharvested ส่งผลให้สูญพันธ์ หรือใกล้สูญพันธุ์หลายชนิด ( เช่นที่เกิดในวันนี้ทั่วโลก )
ความจริงนี้ได้ถูกระบุไว้ ( ในวิธีที่แตกต่างกันบ้าง ) โดยนักเศรษฐศาสตร์จำนวนมากและ ecologists และพื้นฐานสำหรับการผลิตอย่างต่อเนื่องป่าไม้ " ( ดูด้านบน ) และ " ผลตอบแทน " การจัดการประมงอย่างยั่งยืนสูงสุด .
" ระยะของอัตราการเติม " ธรรมชาติต้องมีการอภิปรายเบาะแสแรกเก็บเกี่ยวดำเนินไปในอัตราที่มากกว่าของที่สมบูรณ์ตามธรรมชาติ คือ การลดลงของทรัพยากรพื้นฐาน อย่างไรก็ตาม ทรัพยากรที่อาจจะลดลงกว่า overharvesting สำหรับเหตุผลอื่น ๆ เช่น ป่าที่ไม่ได้ถูกบันทึกไว้อาจถูกทำลายโดยโรค แต่ถ้าทรัพยากรลดลงการแสวงหาเป้าหมายของความยั่งยืนมีอัตราการเก็บเกี่ยวลดลง ไม่ว่าสาเหตุของการลดลงของทรัพยากร บางครั้งการเก็บเกี่ยวต้องลดลงอย่างรวดเร็วในอัตราที่มากขึ้นกว่าอัตราการลดลงของทรัพยากร ดังนั้น ทรัพยากรมีเวลาที่จะกู้คืนนี้ได้รับการกรณีที่เกี่ยวกับการค้าสัตว์ป่าปลาวาฬ และปลาที่ได้รับ overharvested ไปยังจุดที่ใกล้สูญพันธุ์ ; การยกเลิกในการเก็บเกี่ยว ชนิดเหล่านี้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพวกเขาที่จะกู้คืน ถ้าเหลือพันธุ์ประชากรมีขนาดเล็กเกินไป อย่างไรก็ตาม แม้ว่าการยกเลิกจะไม่เพียงพอ และชนิดที่ไม่สามารถกู้คืน
ความจริงที่สี่จะยั่งยืน ,การใช้ทรัพยากรสิ้นเปลืองต้องดำเนินการในอัตราที่ลดลง และอัตราการลดลงจะต้องมากกว่าหรือเท่ากับอัตราการพร่อง .
อัตราการพร่อง หมายถึง ยอดเงินถูกสกัดและใช้ในระหว่างช่วงเวลาที่ระบุ ( ปกติ 1 ปี ) คิดเป็นร้อยละของจํานวนซ้ายเพื่อแยก
ไม่เท่ากันอย่างต่อเนื่องของใด ๆ ซึ่งไม่สามารถหาทดแทนได้ใช้ทรัพยากรอย่างยั่งยืนอย่างไรก็ตาม หากอัตราการใช้ลดลงในอัตราที่มากกว่าหรือเท่ากับอัตราของการ นี้สามารถจะกล่าวว่าเป็นสถานการณ์ที่ยั่งยืน เพราะสังคมพึ่งพาทรัพยากรจะลดลงเล็กน้อยก่อนที่ทรัพยากรจะหมดลง
ประมาณการของ " ยอดทิ้งเพื่อสกัด " กล่าวถึงในสัจพจน์ , โต้เถียงสำหรับทรัพยากรสิ้นเปลืองทั้งหมด
การเจริญเติบโตของประชากรและ / หรือเติบโตในอัตราการบริโภคทรัพยากรไม่สามารถยั่งยืน
การเจริญเติบโตของประชากรมนุษย์ได้รับอย่างต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน เราจะมั่นใจได้อย่างไรว่า มันไม่สามารถจะยั่งยืนไปในอนาคตที่ไม่แน่นอน ? คณิตศาสตร์อย่างง่ายที่สามารถใช้เพื่อแสดงให้เห็นว่าแม้แต่เล็ก อัตราการเจริญเติบโต ถ้าต่อไปเพิ่มอัตราเวอร์ขนาดใหญ่ และขนาดของประชากร และชัดถ้อยชัดคำ unsupportable ของการบริโภค ตัวอย่างเช่น วิ 1 เปอร์เซ็นต์ อัตราการเจริญเติบโตในประชากรมนุษย์ปัจจุบัน ( น้อยกว่าอัตราปัจจุบันจริง ) จะส่งผลในการเพิ่มของประชากรแต่ละ 70 ปี ดังนั้น ใน 0 , โลกจะกลับบ้านถึง 13 ล้านคน ในยอง , 26 พันล้าน ; และ 050 โดยปี ,จะมีหนึ่งคนต่อตารางเมตรของพื้นผิวดินของโลก ( รวมถึงภูเขาและทะเลทราย ) แทบไม่มีใครคาดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นได้ในบางจุด , การเติบโตของประชากรจะยุติ การคำนวณที่คล้ายกันใช้กับอัตราการบริโภค
ความจริงที่สามจะยั่งยืน , การใช้ทรัพยากรพลังงานหมุนเวียนต้องดำเนินการในอัตราที่น้อยกว่าหรือเท่ากับอัตราการเติมเต็มธรรมชาติ
ทรัพยากรพลังงานหมุนเวียนเป็น exhaustible . ป่าสามารถ overcut ที่เกิดในภูมิประเทศที่แห้งแล้งและขาดแคลนไม้ ( เช่นที่เกิดขึ้นในหลายส่วนของยุโรปในศตวรรษที่ผ่านมา ) และปลาสามารถ overharvested ส่งผลให้สูญพันธ์ หรือใกล้สูญพันธุ์หลายชนิด ( เช่นที่เกิดในวันนี้ทั่วโลก )
ความจริงนี้ได้ถูกระบุไว้ ( ในวิธีที่แตกต่างกันบ้าง ) โดยนักเศรษฐศาสตร์จำนวนมากและ ecologists และพื้นฐานสำหรับการผลิตอย่างต่อเนื่องป่าไม้ " ( ดูด้านบน ) และ " ผลตอบแทน " การจัดการประมงอย่างยั่งยืนสูงสุด .
" ระยะของอัตราการเติม " ธรรมชาติต้องมีการอภิปรายเบาะแสแรกเก็บเกี่ยวดำเนินไปในอัตราที่มากกว่าของที่สมบูรณ์ตามธรรมชาติ คือ การลดลงของทรัพยากรพื้นฐาน อย่างไรก็ตาม ทรัพยากรที่อาจจะลดลงกว่า overharvesting สำหรับเหตุผลอื่น ๆ เช่น ป่าที่ไม่ได้ถูกบันทึกไว้อาจถูกทำลายโดยโรค แต่ถ้าทรัพยากรลดลงการแสวงหาเป้าหมายของความยั่งยืนมีอัตราการเก็บเกี่ยวลดลง ไม่ว่าสาเหตุของการลดลงของทรัพยากร บางครั้งการเก็บเกี่ยวต้องลดลงอย่างรวดเร็วในอัตราที่มากขึ้นกว่าอัตราการลดลงของทรัพยากร ดังนั้น ทรัพยากรมีเวลาที่จะกู้คืนนี้ได้รับการกรณีที่เกี่ยวกับการค้าสัตว์ป่าปลาวาฬ และปลาที่ได้รับ overharvested ไปยังจุดที่ใกล้สูญพันธุ์ ; การยกเลิกในการเก็บเกี่ยว ชนิดเหล่านี้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพวกเขาที่จะกู้คืน ถ้าเหลือพันธุ์ประชากรมีขนาดเล็กเกินไป อย่างไรก็ตาม แม้ว่าการยกเลิกจะไม่เพียงพอ และชนิดที่ไม่สามารถกู้คืน
ความจริงที่สี่จะยั่งยืน ,การใช้ทรัพยากรสิ้นเปลืองต้องดำเนินการในอัตราที่ลดลง และอัตราการลดลงจะต้องมากกว่าหรือเท่ากับอัตราการพร่อง .
อัตราการพร่อง หมายถึง ยอดเงินถูกสกัดและใช้ในระหว่างช่วงเวลาที่ระบุ ( ปกติ 1 ปี ) คิดเป็นร้อยละของจํานวนซ้ายเพื่อแยก
ไม่เท่ากันอย่างต่อเนื่องของใด ๆ ซึ่งไม่สามารถหาทดแทนได้ใช้ทรัพยากรอย่างยั่งยืนอย่างไรก็ตาม หากอัตราการใช้ลดลงในอัตราที่มากกว่าหรือเท่ากับอัตราของการ นี้สามารถจะกล่าวว่าเป็นสถานการณ์ที่ยั่งยืน เพราะสังคมพึ่งพาทรัพยากรจะลดลงเล็กน้อยก่อนที่ทรัพยากรจะหมดลง
ประมาณการของ " ยอดทิ้งเพื่อสกัด " กล่าวถึงในสัจพจน์ , โต้เถียงสำหรับทรัพยากรสิ้นเปลืองทั้งหมด
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Sorry and thank you very much for your c
- อธิบาย
- บังอร
- production parameters
- OMG, after watching Shin Hye on 3MAD....
- 软
- ตามหลักสูตรพุทธศาสตรมหาบัณฑิต
- นานๆครั้ง
- A _____ is one -fourth
- say yes
- กระบวนการที่สนองความต้องการในสิ่งใหม่ของ
- เงินชดเชยค่าเดินทาง
- การเลือกผลิตภัณฑ์ลดแผลเป็น
- คณะรัฐศาสตร์
- Complaints
- Thanks krub. Kwnag This is Food, Feed mi
- Project Study visit to the Port Authorit
- ฉันเป็นคนเอาแต่ใจ บางครั้งมีนิสัยเหมือนเ
- Love you never changes.
- Tree mice
- มาส่งหนุ่มธนาคารทำงานระหว่างรอฉันก็ช็อปป
- ข้อมูลผิดพลาดจริงๆ
- ไอติ๊งโซ
- production parameters
