There is not only one happy moment

There is not only one happy moment in my life that I can share, but a lot of them that I am not even able to describe them with my words. If I talk about the happiest moment of life, it is when I got accepted to YES Program. It was afternoon on one of school days I was really tired, and it was my midterm exams as well. I was tired of going to school, but I was happy since it was my last year in school. I was studying that day; I remembered that I haven’t prayed yet so I went out of my room to pray. While I was praying my mom’s cell phone rang, I had a feeling that this phone call is for me. My older sister picked up the phone and she was looking at me, it made me surprised that why she is looking at me. After a while max, she cut the phone and started shouting. I finished my praying and then my mom told me that you passed the final test for YES Program and you are one of the finalists. One day when I was a junior in high school my teacher asked me to go to the conference room after I finish my class. I was worried because I escaped one of my classes that day and I thought she is going to talk about that. But after the class when I went to the conference room there were lots of students from my school. Besides there were a girl and a boy from American Councils for International Studies, they talked to us about a program called YES (Youth Exchange and Study). Basically this program was a one year scholarship for high school students. I took this chance and got the entry card to take the test other day. After one day I and my friends we went to the test center in one of Kabul’s high school. The test was supposed to start at 8:00 a.m. By the time we got there it was 9:00a.m., I was worried because I thought we cannot take the test since we are too late. When I entered the school yard, there were hundreds of students from all Kabul girls’ high schools. After I saw all those girls, I lost my hope and I told to myself that it is not hard but impossible for me to get...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีเพียงหนึ่งช่วงเวลามีความสุขในชีวิตของฉันที่ฉันสามารถใช้ร่วมกัน แต่ส่วนมากที่ผมไม่แม้แต่จะอธิบาย ด้วยคำพูดของฉัน ถ้าผมพูดถึงช่วงเวลาที่สุขของชีวิต คือเมื่อฉันได้รับการใช่โปรแกรม มันเป็นช่วงบ่ายของวันโรงเรียนผมเหนื่อยจริง ๆ และก็สอบสอบกลางของฉันเช่นกัน ผมไปโรงเรียน เบื่อ แต่ผมมีความสุขตั้งแต่ปีของฉันในโรงเรียน เรียนวันที่ จดจำว่า ฉันไม่ได้อธิษฐานยังดังนั้นฉันก็ออกจากห้องอธิษฐาน ในขณะที่ฉันได้อธิษฐานรางโทรศัพท์มือถือของแม่ของฉัน ฉันมีความรู้สึกที่โทรศัพท์นี้สำหรับฉัน พี่สาวของฉันรับโทรศัพท์ และเธอได้มองฉัน มันทำให้ฉันประหลาดใจที่ทำไมเธอเป็นต้องฉัน หลังสูงสุด เธอตัดโทรศัพท์ และเริ่ม shouting ฉันเสร็จสิ้นฉันอธิษฐานแล้ว แม่ของฉันบอกฉันว่า คุณผ่านการทดสอบขั้นสุดท้ายสำหรับโปรแกรมใช่ และคุณเป็นหนึ่งที่ชื่อ วันหนึ่งเมื่อผมสำหรับเด็กในโรงเรียนมัธยมครูของฉันถามฉันไปที่ห้องประชุมหลังจากที่ฉันเสร็จสิ้นการเรียนของฉัน ผมกังวล เพราะผมหนีเรียนของฉันวันและฉันคิดว่า เธอกำลังจะพูดถึงที่หนึ่ง แต่หลังเรียน เมื่อผมไปห้องประชุม มีนักเรียนจากโรงเรียนของฉันมากมาย นอกจากนี้มีผู้หญิงและเด็กผู้ชายจากสภาอเมริกันศึกษา พวกเขาพูดคุยกับเราเกี่ยวกับโปรแกรมเรียกว่าใช่ (แลกเปลี่ยนเยาวชนและการศึกษา) โดยทั่วไปโปรแกรมนี้ถูกทุนหนึ่งปีสำหรับนักเรียน ฉันใช้โอกาสนี้ และมีบัตรรายการไปทดสอบวันอื่น ๆ วันหนึ่ง ฉันและเพื่อนเราไปศูนย์ทดสอบในโรงเรียนมัธยมของคาบูล การทดสอบควรเริ่มต้นที่เวลา 8:00 น. ตามเวลาเลยก็ได้ 9:00a.m ผมกังวล เพราะผมคิดว่า เราไม่สามารถดำเนินการได้เนื่องจากเราจะสายเกินไป เมื่อฉันใส่ลานโรงเรียน มีหลายร้อยของนักเรียนจากโรงเรียนทั้งหมดคาบูลหญิงสูง หลังจากที่ผมเห็นหญิงเหล่านั้น ฉันสูญเสียความหวังของฉัน และฉันบอกกับตัวเองว่า มันไม่ยาก แต่เป็นไปไม่ได้ให้...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีเพียงหนึ่งช่วงเวลาที่มีความสุขในชีวิตของฉันที่ฉันสามารถแบ่งปันมี แต่มากของพวกเขาว่าผมไม่สามารถที่จะอธิบายพวกเขาด้วยคำพูดของฉัน ถ้าฉันพูดคุยเกี่ยวกับช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตก็คือเมื่อผมได้รับการยอมรับที่จะใช่โปรแกรม มันเป็นช่วงบ่ายวันหนึ่งที่โรงเรียนผมเหนื่อยจริงๆและมันก็สอบมิดเทอมของฉันเช่นกัน ผมเหนื่อยกับการที่จะไปโรงเรียน แต่ผมก็มีความสุขเพราะมันเป็นปีสุดท้ายของฉันในโรงเรียน ผมเรียนวันนั้น ผมจำได้ว่าผมยังไม่ได้อธิษฐานยังให้ผมออกไปจากห้องของฉันจะอธิษฐาน ในขณะที่ผมกำลังสวดมนต์โทรศัพท์มือถือของแม่ของฉันดังขึ้นผมมีความรู้สึกว่าโทรศัพท์นี้สำหรับฉัน พี่สาวของฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นและเธอก็มองมาที่ผมมันทำให้ผมแปลกใจว่าทำไมเธอกำลังมองมาที่ฉัน หลังจากที่ในขณะสูงสุดเธอตัดโทรศัพท์และเริ่มตะโกน ฉันเสร็จอธิษฐานของฉันแล้วแม่ของฉันบอกฉันว่าคุณผ่านการทดสอบขั้นสุดท้ายสำหรับโปรแกรม YES และคุณเป็นหนึ่งในผู้ผ่านเข้ารอบสุดท้าย วันหนึ่งเมื่อผมเป็นจูเนียร์ในโรงเรียนมัธยมครูของฉันขอให้ฉันไปที่ห้องประชุมหลังจากที่ผมจบชั้นเรียนของฉัน ฉันเป็นห่วงเพราะผมหนีออกมาหนึ่งในชั้นเรียนของฉันในวันนั้นและฉันคิดว่าเธอกำลังจะพูดคุยเกี่ยวกับการที่ แต่หลังเลิกเรียนเมื่อฉันไปที่ห้องประชุมมีจำนวนมากของนักเรียนจากโรงเรียนของฉัน นอกจากนี้ยังมีผู้หญิงและเด็กผู้ชายจากอเมริกันสภาการศึกษานานาชาติที่พวกเขาพูดคุยกับเราเกี่ยวกับโปรแกรมที่เรียกว่าใช่ (แลกเปลี่ยนเยาวชนและการศึกษา) โดยทั่วไปโปรแกรมนี้เป็นทุนการศึกษาหนึ่งปีสำหรับนักเรียนมัธยม ผมเอาโอกาสนี้และได้รับบัตรเข้าที่จะใช้ทดสอบในวันอื่น ๆ หลังจากที่ผมวันหนึ่งและเพื่อนของฉันที่เราไปศูนย์ทดสอบในหนึ่งในโรงเรียนมัธยมของกรุงคาบูล การทดสอบควรจะเริ่มต้นที่ 08:00 ตามเวลาที่เราไปถึงที่นั่นมันเป็น 09:00 การพบปะดังกล่าว. ฉันเป็นห่วงเพราะผมคิดว่าเราไม่สามารถใช้การทดสอบเนื่องจากเรามีสายเกินไป เมื่อฉันเดินเข้าไปในลานโรงเรียนมีหลายร้อยของนักเรียนจากโรงเรียนมัธยมหญิงล้วนคาบูล ' หลังจากที่ผมได้เห็นผู้หญิงทุกคนที่ผมสูญเสียความหวังของฉันและฉันบอกกับตัวเองว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ยาก แต่เป็นไปไม่ได้สำหรับผมที่จะได้รับ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ได้มีเพียงหนึ่งความสุขในชีวิตของฉันที่ฉันสามารถใช้ร่วมกัน แต่มากของพวกเขาที่ผมไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคำพูด ถ้าฉันพูดเกี่ยวกับ ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิต ก็คือ เมื่อผมได้เข้าใช่โปรแกรม มันเป็นบ่ายที่โรงเรียนวันนี้ฉันเหนื่อยมากเลย และมันคือการสอบมิดเทอมของฉันเช่นกัน ผมเหนื่อยกับการไปโรงเรียนแต่ฉันก็มีความสุขเพราะมันเป็นปีสุดท้ายในโรงเรียน ผมเรียน วันนั้น ผมจำได้ว่าผมไม่ได้สวดมนต์เลย ผมจึงเดินออกจากห้องเพื่อจะอธิษฐาน ในขณะที่ฉันอธิษฐานแม่มือถือผมดังขึ้น ผมมีความรู้สึกว่าโทรศัพท์นี้สำหรับฉัน พี่สาวฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และเธอก็มองฉัน มันทำให้ฉันแปลกใจว่าทำไมเธอถึงมองมาที่ฉัน หลังจากที่แม็กซ์เธอตัดโทรศัพท์ และเริ่มตะโกน ฉันเสร็จฉันภาวนาแล้ว แม่ของฉันบอกฉันว่าเธอผ่านการทดสอบสุดท้ายครับโปรแกรมและคุณเป็นหนึ่งในผู้เข้ารอบ วันหนึ่งเมื่อฉันเป็นจูเนียร์ในโรงเรียนมัธยมครูของฉันถามฉันไปที่ห้องประชุม หลังจากฉันเรียนเสร็จฉัน ฉันกังวลเพราะฉันหนีหนึ่งชั้นเรียนของฉันในวันนั้นและฉันคิดว่าเธอกำลังจะพูดเรื่องนั้นแต่หลังจากคลาสเมื่อฉันไปในห้องประชุมมีนักเรียนมากมายจากโรงเรียนของฉัน นอกจากนี้มีเด็กหญิงและเด็กชายจากสภาอเมริกันเพื่อการศึกษาระหว่างประเทศ พวกเขาพูดคุยกับเราเกี่ยวกับโปรแกรมที่เรียกว่าครับ ( ศึกษาและแลกเปลี่ยนเยาวชน ) โดยทั่วไปโปรแกรมนี้เป็นหนึ่งปีทุนการศึกษาสำหรับนักเรียนมัธยมฉันเอาโอกาสนี้และได้การ์ดไปสอบวันอื่น หลังจากวันหนึ่ง ผมและเพื่อนๆ พวกเราไปที่ศูนย์สอบในโรงเรียนมัธยมคาบูล . การทดสอบจะเริ่ม 8 โมงเช้า ตามเวลาที่เราได้มันก็เป็น 9:00a เมตร ผมกังวล เพราะคิดว่าเราไม่ได้สอบเพราะเราช้าไป เมื่อผมเข้าไปที่สนามโรงเรียนมีหลายร้อยของนักเรียนหญิงคาบูลทุกโรงเรียน . หลังจากที่ผมเห็นผู้หญิงพวกนั้น ฉันสูญเสียความหวังของฉัน และฉันบอกกับตัวเองว่า มันไม่ยาก แต่เป็นไปไม่ได้สำหรับฉัน ที่จะได้รับ . . . . . . .