R.K. DishmanBrain monoamines, exerc

R.K. Dishman
Brain monoamines, exercise, and behavioral stress: animal models
Med. Sci. Sports Exerc., 29 (1997), pp. 63–74
Abstract
This paper summarizes our studies examining whether changes in levels of brain monoamines after chronic exercise are associated with altered behavioral and endocrine responses to stressors other than exercise. The focus is on using animal models relevant for understanding reports by humans that regular physical activity reduces depression and anxiety. We studied the effects of chronic activity wheel running or treadmill exercise training on levels of norepinephrine (NE) measured in brain cell bodies and terminal regions at rest and after behavioral stress. We also measured brain levels of serotonin, i.e., 5-hydroxytryptamine (5-HT), dopamine (DA), and gamma aminobutyric acid (GABA), which function as both antagonists and synergists with NE. In general, we found that chronic activity wheel running increased NE levels in the pons medulla at rest and protected against NE depletion in locus coeruleus cell bodies after footshock; the concomitant reduction in escape-latency was consistent with an antidepressant effect. Wheel running also decreased the density of GABA(A) receptors in the corpus striatum while increasing open-field locomotion, consistent with an anxiolytic effect, but had no effect on hypothalamic-pituitary-adrenal cortical response to footshock measured by plasma levels of adrenocorticotropic hormone (ACTH), corticosterone, and prolactin. In contrast, treadmill exercise training increased the metabolism of NE in brain ascending terminal areas for NE, increased the secretion of ACTH after footshock and immobilization stress and had no effect on GABA(A) receptor density or open field locomotion. The validity of animal models for studying depression and anxiety after forced versus voluntary exercise is discussed. Recommendations are offered for improving the methods used in this area of research.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาร์เค Dishmanสมอง monoamines ออกกำลังกาย และความเครียดพฤติกรรม: รูปสัตว์กีฬาวิทย์. med. Exerc. 29 (1997), pp. 63-74บทคัดย่อThis paper summarizes our studies examining whether changes in levels of brain monoamines after chronic exercise are associated with altered behavioral and endocrine responses to stressors other than exercise. The focus is on using animal models relevant for understanding reports by humans that regular physical activity reduces depression and anxiety. We studied the effects of chronic activity wheel running or treadmill exercise training on levels of norepinephrine (NE) measured in brain cell bodies and terminal regions at rest and after behavioral stress. We also measured brain levels of serotonin, i.e., 5-hydroxytryptamine (5-HT), dopamine (DA), and gamma aminobutyric acid (GABA), which function as both antagonists and synergists with NE. In general, we found that chronic activity wheel running increased NE levels in the pons medulla at rest and protected against NE depletion in locus coeruleus cell bodies after footshock; the concomitant reduction in escape-latency was consistent with an antidepressant effect. Wheel running also decreased the density of GABA(A) receptors in the corpus striatum while increasing open-field locomotion, consistent with an anxiolytic effect, but had no effect on hypothalamic-pituitary-adrenal cortical response to footshock measured by plasma levels of adrenocorticotropic hormone (ACTH), corticosterone, and prolactin. In contrast, treadmill exercise training increased the metabolism of NE in brain ascending terminal areas for NE, increased the secretion of ACTH after footshock and immobilization stress and had no effect on GABA(A) receptor density or open field locomotion. The validity of animal models for studying depression and anxiety after forced versus voluntary exercise is discussed. Recommendations are offered for improving the methods used in this area of research.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

r.k. dishmanสมองโมโน มิเนส การออกกำลังกาย และพฤติกรรมความเครียด : โมเดลสัตว์ทางการแพทย์ สภาวะโลกร้อน exerc กีฬา 29 ( 1997 ) , pp . 63 – 74บทคัดย่อเอกสารนี้สรุปของเราการศึกษาตรวจสอบว่าการเปลี่ยนแปลงในระดับของโมโน มิเนสหลังการออกกำลังกายสมองเรื้อรังที่เกี่ยวข้องกับ การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการตอบสนอง และต่อมไร้ท่อเพื่อบุคคลอื่นมากกว่าการออกกำลังกาย เน้นการใช้สัตว์ทดลองที่เกี่ยวข้องรายงานความเข้าใจโดยมนุษย์ที่กิจกรรมทางกายภาพปกติช่วยลดภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล เราได้ศึกษาผลของการจัดกิจกรรมวิ่ง หรือออกกำลังกายด้วยลู่วิ่งล้อการฝึกอบรมระดับ norepinephrine ( NE ) วัดในร่างกายของเซลล์สมอง และเทอร์มินัลภูมิภาคที่เหลือหลังจากความเครียดและพฤติกรรม เราสามารถวัดระดับสมองของ serotonin ( 5-HT ) ได้แก่ 5-hydroxytryptamine โดพามีน ( ดา ) และแกมมา aminobutyric acid ( GABA ) ซึ่งเป็นทั้งฟังก์ชันและปฏิปักษ์ synergists ด้วยเน่ โดยทั่วไปเราพบว่ากิจกรรมเรื้อรังเพิ่มขึ้นเน่วิ่งล้อในระดับ พอนส์ เมดัลลา ที่พัก และป้องกันไม่พร่องในความเชื่อ coeruleus เซลล์ร่างกายหลังจาก footshock ; การเกิดในการหลบหนีแฝง มีความสอดคล้องกับผลข้อมูล . ล้อวิ่งยังลดความหนาแน่นของตัวรับ GABA ( ) ในคลังข้อมูลแต่ในขณะที่การเพิ่มฟิลด์การเคลื่อนไหวเปิด สอดคล้องกับผลคลายกังวล แต่ไม่มีผลต่อต่อมใต้สมอง ต่อมหมวกไตเยื่อหุ้มสมองตอบสนองของส footshock วัดโดยระดับของพลาสมาแผนกลยุทธ์ ( ACTH ) , คอร์ติโคสเตอโรนและ prolactin . ในทางตรงกันข้ามการออกกำลังกาย treadmill เพิ่มการเผาผลาญของภาคตะวันออกเฉียงเหนือในพื้นที่สมองขึ้นปลายไม่เพิ่มการหลั่ง ACTH และหลังจาก footshock ตรึงเครียด และไม่มีผลต่อความหนาแน่นของตัวรับ GABA ( ) หรือเปิดสนามของ . ความถูกต้องของแบบจำลองสัตว์เพื่อศึกษาภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลหลังจากบังคับและโดยสมัครใจ การออกกำลังกายนี้ แนะนำเสนอเพื่อปรับปรุงวิธีการที่ใช้ในพื้นที่ของการวิจัย