R.K. DishmanBrain monoamines, exerc

R.K. Dishman
Brain monoamines, exercise, and behavioral stress: animal models
Med. Sci. Sports Exerc., 29 (1997), pp. 63–74
Abstract
This paper summarizes our studies examining whether changes in levels of brain monoamines after chronic exercise are associated with altered behavioral and endocrine responses to stressors other than exercise. The focus is on using animal models relevant for understanding reports by humans that regular physical activity reduces depression and anxiety. We studied the effects of chronic activity wheel running or treadmill exercise training on levels of norepinephrine (NE) measured in brain cell bodies and terminal regions at rest and after behavioral stress. We also measured brain levels of serotonin, i.e., 5-hydroxytryptamine (5-HT), dopamine (DA), and gamma aminobutyric acid (GABA), which function as both antagonists and synergists with NE. In general, we found that chronic activity wheel running increased NE levels in the pons medulla at rest and protected against NE depletion in locus coeruleus cell bodies after footshock; the concomitant reduction in escape-latency was consistent with an antidepressant effect. Wheel running also decreased the density of GABA(A) receptors in the corpus striatum while increasing open-field locomotion, consistent with an anxiolytic effect, but had no effect on hypothalamic-pituitary-adrenal cortical response to footshock measured by plasma levels of adrenocorticotropic hormone (ACTH), corticosterone, and prolactin. In contrast, treadmill exercise training increased the metabolism of NE in brain ascending terminal areas for NE, increased the secretion of ACTH after footshock and immobilization stress and had no effect on GABA(A) receptor density or open field locomotion. The validity of animal models for studying depression and anxiety after forced versus voluntary exercise is discussed. Recommendations are offered for improving the methods used in this area of research.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาร์เค Dishmanสมอง monoamines ออกกำลังกาย และความเครียดพฤติกรรม: รูปสัตว์กีฬาวิทย์. med. Exerc. 29 (1997), pp. 63-74บทคัดย่อเอกสารนี้สรุปเราศึกษาการตรวจสอบว่าการเปลี่ยนแปลงในระดับของสมอง monoamines หลังออกกำลังกายที่เรื้อรังเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม และต่อมไร้ท่อการตอบสนองความเครียดไม่ใช่การออกกำลังกาย ข้อสำคัญคือการใช้รูปสัตว์ที่เกี่ยวข้องทำความเข้าใจรายงาน โดยมนุษย์ที่กายเป็นประจำสม่ำเสมอช่วยลดภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล เราศึกษาผลของกิจกรรมเรื้อรังล้อวิ่งหรือลู่วิ่งออกกำลังกายการฝึกอบรมในระดับของ norepinephrine (NE) ในร่างกายเซลล์สมองและเทอร์มินัลภูมิภาค ที่เหลือ และหลัง จากความเครียดพฤติกรรม นอกจากนี้เรายังวัดสมองระดับของ serotonin เช่น 5 hydroxytryptamine (5-HT), โดปามีน (DA), และกรดแกมมา aminobutyric (GABA), ซึ่งเป็นคู่อริและซิกับ ne ได้อีกด้วย ทั่วไป เราพบล้อเรื้อรังกิจกรรมที่ทำงานของไขกระดูกย่อในส่วนที่เหลือเพิ่มขึ้นระดับเดียว และป้องกันการสูญเสียที่เดียวในร่างกายเซลล์ coeruleus ทีหลัง footshock การลดเวลาแฝงที่หนีมั่นใจแก้ไขสอดคล้องกับผลยากล่อมประสาท ล้อวิ่งยังลดลงความหนาแน่นของตัวรับปรับใน corpus striatum เพิ่มฟิลด์เปิดใช้ สอดคล้องกับผลกระทบ anxiolytic แต่ไม่มีผลกับการตอบสนองในคอร์เทกซ์ hypothalamic-ต่อมหมวกไตต่อมใต้สมอง footshock วัด โดยพลาสมา และระดับ ของฮอร์โมน adrenocorticotropic (ACTH), corticosterone, prolactin ลู่วิ่งออกกำลังกายการฝึกอบรมในทางตรงข้าม เพิ่มการเผาผลาญในสมองมากพื้นที่เทอร์มินัลสำหรับ NE NE เพิ่มการหลั่ง ACTH จาก footshock และการตรึงเครียด และไม่มีผลกับการปรับตัวรับความหนาแน่นหรือฟิลด์เปิดใช้ มีการกล่าวถึงความถูกต้องของรูปสัตว์สำหรับการศึกษาภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลหลังจากถูกบังคับกับสมัครใจออกกำลังกาย มีเสนอคำแนะนำสำหรับการปรับปรุงวิธีการที่ใช้ในพื้นที่ของงานวิจัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

RK Dishman
monoamines สมอง, การออกกำลังกายและความเครียดกับพฤติกรรม: รูปแบบสัตว์
Med วิทย์ กีฬา Exerc. 29 (1997), PP. 63-74
บทคัดย่อ
บทความนี้สรุปการศึกษาของเราตรวจสอบว่าการเปลี่ยนแปลงในระดับของ monoamines สมองหลังจากการออกกำลังกายเรื้อรังที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงการตอบสนองพฤติกรรมและต่อมไร้ท่อที่จะก่อให้เกิดความเครียดอื่น ๆ นอกเหนือจากการออกกำลังกาย ให้ความสำคัญกับการใช้รูปแบบสัตว์ที่เกี่ยวข้องสำหรับการทำความเข้าใจรายงานโดยมนุษย์ว่าการออกกำลังกายเป็นประจำจะช่วยลดภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล เราศึกษาผลกระทบของเรื้อรังล้อกิจกรรมการทำงานหรือการฝึกอบรมการออกกำลังกายลู่วิ่งไฟฟ้าในระดับของ norepinephrine (NE) วัดในร่างกายของเซลล์สมองและภูมิภาคขั้วที่เหลือและหลังความเครียดพฤติกรรม นอกจากนี้เรายังวัดระดับสมองของ serotonin คือ 5-hydroxytryptamine (5-HT), โดพามีน (DA) และกรดแกมมา aminobutyric (GABA) ซึ่งทำงานเป็นทั้งคู่อริและ synergists กับทิศตะวันออกเฉียงเหนือ โดยทั่วไปเราพบว่าเรื้อรังล้อกิจกรรมการทำงานที่เพิ่มขึ้นของระดับภาคตะวันออกเฉียงเหนือในไขกระดูกแย่ในส่วนที่เหลือและการป้องกันการสูญเสียในร่างกาย NE เซลล์สถานที coeruleus หลังจาก footshock; ลดลงไปด้วยกันในการหลบหนีแฝงมีความสอดคล้องกับผลยากล่อมประสาท ล้อทำงานลดลงความหนาแน่นของ GABA (A) ผู้รับใน striatum คลังในขณะที่เพิ่มการเคลื่อนไหวเปิดสนามสอดคล้องกับผล anxiolytic แต่ไม่มีผลต่อการตอบสนองของเยื่อหุ้มสมอง hypothalamic-ต่อมใต้สมองต่อมหมวกไตจะ footshock วัดจากระดับพลาสมาของ adrenocorticotropic ฮอร์โมน (ACTH) corticosterone และโปรแลคติน ในทางตรงกันข้ามการฝึกอบรมการออกกำลังกายลู่วิ่งไฟฟ้าที่เพิ่มขึ้นการเผาผลาญอาหารของภาคตะวันออกเฉียงเหนือในสมองน้อยไปหามากพื้นที่ขั้วสำหรับ NE เพิ่มการหลั่งของ ACTH หลังจาก footshock และตรึงความเครียดและไม่มีผลต่อ GABA (A) ความหนาแน่นรับหรือการเคลื่อนไหวทุ่งโล่ง ความถูกต้องของรูปแบบสัตว์สำหรับการศึกษาภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลหลังจากบังคับเมื่อเทียบกับการออกกำลังกายที่มีการกล่าวถึงความสมัครใจ ข้อเสนอแนะที่มีการเสนอในการปรับปรุงวิธีการที่ใช้ในพื้นที่ของการวิจัยครั้งนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

r.k. dishmanสมองโมโน มิเนส การออกกำลังกาย และพฤติกรรมความเครียด : โมเดลสัตว์ทางการแพทย์ สภาวะโลกร้อน exerc กีฬา 29 ( 1997 ) , pp . 63 – 74บทคัดย่อเอกสารนี้สรุปของเราการศึกษาตรวจสอบว่าการเปลี่ยนแปลงในระดับของโมโน มิเนสหลังการออกกำลังกายสมองเรื้อรังที่เกี่ยวข้องกับ การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการตอบสนอง และต่อมไร้ท่อเพื่อบุคคลอื่นมากกว่าการออกกำลังกาย เน้นการใช้สัตว์ทดลองที่เกี่ยวข้องรายงานความเข้าใจโดยมนุษย์ที่กิจกรรมทางกายภาพปกติช่วยลดภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล เราได้ศึกษาผลของการจัดกิจกรรมวิ่ง หรือออกกำลังกายด้วยลู่วิ่งล้อการฝึกอบรมระดับ norepinephrine ( NE ) วัดในร่างกายของเซลล์สมอง และเทอร์มินัลภูมิภาคที่เหลือหลังจากความเครียดและพฤติกรรม เราสามารถวัดระดับสมองของ serotonin ( 5-HT ) ได้แก่ 5-hydroxytryptamine โดพามีน ( ดา ) และแกมมา aminobutyric acid ( GABA ) ซึ่งเป็นทั้งฟังก์ชันและปฏิปักษ์ synergists ด้วยเน่ โดยทั่วไปเราพบว่ากิจกรรมเรื้อรังเพิ่มขึ้นเน่วิ่งล้อในระดับ พอนส์ เมดัลลา ที่พัก และป้องกันไม่พร่องในความเชื่อ coeruleus เซลล์ร่างกายหลังจาก footshock ; การเกิดในการหลบหนีแฝง มีความสอดคล้องกับผลข้อมูล . ล้อวิ่งยังลดความหนาแน่นของตัวรับ GABA ( ) ในคลังข้อมูลแต่ในขณะที่การเพิ่มฟิลด์การเคลื่อนไหวเปิด สอดคล้องกับผลคลายกังวล แต่ไม่มีผลต่อต่อมใต้สมอง ต่อมหมวกไตเยื่อหุ้มสมองตอบสนองของส footshock วัดโดยระดับของพลาสมาแผนกลยุทธ์ ( ACTH ) , คอร์ติโคสเตอโรนและ prolactin . ในทางตรงกันข้ามการออกกำลังกาย treadmill เพิ่มการเผาผลาญของภาคตะวันออกเฉียงเหนือในพื้นที่สมองขึ้นปลายไม่เพิ่มการหลั่ง ACTH และหลังจาก footshock ตรึงเครียด และไม่มีผลต่อความหนาแน่นของตัวรับ GABA ( ) หรือเปิดสนามของ . ความถูกต้องของแบบจำลองสัตว์เพื่อศึกษาภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลหลังจากบังคับและโดยสมัครใจ การออกกำลังกายนี้ แนะนำเสนอเพื่อปรับปรุงวิธีการที่ใช้ในพื้นที่ของการวิจัย