Wet fractionation is a process by w

Wet fractionation is a process by which plant material (particularly
the leaf fraction) is subjected to mechanical force (crushing,
grinding or shearing) to produce an expressed ‘‘juice’’ fraction and
a solid residue (Lu et al., 1979). Relative to the unfractionated
material, the solid residue is enriched in cell wall material (plant
fiber), and can be used either to produce silage for animal feed,
or for energy production via direct combustion or by fermentation
to various liquid and gaseous fuels and fuel precursors. The fresh
(‘‘green’’) juice fraction is enriched in protein, sugars and some
phytochemicals, and these may be recovered as value-added products
(Koegel and Straub, 1996). Alternatively the green juice may
be fermented to produce a ‘‘brown juice’’ containing industrial
chemicals (particularly lactic acid) that can be more easily separated
from the high-value protein fraction, which precipitates at
the acidic pH generated during the fermentation (Stahmann,
1976). While wet fractionation of forages has been researched for
nearly half a century, most of the focus has been on the quality
and economic recovery of the protein fraction (Incamps et al.,
2005; Pirie, 1971; Telek and Graham, 1983), and there have been
few attempts to systematically optimize production of industrial
chemicals from either green or brown juices

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แยกส่วนเปียกเป็นกระบวนการ โดยที่วัสดุโรงงาน (โดยเฉพาะอย่างยิ่งเศษใบไม้) จะอยู่ภายใต้การบังคับเครื่องจักรกล (บดบดหรือตัด) การผลิตการแสดง ''น้ำ '' เศษ และตกค้างเป็นของแข็ง (Lu et al., 1979) สัมพันธ์กับการ unfractionatedวัสดุ สารตกค้างแข็งพร้อมคุณค่าบำรุงในวัสดุผนังเซลล์ (โรงงานไฟเบอร์), และสามารถใช้อย่างใดอย่างหนึ่งในการผลิตไซเลจต่อสำหรับอาหารสัตว์หรือ การผลิตพลังงาน ผ่านการเผาไหม้โดยตรง หรือ โดยการหมักเชื้อเพลิงเหลว และเป็นต้นและเชื้อเพลิง precursors ต่าง ๆ สดเศษส่วน (''เขียว '' น้ำพร้อมคุณค่าบำรุงในโปรตีน น้ำตาล และบางphytochemicals และเหล่านี้อาจสามารถกู้คืนเป็นผลิตภัณฑ์มูลค่าเพิ่ม(Koegel และ Straub, 1996) หรือ น้ำสีเขียวอาจสามารถหมัก ''น้ำตาลน้ำ '' ที่ประกอบด้วยอุตสาหกรรมการผลิตสารเคมี (โดยเฉพาะอย่างยิ่งกรด) ที่สามารถแยกออกได้ง่ายขึ้นจากเศษโปรตีนสูงค่า ที่ precipitates ในสร้างขึ้นระหว่างการหมัก (Stahmann, pH กรด1976) ในขณะที่มีการทำวิจัยแยกส่วนเปียกของ forages สำหรับเกือบครึ่งศตวรรษ ส่วนใหญ่ของโฟกัสได้คุณภาพและการฟื้นตัวทางเศรษฐกิจของเศษโปรตีน (Incamps et al.,2005 พีรี 1971 Telek และแกรแฮม 1983), และมีการไม่พยายามเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตของอุตสาหกรรมอย่างเป็นระบบสารเคมีจากน้ำผลไม้สีเขียว หรือสีน้ำตาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แยกเปียกเป็นกระบวนการที่พืช
(โดยเฉพาะส่วนใบ) อยู่ภายใต้การบังคับใช้กล
(บดบดหรือตัด) ในการผลิตแสดง '' น้ำ ''
ส่วนและกากของแข็ง(Lu et al., 1979) เทียบกับ unfractionated
วัสดุสารตกค้างที่เป็นของแข็งอุดมในวัสดุผนังเซลล์
(พืชเส้นใย) และสามารถนำมาใช้ทั้งในการผลิตอาหารสัตว์อาหารสัตว์, หรือสำหรับการผลิตพลังงานผ่านการเผาไหม้โดยตรงหรือโดยการหมักกับเชื้อเพลิงเหลวและก๊าซต่างๆและน้ำมันเชื้อเพลิงสารตั้งต้น สด('' สีเขียว '') ส่วนน้ำผลไม้อุดมไปด้วยโปรตีนน้ำตาลและสารอาหารจากพืชและสิ่งเหล่านี้อาจจะหายเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีมูลค่าเพิ่ม(Koegel และ Straub, 1996) อีกวิธีหนึ่งคือน้ำผลไม้สีเขียวอาจจะหมักเพื่อผลิต '' น้ำผลไม้สีน้ำตาล '' ที่มีอุตสาหกรรมสารเคมี(โดยเฉพาะกรดแลคติก) ที่สามารถแยกออกจากกันได้ง่ายขึ้นจากที่มีมูลค่าสูงส่วนโปรตีนที่ตกตะกอนที่pH ที่เป็นกรดเกิดขึ้นในระหว่างการหมัก (Stahmann , 1976) ในขณะที่แยกเปียกจำนงได้รับการวิจัยสำหรับเกือบครึ่งศตวรรษส่วนใหญ่ของการมุ่งเน้นที่ได้รับในคุณภาพและการฟื้นตัวทางเศรษฐกิจของส่วนโปรตีน(Incamps, et al. 2005; พิรี 1971; Telek และเกรแฮม, 1983) และ มีการพยายามไม่กี่คนที่มีระบบการเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตของอุตสาหกรรมสารเคมีจากทั้งน้ำผลไม้สีเขียวหรือสีน้ำตาล