ONCE upon a time, a certain prince

ONCE upon a time, a certain prince whose name was Sudasna ruled over a small but prosperous country. He had two sons : the elder, fifteen years of age, was called Phra Abhai Mani, and the younger, aged thirteen, was called Sri Suvarna. Realising that they had reached years of discretion, and were ready to have knowledge instilled into them, so that they might later rule the principality rightly and justly, he summoned them into his presence and addressed them thus :

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่ง บางเจ้าที่มีชื่อถูกศรีสุทัศน์ปกครองเหนือประเทศเล็ก แต่เจริญ เขามีบุตรชายสองคน: ผู้สูงอายุ อายุ สิบห้าปีถูกเรียกว่าพระ Abhai มณี และอายุน้อยกว่า อายุสิบสาม เรียกศรีครึ่ง ตระหนักถึงว่า พวกเขาได้มาถึงปีพิจารณา และพร้อมที่จะมีความรู้ instilled ในพวกเขา เพื่อให้พวกเขาในภายหลังอาจกฎราชที่ถูกต้อง และยุติธรรม เขาเรียกพวกเขาเป็นของเขา และพวกเขา:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งเจ้าชายบางอย่างซึ่งเป็นชื่อที่สุทัศน์ปกครองประเทศเล็ก ๆ แต่ความเจริญรุ่งเรือง เขามีลูกชายสองคน: พี่สิบห้าปีของอายุที่เรียกว่าพระอภัยมณีและน้องอายุสิบสามถูกเรียกว่าศรี Suvarna ตระหนักว่าพวกเขาได้ถึงปีของการใช้ดุลยพินิจและมีความพร้อมที่จะมีความรู้ปลูกฝังในพวกเขาเพื่อให้พวกเขาในภายหลังอาจปกครองอาณาเขตที่ถูกต้องและเป็นธรรมเขาเรียกพวกเขาลงในการปรากฏตัวของเขาและพวกเขาจ่าหน้าดังนี้: