the matter has been explained to th

the matter has been explained to them, these young spectators are always shocked and sickened at the sight. They feel disgust, which they had thought themselves superior to. They feel anger, outrage, impotence, despite all the explanations. They would like to do something for the child. But there is nothing they can do. If the child were brought up into the sunlight out of that vile place, if it were cleaned and fed and comforted, that would be a good thing, indeed; but if it were done, in that day and hour all the prosperity and beauty and delight of Omelas would wither and be destroyed. Those are the terms. To exchange all the goodness and grace of every life in Omelas for that single, small improvement: to throw away the happiness of thousands for the chance of the happiness of one: that would be to let guilt within the walls indeed.
The terms are strict and absolute; there may not even be a kind word spoken to the child.
Often the young people go home in tears, or in a tearless rage, when they have seen the child and faced this terrible paradox. They may brood over it for weeks or years. But as time goes on they begin to realize that even if the child could be released, it would not get much good of its freedom: a little vague pleasure of warmth and food, no doubt, but little more. It is too degraded and imbecile to know any real joy. It has been afraid too long ever to be free of fear. Its habits are too uncouth for it to respond to humane treatment. Indeed, after so long it would probably be wretched without walls about it to protect it, and darkness for its eyes, and its own excrement to sit in. Their tears at the bitter injustice dry when they begin to perceive the terrible justice of reality, and to accept it. Yet it is their tears and anger, the trying of their generosity and the acceptance of their helplessness, which are perhaps the true source of the splendor of their lives. Theirs is no vapid, irresponsible happiness. They know that they, like the child, are not free. They know compassion. It is the existence of the child, and their knowledge of its existence, that makes possible the nobility of their architecture, the poignancy of their music, the profundity of their science. It is because of the child that they are so gentle with children. They know that if the wretched one were not there snivelling in the dark, the other one, the flute-player, could make no joyful music as the young riders line up in their beauty for the race in the sunlight of the first morning of summer.
Now do you believe in them? Are they not more credible? But there is one more thing to tell, and this is quite incredible.
At times one of the adolescent girls or boys who go to see the child does not go home to weep or rage, does not, in fact, go home at all. Sometimes also a man or woman much older falls silent for a day or two, and then leaves home. These people go out into the street, and walk down the street alone. They keep walking, and walk straight out of the city of Omelas, through the beautiful gates. They keep walking across the farmlands of Omelas. Each one goes alone, youth or girl man or woman. Night falls; the traveler must pass down village streets, between the houses with yellow-lit windows, and on out into the darkness of the fields. Each alone, they go west or north, towards the mountains. They go on. They leave Omelas, they walk ahead into the darkness, and they do not come back. The place they go towards is a place even less imaginable to most of us than the city of happiness. I cannot describe it at all. It is possible that it does not exist. But they seem to know where they are going, the ones who walk away from Omelas.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องมีการอธิบาย โดย ผู้ชมหนุ่มสาวเหล่านี้มักจะตกใจกลัว และ sickened ที่สายตา พวกเขารู้สึกชัง ซึ่งพวกเขาได้คิดว่า ตัวเองเหนือกว่า พวกเขารู้สึกโกรธ ข่มขืน ภาวะ แม้ มีคำอธิบายทั้งหมด พวกเขาอยากทำบางสิ่งบางอย่างสำหรับเด็ก แต่ไม่มีอะไรจะทำ ถ้าเด็กถูกนำขึ้นในแสงอาทิตย์เกิดมั่น ออกถ้ามันถูกทำความสะอาดเลี้ยง และ comforted ที่จะเป็นสิ่งที่ดี แน่นอน แต่ถ้ามันทำ วันที่และชั่วโมง ทั้งหมดความเจริญรุ่งเรือง และความงาม และความสุขของ Omelas จะเหี่ยว และถูกทำลาย ผู้ที่มีเงื่อนไข แลกเปลี่ยนทั้งความดีและพระคุณของทุกชีวิตใน Omelas การปรับปรุงที่เดียว ขนาดเล็ก: การทิ้งความสุขพันสำหรับโอกาสของความสุขหนึ่ง: ที่จะให้ความผิดภายในกำแพงแน่นอนเงื่อนไขเข้มงวด และแน่ นอน ไม่แม้อาจมีคำประเภทที่พูดกับเด็กบ่อยครั้งคนหนุ่มสาวกลับบ้านน้ำตา หรือ โทสะ tearless เมื่อพวกเขาได้เห็นเด็ก และต้องเผชิญกับปฏิทรรศน์นี้น่ากลัว พวกเขาอาจ brood ตลอดสัปดาห์หรือปี แต่เป็นเวลาไปกับพวกเขาเริ่มตระหนักดีว่าแม้ว่าเด็กอาจถูกปล่อยออกมา มันจะไม่ได้ดีมากของเสรีภาพ: ความคลุมเครือน้อยของความอบอุ่น และอาหาร ไม่ต้องสงสัย แต่มากขึ้น จะเสื่อมโทรมเกินไป และ imbecile รู้ความจริงใด ๆ มันแล้วกลัวเกินไปยาวนานเคยเป็นไม่กลัว นิสัยซุ่มซ่ามเกินไปสำหรับการตอบสนองต่อการรักษามนุษยธรรมได้ แน่นอน หลังยาวดังนั้น มันคงจะ wretched โดยผนังเกี่ยวกับการป้องกัน และความมืดของตา และเราเองนั่ง น้ำตาของพวกเขาที่ความอยุติธรรมขมแห้งเมื่อพวกเขาเริ่มสังเกตความยุติธรรมที่น่ากลัวของความเป็นจริง และการยอมรับ แต่ มันเป็นน้ำตาของพวกเขาและความโกรธ พยายามของพวกเขาความเอื้ออาทรและการยอมรับตน helplessness ซึ่งเป็นแหล่งที่มาของงดงามของชีวิตจริงบางที ตนจะไม่มีความสุขหลาย vapid พวกเขารู้ว่า พวกเขา เช่นเด็ก ไม่ฟรี จะรู้คุณค่า การดำรงอยู่ของเด็ก และความรู้ของการดำรงอยู่ของ ที่เป็นขุนนางของสถาปัตยกรรมของพวกเขา poignancy ของเพลง profundity วิทยาศาสตร์ของพวกเขา ได้ มันเป็น เพราะเด็กที่จะอ่อนโยนให้กับเด็ก พวกเขารู้ว่า ที่ถ้าได้ wretched มีไม่มี snivelling ในมืด หนึ่ง ขลุ่ย-player สามารถทำให้เพลงไม่จอยฟูลเป็นผู้ขับขี่ที่หนุ่มบรรทัดค่าความงามของพวกเขาสำหรับการแข่งขันในแสงแดดช่วงเช้าแรกของฤดูร้อนคุณเชื่อในพวกเขาอย่างตอนนี้ พวกเขาคือไม่น่าเชื่อถือมากขึ้น แต่มีอย่างหนึ่งจะบอก และเป็นค่อนข้างมากที่ครั้งหนึ่งเด็กหญิงหรือเด็กชายที่ไป ดูลูกไม่กลับบ้านไป ร้องหรือความโกรธ ไม่ ในความเป็นจริง กลับบ้านเลย บางครั้งยังเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงอายุมากอยู่เงียบสำหรับหนึ่งหรือสองวัน แล้ว ออกจากบ้าน คนเหล่านี้ไปออกถนน และเดินลงถนนคนเดียว พวกเขาให้เดิน และเดินตรงออกจากการเมืองของ Omelas ผ่านประตูสวยงาม พวกเขาให้เดินข้ามถีของ Omelas แต่ละคนไปคนเดียว เยาวชนหรือผู้หญิงผู้ชายหรือผู้หญิง ค่ำ นักเดินทางต้องผ่านลงหมู่บ้านถนน บ้านสว่างเหลือง windows และในระหว่างออกเข้าไปในความมืดของฟิลด์ แต่ละคนเดียว พวกเขาไปตะวันตก หรือทิศ เหนือ ภูเขา พวกเขาทำ Omelas ปล่อยให้พวกเขา พวกเขาเดินไปข้างหน้าในความมืด และพวกเขาไม่กลับมา พวกเขาไปเป็นสถานที่ที่แม้แต่น้อยเท่ากับส่วนมากของเรากว่าเมืองสุข ผมไม่สามารถอธิบายได้เลย มันเป็นไปได้ว่า มันไม่มีอยู่ แต่พวกเขาดูเหมือนจะรู้ว่าพวกเขาจะไปไหน คนที่เดินออกไปจาก Omelas

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องนี้ได้รับการอธิบายให้พวกเขาชมหนุ่มสาวเหล่านี้จะตกใจและมักจะป่วยที่เห็น พวกเขารู้สึกรังเกียจที่พวกเขาเคยคิดว่าตัวเองดีกว่า พวกเขารู้สึกโกรธความชั่วร้าย, อ่อนแอแม้จะมีคำอธิบายทั้งหมด พวกเขาต้องการที่จะทำบางสิ่งบางอย่างสำหรับเด็ก แต่มีอะไรที่พวกเขาสามารถทำได้ ถ้าหากเด็กถูกนำตัวขึ้นสู่แสงแดดออกจากสถานที่ที่เลวทรามถ้ามันถูกทำความสะอาดและการเลี้ยงดูและสบายใจที่จะเป็นสิ่งที่ดีแน่นอน; แต่ถ้ามันได้ทำในวันนั้นโมงทุกความเจริญรุ่งเรืองและความงามและความสุขของ Omelas จะเหี่ยวเฉาและถูกทำลาย ผู้ที่มีเงื่อนไข เพื่อแลกเปลี่ยนความดีทั้งสิ้นและความสง่างามของทุกชีวิตใน Omelas ที่เดียวปรับปรุงเล็ก: จะทิ้งความสุขของพันสำหรับโอกาสของความสุขคนหนึ่ง.
ที่จะปล่อยให้ความผิดอยู่ภายในกำแพงแน่นอนเงื่อนไขที่เข้มงวดและแน่นอน; อาจไม่ได้เป็นคำชนิดพูดกับเด็ก.
บ่อยครั้งที่คนหนุ่มสาวไปที่บ้านในน้ำหรือในความโกรธ tearless เมื่อพวกเขาได้เห็นเด็กและต้องเผชิญกับความขัดแย้งที่น่ากลัวนี้ พวกเขาอาจจะฟักไข่มันเป็นสัปดาห์หรือเป็นปี แต่เมื่อเวลาผ่านไปพวกเขาเริ่มที่จะตระหนักว่าแม้ว่าเด็กจะได้รับการปล่อยตัวก็จะไม่ได้รับที่ดีมากของเสรีภาพของมันเป็นความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คลุมเครือของความอบอุ่นและอาหารไม่ต้องสงสัยเลย แต่น้อยมาก มันเป็นความเสื่อมโทรมเกินไปและปัญญาอ่อนใด ๆ ที่จะรู้ว่าความสุขที่แท้จริง จะได้รับนานเกินไปกลัวที่เคยจะเป็นอิสระจากความกลัว นิสัยของมันจะแปลกมากเกินไปมันจะตอบสนองต่อการรักษาอย่างมีมนุษยธรรม อันที่จริงหลังจากที่นานมากก็อาจจะทุกข์ไม่มีผนังเกี่ยวกับเรื่องนี้เพื่อปกป้องมันและความมืดตาของตนและอุจจาระของตัวเองไปนั่งใน. น้ำตาของพวกเขาที่แห้งความอยุติธรรมขมเมื่อพวกเขาเริ่มที่จะเข้าใจความยุติธรรมที่น่ากลัวของความเป็นจริง และจะยอมรับมัน แต่มันเป็นน้ำตาและความโกรธของพวกเขาพยายามของความเอื้ออาทรของพวกเขาและทำอะไรไม่ถูกยอมรับของพวกเขาซึ่งอาจจะเป็นแหล่งที่มาที่แท้จริงของความงดงามของชีวิตของพวกเขา พวกเขาจะไม่มีรสชาติความสุขที่ขาดความรับผิดชอบ พวกเขารู้ว่าพวกเขาเช่นเดียวกับเด็กที่ไม่ได้ฟรี พวกเขารู้ว่าความรักความเมตตา มันคือการดำรงอยู่ของเด็กและความรู้ของพวกเขาดำรงอยู่ของมันที่ทำให้เป็นไปได้ในสังคมชั้นสูงของสถาปัตยกรรมของพวกเขารุนแรงของเพลงของพวกเขา, ความลึกซึ้งของวิทยาศาสตร์ของพวกเขา มันเป็นเพราะเด็กที่พวกเขาจึงอ่อนโยนกับเด็ก พวกเขารู้ว่าถ้าอนาถหนึ่งที่ไม่ได้มีน้ำมูกในที่มืดอีกหนึ่งขลุ่ยผู้เล่นจะทำให้ไม่มีเพลงที่สนุกสนานเป็นผู้ขับขี่หนุ่มแถวในความงามของพวกเขาสำหรับการแข่งขันในแสงแดดของเช้าวันแรกของฤดูร้อน .
ตอนนี้คุณเชื่อมั่นในพวกเขา? พวกเขาไม่ได้มีความน่าเชื่อถือมากขึ้น? แต่มีสิ่งหนึ่งที่จะบอกและนี่เป็นที่น่าทึ่งมากทีเดียว.
ในช่วงเวลาหนึ่งในสาว ๆ วัยรุ่นหรือเด็กผู้ชายที่ไปดูเด็กไม่ได้ไปที่บ้านจะร้องไห้หรือความโกรธไม่ได้ในความเป็นจริงกลับบ้านได้เลย บางครั้งยังเป็นชายหรือหญิงอายุมากตกอยู่เงียบวันหรือสองวันแล้วออกจากบ้าน คนเหล่านี้ออกไปสู่ถนนและเดินไปตามถนนคนเดียว พวกเขาให้เดินและเดินตรงออกมาจากเมือง Omelas ผ่านประตูที่สวยงาม พวกเขาให้เดินข้ามทุ่งนาของ Omelas แต่ละคนไปคนเดียวชายหนุ่มหรือสาวหรือหญิง ตกกลางคืน; นักท่องเที่ยวจะต้องผ่านไปตามถนนในหมู่บ้านระหว่างบ้านที่มีหน้าต่างสีเหลืองสว่างและออกไปในความมืดของเขตข้อมูล แต่ละคนเดียวที่พวกเขาไปทางทิศตะวันตกหรือทิศเหนือไปทางภูเขา พวกเขาไปใน พวกเขาออกจาก Omelas พวกเขาเดินไปข้างหน้าในความมืดและพวกเขาจะไม่กลับมา สถานที่ที่พวกเขาไปสู่การเป็นสถานที่แม้เท่าที่น้อยที่สุดของเรามากกว่าเมืองแห่งความสุข ฉันไม่สามารถอธิบายได้เลย มันเป็นไปได้ว่ามันไม่ได้อยู่ แต่พวกเขาดูเหมือนจะรู้ว่าพวกเขาจะไปเป็นคนที่เดินออกไปจาก Omelas

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องนี้ได้รับการอธิบายให้พวกเขา ผู้ชมหนุ่มสาวเหล่านี้มักจะตกใจและป่วยที่เห็น พวกเขารู้สึกรังเกียจ ซึ่งเขาคิดว่าตัวเองเหนือกว่า . พวกเขารู้สึกโกรธ , โมโห , ความอ่อนแอ , แม้จะมีคำอธิบายทั้งหมด พวกเขาต้องการที่จะทำบางสิ่งบางอย่างสำหรับเด็ก แต่มันไม่มีอะไรที่พวกเขาสามารถทำได้ ถ้าเด็กถูกนำขึ้นในแสงแดดออกจากเลวทรามสถานที่ถ้ามันสะอาดเลี้ยงปลอบใจ นั่นจะเป็นสิ่งดีแน่นอน แต่ถ้ามันถูกทำในวันที่และเวลาทั้งหมด ความเจริญและความงามและความสุขของ omelas จะเหี่ยวเฉา และถูกทำลาย นั่นเป็นข้อตกลง แลกความดีและงดงามของทุกชีวิตใน omelas ที่เดี่ยวขนาดเล็กการปรับปรุง :ทิ้งความสุขของหลายพันสำหรับโอกาสของความสุขอย่างหนึ่งที่จะให้ความผิดภายในผนังจริงๆ .
เงื่อนไขที่เข้มงวด และแน่นอน มันอาจจะไม่ได้เป็นเหมือนคำพูดกับเด็ก
มักจะคนหนุ่มสาวกลับบ้านด้วยน้ำตา หรือ tearless ในความโกรธ , จะได้เห็นเด็ก และต้องเผชิญกับความขัดแย้งที่น่ากลัวนี้เมื่อ พวกเขาอาจยังมีอยู่เป็นสัปดาห์ หรือปีแต่เมื่อเวลาผ่านไปพวกเขาเริ่มตระหนักว่า ถึงแม้เด็กจะถูกปล่อยออกมา มันอาจจะไม่ได้รับมากของเสรีภาพ : ความสุขเล็ก ๆน้อย ๆที่คลุมเครือของความอบอุ่น และอาหารอย่างไม่ต้องสงสัย แต่น้อยมาก มันก็เสื่อม ปัญญาอ่อน รู้จริง และความสุข มันกลัวยาวเกินไปได้เป็นอิสระจากความกลัว นิสัยของมันก็แปลกสำหรับมันเพื่อตอบสนองการรักษาอย่างมีมนุษยธรรม . แน่นอนนานมันอาจจะเคราะห์ร้าย ไม่มีกำแพงกัน เพื่อปกป้องมัน และความมืดของตาและของตนเองอุจจาระนั่งใน น้ำตาของพวกเขาที่ความอยุติธรรมขมแห้งเมื่อพวกเขาเริ่มที่จะรับรู้ความน่ากลัวของความเป็นจริงและยอมรับมัน แต่มันคือน้ำตาและความโกรธ พยายามของความเอื้ออาทรของพวกเขาและการยอมรับของดวงของตนเองซึ่งอาจจะจริง แหล่งที่มาของความงดงามของชีวิต พวกเขาจะไม่จืดชืด ไร้ความรับผิดชอบ ความสุข พวกเขารู้ว่าพวกเขาเหมือนลูก ไม่ฟรี พวกเขารู้เวทนา มันเป็นชีวิตของเด็ก และความรู้ของการดำรงอยู่ของมันที่ทำให้เป็นไปได้ในขุนนางของสถาปัตยกรรมของพวกเขา poignancy ของเพลงของพวกเขา ความลึกซึ้งของวิทยาศาสตร์ของพวกเขามันเป็นเพราะเด็กที่พวกเขาจะอ่อนโยนกับเด็ก พวกเขารู้ว่า ถ้าเสียงหนึ่งไม่ก็คร่ำครวญในที่มืด อีกหนึ่งผู้เล่นขลุ่ย ทำให้ไม่มีเพลงสนุกสนานเป็นผู้ขับขี่ยังเข้าแถวในความงามของพวกเขาสำหรับการแข่งขันในแสงแดดของยามเช้าแรกของฤดูร้อน .
ตอนนี้คุณเชื่อในพวกเขา พวกเขาไม่ได้มีความน่าเชื่อถือมากขึ้น แต่ก็มีอีกสิ่งหนึ่งที่จะบอกและนี้ค่อนข้างเหลือเชื่อ .
ที่ครั้งหนึ่งในสาวๆ วัยรุ่น หรือ เด็กที่ไปดูเด็กไม่กลับบ้านร้องไห้หรือโกรธ ไม่ ในความเป็นจริง กลับบ้านเลย บางครั้งก็เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายที่แก่กว่า ตกอยู่ในความเงียบซักวันหรือสองวัน แล้วออกจากบ้าน คนเหล่านี้ออกไปในถนน แล้วเดินไปตามถนนคนเดียว พวกเขาเดินและเดินตรงออกจากเมือง omelas ,